Tractatus 2

De eo quod scriptum est, Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Joannes, etc., usque ad id, plenum gratiae et veritatis. Cap. i, f. 6-44.

i. Bonum est, fratres, ut textum divinarum Scripturarum, et maxime sancti Evangelii, nullum locum praetermittentes pertractemus, ut possumus; et pro nostra capacitate pascamur, et ministremus vobis unde et nos pascimur. Capitulum primum praeterito dic dominico tractatum esse meminimus, id est, t In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum: hoc erat in principio apud Deum. Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil. Quod factum cst, in illo vita est; et vita erat lux hominum; et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt. i Huc usque tractatum esse credo: recordamini omnes qui adfuistis; et qui non adfuistis, credite nobis, et his qui adesse voluerunt. Nunc ergo quia non possumus semper omnia replicare, propter eos qui hoc volunt imt audire quod sequitur, et oncri est illis si repetantur priora cum defraudatione posteriorum; dignentur et qui non aderant non praeterita exigere, sed cum his qui aderant et nunc audire praesentia.

2. Sequitur, Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Joannes. Etenim ea quae dicta sunt superius, fratres charissimi, de divinitate Christi dicta sunt ineffabili,etprope ineffabiliter. Quis enim capiet, In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum? Et ne vilescat tibi nomen Verbi, per consuetudinem quotidianorum verborum, Et Deus erat Verbum. Hoc Verbum idipsum est, unde hesterno die mullum locuti sumus: et praestiterit Dominus, ut vel tantum loquendo aliquid ad corda vestra perduxerimus. In principio erat Verbum. Idipsum est, eodem modo est; sicut est, semper sic est; mutari non potest: hoc est cst. Quod nomen suum dixit famulo suo Moysi: Ego sum qui sum; et, Misit me qui eat (Exod. Ill, 14). Quis ergo hoo capiet, cum videatis omnia mortalia mutabilia; cum videatis non solum corpora variari per qualitates, nascendo, crescendo, deiiciendo, monendo, sed etiam ipsas animas per affectum diversa­ rum voluntatum distendi atque discindi: cum videatis homines et percipere posse sapientiam, si se illius luci et calori admoverint; et amittere posse sapientiam, si inde malo affectu recesserint? Cum videatis ergo ista oMnia esse mutabilia; quid est quod est, nisi quod transcendit omnia quae sic sunt ut non sint? Quis ergo hoc capiat ? Aut quis, quomodocumque intenderit vires mentis suae, ut attingat quomodo potest id quod est, ad id quod utcumque mente attigerit, possit pervenire ? Sic est enim tanquam videat quisque de longe patriam, et mare interjaceat; videt quo eat, sed non hahet qua eat. Sic ad illam stabilitatem nostram .ubi quod est est, quia hoc solum semper sic est ut est, volumus pervenire; interjacet mare hujus saeculi qua imus, etsi jam videmus quo imus: nam multi nec quo eant vident. Ut ergo esset et qua iremus, venit inde ad quem ire volebamus. Et quid fecit? Instituit lignum quo mare transeamus. Nemo enim potest transire mare hujus saeculi, nisi cruce Christi portatus. Hanc crucem aliquando amplectitur et infirmus oculis': et qui non videt longe quo eat, non ab illa recedat, et ipsa illum perducet.

5. Itaque, fratres mei, boc insinuaverim cordibas vestris: si vultis pie et christiane vivere, haerete Christo secundum id quod pro nohis factus cst, ut perveniatis ad eum secundum id quod est, et se­ cundum id quod erat. Accessit, ut pro nobis hoc flerel I; quia hoc pro nobis factus cst, ubi portentur infirmi, et mare saeculi transeant,etperveniant ad patriam; ubi jam navi non opus erit, quia nullum mare transitur. Melius est ergo non videre mente id quod est, et tamen a Christi cruce non recedere, quam videre illud mente, et crucem Christi contemnere. Donum est super hoc et optimum, si fieri potest, ut et vidcatur quo euntium sit, et teneatur quo portetur qui pergit. Hoc potuerunt mentes magnae montium, qui montes dicti sunt, quos maxime illustrat lumen justitiae: potuerunt, et viderunt illud quod est. Nam videns Joannes dicebat, In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Viderunt hoc, et ut pervenirent ad id quod videbaut de longe, a cruce Christi non recesserunt, et humilitatem Christi non contempserunt. Parvuli vero qui hoc non possunt inteUigere, non rccedentes a cruce et passione et resurrectione Christi, in ipsa navi perducuntur ad id quod noa vident, in qua navi perveniunt et illi qui vident. ,

4. At vero quidam philosophi hujus mundi exstiterunt, et inquisierunt Creatorem per creaturam: quia potest inveniri per creaturam, evidenter dicente Apostolo, Invisibilia enim ejus, a constitu­ tione mundi, per ea quae facta tant, intellecta conspi­ ciuntur; sempiterna qnoque virtus ejus et divinitas, ut sint inexcusabiles. Et sequitur, Quia cum cognovissent Deum: non dixit, Quia noa cognoverunt; sed, Quia cum cognovissent Deum, non sicut Deum glorificaverunt, aut gratias egerunt; sed evanuerunt in cogitatio­ nibus suis, et obscuratum eat insipiens cor eorum. Unde obscuratum ? Sequitur, et dicit apertius: Dicentes enim se esse sapientes, stulti facti sunt (Rom. i, 20-22). Viderunt quo veniendum esset: sed ingrati ei qui iIlis praestitit quod viderunt, sibi voluerunt tribaere quod videruat; et facti superbi amiserunt quod videbant, et eonversi sunt inde ad idola et simulacra et ad culturas daemoniorum, adorare creaturam, et contemnere Creatorem. Sed jam isti elisi ista fecerant: ut autem eliderentur, superbierunt; cunm autem superbirent, sapientes se esse dixerant. Hi ergo de quibus dixit, Qui cum cognovissent Deum, viderunt hoc quod dicit Joannes, quia per Verbum Dei facta sunt omnia. Nam inveniuntur et ista in libris philosophorum :etquia unigenitum Filum habet Dens, per quem sunt omnin. Illud potuerunt videre quod est, sed viderunt de longe: noluerunt tenere humilitatem Christi, in qua navi securi pervenirent ad id quod longe videre potuerunt; et sorduit eis crux Christi. Mare transeundum est, et lignum contemnis ? 0 sapientia superba! irrides crucifixum Christum; ipse est quem longe vidisti: In principio erat Verbum, et Verbum trat apud Deum. Sed quare crucifixus est? Quia lignum libi humilitatis rjus necessarium crat. Superbia cnim tumucras, cl longe ab illa patria projectus eras; et fluctibus hujus saeculi interrupta est via, et qua Iranscatur ad patriam non cst, nisi ligno porteris. Ingrate, irrides eum qui ad tc vcnii ut redcas! Ipse factus est via, et hoc per marc: inde in mari ambulavit (Matth. xiv, 25), ut ostenderet esse in mari viam. Sed tu, qui quomodo ipse ambulare in mari non potes, navi portare, ligno portare: crede in crucifixum, et poteris pervenire. Propter te crucifixus est, ut bumilitatem doceret; et quia si sic ve­ niret ut Deus, non agnosceretur. Si enim sic veniret ut Deus, non veniret eis qui videre Deum non polerant. Non enim secundum id quod Deus est, aut venit, aut discedit; cum sit ubique praesens, et nullo loco contineatur. Sed secundum quid venit? Quod apparuit homo.

5. Quia ergo sic erat homo, ut lateret in illo Deus, missus est ante illum magnus homo, per cujus testimonium inveniretur plus quam homo. Et quis est hic ? Fuit homo. Et quomodo posset iste verum de Deo dicere? Missus a Deo. Quid vocabatur ? Cui nomen erat Joannes. Quare venit? Hic venit in testimonium, ut te­ stimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum. Qualis iste qui testimonium perhiberet de turuine ? Magnum aliquid iste Joannes, ingens meritum, magna gratia, magna cElsitudo ! Mirare, plane mi­ rare; sed tanquam montem. Mons autem in tenebris est, nisi luce vestiatur. Ergo tantum mirare Joannem, ut audias quod sequitur, Non erat ille lumen: ne cum montem putas lumen esse, naufragium in monte facias, non solatium invenias. Sed quid debes mirari? Montem tanquam montem. Erige autem te ad illum qui illuminat montem, qui ad hoc erectus -est, ut prior radios excipiat, et oculis tuis nuntiet. Ergo, non erat ille lumen.

6. Quare igitur venit ? Sed ut testimonium perhiberet de lumine. Utquid hoc? Ut omnes crederent per illum. Et de quo lumine testimonium perhiberet ? Erat lux vera. Quare additum est, vera ? Quia et homo iiluminatus dicitur lux; sed vera lux illa est quae illuminat. Nam et oculi nostri dicuntur lumina; et tamen nisi aut per noctem lucerna accendatur, aut per diem sal uxeat, lumina ista sine causa patent. Sic ergo et Joannes erat lux, sed non vera lux: quia non illuminatus, tenebrae; sed illuminatione factus est lux. Nisi autem illuminaretur, tenebrae erat, sicut omnes impii, quibus jam credentibus dixit Apostolus, Fuistis aliquando tenebrae. Modo autem quia crediderant, quid? Nunc autem lux. inquit, in Domino ( Ephes. v, 8). Nisi adderet, in Domino, non intelligeremus. Lux, inquit, in Domino: tenebrae non in Domino eratis. Fuistis enim aliquando tenebra: ibi non addidit, in Domino. Ergo tenebrae in vobis, lux in Domino Sic et ille non erat lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine.

7. Ubi autem est ipsa lux? Erat lux vera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum. Si omnem hominem venientem, et ipsum Joannem. -Ipse ergo illuminabat, a quo se demonstrari volebat. Intelligat Charitas vestra: veniebat eniiu ad mentes infirmas, ad corda saucia, ad aciem animae lippientis. Ad hoc venerat. Et unde posset anima vidcie quod perfecte est? Quomodo plorumquc fit ut in aliquo corpore radiato cognoscatur ortus esse sol, quem oculis videre non possumus. Quia et qui saucios habent oculos, idouci sunt videre parictem illuminatum et illustratum a sole, vel montem vel arborem, aut aliquid hujusmodi idonei sunt videre; et in alio illustrato demonstratur illis ortus ille, cui videndo adhuc minus idoneam a; iem gerunt. Sic ergo illi omnes ad quos Christus venerat, minus idonei erantcum videre: radiavit Joannem; et per illum confitentem se radiatum ac se illuminatum esse, non qui radiaret et illuminaret, cognitus est ille qui illuminat, cognitus est ille qui illustrat, cognitus est qui implet. Et quis est? Qui illuminat, inquit, omnem hominem venientem in mun­ dum. Nam si illinc non recederet, non esset illuminandus: sed ideo hic illuminandus, quia illinc rccessit, ubi homo semper poterat esse illuminatus.

8. Quid ergo? Si venit huc, ubi erat? In hoc mundo erat. Et hic erat, et huc venit: hic erat per divinilatem; huc venit per carnem: quia cum hic esset per divinitatem, ab stultis et caecis et iniquis videri non poterat. Ipsi iniqui tenebrae sunt de quibus dictum est, Lux lucet in tenebris, et tenebrae eum non comprehende­ runt (Joan. i, 5). Ecce hic est et modo, et hic erat, et semper hic est; et nunquam recedit, nusquam recedit. Opus est ut habeas unde videas quod tibi nunquam recedit; opus est ut tu non recedas ab eo qui nusquam recedit; opus est ut tu non deseras, et non desereris. Noli cadere, et non tibi occidet. Si tu feceris casum, ille tibi facit occasum: si autem tu stas, praesens est tibi. Sed non stetisti: recordare unde cecideris, unde te dejecit qui prior te cecidit. Dejecit enim te, non vi, non impulsu, sed voluntate tua. Si enim malo non consentires, stares, illuminatus maneres. Modo autem quia jam cecidisti, et factus es saucius corde, unde videri illa lux potest I, venit ad te talis qualem posses videre; et talem se hominem praebuit, ut ab homine quaereret testimonium. Ab homine quaerit teslimonium Deus, et Deus testem habet hominem; habel Deus testem hominem, sed propter hominem: tam infirmi sumus ! Per lucernam quaerimus diem: quia lucerna dictus est ipse Joannes, Domino dicente: Ille erat lucerna ardens et lucens, et vos voluistis exsultare ad horam in lumine ejus; ego autem habeo testimonium majus Joanne (ld. v, 55, 56.)

9. Ergo ostendit quia propter homines voluit per lucernam dcmonstrari ad fidem credentium, ut per ipsam lucernanl inimici ejus confunderentur. llli enim inimici qui illuin tentabant, et dicebant, Dic nobis, In qua potestate ista facis? Interrogabo vos et ego, inquit, unum sermonem: dicite mihi, baptismus Joannis unde est de coelo, an ab hominibus? Et turbati sunt, et dixe­ runt apua semetipsos, Si dixerimus de coelo; dicturus est nobis, Quare ergo non credidistis illi ? ( quia ille Christo perhibuerat testimonium, et dixerat, Non sum ego Christus, sed ille [Joan. I, 20 27]) Si autem ex hominibus dixerimus esse, timemus populum ne lapidet nos; quia tanquam prophetam hubebant Joannem. Timentes lapidationem, sed plui timentes veritatis confessionem, responderunt mendacium veritati; et mentita est iniquitas sibi (Psal. xxvi, 12). Dixerunt enim: Nescimus. Et Dominus, qnia ipsi contra se clauserant, negando se scire quod noverant, nec ipse illis aperuit, quia non pulsaverunt. Dictum est enim: Pulsate, et aperietur vobis (Matth. vn, 7). Non solum autem illi non pulsaverunt, ut apcriretur; sed negando, ostium ipsum contra se obstruxerunt. Et ait eis Dominus: Nec ego dico vobilin qua potestate ista facio (Matth. xxi, 23-27, Marc. xi, 28 33, et Luc. xx, i 8). Et confusi sunt per Joannem; impletumque in illis est, Paravi lucernam Christo meo; inimicos ejus induam confusione (Psal. CXXXI, 17, 18).

10. In mundo erat, et mundus per eum factus est. Ne putes quia sic erat in mundo, quomodo in mundo est terra, in mundo est coelum, in mundo est sol, luna et stellae, in mundo arbores, pecora, homines. Non sic iste in mundo erat. Sed quomodo erat? Quomodo artifcx, regens quod fecit. Non enim sic fecit, quomodo facit faber. Forinsecus est arca quam facit, et illa in alio loco posita est, cum fabricatur;et quamvis juxta sit, ipse alio loco sedet qui fabricat, et extrinsecus est ad illud quod fabricat: Deus au­ tem mundo infusus fabricat, ubique positus fabricat, et non recedit aliquo, non extrinsecus quasi versat molem quam fabricat. Praesentia majestatis facit quod facit; praesentia sua gubernat quod fecit. Sic ergo erat in nlundo, quomodo per quem mundus factus est. Per ipsum enim mundus factus eat, et mundus eum non cognovit.

ii. Quid est, mundus factus est per ipsum? Coelum, terra, mare et omnia quae in eis sunt, mundus dicitur. Iterum alia significatione, dilectores mundi mundus dicuntur. Mundus per ipsum factus eat, et mundus eum non cognovit. Num enim caeli non cognoverunt Creatorem suum, aut Angeli non cognoverunt Creatorem suum, aut non cognoverunt Creatorem suum sidera, quem confitentur dxmonia ? Oinnia undique testimonium perhibuerunt. Sed qui non cognoverunt? Qui amando mundum dicti sunt mundus. Amando enim habitamus corde: amando autem, hoc appellari meruerunt quod ille ubi habitabant. Quomodo dicimus, Mala est illa domus; aut, Bona est illa domus: non in illa quam dicimus malam, parietes accusamus; aut in illa quam dicimus bonam, parietes laudamus: sed malam domum, inhabitantes malos; et bonam domum, inhabitantes bonos. Sic et mundum, qui inhabitant amando mundum. Qui sunt? Qui diligunt mundum: ipsi enim corde habitant in mundo. Nam qui non diligunt mundum, carne versantur in mundo; sed corde inhabitant coelum, sicut Apostolus dicit: Nostra au­ tem conversatio in coelis est (Philipp, III, 20). Ergo mundus per eum factus est, et mundus eum non cognovit.

12 In sua propria venit: quia omnia ista per cum facta sunt. Et sui eum non receperunt. Qui sui ? Homines quos fecit. Judaci quos primitus fecit super omnes gentes esse. Quia aliae gentes idola adorabant, et diemonibus serviebant; ille autem populus natus erat de semine Abrahae: et ipsi maxime sui; quia et per carnem quam suscipcre dignatus est, cognati. In sua propria venit, et sui eum non receperunt. Non receperunt omnino, nullus recepit? Nulius ergo salvus factus est? Ncmo enim salvus fiet, nisi qui Christum receperit venientem.

13. Sed addidit: Quotquot autem receperuut eum. Quid eis praestitit? Magna benevolentia ! Magna misericordia! Unicus nalus est, et noluit mancre unus. Multi homines cum filius non habuerint, peracta aetate adoptant sibi; et voluntate faciunt quod natura non potuerunt: hoc faciunt homines. Si autem aliquis habeat filium unicum, gaudet ad illum magis; quia solus omnia possessurus est, et non habebit qui cum eo dividat haereditatem, ut pauperior remancat. Non sic Deus: Unicum eumdem ipsum quem gcnucrat,et per quem cuncta creaverat, misit in hunc mundum, ut non esset unas, sed fratres haberet adoptatos. Noa enim nos nati sumus de Deo, quomodo ille Unigenitus, sed adoptati per gratiam ipsius. Ille enim venit Unigenitus solvere peccata, quibus peccatis implicabamur, ne adoptaret nos propter impedimentum eorum quos sibi fratres facere volebat, ipse solvit, et fecit cohaeredes. Sic enim dicit Aposlolus, Si au­ tem filius, et haeres per Deum (Galat. IV, 7):et itcrum, Haeredes quidem Dei, cohaeredes autem Christi (Rom. VIII, 17 ). Non timuit ille habere cohaeredes; quia haereditas ejus non fit angusta, si inulti possederint. Uti ipsi certc illo possidente fiunt haereditas ipsius, et ipse vicissim fit haereditas ipsorum. Audi quomodo ipsi fiant haereditas ipsius: Dominus dixit ad me, Filius meus es tu; ego hodie genui te. Postula a me, et dabo tibi gentes haereditatem tuam (Psal. II, i, 8). Ille quomodo fit haereditas eorum 1 Dicit in Psalmo: Dominus pars haereditatis mem et culicis mei (Psal. xv, 5). Et nos illum possideamus, et ipse nos possideat: illc nos possideat, sicut Dominus; nos illum possidcamus sicut salutem, nos possideamus sicut lucem. Quid ergo dedit his qui receperunt illum ? Dedit eis potestatem filios Dei fieri, his qui credunt in nomine ejus: ut tencant lignum, et mare transeant.

14. Et quomodo illi nascuntur? Istiquia filii Dei fiunt et fratres Christi, utique nascuntur. Nam si non nascuntur, filii quomodo esse possunt ? Sed filii hominum nascuntur ex carne et sanguine, et ex voluntate viri, et ex complexo conjugii, 1111 autem quomodo ei mscuntur? Qui non ex sanguinibus: tanquam mariset feminae. Sanguina 1 non est latinum: sed quia graece positum est pluraliter, maluit ille qui interpretabatur sic ponere,etquasi minus latiuc loqui secundum grammatices, ei tamen explicare veritatem secundum auditum infirmorum. Si enim diceret sanguinem singulari numero, non explicaret quod volebat: ex sanguinibus enim homines nascuntur maris et feminae. Dicamus ergo, non timeamus ferulas grammaticorum; dum tamen ad veritatem solidam et certiorem perveniamus. Reprehendit qui intelligit, ingratus quia intellexit. Non ex sanguinibus, neque ex voluntate car­ nis, neque ex voluntate viri. Carnem pro femina posuut: quia de costa cum facta esset, Adam dixit, Hoc nunc os de ossibus meis, et caro de carne mea [Gen. II, 23); et Apostolus ait, Qui diligit uxorem suam, seipsum diligit; nenw enim unquam carnem luna odio habet (Ephes. v, 28 ct 29). Ponitur ergo caro pro uxore, quomodo et aliquando spiritus pro marito. Quare ? Quia ille regit, haec regitur: ille imperare debet, ista servire. Nam ubi caro imperat, et spiritus servit, perversa domus est. Quid pejus domo, ubi femina babet imperium super virum ? Recta autem domus, ubi vir imperat, femina obtemperat. Rectus ergo ipse homo, obi spiritus imperat, caro servit.

45. ili ergo non ex voluntate carnis, neque ex volun­ inte viri, sed ex Deo nati sunt. Ut autem homines nascerentur ex Deo, primo ex ipsis natus est Deus. Christus enim Deus, et Christus natus ex hominibus. Non quaesivit quidem nisi matrem in terra, quia jam patrem habebat in coelo: natus ex Deo, per quem efficeremur; et natus ex femina, per quem reliceremur. Noli ergo mirari, o homo, quia efficeris filius per gratiam, quia nasceris ex Deo secundum Verbum ejus. Prius ipsum Verbum voluit nasci ex homine, ut tu securus nascereris ex Deo, et diceres tibi: Non sine causa Deus nasci ex homine voluil, nisi quia alicujus momenti me existimavit, ut immortalem me faceret, et pro me mortaliter nasceretur. Ideo cum dixisset, ex Deo nati sunt; quasi ne miraremur, et cxborreremus tantam gratiam, ut nobis incredibile videretur quia homines ex Deo nati sunt, quasi securum te faciens, ait: Et Verbum caro factum est, et habitavit in nobis. Quid ergo miraris quia homines ex Deo nascuntur? Attende ipsum Deum natum ex hominibus: Et Verbum caro factum est, et habitavit in nobis.

16. Quia vero Verbum caro factum est, et habitavit in nobis, ipsa nativitate collyrium fecit, unde tergerentur oculi cordis nostri, et possemus videre majestatem ejus per ejus humilitatem t. Ideo fact.,. eat Verbum caro, et habitavit in nobis; sanavit oculos nostros: et quid sequitur ? Et vidimus gloriam ejus. Glo- J'iam ejus nemo posset videre, nisi carnis humilitate sanaretur. Unde nqp poteramus videre? Intendat ergo Charitas vestra, et videte quod dico. Irruerat homini quasi pulvis in oculum, irruerat terra, sauciaverat oculum, videre non poterat lucem: oculus iste. sauciatus inungitur; terra sauciatos erat, et terra illuc mittitur ut sanetur. Omnia enim collyria et me. dicamenta nihil sunt nisi de terra. De pulvere caecatus es, de pulvere sanaris: ergo caro te caecaverat, caro te sanat. Carualis cnim anima facta erat consentiendo affectibus carnalibus; iude fuerat oculus cordis cae • catus. Verbum caro factum est: medicus iste tibi feeit collyrium. Et quoniam sic venit ut de carne vilia carnis exstingueret, et de morte occideret mortem; ideo tactum est in te, ut quoniam Verbum caro factum cat, tu possis dicere, Et vidimus gloriam ejua. Qualem gloriam ? Qualis factus est filius hominis ? Ula humilitas ipsius est, non gloria ipsius. Sed quo perducta est acies hominis, curata per carnem i Vidimus, inquit, gloriam ejus, gloriam quasi Unigeniti a Patre, plenum gratia et veritate. De gratia et veritate alio loco uberius in ipso Evangelio, si Dominus dignatus fuerit donare, tractabimus. Haec nunc sufficiant, et aedificamini in Christo, et confortamini in fide, et vigilate in bonis operibus: et a ligno nolite recedere, per quod possitis mare transire.