Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 8

Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.
1

ART. VIII proponuntur & solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

2

PRima quaestio est, quomodo possit pecl catum originale traduci & propagari, cum anima, quae illius subiectum est, non traducatur, non potest enim accidens traduci sine subiecto. Respondet Doctor Esthius, accidentia frequenter traduci, id est, effectione quandam, vel infectione transire in alterum, non transeunte subiecto, nam haereses, errores, vitia ab uno in multos propagantur, non transeunte eorum subiecto, hoc est, anima. Quae quidem responsio vera & solida est, si intelligatur de ea propagatione quam acccidens non idem numero, sed idem specie, transit & traducitur ab uno in aliud. Cum enim traducitur idem numero accidens, necesse est etiam eius subiectum traduci, & transire: Sic, ut putant nonnulli Philosophi, odore pomi transeunte in manum hominis contrectantis, transeunt etiam subtiliores partes pomi, in quibus odor proxime existit. Cum igitur propagatio peccati, non sit traductio accidentis unius numero, de subiecto in subiectum, sed productio accidentis specie eiusdem, non ne¬ cesse est, eius subiectum, animam videlicet, traduci. Alias responsiones ad hoc argumentum, vide apud Pareum, lib. 4. de amissi gratiae, cap. I2

3

a2 Secunda quaestio est, quomodo anima, quae a Deo producitur, & proinde ab Adumo non trahitur, nec ullo modo in lumbis Adae fuit, quomodo (inquam) ea potest dici in Adamo pecasse, aut rea esse peccati ab Adamo admissi. Respondet &anchius, & cum eo reliqui Orthodoxi Theologi, animam duobus modis posse considerari, videlicet vel in se, & respectu sui, vel quatenus est pars constitutiva illius hominis, qui est filius Adae: priori modo considerata anima, non potest dici fuisse in lumbis Adae, & per consequens non potest dici peccasse in lumbis Adae: posteriori vero modo considerata, bene dici potest abAdamo trahi, in lumbis eius fuisse, & peceasse: totus enim homo fuit in lumbis Adae, idque quia ab Adamo descendit per naturalem generationem, & proinde totus homo est reus peccati abAdamo admissis totus autem homo ad poenam obligari nequit, msi & anima & corpus eius ad poenam obligentur.

4

S Obiicit hic Balthasar Meisuerus, acutus quidem Philosophus, sed superbus, & magnorum virorum insignis contemptor: totum hominem non posse dici ab Adamo trahi, ni¬ si & corpus & anima ipsius ab Adamo trahantur, idque quia totus homo est ὑπιςτόμενoον constans ex anima & corpore. Egregium profecto, & tanto viro dignum argumentum: An non totus Christus Mariae filius esse, & exea totus genitus natusque esse dicitur. licet ex eius substantia Deitatem non acceperit: omnino: unde & contra Nestorium definitum fuit Synodo Ephesina, ut Maria Sεoτo. x& appellaretur.

5

A Tertia quaestio est, utrum animae a Deo creentur purae an impurae: quam quaestionem licet alii censeant esse multis difficultatibus involutam, ego tamen puto eam facile dissolui & explicari posse. Respondeo igitur, duplicem esse sensum illius quaestionis. prior est, utrum animae eo instanti quo creantur, sint purae an impurae: posterior est, utrum animae a Deo creante accipiant puritatem seu iustitiam, an vero impuritatem & corruptionem: Si priori modo concipiatur quaestio, Respondeo animas eo ipso instanti, quo creantur, esse impuras: simul enim creantur & uniuntur substantialiter cum corporibus contagiosis, ex quibus labem contrahunt. Si posteriore modo concipiatur quaestio, Respondeo animas nostras a Deo creante neque accipere puritatem seu iustitiam & sanctitatem, neque impuritatem& propensionem ad malum, sed tantum essentiam spiritualem, & proprie¬ tates ab essentia dimanantes. Dico Deum non inspirare animae venenum lethale concupiscentiae, quia mali author esse non vult: dico etiam eum non infundere animae sanctitatem & iustitiam, quia anima creatur ut sit pars constitutiva filii & successoris Adami, cui Deus spiritualia dona conferre non tenetur. Vide clarissimi lunii Comment. in cap. 2. Oenes.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 8