Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Philosophia theologiae ancillans

Exercitatio 1

Articulus 1 : Affertur prima divisio Entis realis, et ostenditur solum Deum esse Ens necessarium.

Articulus 2 : Proponitur secunda divisio Entis realis, et probatur solum Deum esse Ens per essentiam.

Articulus 3 : Affertur tertia divisio Entis realis, et explicatur quomodo Deus sit actus purus.

Articulus 4 : Affertur quarta divisio Entis realis, quae est petita a modis existendi.

Articulus 5 : Explicatio istarum vocum, Ens, Essentia, Existentia, Subsistentia, Suppositum, et Persona.

Articulus 6 : An in creaturis suppositum, et singularus eius natura, re differant.

Articulus 7 : ' Quae sit causa cur compositionem ex essentia et existentia, item ex essentia et subsistentia, creatis substantiis, non autem Deo tribuant Philosophi.

Articulus 8 : An hoc posito, quod omnis perfectio, sit de essentia Dei, sequatur subsistentiam personalem esse de eius essentia: et an Deus, quatenus est communicabilis tribus personis Trinitatis, sit persona.

Articulus 9 : An Deus, ut est communis tribus personis, sit singularis substantia: et an tres personae Trinitatis: sint tres singulares substantiae.

Articulus 10 : An Christus, quatenus homo, sit persona: item an Christus, quatenus homo, sit ubique

Articulus 11 : An Vbiquitariorum argumenta ab unione personali petita, sint valida.

Articulus 12 : An subsistentia personalis te logos, sit naturae eius humanae communtcata: et, an recte loquantur, qui dicunt humanitatem Christi subsi¬ stere ubique, per subsistentiam te logos: item existere ubique secundum Esse suum personale.

Exercitatio 2

Articulus 1 : De formarum materialium, et immaterialium diversitate.

Articulus 2 : De duplici materiae causalitate, et potentia: item de formarum eductione ex potentia materiae.

Articulus 3 : An anima rationalis sit ex traduce

Articulus 4 : An, et quomodo homo vere generare hominem dicatur

Articulus 5 : Vtrum generatio posita sit in productione formae, an vero in conjunctione formae cum materia.

Articulus 6 : An praecedens doctrina tollat peccati originalis propagationem.

Articulus 7 : Solvuntur argumenta quae afferri solent. contra praecedentem doctrinam de propagatione natinae corruptionis per semen parentum.

Articulus 8 : Proponuntur et solvuntur aliquot quaestiones, de propagatione peccati originalis.

Articulus 9 : Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.

Articulus 10 : An possit reddi commodior aliqua, aut expeditior ratio traductionis concupiscentiae, seu propensionis ad malum quam diximus esse tertiam partem peccati originalis.

Articulus 11 : Considerantur duae aliae sententiae de traductione peccati

Articulus 12 : ostenditur, eos qui animarum creationem impugnant, multum inter se dissentire: et confutantur tres primae eorum sontentiae de origine animae.

Articulus 13 : Refellitur quarta sententia, quae est Balthasaris Meisneri

Articulus 14 : Confutatur quinta sententia, quae est Timothei Brighti Cantabrigiensis

Articulus 15 : Confutatas iam esse omnes sententias de traduce:, item neminem ex isto numero posse tutius aut facilius explicare peccati propagationem, quam nos qui animarum creationem defendiimus.

Exercitatio 3

Articulus 1 : De firmitate, certitudine, et evidentia assensuum mentis nostrae.

Articulus 2 : Quomodo inter se differant, scire, credere et opinari.

Articulus 3 : An fides semper sit τῶν ζsολετομενῶν

Articulus 4 : An fides possit esse simul cum scientia de eadem propositione, et in eodem intellectu.

Articulus 5 : De fidei divisione in explicitam, et implicitam: et an inevidentia, quam fidei tribuimus, faciat pro caeca et implicita Pontificiorum fide.

Articulus 6 : De triplici lumine, videlicet naturae, fidei, seu gratiae, et gloriae.

Articulus 7 : An detur in viatoribus lumen aliquod clarius fidei lumine.

Articulus 8 : In quo solvuntur tres quaestiones. Prima est, An fides bene distinguatur in infusam, et acquisitam? Secunda est, An fides sit certior ipsis scientiis? Tertia est, Quid sit proprie credere in Deum?

Articulus 9 : Refellitur Sententia Nicolai Grerinchoru, dicentis habitum fidei non esse infusum, sed acquisitum.

Articulus 10 : An fides actualis aut habitualis infantibus insit, aut inesse possit.

Articulus 11 : An in Daemonibus sit fides

Articulus 12 : An fides fuerit in anima Christis et an sit in Sanctis, qui iam in coelum translati, habent Dei cognitionem facialem, ut ut loquuntur Scholastici.

Articulus 13 : An recte negent Remonstrantes, Adamum ante lapsum habuisse potentiam credendi in Christum.

Articulus 14 : An obiectum fidei possit esse falsum

Articulus 15 : Quomodo solvendum sit illud argumentum Remonstrantium: Quod unusquisque tenetur credere, illud est verum, etc.

Articulus 16 : An fides sit assensus, discursibus: Et an Pontifici utantur, circular. discursu in stabilienda fide

Articulus 17 : An notitia sit actus ab habitu fidei elicitus.

Articulus 18 : An fiducia sit actus fidei.

Articulus 19 : An fiducia sit actus intellectus, et quomodo differat ab assensu.

Articulus 20 : Utrum obiectum fidei salvificae sit remissio peccatorum iam impetrata; An pero sit remissio peccatorum impetranda et obtinenda vbi obiter solvitur praecipuum argumentum Bellarmini contra objectum et naturam fidei justificantis.

Articulus 21 : An et quatenus fides ad voluntatem per¬ tineat.

Articulus 22 : Utrum Charitas sit forma Fidei.

Articulus 23 : An Religio sit virtus Theologica a Fide distincta.s

Articulus 24 : Ostenditur Theologiam viatorum tribus modis accipi: et probatur, Theologiam primo modo acceptam non esse habitum a Fide re distinctum.

Articulus 25 : Probatur, contra Antonium Ruvium. Theologiam secundo modo acceptam, non esse scientiam, sed fidem dirinam

Articulus 26 : Probatur, Theologiam tertio modo acceptam, hoc est, Theologiam Scholasticam, esse habitum aggregatum ex Fide, et Philosophicis disciplinis.

Articulus 27 : Theologiam esse similem omnibus habitibus Aristotelicis, praecipue pero Prudentiae.

Articulus 28 : vtrum Theologia sit disciplina speculativa, an practica,

Articulus 29 : An Theologia Viatorum dici possit speculativa a speculatione, seu pisione quae futura est in Patria.

Articulus 30 : An vera et proprie dicta Theologia possit esse in homine impio, seu non renato

Prev

How to Cite

Next

Articulus 9

Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, et infusionem animae.
1

ART. IX Diluuntur lepiota argumenta, quae afferri solent contra creationem, & infusionem animae.

2

Dicitur primo, Deus sex primis dieebus totum creationis opus absoluit, postea vero requievit ab opere suo. Oenes. 2. Eaxod. 2o. non igitur novae animae nunc creantur. Respond. Deum post sextum diem cessasse a creatione novarum specierum, non vero novorum individuorum: animae autem, quas iam creat, non specie sed numero differunt ab anima Adan, quam primo crea vit. 2 Secundo ob. Oeneses. dicitur Adam genuisse filium ad imaginem suam: est autem filius imago & similitudo patris secundum a nimam: Ergo Adam genuit filium secun¬ dum animam. Respond. Filium esse imaginem & similitudinem patris, non tam ratione animae, quam ratione totius suppositi, i. equatenus est quid eonstans ex anima & corpore: Adam ergo non solum genuit filium similem patri, ut vult Esthius, sed etiam genuit id, in quo illa similitudo potissimum consistit, videlicet ipsam personam filii sui, ex anima & corpore confsatam.

3

S Tertio ob. Genesi ao. dicuntur vo. aniinae egressae de femore lacobi, quod non est aliud quam seminis propagatione traduci, Respond. animas synecdochice pro hominibus esse positas: addere etiam possumus, ipsas animas egressas fuisse ex femore lacobi, non quod e femore lacobi traductae sint quoad earum esse simpliciter, sed quod ex eo descenderint quoad earum existentiam in corpore, & unionem cum corpore: virtus enim seminis egressi ex femore lacobi, effecit unionem corporis & animae.

4

A Quarto ob. Si homo generando non producit animam rationalem, peioris est conditionis quam bruta & plantae, quae producunt animas sibi proprias, videlicet vegetativam & sensitiuam. Respondet aestbius, hominem esse melioris conditionis etiam in officio generandi, quam sunt bruta aut plantae, eo quod vis eius generativa pertingat ad unionem nobilissimae formae cum materia, ut supra declaratum est. Adde quod hoc ipsum ad magnam dignitatem pertinet talem habere animam, ad quam producendam, propter ipsius excellentiam, nulla vis naturae possit pertingere: quam ratione nec Angelis, quorum natura excellentior est quam hominum, vis ulla generandi competit.

5

s Quinto ob. Si homo non generat, animam filii, sed corpus, non generat totum hominem, sed alteram eius partem, imo ignobiliorem eius partem. Resp. negando sequelam: Maria enim non genuit Deitatem Christi, & tamen vere dicitur genuisse totum Christum: ignis etiam, cum ex ligno generat alium ignem, non generat materiam illius ignis, sed tantum formam, & tamen dicitur generare seu producere totum illum ignem: secundum definitionem Aristotelis, Qeneratio est mutatiototius, &c. Quare hic distinguendum est inter totum hominem & totum hominis, pater enim generat totum filium, sed non totum filij, id est, omnes partes fili.

6

o Sexto ob. Si Deus sigillatim creat animas omnium qui quomodocunque gignuntur, cooperatur scortatoribus & adulteris: nam formicariis & adulterimis conceptibus animas creat & largitur, quod videtur absurdum. Respon. Deus cooperatur generationi naturali, quae est per se bona, & opus naturae: non autem vitio, quo fornicatores & adulteri contra legem Dei generationem perficiunt.

PrevBack to TopNext

On this page

Articulus 9