Quaestio 4

Quaestio. iiii. trinitatis sit inTrum imago anima. quod non quia quod est proprium verbi no conpetit creature. sed esse imaginem est pro prium verbi. ergo etc. communiter quod per tres potentias que sunt hic dicitu in anima nostra intelligitur imago trinitatis. origo enim est inter ista. nam memoria est intellectus agens cum specie: que simul iuncta produ cunt verbum. et hec scilicet memoria appropriatur patri. intelligentia autem que appropriatur filio dicit actum intelligendi in intellectu possibili. non quod intellectus sit productus: sed intellectus vt sub actu: velle autem in voluntate est ab vtroque. sicut spiritusancus.

¶ Notandum autem quod Aug. per quatuor vocabula istas potentias nominat. Primo quia sunt vna essentia. 2o quia sunt proprietates anime. 3o quia sunt inseparabiles. 4o quia sunt in meliori: quod est in nobis. Ex istis excluduntur opiones diuerse. que habentur de istis potentiis. Per primum enim patet quod non sunt accidentia. nam quod est essentia liter substantia non potest esse accidens. sed ex primo dicto habemus quod sunt essentia. Per 2m patet quod non sunt idem omnibus modis cum essentia: quia quod dicitur de essentia in secundo modo dicendi per se non est quiditatie idem cum essentia: sed potentie sunt huiusmodi. quia secund Aug. sunt proprietates. Per tertium patet quod non sunt realiter distincte. quia que realiter distinguuntur videntur posse separari. sed potentie non possunt separari ab inuincem secundum augu. Per quartum apparet quod sunt idem cum essentia: quia omni eo quod est in anima distinctum ab ea est aliquid in anima melius. sed potentiis nihil est in anima melius secundum Augu. ergo etc.

¶ Sed sunt ne idem cum essentia omnio: Dico quod non. quia per eadem argumenta per que probatur distinctio intellectus a voluntate in diuinis scilicet per contradictiones. sicut patebit di. sr. potest probari distinctio intellectus in animaa voluntate. et per consequens vtriusque ab essentia.

¶ Sed dices: sufficit quod dicant respectus diuersos.

¶ Contra. quia maiorem entitatem requirit principium actionis quam terminus. sed propter entitatem modicam respectuum: negatur ab eis quod possunt terminare actionem. ergo nespoterunt principiare. Nec valet saluare contradictiones et omnia talia per connotationes. cum per istum modum nihil posset probari. dicerem enim quod essentia lactis vt connotat disgregare est albedo. et sic de aliis.

¶ Ex dictis autem potest accipi vna ratio quod non sunt accidentia: nec esse possunt quia quandocumque sunt alique due immitationes essentialiter ordinate secundum magis et minus nobile. si illa que est minus nolbilis est immitatio secundum substantiam. et nobilior erit secundum substantiam sed immitatio secundum imaginem est nobilior: quam immitatio secundum vestigium. immitatio autem secundum vestigium est secundum substantiam. secundum Augustin qui dicit super gen. quod vestigium est substantia. ergo et ima go erit in substantia. constat autem quod est in potentiis. ergo potentie sunt substantie. Ppotest etiam ex dictis probari euidenter aliqua lis distinctio inter perfectiones attributales. supposito quod in quolibet ente creato secundum Aug. sit ratio vestigii: tunc accipio rationem vestigii quae fundatur in illo eodem in quaimago. Et quero. Aut terminantur iste due immitationes: ad omnino idem in deo. aut non. si non. tunc in deo aliqua erunt non idem: quorum vnum terminat relationem vestigii: et aliud relationem imaginis. quod est propositum. Si autem dicatur quod ad omni no idem: tunc nulla differentia est inter vestigium et imaginem: neovna est perfectior alia. consequentia patet: quia fundamentum idem et terminus idem.