Quaestio 1 : Utrum ilia sit propria definitio baptismi quam ponit Magister: «Baptismus est tinctio, id est ablutio, corporis exterior, facta sub forma verborum praescripta»

Quaestio 2 : Utrum haec sit praecisa forma baptismi: «Ego te baptizo in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti»

Quaestio 3 : Utrum sola aqua naturalis pura sit materia conveniens baptismi

Quaestio 4 : Utrum institutio baptismi evacuet circumcisionem

Distinctio Quarta

Pars 1

Quaestio 1 : Utrum parvuli sint baptizandi

Quaestio 2 : Utrum parvuli baptizati recipiant effectum baptismi

Quaestio 3 : Utrum parvulus exsistens in utero possit baptizari

Pars 2

Quaestio 1 : Utrum adultus consentiens potest recipere effectum baptismi

Quaestio 2 : Utrum adultus fictus recipiat effectum baptismi

Pars 3

Quaestio 1 : Utrum iam iustificati teneantur ad susceptionem baptismi

Pars 4

Quaestio 1 : Utrum omnes baptizati recipiant aequaliter effectum baptismi

Quaestio 2 : Quid faciendum est de parvulo exposito

Quaestio 3 : Utrum parvuli Iudaeorum et infidelium sint invitis parentibus baptizandi

Distinctio Quinta

Quaestio 1 : Utrum malitia ministri impediat conferri baptismum

Quaestio 2 : Utrum recipiens baptismum scienter a malo ministro mortaliter peccet

Quaestio 3 : Utrum aliquis debeat ministrare sacramentum baptismale quando praesumitur baptizationem vergere in periculum vitae corporalis eius qui suscipit

Distinctio Sexta

Pars 1

Quaestio 1 : Utrum solus sacerdos possit baptizare

Pars 2

Quaestio 1 : Utrum unitas baptismi necessario requirat ut ab uno ministro conferatur

Quaestio 2 : Utrum unitas baptismi requirat simul esse ablutionem et prolationem verborum

Quaestio 3 : Utrum unitas baptismi requirat baptizantem esse distinctum personaliter a baptizato

Pars 3

Quaestio 1 : Utrum in ministro baptizante requiratur intentio debita ad baptizandum

Quaestio 2 : Qualis intentio requiratur in ministro baptizante

Pars 4

Articulus Primus

Quaestio 1 : Utrum baptismus possit iterari

Quaestio 2 : Quae sit poena iterantium baptisma

Articulus Secundus

Quaestio 1 : Utrum in baptismo imprimatur character

Quaestio 2 : Utrum character sit aliqua forma absoluta

Quaestio 3 : Utrum character sit in essentia animae an in aliqua eius potentia

Distinctio Septima

Quaestio 1 : Utrum sacramentum confirmationis sit necessarium ad salutem

Quaestio 2 : Utrum sacramentum confirmationis sit dignius baptimo

Quaestio 3 : Utrum sacramentum confirmationis possit iterari

Quaestio 4 : Utrum sit aliqua poena iterantium sacramentum confirmationis

Distinctio Octava

Quaestio 1 : Utrum eucharistia sit sacramentum Novae Legis

Quaestio 2 : Utrum ilia sit forma eucharistiae quae ponitur in canone missae

Quaestio 3 : Utrum sacramentum eucharistiae convenienter fuit institutum post cenam eu utrum possit recipi a nonieiunis

Distinctio Nona

Quaestio 1 : Utrum exsistens in mortali peccato peccet mortaliter percipiendo sacramentum eucharistiae

Distinctio Decima

Pars 1

Quaestio 1 : Utrum possibile sit corpus Christi sub specie panis et vini realiter contineri

Quaestio 2 : Utrum idem corpus possit esse localiter simul in diversis locis

Quaestio 3 : Utrum corpus Christi possit simul esse localiter in caelo et in eucharistia

Pars 2

Quaestio 1 : Utrum corpori Christi naturaliter exsistenti et eidem sacramentaliter exsistenti necessario insint eaedem partes et proprietates

Quaestio 2 : Utrum quaelibet actio immanens quae est in Christo naturaliter exsistente, eadem insit sibi ut in eucharistia sacramentaliter exsistenti

Quaestio 3 : Utrum corpori Christi ut in eucharistia exsistenti possit inesse aliquis motus corporalis

Pars 3

Quaestio 1 : Utrum Christus in eucharistia exsistens possit per aliquam virtutem naturalem transmutare aliquid aliud a se

Quaestio 2 : Utrum aliquis intellectus creatus possit naturaliter videre exsistentiam corporis Christi in eucharistia

Quaestio 3 : Utrum aliquis sensus possit corpus Christi sentire ut est in eucharistia

Distinctio Undecima

Pars 1

Articulus Primus

Quaestio 1 : Utrum sit possibilis transubstantiatio

Quaestio 2 : Utrum sit possibile quodlibet ens converti in quodcumque

Articulus Secundus

Quaestio 1 : Utrum panis convertatur in corpus Christi

Quaestio 2 : Utrum panis in conversione in corpus Christi annihiletur

Quaestio 3 : Quibus propositionibus conversio panis in corpus Christi possit vere exprimi

Pars 2

Quaestio 1 : Utrum panis triticeus cum aqua elementari coagulatus sit materia conveniens conversionis in corpus Christi

Quaestio 2 : Utrum solum vinum expressum de uva sit conveniens materia conversionis in sanguinem

Distinctio Duodecima

Pars 1

Quaestio 1 : Utrum in eucharistia sit aliquod accidens sme subiecto

Quaestio 2 : Utrum in eucharistia quodcumque accidens remanens sit sine subiecto

Pars 2

Quaestio 1 : Utrum accidentia in eucharistia possint habere quamcumque actionem quam poterant habere in subiecto

Pars 3

Articulus Primus

Quaestio 1 : Utrum omnis transmutatio, quae potest causari ab agente creato circa accidentia in eucharistia manente, necessario requirat eandem quantitatem manere

Quaestio 2 : Utrum possibile sit circa eucharistiam fieri transmutationem corruptivam accidentium

Articulus Secundus

Quaestio 1 : Utrum in aliqua transmutatione, facta circa eucharistiam, necesse sit aliquam substantiam actione divina redire

Distinctio Decima Tertia

Quaestio 1 : Utrum sola actione divina possit confici corpus Christi

Quaestio 2 : Utrum quilibet sacerdos, proferens verba consecrationis cum intentione debita et circa materiam convenientem, possit conficere eucharistiam

Distinctio Decima Quarta

Quaestio 1 : Utrum poenitentia necessario requiratur ad deletionem peccati mortalis post baptismum commissi

Quaestio 2 : Utrum actus poenitendi requisitus ad deletionem peccati mortalis sit actus alicuius virtutis

Quaestio 3 : Utrum poenitentia-virtus sit tantum unius poenae inflictiva

Quaestio 4 : Utrum per sacramentum poenitentiae deleatur culpa

Distinctio Decima Quinta

Quaestio 1 : Utrum cuilibet peccato actuali mortali correspondeat satisfactio propria

Quaestio 2 : Utrum quicumque iniuste abstulerit vel detinet rem alienam teneatur illam restituere ita quod non possit vere poenitere absque tali restitutione

Quaestio 3 : Utrum damnificans alium in bonis personae, puta corporis vel animae, teneatur restituere ad hoc quod possit vere poenitere

Quaestio 4 : Utrum damnificans aliquem in bono famae teneatur ad restitutionem ita quod poenitere vere non possit nisi farnam restituat

Distinctio Decima Sexta

Quaestio 1 : Utrum ista tria 'contritio, confessio et satisfactio' sint partes poenitentiae

Quaestio 2 : Utrum remissio vel expulsio culpae et infusio gratiae sint una simplex mutatio

Distinctio Decima Septima

Quaestio 1 : Utrum necessarium sit ad salutem peccatori confiteri omnia peccata sua sacerdoti

Distinctiones Decima Octava et Decima Nona

Quaestio 1 : Utrum potestas clavium tantummodo se extendat ad poenam temporalem

Quaestio 2 : Utrum cuilibet sacerdoti in susceptione Ordinis conferantur claves regni caelorum

Distinctio Vigesima

Quaestio 1 : Utrum poenitentia in extremis valeat ad salutem

Distinctio Vigesima Prima

Quaestio 1 : utrum post hanc vitam possit aliquod peccatum dimitti

Quaestio 2 : Utrum confessor in quocumque casu teneatur celare peccatum sibi in confessione detectum

Distinctio Vigesima Secunda

Quaestio 1 : Utrum peccata per poenitentiam dimissa in recidivante redeant eadem numero

Distinctio Vigesima Tertia

Quaestio 1 : Utrum extrema unctio sit sacramentum Novae Legis

Distinctio Vigesima Quarta

Quaestio 1 : Utrum in Ecclesia sint septem Ordines eo modo quo Ordo vel Ordinatio ponitur sacramentum

Distinctio Vigesima Quinta

Quaestio 1 : Utrum poena canonica impediat a susceptione et collatione Ordinum

Quaestio 2 : Utrum sexus muliebris aut aetas puerilis impediat susceptionem Ordinum

Distinctio Vigesima Sexta

Quaestio 1 : Utrum matrimonium fuerit immediate a Deo institutum

Distinctio Vigesima Septima

Quaestio 1 : Utrum convenienter definiatur matrimonium «viri mulierisque coniunctio maritalis inter legitimas personas vitam indissolubilem retinens»

Quaestio 2 : Utrum consensus expressus verbis sit causa efficiens matrimonii

Distinctio Vigesima Octava

Quaestio 1 : Utrum solus consensus de praesenti expressus verbis causet matrimonium

Distinctio Vigesima Nona

Quaestio 1 : Utrum consensus in altero vel utroque contrahentium coactus sufficiat ad contrahendum verum matrimonium

Distinctio Trigesima

Quaestio 1 : Utrum ad contractum matrimonii requiratur consensus sequens apprehensionem non erroneam

Quaestio 2 : Utrum inter Mariam et Ioseph fuit verum matrimonium

Distinctio Trigesima Prima

Quaestio 1 : Utrum sint tria bona matrimonii, quae Magister ponit in littera, scilicet fides, proles et sacramentum

Distinctio Trigesima Secunda

Quaestio 1 : Utrum in matrimonio sit simpliciter necessarium reddere debitum coniugale alteri petenti

Distinctio Trigesima Tertia

Quaestio 1 : Utrum fuerit licita aliquando bigamia

Quaestio 2 : Utrum 'bigamus ante baptismum' possit post baptismum ad sacros Ordines promoveri

Quaestio 3 : Utrum in Lege Mosaica fuerit licitum repudiare uxorem

Distinctio Trigesima Quarta

Quaestio 1 : Utrum impotentia ad actum carnalem impediat matrimonium simpliciter

Distinctio Trigesima Quinta

Quaestio 1 : Utrum adulterium cum aliquo, vivente viro primo, impediat matrimonium cum eadem post mortem illius viri

Distinctio Trigesima Sexta

Quaestio 1 : Utrum servitus impediat matrimonium

Quaestio 2 : Utrum aetas puerilis possit impedire matrimonium

Distinctio Trigesima Septima

Quaestio 1 : Utrum sacramentum Ordinis impediat matrimonium

Distinctio Trigesima Octava

Quaestio 1 : Utrum votum continentiae impediat matrimonium

Distinctio Trigesima Nona

Quaestio 1 : Utrum disparitas cultus impediat matrimonium

Distinctio Quadragesima

Quaestio 1 : Utrum cognatio carnalis impediat matrimonium

Distinctio Quadragesima Prima

Quaestio 1 : Utrum affinitas impediat matrimonium

Distinctio Quadragesima Secunda

Quaestio 1 : Utrum cognatio spiritualis impediat matrimonium

Distinctio Quadragesima Tertia

Quaestio 1 : Utrum resurrectio generalis hominum sit futura

Quaestio 2 : Utrum possit esse notum per rationem naturalem resurrectionem generalem hominum esse futuram

Quaestio 3 : Utrum natura possit esse causa activa resurrectionis

Quaestio 4 : Utrum resurrectio sit naturalis

Quaestio 5 : Utrum resurrectio futura sit in instanti

Distinctio Quadragesima Quarta

Pars 1

Quaestio 1 : Utrum in quolibet homine resurget totum quod fuit de veritate naturae humanae in eo

Pars 2

Quaestio 1 : Utrum ignis infernalis cruciet malignos spiritus

Quaestio 2 : Utrum homines damnati post iudicium cruciabuntur igne infernali

Distinctio Quadragesima Quinta

Quaestio 1 : Utrum anima separata possit intelligere quiditates sibi ante separationem habitualiter notas

Quaestio 2 : Utrum anima separata possit acquirere cognitionem alicuius prius ignoti

Quaestio 3 : Utrum anima separata possit recordari praeteritorum quae ipsa novit coniuncta

Quaestio 4 : Utrum beati cognoscant orationes quas eis offerimus

Distinctio Quadragesima Sexta

Quaestio 1 : Utrum in Deo sit iustitia

Quaestio 2 : Utrum in Deo sit misericordia

Quaestio 3 : Utrum in Deo distinguatur iustitia a misericordia

Quaestio 4 : Utrum in punitione malorum concurrat ex parte Dei punientis iustitia cum misericordia

Distinctio Quadragesima Septima

Quaestio 1 : Utrum universale iudicium sit futurum

Quaestio 2 : Utrum mundus sit purgandus per ignem

Distinctio Quadragesima Octava

Quaestio 1 : Utrum Christus in forma humana iudicabit

Quaestio 2 : Utrum in iudicio vel post cessabit motus corporum caelestium

Distinctio Quadragesima Nona

Pars 1

Quaestio 1 : Utrum beatitudo consistit per se in operatione

Quaestio 2 : Utrum beatitudo immediatius perficiat essentiam quam potentiam ipsius beati

Quaestio 3 : Utrum beatitudo per se consistit in pluribus operationibus simul

Quaestio 4 : Utrum beatitudo per se consistit in actu intellectus vel voluntatis

Quaestio 5 : Utrum beatitudo simpliciter consistit in actu voluntatis qui est fruitio

Quaestio 6 : Utrum ad essentiam beatitudinis pertineat securitas perpetua

Pars 2

Quaestio 1 : Utrum corpus hominis beati post resurrectionem erit impassibile

How to Cite

Quaestio 1

QUAESTIO UNICA. Utrum prima ratio impossibilitatis rei fienda sit er parte Dei vel ex parte rei factibilis ?

Doctores citati d. praeced. D. Thom. 1. p. q. 25. art. 3. et aemp;. D. Bonav. d. 42. q. ^. Richard. q. 4. et 1. et 8. Henric. quodl. 8. g. 3. Suarez. 4. p. tr. 4 lib. 3. c. 9. Vasquez 1. pid dp

Circa distinctionem quadragesimam tertiam, ubi Magister 1improbat opinionem aliorum, quaero Utrum prima ratio impossibilitatis rei fiendae sit ex parte Dei vel ex parte rei factibilis ? Quod. magis ex parte. Dei, probo. Magister. arguit distinctione sequenti, quod. universum possit fieri melius, quia si non, aut hoc esset propter hoc, quod nulIum bonum sibi deesset, et tunc esset Deus; aut quia aliquid sibi deesset, sed non esset capax ad illud recipiendum, et tunc arguit, quod melius fieret, si daretur sibi capacitas a Deo ad illud. Ita arguo in proposito, si aliquid sit infactibile, ergo si daretur sibi capacitas a. Deo, posset fieri; ergo inodo non potest fieri, quia non datur sibi capacitas; ergo ista impossibilitas videtur — primo esse ex parte Dei non potentis dare capacitatem.

Contra, Anselmus de casu Diaboli cap. 9. Quia Deus dedit perseverantiam. bono. Angelo, ideo bonus Angelus habuit, et non quia. Deus non dedit malo Angelo, ideo non habuit, sed quia malus non accepit.

SCHOLIUM.

Henricus in hac quaestione habet duas sententias sibi contradicentes. Prima, dicit impossibilitatem esse ex parte rei, possibilitatem ex parte Dei. Secunda, utrumque ponit ex parte Dei. Contra secundam arguit Scotus, quia cui repugnat esse, ei repugnat ex se primo, sicut album et nigrum ex natura sua, secluso omni extrinseco, repugnant; ergo quod est vere impossibile, tale esset si per impossibile Deus non esset. Contra secundam, possibile est, cui non repugnat esse, nec habet ex se necesse esse, sed lapis productus in esse cognito habet hiec formaliter a se, et principiative ab intellectu Dei, qui non est omnipotentia. Secundo, si impossibilitas est ex parte creatura, ergo et possibilitas, quia in causis praeexcisis, sicut affirmalio est causa aflirmationis, etc. Tertia, nullum attributum Dei dependet a creatura,

Hic dicitur (a) ab Henrico 6. quotdlib. quaest. 3. cujus oppositum manifeste queere 8. quodlib. quest. 3.

Contra istam secundam sententiam, sive sit dicta retractando primam sententiam de isto articulo, sive sit dicta ut retractlanda. per primam, non oporteret arguere contra eam, nis! ex verbis suis propriis, quae implicant manifeste opposita.

Tamen specialiter arguo (b) contra eam sic.: Nihil. simpliciter impossibile, nisi quia simpliciter repugnat sibi esse; cui autem repugnat esse, repugnat ei ex se primo, et non propter respectum aliquem affirmativum vel negativum ejus ad aliquid aliud. Probatio, repugnan- tia enim quacumque extremorum est ex ratione sua formali, et per se essentiali, circumscripto quocumque alio. respectu utriusque extremi positivo vel negativo ad. quodcumque aliud, sicut. album et. nigrum per se ex suis rationibus formalibus contrariantur, et habent repugnantiam formalem, ( circumscribendo. per impossibile omnem respectum ad quodcumque aliud ;) illud igitur. est simpliciter impossibile, cui per se repugnat esse, et quod ex se primo est tale, quod sibi omnino repugnat esse, et non propter aliquem respectum ad Deum affirmativum vel negativum, imo sibi repugnaret esse, si per impossibile Deus non esset. Videtur igitur prima sententia probabilior secunila.

Sed contra istam (c) primam sententiam arguo. primo sic: Potentia activa, qua Deus dicitur omnipotens, non est formaliter. intellectus divinus, sed quasi praesupponil aclionem intellectus, sive illa potenlia sit. voluntas, sive alia potenlia executiva. Sed lapis est possibilis esse ex se formaliter; ergo reducendo quasi ad primum principium extrinsecum, intellectus divinus erit illud a quo est prima ratio. possibilitatis in. lapide; non igitur illa potentia activa a qua Deus dicitur omnipotens, est prima ratio possibilitatis in lapide. Probatio assumpti, possibile secundum quod est terminus vel objectum omnipotentiae, est illud cui. non repugnat esse, et quod non potest ex se esse necessario; lapis productus in esse intelligibili per intellectum divinum, habet ista ex se formaliter, et quasi principiative per intellectum; igitur est ex se formaliter possibilis, et quasi. principiative per intellectum divinum. Male igitur. videtur illa prima sententia ponere, quod omnipotentia in Deo sit. illa potenlia, qua est potentia passiva in ereatura; et hocsi loquatur de potentia activa, a qua. Deus dicitur omnipolens, et respectu eujus illa dicitur potentia passiva in creatura.

Confirmatur ista ratio (d), potenlia activa, quae est omnipotentia, non dat alicui aliquod esse, nisi producendo illud, quia illa est. potentia productiva rei ad extra. Sed ante. omnem productionem rei ad. extra, res habet esse possibile, quia sicut probatum est dist. 36. rem produci in esse intelligibili, non est rem produci inesse simpliciter; et si esset, non esset per illam potentiam, qua Deus dicitur omnipotens, non igitur per illam potentiam, quae est omni - potentia, est res alia a Deo primo possibili.

Item, in causis praecisis (e), si affirmatio est causa affirmationis, et negatio est causa negationis, secundum quod dicit. Philosophus primo Poster. sicut si habere pulmonem esl. causa respirandi, non habere pulmonem est causa non respirandi; ergo si potentia activa qua est omnipotentia in Deo, est praecisa ratio possibilitatis in. creatura, negatio potentiae. active. in. Deo esset causa negationis possibilitatis. in creatura; quod ipse negat, et bene quantum ad hoc, quia impossibilitas in creatura est propter formalem repugnantiam partium.

Praeterea, iste respectus, qui consequitur potentiam activam in Deo in quarto instanti, aut est realis, aut non. 5i realis ad extra, hoc est improbatum distinct. 30. Si rationis, ergo in ferlio instanti. terminatur possibilitas ad. Deum sub ratione absoluta, quod non infero sicut in se inconveniens, sed tanquam a pluribus concedendum, et saltem non habendum pro inconvenienti ab eis, qui tenent opiniones illius Doctoris, ex quo sequitur ad eam.

Similiter, propter idem ex ista positione, infero. aliam conclusionem, scilicet quod non est aliquis respectus prior ex parte causae quam ex parte. causati, imo ab ipsa causa sub ratione absoluti, est ipsum causatum sub ratione absoluta; et postea tertio. sequitur respectus in causato ad causam; et quarto in causa ad causatum; iste ergo ordo absolutorum et relativorum, quem hie concedit, nunquam debet teneri inconveniens tenentibus eum.

Tertio similiter. infero, quod. polentia ut est attributum divinum, et dicit perfectionem. simpliciter, non dicit aliquem. respectum ad creaturam (quod ipse probat in prima sententia. 6. quodlib. quaest. 3) quia nulla perfectio divina, et simpliciter dependet a. creatura. Hoc autem idem. probat. Anselmus. Monolog. cap. 15. cum illa relatio ad. creaturam non dicat perfectionem simpliciter etiam in Deo, quia tunc Deus non esset talis, si creatura non esset. Est autem perfectus omni perfectione simpliciter ex se et ex natura sua, et non ex aliquo respectu ad creaturam; hoc igitur. illatum (quod puto esse verum, sicut et alia duo) non debet respui sicut inconveniens ab aliquibus tenentibus dicta ejus. d

SCHOLIUM.

Sententia Doctoris stat in duobus. Primum, objectum omnipotenti» fieri per intellectum Dei producentem res in esse intelligibili, qua productione facta, res primo habent se ipsis formaliter esse tale, quasi in primo instanti, et in secundo inssansi de se dicunt respectum possibilitatis ad omnipotentiam. Secundum, impossibilitatem esse ex parte rei, non Dei, nam duo vel plura entia. a Deo producta, ex ratione sua repugnant formaliter, ex d. .2. q. 1. de quo 3. d. 3. q. 2. ex producente principiative, et quasi'in tertio instanti. dicunt respectum incompossibiiitlatis in ordine ad quodcumque agens. Hoc ergo causalis est vera, ideo Deus non potest facere chimieram, quia partes ex quibus fienda est inter se, ex se formaliter repugnant; admittit tamen Scotus intellectum Dei non esse priecisam causam possibilitatis opposile, de quo fuse Leuchet, hic ad argumenta Occham.

Aliter dico (g) a prima sententia quantum ad illud, quod probant illa duo argumenta, quia licet potentia Dei ad se, id est, aliqua perfectio absoluta, qua Deus est formaliter potens, sit in. Deo in. primo instanti. nature, sicut et. quaelibet perfectio absoluta sumplieiter, sicut calorem consequitur esse potentiam calefaciendi, qui tamen calor est absoluta forma; tamen per ipsam potentiam sub. ratione qua est. omnipotentia, non habet objectum quod sit primo possibile, sed per intelleclum divinum producentem in primo instanti illud in. esse intelligibili, et intellectus non est formaliter potenlia activa, qua Deus dicitur: formaliter omnipotens, et tune. res producta ab intellectu divino in esse tali, scilicet intelligibili in primo instanti natures, habet seipsa esse possibile in secundo instanti nature, quia seipsa formaliter non. repugnat sibi esse, et seipsa formaliter repugnat habere esse necessarium ex se, in quibus duobus stat tota ratio possibilis, in quibus correspondet rationibus potentiae activae: non est igitur possibilitas in objecto aliquo modo prior, quam sit omnipotentia in Deo, accipiendo. omnipotentiam pro perfectione. absoluta in. Deo, sicut nec creatura est prior aliquo absoluto in Deo. 51 tamen res (h) intelligatur esse possibilis antequam Deus per omnipotentiam. producat eam, sic est verum; sed in illa possibilitate non est. simpliciter. prior, sed producitur ab. intellectu divino.

Quantum autem (1) ad inpossibililatem dico, quod illa non potest esse primo ex parte Dei, sicut. dicit prima sententia, et hoc propter rationem factam contra secundam senlentiam, quia ipsa est impossibilis propter repugnantiam ejus ut fiat, quod intelligo sic: impossibile simpliciter includit incompossibilia, que ex rationibus suis formalibus sunt incompossibilia, et ab eo sunt principiative incompossibilia a quo principiative habent suas rationes formales. Est igitur ibi iste processus, quod sicut Deus suo intellectu producit possibile in. esse possibili, ita producit duo entia. formaliter utrumque in esse possibili, et. illa producta seipsis formaliter. suut incompossibilia, ut non. possint. simul esse unum, neque aliquid tertium ex eis. Hanc autem incompossibilitatem quam habent formaliter, habent ex se et principiative ab eo quodammodo, qui produxit ea; et istam (k) incompossibilitatem. istorum sequitur impossibilitas totius figmenli in-- cludentis ea, et ex ista impossibilitate figmenti in se et ex incompossibilitate partium. suarum, sequitur impossibilitas ejus respectu eujuscumque agentis. Et ex hoc habet compleri totus processus impossibi- litatis rei, quasi ultimus gradus inpossibilitatis sit, negatio. respectus ad quodcumque agens, nec oportet habere aliquem respectum — negativum ex parte Dei, nec. ex parte cujuseumque alterius, nec est forte aliquis in natura rei, licet. intellectus possit comparare Deum, vel aliud agens ad istud. sub negatione respectus. Sic igitur impossibilitas prima est formaliter ex parte impossibilis et principiative a. Deo, et si prineipiative reducatur ad aliquid, non tamen reducitur ad negationem possibilitatis in Deo, imo. redueitur principiative ad. intellectum divinum principiantem. illud. in. illo esse, in quo partes illae formaliter repugnant, propter quam formalem repugnantiam totum ex eis simpliciler est impossibile.

Et ex hoc apparet (I), quod falsa est imaginatio queerentium impossibilitatem aliquorum quasi in aliquo uno, quasi aliquid unum vel intelligibile, vel qualecumque ens sit ex se formaliter impossibile, sicut Deus ex se est necesse esse formaliter. Nihil enim est. tale primum in nom enüitate, nec. etiam entitalis opposite tali non. entitati est intellectus divinus ratio possibilitatis, nec etiam intellectus divinus est priecisa ratio possibilitatis oppositae. nihilo, quia tunc teneret illud argumentum, de causis praecisis in. affirmalione et. negatione. Sed omne simpliciter nihil includit in se ratione plurium, ita quod ipsum non est primo nihil ex ratione sui, sed ex rationibus illorum, quae intelligitur includere, propter formalem repugnantiam illorum inclusorum plurium; et ista ratio repugnantia est ex rationibus formalibus eorum, quam repugnantiam primo habent per intellectum. divinum, sed non priecise.

Ad primum argumentum, illa ralio Magistri tenet, supponendo quod universum possit esse majoris perfectionis capax, quia tunc melius fieret, si daretur sibi illa capacitas, quam sit sine. illa capacitate, ut. si esset capax multorum aliorum. Absolute autem non tenet ratio Magistri, negato isto, scilicet quod potuit melius fieri; sicut nec sequitur quod ignis, manens ignis, possit. fieri melior, si fiat capax intellectus vel voluniatis, quia non potest esse islorum capax. Dico tune. ad formam argumenti, quod Deus non potest dare capacitatem nihilo ut sit factionis passivum, sed ista non est prima ratio, sed quiatale non potest habere talem capacitatem, et ista ratio reducitur ad formalem repugnanuve partium, et ulterius ad intellectum divinum.

PrevBack to TopNext

On this page

Quaestio 1