Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Summa contra gentiles

Liber 1

Caput 1

Caput 2

Caput 3

Caput 4

Caput 5

Caput 6

Caput 7

Caput 8

Caput 9

Caput 10

Caput 11

Caput 12

Caput 13

Caput 14

Caput 15

Caput 16

Caput 17

Caput 18

Caput 19

Caput 20

Caput 21

Caput 22

Caput 23

Caput 24

Caput 25

Caput 26

Caput 27

Caput 28

Caput 29

Caput 30

Caput 31

Caput 32

Caput 33

Caput 34

Caput 35

Caput 36

Caput 37

Caput 38

Caput 39

Caput 40

Caput 41

Caput 42

Caput 43

Caput 44

Caput 45

Caput 46

Caput 47

Caput 48

Caput 49

Caput 50

Caput 51

Caput 52

Caput 53

Caput 54

Caput 55

Caput 56

Caput 57

Caput 58

Caput 59

Caput 60

Caput 61

Caput 62

Caput 63

Caput 64

Caput 65

Caput 66

Caput 67

Caput 68

Caput 69

Caput 70

Caput 71

Caput 72

Caput 73

Caput 74

Caput 75

Caput 76

Caput 77

Caput 78

Caput 79

Caput 80

Caput 81

Caput 82

Caput 83

Caput 84

Caput 85

Caput 86

Caput 87

Caput 88

Caput 89

Caput 90

Caput 91

Caput 92

Caput 93

Caput 94

Caput 95

Caput 96

Caput 97

Caput 98

Caput 99

Caput 100

Caput 101

Caput 102

Liber 2

Caput 1

Caput 2

Caput 3

Caput 4

Caput 5

Caput 6

Caput 7

Caput 8

Caput 9

Caput 10

Caput 11

Caput 12

Caput 13

Caput 14

Caput 15

Caput 16

Caput 17

Caput 18

Caput 19

Caput 20

Caput 21

Caput 22

Caput 23

Caput 24

Caput 25

Caput 26

Caput 27

Caput 28

Caput 29

Caput 30

Caput 31

Caput 32

Caput 33

Caput 34

Caput 35

Caput 36

Caput 37

Caput 38

Caput 39

Caput 40

Caput 41

Caput 42

Caput 43

Caput 44

Caput 45

Caput 46

Caput 47

Caput 48

Caput 49

Caput 50

Caput 51

Caput 52

Caput 53

Caput 54

Caput 55

Caput 56

Caput 57

Caput 58

Caput 59

Caput 60

Caput 61

Caput 62

Caput 63

Caput 64

Caput 65

Caput 66

Caput 67

Caput 68

Caput 69

Caput 70

Caput 71

Caput 72

Caput 73

Caput 74

Caput 75

Caput 76

Caput 77

Caput 78

Caput 79

Caput 80

Caput 81

Caput 82

Caput 83

Caput 84

Caput 85

Caput 86

Caput 87

Caput 88

Caput 89

Caput 90

Caput 91

Caput 92

Caput 93

Caput 94

Caput 95

Caput 96

Caput 97

Caput 98

Caput 99

Caput 100

Caput 101

Liber 3

Caput 1

Caput 2 : Quod omne agens agit propter finem.

Caput 3 : Quod omne agens agit propter bonum.

Caput 4 : Quod malum est. praeter intentionem in rebus.

Caput 5 : Rationes quibus videtur probari quod malum non sit praeter intentionem.

Caput 6 : Rationes quibus videtur probari quod malum non sit praeter intentionem.

Caput 7 : Quod malum non est aliqua essentia.

Caput 8 : Rationes quibus videtur probari quod malum sit natura vel res aliqua.

Caput 9 : Rationes quibus videtur probari quod malum sit natura vel res aliqua.

Caput 10 : Quod causa mali est bonum.

Caput 11 : Quod malum fundatur in bono.

Caput 12 : Quod malum non totaliter consumit bonum.

Caput 13 : Quod malum habet aliquo modo causam.

Caput 14 : Quod malum est causa per accidens.

Caput 15 : Quod non est summum malum.

Caput 16 : Quod finis cuiuslibet rei est bonum.

Caput 17 : Quod omnia ordinantur in unum finem, qui est deus.

Caput 18 : Quomodo deus sit finis rerum.

Caput 19 : Quod omnia intendunt assimilari deo.

Caput 20 : Quomodo res imitentur divinam bonitatem.

Caput 21 : Quod res intendunt naturaliter assimilari deo in hoc quod est causa.

Caput 22 : Quomodo diversimode res ordinantur in suos fines.

Caput 23 : Quod motus caeli est a principio intellectivo.

Caput 24 : Quomodo appetunt bonum etiam quae cognitione carent.

Caput 25 : Ouod intelligere deum est finis omnis intellectualis substantiae.

Caput 26 : Utrum felicitas consistat in actu voluntatis.

Caput 27 : Quod felicitas humana non consistit in delectationibus carnalibus,

Caput 28 : Quod pl non consistit in honoribus.

Caput 29 : Quod felicitas hominis non consistit in gloria.

Caput 30 : Quod felicitas hominis non consistit in divitiis.

Caput 31 : Felicitas non consistit in potentia mundana.

Caput 32 : Quod felicitas non consistit in bonis corporis.

Caput 33 : Quod felicitas humana non consistit in sensu.

Caput 34 : Quod ultima hominis felicitas non consistit in actibus virtutum moralium.

Caput 35 : Quod ultima felicitas non sit in actu prudentiae.

Caput 36 : Quod felicitas non consistit in operatione artis.

Caput 37 : Quod ultima felicitas hominis consistit in contemplatione dei

Caput 38 : Quod felicitas humana non consistit in cognitione dei quae communiter habetur a pluribus.

Caput 39 : Uod felicitas humana non consistit in cognitione dei quae habetur per demonstrationem.

Caput 40 : Quod felicitas humana non consistit in cognitione dei quae est per fidem

Caput 41 : Utrum in hac vita homo possit intelligere substantias separatas per studium et indisltkonim scientiarum speculativarum.

Caput 42 : Quod non possumus in hac vita cognoscere substantias separatas sicut ponit alexander.

Caput 43 : Quod non possumus in hac vita intelligere substantias separats sicut ponit averroes,

Caput 44 : Quod ultima felicitas hominisnon consistit in cognitione substantiarum separatarum qualem praedictae opiniones fingunt.

Caput 45 : Quod non possumus in hac vita intelligere substantias separatas.

Caput 46 : Quod anima in hac vita non intelligit seipsam per seipsam.

Caput 47 : Quod non possumus in hac vita videre deum per essentiam. .

Caput 48 : Quod ultima hominis felicitas non sit in hac vita.

Caput 49 : Quod substantiae separatae non vident deum per essentiam ex hoc quod cognoscunt eum per suam essentiam.

Caput 50 : Quod in naturali cognitione: quam habent substantiae separatae de deo non quiescit earum naturale desiderium,

Caput 51 : Quomodo deus per essentiam videatur.

Caput 52 : Quod nulla creata substantia potest sua naturali virtute pervenire ad videndum deum per essentiam.

Caput 53 : Quod intellectus creatus indiget aliqua influentia divini luminis ad hoc ut deum per essentiam videat.

Caput 54 : Rationes quibus videtur probari quod deus non possit videri per essentiam, et solutiones earum.

Caput 55 : Quod intellectus creatus non comprehendit divinam substantiam.

Caput 56 : Quod nullus intellectus creatus, videndo deum, videt omnia quae in eo videri possunt.

Caput 57 : Quod omnis intellectus, cuiuscumque gradus, particeps esse potest divinae visionis.

Caput 58 : Quod unus alio perfectius deum videre potest.

Caput 59 : Quomodo videntes divinam substantiam omnia vident.

Caput 60 : Quod videntes deum omnia simul vident in ipso.

Caput 61 : Quod per visionem dei aliquis fit particeps vitae aeternae.

Caput 62 : Quod videntes deum in perpetuum eum videbunt.

Caput 63 : Oualiter in illa ultima felicitate omne desiderium hominis completur.

Caput 64 : Quod deus sua providentia gubernat res.

Caput 65 : Quod deus conservat res in esse.

Caput 66 : Quod nihil dat esse nisi inquantum agit in virtute divina.

Caput 67 : Quod deus est causa operandi omnibus operantibus.

Caput 68 : Quod deus est ubique.

Caput 69 : De opinione eorum qui rebus naturalibus proprias subtrahunt actiones.

Caput 70 : Iuororo hum effectus sit a deo et a natura agente.

Caput 71 : Quod divina providentia non excludit totaliter malum a rebus.

Caput 72 : Quod divina providentia non excludit contingentiam a rebus.

Caput 73 : Quod divina providentia non excludit arbitrii libertatem.

Caput 74 : Quod divina providentia non excludit fortunam et casum.

Caput 75 : Quod providentia dei sit singularium contingentium.

Caput 76 : Quod providentia dei sit omnium singularium immediate.

Caput 77 : Quod executio divinae providentiae fit mediantibus causis secundis.

Caput 78 : Quod mediantibus creaturis intellectualibus aliae creaturae reguntur a deo.

Caput 79 : Quod substantiae intellectivae inferiores reguntur per superiores.

Caput 80 : De ordinatione angelorum ad invicem.

Caput 81 : De ordinatione hominum ad invicem et ad alia.

Caput 82 : Quod inferiora corpora reguntur a deo per corpora caelestia.

Caput 83 : Epilogus praedictorum.

Caput 84 : Quod corpora caelestia non imprimant in intellectus nostros.

Caput 85 : Quod corpora caelestia non sunt causae voluntatum et electionum nostrarum.

Caput 86 : Quod corporales effectus in istis inferioribus . : non sequuntur ex necessitate a corporibus caelestibus.

Caput 87 : Quod motus caelestis corporis non sit causa electionum nostrarum ex virtute animae. moventis, ut quidam dicunt.

Caput 88 : Quod substantiae separatae creatae non possunt esse causa directe electionum et voluntatum nostrarum, sed solus deus.

Caput 89 : Quod motus voluntatis causatur a deo, et non solum potentia voluntatis.

Caput 90 : Quod electiones et voluntates humanae subduntur divinae providentiae.

Caput 91 : Quomodo res humanae ad superiores causas reducantur.

Caput 92 : Quomodo dicitur aliquis bene. fortunatus, et quomodo adiuvatur homo ex superioribus causis.

Caput 93 : De fato: an sit, et quid sit.

Caput 94 : De certitudine divinae providentiae

Caput 95 : Quod immobilitas divinae providentiae utilitatem orationis non excludit.

Caput 96 : Quod immobilitas divinae providentiae utilitatem orationis non excludit.

Caput 97 : Quomodo dispositio providentiae habeat rationem.

Caput 98 : Quomodo deus possit facere praeter ordinem suae providentiae, et quomodo non.

Caput 99 : Quod deus potest operari praeter ordinem rebus inditum, producendo effectus absque causis proximis.

Caput 100 : Quod ea quae deus facit praeter naturae ordinem non sunt contra naturam.

Caput 101 : De miraculis.

Caput 102 : Quod solus deus facit miracula

Caput 103 : Quod substantiae spirituales aliqua mirabilia operantur, quae tamen non sunt vere miracula.

Caput 104 : Quod opera magorum non sunt solum ex impressione caelestium corporum.

Caput 105 : Unde magorum operationes efficaciam habeant.

Caput 106 : Quod substantia intellectualis quae praestat efficaciam magicis operibus, non est bona secundum virtutem.

Caput 107 : Quod substantia intellectualis cuius auxilio magicae artes utuntur, non est mala secundum suam naturam.

Caput 108 : Rationes quibus probari videtur quod in daemonibus possit esse peccatum.

Caput 109 : Quod in daemonibus possit esse peccatum, et qualiter..

Caput 110 : Solutio praemissarum rationum.

Caput 111 : Quod speciali quadam ratione creaturae rationales divinae providentiae subduntur.

Caput 112 : Quod creaturae rationales gubernantur propter seipsas, aliae vero in ordine ad eas.

Caput 113 : Quod rationalis creatura dirigitur a deo ad suos actus non solum secundum ordinem ad speciem, sed etiam secundum quod congruit individuo.

Caput 114 : Quod divinitus hominibus leges dantur.

Caput 115 : Quod lex divina principaliter hominem ordinat in deum.

Caput 116 : Quod finis legis divinae est dilectio dei.

Caput 117 : Quod divina lege ordinamur ad dilectionem proximi.

Caput 118 : Quod per divinam legem homines ad rectam fidem obligantur.

Caput 119 : Quod per quaedam sensibilia mens nostra dirigitur in deum.

Caput 120 : Quod latriae cultus soli deo est exhibendus.

Caput 121 : Quod divina lex ordinat hominem secundum rationem circa corporalia et sensibilia.

Caput 122 : Qua ratione fornicatio simplex secundum legem divinam sit peccatum: et quod matrimonium sit naturale.

Caput 123 : Quod matrimonium debet esse indivisibile.

Caput 124 : Quod matrimonium debeat esse unius ad unam.

Caput 125 : Quod matrimonium non debet fieri inter propinquos.

Caput 126 : Quod non omnis carnalis commixtio est peccatum.

Caput 127 : Quod nullius cibi usus est peccatum secundum se.

Caput 128 : Quomodo secundum legem dei homo ordinatur ad proximum.

Caput 129 : Quod in actibus humanis sunt aliqua recta secundum naturam, et non solum quasi lege posita.

Caput 130 : De consiliis quae dantur in lege divina.

Caput 131 : De errore impugnantium voluntariam paupertatem.

Caput 132 : De modis vivendi eorum qui voluntariam paupertatem sequuntur

Caput 133 : Quomodo paupertas sit bona.

Caput 134 : Solutio rationum supra inductarum contra paupertatem.

Caput 135 : Solutio eorum quae obiiciebantur contra diversos modos. vivendi eorum qui assumunt voluntariam paupertatem.

Caput 136 : De errore eorum qui perpetuam continentiam impugnant.

Caput 137 : De errore eorum qui perpetuam continentiam impugnant.

Caput 138 : Contra eos qui vota impugnant.

Caput 139 : Quod neque merita neque peccata sint paria.

Caput 140 : Quod actus hominis puniuntur vel praemiantur a deo.

Caput 141 : De differentia et ordine poenarum.

Caput 142 : Quod non omnia praemia et poenae sunt aequales.

Caput 143 : De poena quae debetur peccato mortali et veniali per respectum ad ultimum finem. ,

Caput 144 : Quod per peccatum mortale ultimo fine ehe in aeternum privatur.

Caput 145 : Quod peccata puniuntur etiam per experientiam alicuius nocivi.

Caput 146 : Quod iudicibus licet poenas inferre.

Caput 147 : Quod homo indiget divino auxilio ad beatitudinem consequendam,

Caput 148 : Quod per auxilium divinae gratiae homo non cogitur ad virtutem.

Caput 149 : Quod divinum auxilium homo promereri non potest.

Caput 150 : Quod praedictum auxilium gratia nominatur. et quid sit gratia gratum faciens.

Caput 151 : Quod gratia gratum faciens causat in nobis dilectionem dei.

Caput 152 : Quod divina. gratia causat in nobis fidem.

Caput 153 : Quod divina gratia cast in nobis spem.

Caput 154 : De donis gratiae gratis datae. in quo de divinationibus daemonum.

Caput 155 : Quod homo indiget divino auxilio ad perseverandum in bono.

Caput 156 : Quod ille qui decidit- a gratia per peccatum, potest iterum per gratiam reparari.

Caput 157 : Quod homo a peccato liberari non potest nisi per gratiam.

Caput 158 : Qualiter homo a peccato liberatur.

Caput 159 : Quod rationabiliter homini imputatur si ad deum non convertatur, quamvis hoc sine gratia non possit.

Caput 160 : Quod homo in peccato. existens sine gratia peccatum vitare non potest.

Caput 161 : Quod deus aliquos a peccato liberat, et aliquos in peccato relinquit.

Caput 162 : Quod deus nemini est causa peccandi

Caput 163 : De praedestinatione, reprobatione, et electione divina.

Liber 4

Caput 1

Caput 2

Caput 3

Caput 4

Caput 5

Caput 6

Caput 7

Caput 8

Caput 9

Caput 10

Caput 11

Caput 12

Caput 13

Caput 14

Caput 15

Caput 16

Caput 17

Caput 18

Caput 19

Caput 20

Caput 21

Caput 22

Caput 23

Caput 24

Caput 25

Caput 26

Caput 27

Caput 28

Caput 29

Caput 30

Caput 31

Caput 32

Caput 33

Caput 34

Caput 35

Caput 36

Caput 37

Caput 38

Caput 39

Caput 40

Caput 41

Caput 42

Caput 43

Caput 44

Caput 45

Caput 46

Caput 47

Caput 48

Caput 49

Caput 50

Caput 51

Caput 52

Caput 53

Caput 54

Caput 55

Caput 56

Caput 57

Caput 58

Caput 59

Caput 60

Caput 61

Caput 62

Caput 63

Caput 64

Caput 65

Caput 66

Caput 67

Caput 68

Caput 69

Caput 70

Caput 71

Caput 72

Caput 73

Caput 74

Caput 75

Caput 76

Caput 77

Caput 78

Caput 79

Caput 80

Caput 81

Caput 82

Caput 83

Caput 84

Caput 85

Caput 86

Caput 87

Caput 88

Caput 89

Caput 90

Caput 91

Caput 92

Caput 93

Caput 94

Caput 95

Caput 96

Caput 97

Prev

How to Cite

Next

Capitulum 85

Quod corpora caelestia non sunt causae voluntatum et electionum nostrarum.
1

CAPITULUM OCTOGESIMUM QUINTUM. QUOD CORPORA CAELESTIA NON SUNT CAUSAE VOLUNTATUM ET ELECTIONUM NOSTRARUM.

2

EX hoc autem ulterius apparet quod corpora caelestia non sunt causa voluntatum nostrarum neque nostrarum electionum.

3

Voluntas enim in parte intellectiva animae est: ut patet per Philosophum in III :de Anima. Si igitur corpora caelestia non. possunt imprimere directe in intellectum nostrum, ut ostensum. est, neque etiam in voluntatem nostram directe. imprimere poterunt.

4

Amplius. Omnis electio et actualis | voluntas in nobis immediate ex apprehensione intelligibili causatur: bonum enim iteeerid est obiectum voluntatis, ut patet in III de Anima; et propter: hoc non potest sequi perversitas in eligendo nisi intellectus iudicium deficiat in particulari eligibili,. ut patet per Philosophum in VII Ethicorum. Corpora autem caelestia non sunt causa intelligentiae nostrae. Ergo neque electionis. nostrae possunt esse causa.

5

Item. Quaecumque ex impressione corporum caelestium in- istis inferioribus eveniunt, naturaliter contingunt; cum haec inferiora sint naturaliter sub illis ordinata. Si ergo electiones nostrae eveniunt ex impressione corporum caelestium, oportet quod naturaliter eveniant: ut scilicet sic naturaliter. homo eligat operari suas operationes, sicut naturali instinctu bruta operantur, et naturaliter corpora inanimata moventur. Non ergo erunt propositum et natura duo principia agentia, sed: unum tantum, quod est natura. Cuius contrarium.patet per Aristotelem in. II Physicorum. Non: est. igitur. verum quod. ex impressione corporum caelestium nostrae electiones proveniant.

6

Praeterea. Ea quae naturaliter fiunt, determinatis mediis perducuntur ad finem, unde semper eodem modo contingunt: natura enim determinata est ad unum. Electiones autem. humanae diversis: viis tendunt in finem, tam in moralibus quam in artificialibus. Non igitur electiones humanae sunt naturaliter.

7

Amplius. Ea quae naturaliter fiunt, ut plurimum recte fiunt: natura enim ' non deficit nisi in paucioribus. Si igitur homo naturaliter eligeret, ut in pluribus electiones essent rectae. Quod patet esse falsum. Non igitur homo naturaliter eligit. Quod oporteret si ex apis Miri: caelestium eligeret.

8

Item. Ea quae sunt eiusdem. speciei, non diversificantur in operationibus naturalibus quae naturam speciei consequuntur: unde omnis hirundo similiter facit nidum, et omnis homo similiter intelligit prima principia, quae sunt naturaliter: nota. Electio autem est operatio consequens speciem humanam. Si igitur homo naturaliter eligeret, oporteret quod omnes homines eodem modo eligerent. Quod patet esse falsum, tam in moralibus quam in artificialibus.

9

Adhuc. Virtutes et vitia sunt electionum principia propria: nam virtuosus et vitiosus differunt ex hoc quod contraria eligunt. Virtutes autem politicae et vitia non sunt. nobis a natura, sed ex assuetudine: ut probat Philosophus, in IE Ethic., ex hoc quod quales operationes assuescimus, et maxime a puero, ad tales habitum habemus. Ergo electiones nostrae non sunt nobis a natura. Non ergo causantur ex impressione corporum caelestium, secundum quam res naturaliter procedunt.

10

Adhuc. Corpora caelestia non imprimunt directe nisi in corpora, ut ostensum est. Si igitur sint causa electionum nostrarum, aut hoc erit inquantum imprimunt in corpora nostra, aut inQuantum imprimunt in exteriora. Neutro autem modo sufficienter possunt esse causa electionis nostrae. Non enim est sufficiens causa nostrae electionis quod aliqua corporalia nobis exterius praesententur: patet enim quod ad occursum alicuius delectabilis, puta cibi vel mulieris, temperatus non movetur ad eligendum ipsum, intempe- - ratus autem movetur. Similiter etiam non sufficit ad nostram electionem quaecumque immutatio: possit esse in nostro corpore ab impressione caelestis corporis: cum per hoe non sequantur in nobis nisi quaedam passiones, vel magis vel minus vehementes; passiones autem, quantumcumque vehementes, non sunt causa sufficiens electionis, quia per easdem passiones incontinens inducitur ad eas sequendum per electionem, continens autem non: inducitur. Non. potest igitur dici quod corpora caelestia sunt causae nostrarum electionum.

11

Amplius. Nulla virtus datur alicui rei frustra. Homo autem habet virtutem iudicandi et consiliandi de omnibus quae per ipsum operabilia sunt, sive in usu exteriorum rerum; sive^in admittendo vel repellendo intrinsecas passiones. Quod quidem frustra esset, si electio nostra causaretur a corporibus caelestibus, non existens 'in nostra potestate. Non igitur - corpora caelestia sunt causa nostrae electionis.

12

Praeterea. Homo naturaliter est animal politicum, vel sociale. Quod quidem ex hoc apparet quod: unus homo non sufficit sibi si solus: vivat, propterea quod natura in paucis homini providit sufficienter, dans ei rationem, per quam posset sibi omnia necessaria ad vitam praeparare, sicut cibum, indumenta, et alia huiusmodi, ad quae omnia operanda non sufficit unus homo. Unde naturaliter est inditum homini ut in. societate vivat. Sed ordo providentiae non aufert alicui rei quod est sibi naturale, sed magis unicuique providetur secundum suam naturam, ut ex dictis patet. Non igitur per ordinem. providentiae sic est homo ordinatus.ut vita socialis tollatur. Tolleretur autem si electiones. nostrae ex impressionibus corporum caelestium provenirent, sicut naturales instinctus aliorum animalium.

13

Frustra. etiam: darentur leges et praecepta vivendi, si homo suarum electionum dominus non esset. Frustra etiam adhiberentur poenae et praemia bonis aut malis, ex quo non est in nobis haec vel illa eligere. His autem desinentibus, statitn socialis vita corrumpitur. Non igitur homo est sic secundum ordinem providentiae institutus ut electiones eius ex motibus caelestium corporum: proveniant.

14

Adhuc. Electiones hominum ad bona et mala se habent. Si igitur electiones nostrae ex motibus: stellarum provenirent, sequeretur quod stellae per se essent causa malarum electionum. Quod: autem est malum, non habet causam in natura: nam malum incidit ex defectu alicuius causae, et non habet causam per se, ut supra ostensum. est. Non igitur est possibile quod electiones nostrae directe et per se a corporibus DUE proveniant sicut ex causis.

15

Potest autem aliquis huic rationi obviare dicendo quod omnis mala electio ex alicuius boni appetitu provenit, ut supra ostensum est: sicut electio adulteri provenit ex appetitu boni delectabilis quod est in venereis. Ad quod quidem bonum universale aliqua stella movet. Et hoc necessarium est ad generationes animalium perficiendas: nec; debuit hoc commune bonum praetermitti propter malum particulare huius, qui ex hoc instinctu eligit malum.

16

Haec autem responsio sufficiens non est, si ponantur corpora caelestia per se causa electionum nostrarum, utpote per se imprimentia in intellectum et voluntatem. Nam impressio universalis causae recipitur in unoquoque secundum modum suum. Effectus ergo stellae moventis ad delectationem. quae est in coniunctione ordinata: ad generationem, recipietur in quolibet secundum modum proprium sibi: sicut videmus quod diversa animalia habent diversa tempora et diversos modos commixtionis, secundum congruentiam suae naturae, ut: Aristoteles dicit, in libro de Historiis Animalium. Recipient ergo intellectus et. voluntas impressionem illius stellae secundum modum suum. Cum autem aliquid appetitur secundum modum. intellectus et rationis, non accidit peccatum in electione, quae quidem semper ex hoc mala est quod non est secundum rationem rectam. Non igitur, si corpora caelestia essent causa electionum nostrarum, esset unquam in nobis electio mala.

17

Amplius. Nulla virtus activa se extendit ad ea quae sunt supra speciem et. naturam agentis: quia omne agens agit per suam formam. Sed ipsum velle transcendit omnem speciem corporalem, sicut et ipsum intelligere: sicut enim intelligimus universalia, ita et voluntas nostra in aliquod universale fertur, puta quod odimus omne latronum | genus, ut Philosophus dicit in. sua Rhetorica. Nostrum igitur velle non. causatur a corpore caelesti.

18

Praeterea. Ea quae sunt ad finem, proportionantur fini. Electiones autem humanae ordinantur ad felicitatem sicut ad ultimum. finem. Quae quidem non consistit in aliquibus corporalibus bonis, sed in hoc quod anima coniungatur per intellectum rebus divinis: ut supra ostensum est, tam secundum sententiam fidei, quam secundum philosophorum opiniones. Corpora igitur caelestia non possunt esse causa electionum nostrarum.

19

Hinc est quod dicitur Ier. X: A signis caeli nolite metuere, quae gentes timent: quia leges populorum vanae sunt.

20

Per haec autem excluditur positio Stoicorum, qui ponebant omnes actus nostros, et etiam electiones nostras, secundum corpora caelestia dis- poni. — Quae etiam fuisse dicitur positio antiqua Pharisaeorum apud ludaeos. — Priscillianistae etiam huius erroris rei fuerunt, ut dicitur i in libro de Haeresibus.

21

Haec etiam fuit opinio antiquorum Naturalium, qui ponebant sensum et intellectum non differre. Unde Empedocles dixit quod voluntas augetur. in hominibus, sicut in. aliis animalibus, ad praesens, idest, secundum praesens momentum, ex motu caeli causante tempus, ut Aristoteles introducit in libro de. Anima.

22

Sciendum tamen est quod, licet corpora caelestia non sint directe causa electionum nostrarum quasi directe in voluntates nostras imprimentia, indirecte tamen ex eis aliqua occasio nostris electionibus praestatur, secundum quod habent impressionem super corpora. Et hoc dupliciter. Uno quidem modo, secundum quod impressiones corporum caelestium in exteriora corpora est nobis occasio alicuius electionis: sicut, cum per corpora caelestia disponitur aer ad frigus intensum,; eligimus calefieri ad ignem, vel aliqua huiusmodi facere quae congruunt tempori. — Alio modo, secundum quod imprimunt in corpora nostra: ad quorum immutationem insurgunt in nobis aliqui motus passionum; vel per eorum impressionem efficimur habiles ad aliquas passiones, sicut cholerici sunt proni ad iram; vel etiam secundum quod ex eorum impressione causatur in nobis aliqua dispositio corporalis quae est occasio alicuius electionis, sicut cum, nobis infirmantibus, eligimus accipere medicinam. — Interdum etiam ex. corporibus caelestibus actus humanus causatur inquantum ex indispositione corporis aliqui amentes efficiuntur, usu rationis privati. In quibus proprie electio non est, sed moventur aliquo naturali instinctu, sicut et bruta;

23

Manifestum. autem est, et experimento cogni-. tum, quod tales occasiones, sive sint exteriores sive sint interiores, non sunt causa necessaria electionis: cum homo per rationem possit eis resistere vel obedire. Sed plures sunt qui impetus naturales sequuntur, pauciores autem, scilicet soli sapientes, qui occasiones male agendi et naturales impetus non sequuntur. Et propter hoc dicit Ptolomaeus in Centilogio quod anima sapiens adiuvat opus stellarum; et quod non poterit astrologus dare iudicia secundum stellas. nisi vim animae et complexionem naturalem bene cognoverit; et quod astrologus non debet. dicere rem specialiter, sed universaliter: quia scilicet impressio stellarum in pluribus sortitur effectum, qui non resistunt inclinationi quae est ex corpore; non autem semper in hoc vel in illo, qui forte per rationem naturali inclinationi resistit.

PrevBack to TopNext

On this page

Caput 85