Capitulum 13

Tanta et de ipsis. Ad ipsum autem reliquum, si videtur, sermonem brevissimum eamus. Etenim theologia de omnium causa et omnia et simul omnia predicat. Et sicut perfectum ipsum et sicut unum laudat. Igitur perfectum quidem est, non solum sicut per se perfectum et secundum se ipsum a se ipso uniformiter segregatum et totum perfectum perfectissimum, sed et sicut superperfectum secundum omnem excessum et omnem quidem infinitatem terminans, super omnem autem terminum extentum, et a nullo captum aut conprehensum. Set extendens se ad omnia simul et super omnia indeficientibus inmissionibus et interminabilibus operationibus. Perfectus autem rursus dicitur et sicut inaugmentabile et semper perfectum et sicut non minorabile et sicut omnia in se ipso prehabens et supermanans secundum unam inpausibilem eandem et superplenam et inminorabilem largitionem secundum quam perfecta omnia perficit et propria adinplet perfectione.

Unum autem, quoniam omnia unitive est secundum unius unitatis excessum, et omnium est unum inegressibilis causa. Nichil enim existentium est non participans uno. Set sicut omnis numerus unitate participat et unus binarius et denarius dicitur et dimidium unum et tertium unum et decimum unum, ita omnia et omnium pars uno participant. Et per id quod est unum omnia sunt existentia et non est quod omnium est causa, unum multitudinis. Neque enim est multitudo non participans uno, set omnia ea que sunt multa partibus, sunt unum toto; et que sunt multa accidentibus, sunt unum subiecto; et que sunt multa numero, sunt unum virtutibus aut specie. Et que sunt multa speciebus, sunt unum genere et que sunt multa processibus sunt unum principio. Et nichil est existentium quod non participet secundum aliquid uno in eo quod est singulare secundum omnia et tota omnia et opposita et singulariter coaccepit. Et sine uno quidem non erit multitudo; sine multitudine vero erit unum. Sicut et unitas ante omnem numerum est multiplicatum. Et si omnibus omnia unita aliquis superponat, omnia erunt in toto uno. Et aliter: et hoc sciendum, quoniam secundum uniuscuiusque preexcogitatam speciem unita esse dicuntur ea que sunt unita. Et omnium est unum elementativum; et si auferas unum, nec totalitas nec pars nec aliud nichil existentium erit. Omnia enim se ipso unum uniformiter preaccepit et circumaccepit. Ita igitur theologia totam thearchiam sicut omnem causam laudat unius nominatione et unus Deus pater et unus dominus Ihesus Christus et unus et idem spiritus propter excedentem totius divine unitatis simplicitatem. In qua omnia singulariter congregata sunt et superunita et presunt supersubstantialiter.

Propter quod omnia ad ipsam iuste remittuntur et reponuntur a qua et ex qua et in qua et ad quam omnia sunt et coordinata sunt et manent et continentur et implentur et convertuntur. Et non invenies aliquid existentium quod uno secundum quod omnis deitas supersubstantialiter nominatur, non et sit hoc quod est et perficiatur, et salvetur. Et oportet et nos a multis ad unum virtute divine unitatis conversos, unitive laudare totam et unam deitatem, scilicet omnium causam, unum quod est ante omne unum et multitudinem et partem et totum et diffinitionem et infinitionem et terminum et interminabilitatem, quod omnia existentia et ipsum esse diffinit et omnium est et totorum omnium et simul et ante omnia et super omnia et singulariter causa et super ipsum unum existens et ipsum unum existens terminat, quoniam existens unum quod est in exsistentibus numerabile est. Numerus autem existentia participat. Supersubstantiale autem unum ante existens unum et omnem numerum terminat et ipsum est unius et omnis existentis principium et causa et numerus et ordo. Propter quod et unitas laudata et trinitas que est super omnia deitas non est nec unitas que a nobis aut ab alio quodam existentium sit cognita. Set ut et superunitum et deigenum vere laudemus trinitatis et unitatis denominationem supernominabilem nominamus et existentibus superessentialem. Nulla autem monas aut trinitas nec numerus nec unitas aut fecun(ditas) nec aliud aliquid alicui existentium cognitum educit, existens super omnem rationem et mentem, occultum et superdeitatis super omnia supersubstantiabiliter superexistens, nec nomen ipsius est nec sermo set in inviis segregatum. Et neque asserimus ipsum bonitatis nomen sicut concordantes ipsi set desiderio intelligendi aliquid et dicendi de ineffabili natura natura illa nominum dignissimum ipsi primum sanctificamus et concordamus quidem et in hoc theologis.

A rerum autem veritate deficimus propter quod et ipsi per negationes ascensum prehonoraverunt sicut exsuscitantes animam ab hiis que sunt ipsi connaturalia et per omnes divinos intellectus pergentem a quibus est segregatum quod est super omne nomen et omnem rationem et cognitionem, in ultimis autem totorum ipsi coniungentem in quantum et nobis ipsi coniungi est possibile. Has nos intelligibiles significationes colligentes, sicut est possibile, reseravimus non solum ab earum diligentia deficientes, hoc enim vere et angeli dicant, neque a laude ipsarum ab angelis, nam aput nos potentissimi theologi minus habent quam illorum extremi, neque a laude phylosophantium illis aut conmitantium, set et nobis coordinatorum extreme et subiecte. Quare et si recte quidem habent dicta et sicut secundum nos vere tetigimus deliberatione reserationem Dei nominationum ad omnium bonorum causam res est referenda que dat primum ipsum dicere, postea bene dicere. Et si aliquod equipollentium est pretermissum et illud nos secundum easdem rationes et easdem regulas subaudire oportebit.

Si autem ista et non recte aut inperfecte se habent et a veritate aut totaliter aut particulariter erravimus, tue benignitatis dirigere non voluntarie ignorantem, et tradere rationes dicere indigenti, et subvenire sufficientem virtutem non habenti, et sanare nolentem egrotare. Et hoc quidem per te ipsum, alia autem per alios invenientem, omnia autem ex bono recipientem et ad nos transferre. Ne pigriteris autem amico benefaciens. Vides enim quod et nos nullum nobis ierarchicorum sermorum ad nos ipsos contraximus, set sursum currentes ipsos et nobis et aliis sanctis viris et tradimus et trademus, sicut quidem et nos sumus sufficientes dicere et quibus dicitur, audire, secundum nichil traditioni iniuriam facientes, nisi forsitan ad intelligentiam aut expositionem illorum infirmemus. Et hec quidem qualiter Deo erit amicum, ita et habeantur et dicantur. Et sit quidem iste intelligibilibus Dei nominationibus secundum nos finis, ad Simbolicam autem theologicam, duce Deo transibimus.