Table of Contents
Reportatio A Sentences Commentary
Principia
Principium II
Principium III
Principium IV
de Fide
Lectio 18, De fide
Lectio 19, De fide
de Notitia
Lectio 20, de Notitia
Lectio 21, de Notitia
Lectio 22, de Notitia
Lectio 23, de Notitia
Lectio 24, de Notitia
Lectio 25, de Notitia
Lectio 26, de Notitia
Lectio 27, de Notitia
Lectio 28, de Notitia
Lectio 29, de Notitia
Lectio 30, de Notitia
Lectio 31, de Notitia
Lectio 32, de Notitia
de Fruitione
Lectio 34, de Fruitione
Lectio 35, de Fruitione
Lectio 36, de Fruitione
Lectio 37, de Fruitione
Lectio 38, de Fruitione
Lectio 39, de Fruitione
Lectio 40, de Fruitione
Lectio 43, de Fruitione
Lectio 44, de Fruitione
Lectio 45, de Fruitione
Lectio 46, de Fruitione
Lectio 47, de Fruitione
Lectio 48, de Fruitione
Lectio 49, de Fruitione
Lectio 50, de Fruitione
Lectio 52, de Fruitione
Lectio 53, de Fruitione
Lectio 54, de Fruitione
Lectio 55, de Fruitione
de Trinitate
Lectio 56, de Trinitate
Lectio 57, de Trinitate
Lectio 58, de Trinitate
Lectio 59, de Trinitate
Lectio 60, de Trinitate
Lectio 61, de Trinitate
Lectio 62, de Trinitate
Lectio 63, de Trinitate
Lectio 64, de Trinitate
Lectio 65, de Trinitate
Lectio 66, de Trinitate
Lectio 67, de Trinitate
Lectio 68, de Trinitate
Lectio 69, de Trinitate
Lectio 70, de Trinitate
Lectio 71, de Trinitate
Lectio 72, de Trinitate
Lectio 73, de Trinitate
Lectio 79, de Trinitate
de Caritate
de Libertate
de Incarnatione
Lectio 85, de Caritate
Prima Solutio ad argumentum quod potest fieri transitus de contradictio in contradictioni sine mutatione facta in re
Consequenter circa materiam caritatis de divina acceptatione restat solvere unum argumentum si de transmutatione contradictorii in aliud contradictorium propter quod ponuntur aliquae propositiones
Suppositiones
Prima suppositio
prima est quod sicut consurgit ex immensitate divina uniformiter circa creaturis stat se habere sicut etiam stat erga sortis acceptationem
Secunda suppositio
Tertia suppositio
3a propositio sicut acceptatio alicuius potest esse meritis aliorum exigentibus stante lege nunc currente ita deacceptatio potest esse demeritis aliorum exigentibus
sed 2a probatur nam ex peccato alicuius potest indignificari nedum ipse solus sed alii ab eo / et hoc patet quia in poenalibus filius bene ponat iniquitatem propriis ymmo totum genus humanum per adae peccatum est ad penam et laborem obliquatum et etiam per primam invidiam effectu suo remanente in hoc mundo totaliter infectum atque de prava?m Et sic est causa sufficiens ad deacceptationem totius universi
Responsio ad formam rationis
hiis visis restat respondere ad formam rationis in qua dicebatur de mutatione contradictorii in contradictorium
pro solutione cuius advertendum est quod a doctoribus diversimode glosatur nihilominus multae possunt fieri instante contra eam
/ Et videtur primo quod non sit necessario concedenda nam capiamus istam propositionem deus incipit producere mundum ista 6a est per remotionem de praesenti et tamen non fuit ante unde eo ipso huic deus assentit et non ante assentivit Ibi videtur esse transitus de contrario in contrarium et tamen nullam fit mutatus et sit sua contradictoria in mente divina erit vera ab aeterno erit vera
Suppositiones
Prima suppositio
Responsio ad formam rationis
Prima
Istis suppositis inferuntur aliqua carentia unde significando aliquod instand quod praecesserit in sanctas mundi in illo instanti haec est falsa deus potest producere mundum ante haec instans tunc illud vocetur b tunc sit deus producere mundum ante b et tamen ab aeterno fuit vera quia deus posset produxisse ante si voluisset et tamen iam transiit igitur non potest producere modo quia impossibile est per quantamcumque potentiam praeteritum non fuisse praeteritum et tamen nulla mittatur facta est in re et tamen in b instanti falsa fuit igitur ante mundi constitutionem si fiat mutatio fuit ante hoc Ex quo sequitur quod in quolibet instanti deus posset facere mundum ante hoc instans incipit esse falsa in illo
Septima
Ex quo sequitur infinitas rationis ponentium respectus distinctos quos vocant a similes sicut scotus ponit res distinctas a rebus absolutis nam ponit per modum principii quod quando propositio de praesenti verificatur pro rebus tunc datis illis quae non sufficiunt oportet priore alias quae habeant aliam apparentiam vel aliquam aliam rem Ad propositum dico nam sit deus et sortes et sit haec propositio deus acceptat sortem Ad visionem eius non sufficit deus et sortes solum igitur oportet ponere aliam rem scilicet caritatem creatam vel aliquam rem respectivam mediate qua deus se habeat ad creaturam quae beatificetur pro rebus vel igitur caritas et anima sufficiunt
Tertia solutio
Alia radix quia praedicamenta nedum sunt obiectalia sed tamen ista modici coloris est Advertendum quod dupliciter vel varie
aliqui quod res relativa componat cum suo fundamento Ita quod albedo et apparet respectu constituunt unum terminum relationis
Alii dicunt quod res respectiva est distincta ab ipsa prima non stat quia ad aliud non est mutatio vel motus
unde secundum durandum potest poni quaedam habitudo sicut causa ad effectum suum unde non sufficit materia et forma ad aliquod compositum faciendum sine inhaerentia et sic necessario requiritur inhaerentia
Unde distinguendi sancti gradus entis nam primo videtur ens significare substantiam / 2o per modum analogiae sicut significat qualitatem quantitatem etc / 3o per inferiores gradus analogiae significat modos rerum qui quid improprie dicuntur res Sicut non proprie accidentia dicuntur res Et sic ad istum 3m gradum reducuntur respectus rerum Et sic sancti distincti tales modi a rebus extendo large tamen vocantur res Sed propter causalitates rerum non est necesse sic ponere / Et sic responderetur ad radicem eorum quando dicunt oportet ponere aliquam rem distinctam Respondetur de li sufficiere distinguendo de eo unde si intelligatur quod nulla alia res requiratur conceditur sed tamen ipsis positis non verificatur propositio sed si caput quod sunt medium concludendi propositionem etiam 6am tunc dicitur quod non sufficiunt igitur ponere aliud etc negatur consequentia quia non arguitur sufficienter sicut tactum est quoniam nulla relatio sine necessitate est ponenda per regulam anselmi non sufficit etiam lapsus temporis
Conclusiones
Secuntur igitur conclusiones temporales / prima est supra distinctionem 35am 2i et est descriptio peccati commissionis vel obmissionis unde dicunt doctores quod omne peccatum est commissionis vel obmissionis sed dico oppositum nam quoddam est obmissionis solum et hoc propter actum liberum
3a conclusio peccatum est praevaricatio legis divinae et mandatarum in lege quaquia omne peccatum est prohibitum Et sic quodlibet peccatum est realiter contra legem non solum divina sed etiam qua rationem
4a conclusio voluntas est mala in peccatoribus ex eo quod actus interior malus producit actum ad extra imperatum q malum
5a conclusio actus mali sunt boni naturaliter quia eo ipso quod sunt entia participat summum bonum scilicet deum unde ens et verum convertuntur eo modo
6a conclusio omnia subiacent divinae providentiae / et nihil sit a casu absolute respectu dei / licet fiat respectu intellectus practici non tamen respectu divinae providentiae
7ma conclusio ad ulterium et homicidia etc in quantum sunt res a deo sunt sed in quantum difformitates a deo non sunt
8va conclusio anima privatur summo bono per peccatum / cuius causa est quia caritas et gratia non stant cum peccato et sic tollitur dei assistentia Et etiam quia peccata quaedam caecitates sive obfuscationes quae reprimunt lumen gratiae sicut nullam solem ne possit ab intuentibus recte videri et sic ex parte affectus minuit peccatum causalitatem bonitatis et per consequens realiter in se fit minus activa et haec de lectione sint dicta die sabbati ante achi mei etc
On this page
