Table of Contents
Reportatio A Sentences Commentary
Principia
Principium II
Principium III
Principium IV
de Fide
Lectio 18, De fide
Lectio 19, De fide
de Notitia
Lectio 20, de Notitia
Lectio 21, de Notitia
Lectio 22, de Notitia
Lectio 23, de Notitia
Lectio 24, de Notitia
Lectio 25, de Notitia
Lectio 26, de Notitia
Lectio 27, de Notitia
Lectio 28, de Notitia
Lectio 29, de Notitia
Lectio 30, de Notitia
Lectio 31, de Notitia
Lectio 32, de Notitia
de Fruitione
Lectio 34, de Fruitione
Lectio 35, de Fruitione
Lectio 36, de Fruitione
Lectio 37, de Fruitione
Lectio 38, de Fruitione
Lectio 39, de Fruitione
Lectio 40, de Fruitione
Lectio 43, de Fruitione
Lectio 44, de Fruitione
Lectio 45, de Fruitione
Lectio 46, de Fruitione
Lectio 47, de Fruitione
Lectio 48, de Fruitione
Lectio 49, de Fruitione
Lectio 50, de Fruitione
Lectio 52, de Fruitione
Lectio 53, de Fruitione
Lectio 54, de Fruitione
Lectio 55, de Fruitione
de Trinitate
Lectio 56, de Trinitate
Lectio 57, de Trinitate
Lectio 58, de Trinitate
Lectio 59, de Trinitate
Lectio 60, de Trinitate
Lectio 61, de Trinitate
Lectio 62, de Trinitate
Lectio 63, de Trinitate
Lectio 64, de Trinitate
Lectio 65, de Trinitate
Lectio 66, de Trinitate
Lectio 67, de Trinitate
Lectio 68, de Trinitate
Lectio 69, de Trinitate
Lectio 70, de Trinitate
Lectio 71, de Trinitate
Lectio 72, de Trinitate
Lectio 73, de Trinitate
Lectio 79, de Trinitate
de Caritate
de Libertate
de Incarnatione
Lectio 95, de Libertate
Consequenter videndum de materia libertatis introducendo materiam de praedestinatione quae adhuc est primi libri
Utrum liberum arbitrium possit necessitari ad peccatum?
quaeritur ista quaestio utrum liberum arbitrium possit necessitari ad peccatum seu peccandum et arguitur
Rationes quod sic
Prima ratio
primo quod sic quia liberum arbitrium potest necessitari ex activitate fatalis dispositionis causarum de quibus augustinus 5o de civitate capitulo 9o loquitur ubi introduxit versiculum illum avey scilicet senece, licet forte primitus non invenerit Volentem inquit ducunt fata nolentem trahunt per quod immutatur quod fatalis dispositio causarum necessitat voluntatem quasi diceret quod volens sequitur impulsum causarum fatalium et nolens violenter trahitur unde velit nolit sequitur tamen impulsum et dispositione causarum fatalium ipsam necessitantium
Et seneca in tragoediis in illa tragoedia quae intitulatur de edypo ubi ait fatis agimur credite fatis Et introduxit ibi quod fata homines necessitant igitur ex intentione senecae fata voluntatem necessitant
Et ovidus in methamoropheos introduxit venerem supplicitatem ad iovem propter eneam ut non pateretur infortunia qui respondit quod non poterat fata mutare igitur fatalis dispositio causarum necessitat causas inferiores respectu actuum absolute.
Confirmatur auctoritatibus philosophorum ponentium quod omnia futura de necessitate eveniunt unde alikinus ponit quod possibile et necessariam non differunt nisi secundum nostram considerationem et ignorantiam quia videmus causas applicatas ad effectus futuros. ideo vocamus effectum possibilem et sic possibile et contingens nihil sunt nisi coincidant cum necessario.
2o confirmatur quia iste mondus inferior regitur a causis superioribus secundum sententiam aristotelis in primo meteorologicarum igitur iste mundus eis obedit / modo si mondus sequatur earum impulsum sequitur propositum quod omnes effectus necessario evenient / et hoc deducit avicenna et plures alii philosophi multum famosi et ptolomeus ait quod vultus huius saeculi subiecti sunt vultibus superioribus quia omnis effectus existens in istis inferioribus habet in superioribus corporibus parte?nem.
Secunda ratio
2o arguitur ut arguebatur in prima distinctione quoniam deus vel voluntas divina in actione creatae voluntatis necessitat liberum arbitrium creatum igitur / antecedens probatur quia voluntas divina concurrit cum libero arbitrio creato praeveniendo et huiusmodi praeventio et non est in libertate liberi arbitrii et tamen est causa sufficiens igitur necessitat voluntatem Ita quod arguatur sic deus vult praevenire voluntatem humanam ad producendum a igitur a producetur et antecedens non est in potestatem voluntatis igitur nec consequens quod antecedens non sit in potestate voluntatis apparet quia non est in eius potestate quod deus eam determinet ad agendum et tamen deus est causa sufficiens actuandi voluntatem
Tertia ratio
3o arguitur deus praecognoscit omnia futura et iudicat illa forae et illud iudicium est immutabile et simpliciter impossibile infallibile igitur necesse est sic fore / consequentia tenet antecedens pro prima parte oportet quia omnia nuda sunt et aperta in oculis eius sed pro 2a parte apparet quoniam ille est apud quem non est transmutatio nec vicissitudinis operatio obumbratio Et alibi ait "Ego sum deus et non mutor" Consimiliter arguitur de determinatione divinae voluntatis quae ab aeterno fuit et est efficax igitur nullo modo potest aliter evenire
Quarta ratio
4o arguitur sic deus animae christi revelavit omnia futura contingentia et impossibile est quod decipiat eam igitur necesse est sic evenire prima pars antecedentis est magister in 3o distinctione 14ma ubi dicit quod anima christi novit omnia quae verbum 2a apparet quia impossibile est ex parte dei fallere aliquem ratione suae bonitatis immensae
et etiam ex parte decepti est impossibile quia sequitur anima christi est decepta et unitur verbo igitur verbum decipitur consequentia tenet per communicationem ydiomatum quia scire cognoscere errare sunt praedicata quae habent fieri circa idem et si anima christi deciperetur verbum concretive denominaretur deceptum et ob hoc est unus articulus condempnatus qui fuit mentionem quod anima christi posset decipi ipsa existente unita cum verbo unde si per ymaginationem deus faceret quod antichristus non erit et faceret oppositum antecedentis tunc verbum esset deceptum et anima unita verbo deciperetur quod repugnat nam si post revelationem antichristus non eveniret necessario tund sequeretur quod deus posset revelare falsum quod non videtur bene dictum
Quinta ratio
5o arguitur causalitas voluntatis est naturalis igitur non potest ad opposita consequentia tenet ex 9no metaphysicae antecedens apparet de primis motibus qui procedunt a causalitate intrinseca voluntatis per modum naturae igitur.
Confirmatur voluntas respectu sui actus potest seipsam necessitare igitur ipsa habet causalitatem naturalem antecedens apparet quia respectu cuiuslibet actus ipsa potest habere producere ipsum quo posito producit actum et necessitatur ad producendum patet quia potentia rationalis volens aliquid et potens necessario facit illud et si non sit impedita necessario producit illud igitur ipsa habet causalitatem naturalem
Sexta ratio
6o arguitur aliqua illecebra potest necessitare voluntatem igitur ipsa non est libera antecedens apparet quia resistentia voluntatis est finita et activitas illecebrae potest augeri in duplum in triplum et sic in infinitum et tunc secundum proportionem maioris inaequalitatis accidentis illecebrae fiet necessario actio voluntatis quia si sit maior activitas quam resistentia sequitur quod necessario voluntas aget
Septima ratio
7mo arguitur obiectum beatificum necessitat voluntatem ad eius dilectionem igitur etc consequentia tenet antecedens probatur quia sicut prima principia se habent ad v intellectum ita ultimus finis ad voluntatem sed prima principia necessitant intellectum ad assentiendum eis propter se igitur ultimus finis necessitabit voluntatem et per consequens ipsa non est libera
Confirmatur nisi ultimus finis necessitaret voluntatem sequeretur quod quilibet beatus posset privari beatitudine consequens est falsum quia tunc animae beatae et angeli non essent confirmati sed possent cadere patet consequentia quia si respectu dei voluntas sit libera ipsa posset suspendere suum actum et a dei dilectione cessare / igitur posset desinere esse beata
Sed contra
In oppositum arguitur quia in scriptura ostenditur clare libertas in epistola quae canitur de sanctis ubi dicitur qui potuit transgredi et non est transgressus et ibidem innuitur potestas liberi arbitrii ad peccandum Ad idem est tota multitudo philosophorum approbatorum et maxime in moralibus et tullius in tantum quod ut apparet in 5o de civitate dei per beatum augustinum ipse maluit negare scientiam divinam quam libertatem arbitrii voluntatem et haec dicit augustinus capitulo 9no unde assignat causa quia non ponere libertatem arbitrii esset subvertere totum regimen politicum et totam humanam prudentiam et habenas voluntati ut faceret quicquid vellet et haec est contra rationem / ymmo pagani dicerent quod non ponere liberum arbitrium esset malum et perniciossimum propter licentiam male agendum.
Divisio quaestiones
In ista materia erunt octo articuli primus habebit duas partes in quarum prima videbitur qui nomine fati intelligatur In secunda parte tractabitur utrum corpora caelestia habeant efficaciam supra actus libere voluntatis seu liberi arbitrii quantum ad regimen politicum Alii articuli erunt secundum argumenta tacta ante oppositum.