Articulus 1

Quaestio I

PRimo ostendo quod per quamlibet carnalem copulam non contrahatur affinitas quia affinitas est vinculum indissolubie in tantum quod vno coniugum defuncto non propter hoc deletur affinitas suorum consanguineorum cum altero coniuge. 35 q. vlti. Fraternitatis: sed copulacarnalis fornicaria indissolubilter non coniungit. ergo videtur quod per talem copulam affinitas non debet contrahi.

¶ Item per carnalem copulam extra matrimonium non contrahitur irregularitas vt superius visum est. ergo a simil nec affinitas.

¶ Item. 35 q. 3. Extraordinaria. dicitur sic extraordinaria pollutio non nisi in naturalibus admissa: non videtur matrimonium impedire quod verum non esset si per carnalem copulam illicitam contraheretur affinitas.

Contra eadem causa q. vlti. Fraternitatis dicitur de viro et muliere si vna caro fiunt quomodo potest aliquis eorum properinquius vni pertinere nisi pertineat alteri hoc minime posse fieri credendum est sed sicut dicit aposto. 1. Cor. 6. Qui adherent meretrici vnum corpus efficitur. ergo per copulam fornicariam affinitas contrahitur: multo fortius ergo per coniugalem.

¶ Item eadem causa q. 3. si quis. Si homo fornicatus fuerit cum muliere et frater eius nesciens eandem duxerit vxorem: sequitur: mulier ad mortem peniteat: et sine spe coniugii maneat: quod non diceretur nisi per fornicationem mulieris cum fratre fuisset contracta affinitas inter ipsam et fornicatoris fratrem.

Respondeo affinitas est propiquitas ex carnalicommixtione mediante consanguinitate proueniens omni carens parentela: et quia carnalis commixtioest non tantum in concubitum matrimoniali: sed etiam fornicarioideo generaliter dicendum quod per omnem carnalem copulam per quam vir et mulier dicuntur effici vna caro affinitas contrahitur: et quia per carnalem pollutionem factam non in vase naturaliter ad illum vsum ordinato: sed extra vel per fractionem claustrorum sine seminio effusione non efficiun¬ tur vir et mulier vna caro: ideo per tales actus affinitas non contrahitur. 35. q. 3. Exrordinaria. in tex. et in glo. expressius Nec obstat illud quod dicitur extra de spon. Iuuenis: quia illa decretalis loquitur de illo qui attentauit in naturalibus et maritali affectu: vt dicit glo. ibidem: et est quia vsquequaque non erat plane certum vtrum extravas naturale semiasset vel intus: vt est littera sonare videtur.

Ad primum in oppositi dicendum quod non valet quia frequenter ex actu transitorio causatur diuturnus effectus.

¶ Ad secundum dicendum quod carnalis copula non causat irregularitatem nisi inquantum inducit sacramenti effectum: hoc autem praesupponit aliquod esse sacramenti quod in fornicaria copula nullum est. et ideo neque sacramenti defectus: per fornicariam autem copulam vir et mulier efficiuntur vna caro qua mediante affinitas contrahitur.

¶ Ad tertium dicendum quod ibi non vocatur extraordinaria pollutio carnalis concubitus fornicarius: sed pollutio facta circa naturalia et non in tra: ita quod non attinguntur claustra pudoris secundum quod exponit glo. ibidem.

Quaestio II.

SEcundo quaeritur vtrum per matrimonium non consumatum contrahatur affinitas. Et videtur quod non: quia affinitas est propinquitas ex carnali commixtione proueniens vt superius dictum est: sed in matrimonio non consumato nulla facta est carnalis commixtio. ergo per tale matrimonium non contrahit affinitas.

¶ Item. 35. q. vlti. Fraternitatis. Dicitur de coniugibus quod si vna caro siunt: non potest esse quod aliquis sit propiuquus vni eorum quin pertineat alteri: in quo videtur dare intelligi affinitatem non contrahi per coniugium nisi mediante commixtione carnali.

Contra eadem casa q. 3. de propinquis equalitervir coniungatur in matrimonio eis qui sibi consanguinei sunt et vxoris sue consanguineis post mortem sue vxoris sed per matrimonium non consumatum iam sunt vir et vxor. ergo per talem matrimonium affinitas contrahitur.

¶ Item extra de consanguinitate et affinitate. c. I. Eque vt canones dicunt abstinendum est a consanguineis vxoris et propriis: ex hoc argue vt prius.

Respondeo quod affinitas potest accipi proprie et communter. primo modo non contrahitur nisi mediante carnali commixtione. secundo modo contrahitur non tantum per matrimonium non consumatum: sed est per sponsalia vt postea ostendetur: per matrimonium enim consumatum contrahitur aliqua propinquitas cum consanguineis c.a niugis impediens matrimonium. vnde in effectu impediendi matrimonium conuenit cum affinitate proprie dicta.

¶ Argumenta ad partem primam procedunt de. affinitate proprie dicta.

¶ Argumenta ad perrem aliam de affinitate dicta communiter.

Quaestio III TErtio queritur vtrum contrahatur per sponsalia. Et videtur quod non: extra de spon. impu. litteras: dicitur de quodam qui cum quandam puella incunabulis sponsalia conraxit: et postea matrem eius duxit in vxorem quod potest remanere cum vxore: quod non esset verum si ex predictis sponsalibus fuisset contracta affinitas.

¶ Item non videtur affinitas contrahi nisi mediante matrimonio vel carnali copula sed sponialia non sunt nisi sponsio futu ri matrimonii. ergo per illa non videtur causari affinitas.

Contra extra de spon. Iuuenis. dicitur de quodam qui quamdam puellam duxit nondum septemnem: cum qua attentauit quod forsan complere non potuit: et postmo dum duxit consobrinam illius: quod diuidendus est ab eadem: quod verum non esset nisi per sponsalia etiam ante septennium contraheretur affinitas.

Respondeo quod sponsalium quedam sunt que tenent de iure: et talia sponsalia et si non inducant affinitatem proprie dictam: inducunt tamen aliquid affinitatis simile quo ad effectum impediendi matrimonium: eo quod sponsalia sunt ad matrimonium ordinata: quedam sunt que de iure non tenent propter impedimentum consanguitatis vel affinitatis: quedam propter defectum vsus rationis: prima sponsalia et si non inducant affinitatem proprie deam: inducunt tamen impedimentum matrimonii sicut affinitas propter publice honestatis iustitiam: extra de spon. Ad audiendam. in tex. et in glo. Est autem publice honenatis iustitia propinquitas ex sponsalibus proueniens robur trahens ab institutione ecclesie propter eius honestatem: et quia similis causa est in sponsalibus que de iure non tenent ex causa predicta: ideo publice honestatis iustitia requirit vt talia sponsalia matri monium impediant. Sponsalia autem que de iure non tenent propter defectum vsus rationis nullam affinitatem inducunt nec aliquid simile affinitati: quia talia sponsalia non tantum non tenent: sed nec modicam apparentiam habent vt tenere debeant. et ideo nec dici potest quod matrimonium impediat propter publice honestatis iustitiam: et de talibus loquitur de cre. allegata ad partem primam.

¶ Ad secundum quod procedit de affinitate proprie dicta.

¶ Ad argumentum ad partem aliam dicendum quod illa puella aliquid habebat de vsu rationis: et illud quod iuuenis attentauit: attentauit affectu maritali: et in vase naturali: et ideo non est simile de istis sponsalibums et de illis de quibus loquitur decreta. ad partem primam allegata.

Quaestio IIII.

QUarto queritur vtrum affinitas causetur ex affinitate. Et videtur quod sic. 35. q. 3. Contradicimus relictam consanguineo rum vxoris sue nullus ducat vxorem: ergo non tantum sunt viro affines vxoris sue consanguinei: sed etiam ille mulieres que sunt eis matrimonialiter copulate.

¶ Item eadem. q. Porro. Porro duorum consobrinorum coniuges: quamuis temporibus diuersis viro vni alteram post obitum alterius nubere publice honesta is iustitia contradicit: quod tamen non esset verum nisi ex vno genere affinitatis aliud causaretur.

Contra secundum et tertium genus affinitatis reuocata sunt ita quod solum remanet primum affinitatis genus. extra de consanguinitate. non debet. Sed si affinitas causaretur ex affinitate: adhuc remanerent duo affinitatis genera. ergo asfinitas ex affinitate non causatur.

Respondeo quod antiquitus erant affinitatis tria genera sicut habetur. 35. q. 3. Contradicimus.

¶ Primum genus affinitatis quod adhuc manet causatur ex carnali commixtione seu matrimonio mediante consanguineitate.

¶ Aliud oriebatur ex carnalicommixtione cum matrimonio mediante affinitate.

¶ Tertium vero mediantibus duobus primis generibus. verbi gratia. A maritus. G. vxor. C. consangui neus vxoris C. est affinis. A primo genere affinitatis: et si. D. matrimo nialiter copuletur ipsi. C attinebit ipsi. Am in secundo genere affinitatis: et si. C copulabatur ipsi. D. attinebit ipsi. I. in tertio genere affinitatis: sed modo solum remanet primum affinitatis genus: nec vt dicitur extra de consanguinitate. Non debet. Non debet reprehensibile iudicari si secundum varietatem temporum statuta quandoque varientur humana: presertim cum vrgens necessitas exposcit. reuo cationem autem predictorum generum vrgens necessitas et euidens vtilitas exposcebat: e quia vt in eadem decre. dicitur: prohibito de coniugio in secundo et tertio aff. nitatis genere minime contrahendo difficultatem trequenter inducebat: et aliquando pariebat periculum animarum.

¶ Ex dictis patet raespensio ad argumentum in oppositum: quia illa decre. per predictam decre. abrogata sunt.