Lectio 44, De fruitione [Erlangen Transcription]

dico primo quod ubi obiecta non concurrunt inmediate ad causationem actuum et obiectorum Primo patet de actu divino adintra sive cognoscendi sive appetendi ille non dependet ab obiecto ergo est unicus adaequate respectu omnium obiectorum ymmo idem est actus omnia cognoscendi et omnia volendi simul et ideo ubi actus non dependet ab obiecto non est neccessaria distinctio actuum sicut obiectorum Item declaratur de notitia beatifica creata qua beatus videt verbum et creaturam obiecta sunt diversa et tamen actus est idem

unde conformiter ad hoc etiam actus revelationum non dependet ab obiecto ideo non habet talem neccessariam habititudinem quod sit respectu illius obiecti sic quod non possit esse respectu alterius unde actus fidei potest habere nunc illud obiectum postea aliud nec sequitur potest habere aliud obiectum ergo ille erit alterius speciei ut per fidem habetur assensus quod ante christus erit et potest esse assensus oppositi absque hoc quod varietur secundum speciem ymmo alias fuit declaratum quod idem actus potest esse obiectum plurium vel pauciorum et est radix illius quia non dependet ab obiecto

Item potest conservari de conceptibus universalibus et non habent obiecta nisi singularia et non variantur propter variationem illorum sed notitia universalis dependet principaliter a potentia abstractiva licet obiecta aliqualiter concurrant unde conceptus generis habet obiecta specifice distincta ex hoc non arguitur aliqua distinctio in illo conceptu

Ad 2am quando dicitur sequetur quod idem esset actus causa sui ipsius negandum est de causa effectiva quia nichil potest se facere ut sic / ad probationem dilectio dei etc est causa etc dicitur quod non oportet ita esse generaliter quia stat quod idem actus voluntatis sit vel odium mali vel dilectio creaturae ergo non oportet quod alia distincta dilectio dei praecedat in voluntate et sic nec oportet quod omnis usus sit affective a distincta dilectione dei unde staret quod aliud praesentaretur tamquam valde malum et voluntas non haberet in se aliquem actu elicitu et voluntas eliceret actum volendi respectu illius Etiam creatura potest praesentari intellectui

et intellectus potest dictare quod sic diligenda et voluntas potest se sub conformare illi dictamini

Advertendum quod licet sit idem actus usus et fruitio habent tamen duas habitudines unam secundum quam fertur creatura in deum Alia secundum quam ordinatur secundum primam et si ponerentur distinctae res concederetur quod primus modus esset causa sic se habendi respectu secundi modi unde ex habitudine dilectionis dei consurgit habitudo dilectionis proximi propter deum Tamen per huiusmodi diversas habitudines et diversos modos non oportet ponere diversas causalitates unde de natura sua ita movet

Ad 3am de odio naturae consequentia et dico quod usus qui est dilectio creaturae ordinata est realiter dilectio dei et fruitio quia dilectio habet deum pro obiecto sed non est sic de odio quia habet duo obiecta distincta quia si sit ordinatum habet finem pro obiecto et finis habet rationem optimi ideo oportet quod habeat obiectum habens rationem optimi

Ad aliud quia dilectio creaturae quae est usus potest non referri et tunc remanebit dilectio creaturae Respondeo primo quod casus est impossibilis scilicet quod dilectio proximi quae est usus sit ordinata et non sit dilectio dei quia si im mutet tam intrinsecum est sibi inmutare afficiendo in deum sicut in mutat afficiendo in creaturuam Advertendum quod si idem actus adaequate posset ad plura vel pauciora im mutatare scilicet in casu quo istae habitudines essent separabiles ille actus inmutaret secundum habitudinem fruitivam quia illa est principior scilicet motio in deum Sequitur quod dilectio proximi est magis proprie fruitio quam usus patet quia illa habitudo est principior et prior scilicet respectu dei quam proximi

Consequenter concurrere quod licet sit eadem res tamen est nobilior et intensior dei quam creaturae exemplum de visione dei et creaturae in patria quae est nobilior et intensior respectu dei quam creaturae et sic stat quod respectu unius magis perficiat quam respectu alterius et sic vel non sunt separabiles et si sint separabiles tunc manet habitudo fruitiva et sic prior potest moveri sive posteriori et non econtra