Quaestio 107

MEMBRI QUARTI ARTICULUS I. Utrum originale peccatum transfundatur a proximis parentibus, vel ab ipso Adam solum?

Av primum proceditur sic: 1. Exod. xx, 5: Ego sum Dominus Deus tuus fortis, zelotes, visitans intquitatem patrum in filios, in tertiam et guartam generationem eorum gui oderunt me. Ex hoc videtur, quod omnium parentum proximorum peccata vindicantur in filios. Et dicit Augustinus, quod non est injustus Deus, ut scilicet in posteros transeat sententia vindicte, in quos non transeunt peccata. Ergo videtur, quod peccatum originale non tantum transeat ab Adam, sed etiam ab omnibus parentibus proximis.

2. Adhuc, Secundum dictum Augustini et Sanctorum, originale transit in omnes qui secundum legem concupiscentie fuerunt in Adam non tantum secundum corpulentam substantiam, sed secundum legem concupiscentie: sed magis descendunt parvuli a proximis quam a primis parentibus: ergo videtur, quod originale magis transfundatur in parvulos a proximis quam a primis parentibus.

Contra: 1. Ad Roman. v, 12: Per unum hominem peccatum in hune mundum intravit, et per peccatum mors: et ita in omnes homines mors pertransut. In proximis autem non omnes fuerunt unus homo. Ergo a proximis de peccato originali nihil contrahitur.

2. Adhuc, In verbo preinducto, scili-: cet, Ego sum Dominus Deus tuus fortis, selotes, etc., ponitur terminus in tertia et in quarta generatione. In transfusione originalis nullus terminus. Ad Roman. ' v, 12, ut supra: Et ita in omnes homines mors pertranstit. Et ibidem, ¥. 14: Regnavit mors ab Adam usque ad Moysen, etiam in eos quinon peccaverunt in similitudinem prevaricationis Ade. Sed secundum verbum Augustini preinductum, quod non transit sententia vindicte sine culpa, mors non regnaret, Ergo sine termino transitus culpe transit in posteros. In verbo autem preinducto, Exod. xx, 3, ponitur terminus, in tertiam scilicet et quartam generationem. Ergo hoc non intelligitur de transfusione originalis peccati.

3. Adhuc, Si hoc esset verum, quod a proximis contraheretur parentibus, conditio posterorum pejor esset quam priorum: quia in eos transirent omnia peccata parentum omnium precedentium: et hoc esset inconveniens: quia equales in natura, equales debent esse in poena,

4, Adhuc, Anselmus in libro de Conceptu virginali: "Peccata proximorum parentum ad peccatum originale non puto pertinere." Et est ratio ejus quam assignat ibidem: quia nullus potuit transfundere originalem injustitiam, nisi transfudisset originalem justitiam si stetisset. Hoc nullus proximorum parentum potuit, sed solus Adam. Ergo a nullo proximorum parentum transfunditur. originale, sed a solo Adam. 5. Adhuc, Dicunt quidam, quod a proximis non transfunditur originale, sed corruptio quedam adjuncta ei quam fomitem vocant, sive incendium fomitis, Sed. hoc stare non potest: quia secundum preinductam auctoritatem Augustini, nullum tenet poena, quem non tenet culpa: hoc enim est contra justitiam Dei. Unde cum in proximis parentibus non potest esse transfusio peccati originalis culpe, propter causas que dicta sunt, non potest esse transfusio pene.

Solutio, Dicendum, quod ista questio tota solvitur ab Apostolo, ad Roman. v, 12 et seq., ubi expresse dicit, quod non descendit originale nisi ab eo in quo omnes peccaverunt. Ubi glossat Augustinus dicens, quod non potest esse, quod in uno omnes peccaverunt, nisi in eo in quo omnes unus tunc fuerunt quando peccavit. Unde peccatum originale a solo Adam descendit in omnes qui portaverunt imaginem ejus, sicut dicitur, I ad Corinth. xv, 49: Sieut portavimus imaginem terrenit, portemus et imaginem celestis. Imago autem terreni non portatur per corpulentam substantiam tantum, sed per legem concupiscentie: quia illa est imago prevaricationis.

Ad primum ergo dicendum, quod illud verbum Exodi non intelligitur de originali peccato, propter rationes inductas: sed intelligitur de filiis et nepotibus imitantibus peccata paterna in actuali peccato. Quia enim per imitationem transit in eos peccatum paternum, dignum est ut etiam poena in eos transeat.

Ad aliud dicendum, quod originalis concupiscentia non habuit principium sive initium, nisi in Adam: in proximis autem parentibus est ista concupiscentia originata, non originans. Et ideo dicit Anselmus, quod omnis homo generans qualiscumque est in persona, tamen Adam est in natura: quia in lege concupiscentie Adz generat. Et hoc directe vocatur ab Apostolo portare imaginem Ade terreni parentis.

Ad QUATUOR que in contrarium objiciuntur, dicendum quod procedunt, et veritatem concludunt.

Resronsio autem quam quidam inducunt, dicendum quod non tenet, sicut probatum est. Peccatum enim patris non descendit naturaliter in filium, nisi tantum uno modo, ut dicit Philosophus in II Ethicorum, quod ira naturalius peccatum est quam intemperantia: quia sepius contingit, quod iracundus pater iracundum generat filium, quam incon tinens incontinentem. Et hoc probat per exemplum ibi inductum. Dicit enim, quod quidam iracundus iracundum genuit filtum, qui cum adolevisset, ex furore ingenito sibi patrem inhoneste traxit usque ad ostium. Et hic generans filium nepotem avi, a filio suo simile quid passus est. Et cum pertractatus esset ab ipso ad ostium, dixit: "Sufficit: tantum enim traxi patrem meum." Ac si dicat: Si prosequeris furorem tibi ex me ingenitum, ne excedas metas, et mihi ex patre meo avo tuo ingenitum, quem tantum traxi usque ad ostium.

ARTICULUS II. De causa originalis peccati.

ARTICULI SECUNDI PARTICULA I

Utrum solus Adam sit causa originalis peccati, vel etiam Heva sola?

Deinde queritur, Utrum solus Adam sit causa originalis peccati, vel etiam Heva sola ?

Et videtur, quod magis Heva. 1. Eccli xxv, 33: A muliere factum est initium peccati, et per illam omnes morimur.

2. Adhuc, Mulier prius peccavit: quia suasioni serpentis prius consensit quam Adam, et per peccatum ad Adam derivatum est, sicut ipse dicit, Genes. m1, 12:. Mulier, quam dedisti mthi'sociam, dedit mihi de ligno, et comedi. Ergo videtur, quod magis imputandum sit Heve quam Adz.

3. Adhuc, I ad Timoth. 1, 144: Adam non est seductus, mulier autem seducta in prevaricatione fuit. Videtur ergo, quod magis imputandum sit mulieri, quam viro: et magis transfundatur ab Heva, quam ab Adam.

Contra: 4. Ad Roman. v, 14: Regnavit mors ab Adam usque ad Moysen, etiam in eos gui non peccaverunt in similitudinem prevaricationis Adz. Et non dicit Heve. Ergo est Ade magis imputandum, quam Heve.,

2. Adhuc, Praeceptum principaliter datum est Ade, ut per illum transiret ad Hevam: ergo transgressio precepti magis imputanda est Ade quam Heve.

3. Adhuc, Ratio Augustini est: In uno omnes peccare non potuerunt, nisi omnes in uno essent, et omnes unus essent: hoc non fuit nisi in Adam, et non in Heva: quia Heva non fuit principium omnium, licet dicatur, Genes. u, 23, quod Adam vocavit uxorem suam Hevam, eo quod esset mater cunctorum viventium hac mortali vita. Quod sic non intelligitur, quod omnes nati sunt ex Heva tanquam ex matre secundum veritatem nature oiginaliter.

Solutio. Dicendum, quod secundum veritatem fidei et dicta Sanctorum Adam fuit principium originalis peccati, et non Heva, maxime propter rationem Augustini que inducta est.

Ad pRimuM ergo dicendum, quod a muliere fuit initium peccati transgressionis Ade, sed non originalis: quia originale non potest initiari nisi in eo in quo tota natura humana fuit secundum corpulentam substantiam, et secundum legem concupiscentie: et hoc non fuit nisi in Adam, quia etiam Heva de corpore Adz assumpta est.

Ad aliud dicendum eodem modo. Per hoc enim probatur, quod mulier principium est transgressionis Ade, et non originalis peccati, ut dictum est.

Ad vLrimem dicendum etiam eodem modo, quod hoc nihil aliud probat, nisi quod Heva fuit principium prevaricationis Ade, et non originalis peccati in totam naturam.

ARTICULI SECUNDI PARTICULA II. Quid in peccato Ade fuerit causa peccatt originalis, utrum seilicet superbia, vel avaritia, vel gula, vel quid?

Secundo queritur, Quid in peccato Ade fuit potissimum causa originalis peccati ?

Fuit enim in peccato Ade superbia, scilicet quando appetiit esse sicut Deus in scientia. Fuit etiam gula, quando gustabile vetitum inordinate concupivit. Fuit etiam avarilia, ut dicit Gregorius, scilicet quando inordinate concupivit scientiam. Queritur ergo, Quod istorum — fuit causa peccati originalis ?

Et videtur, quod superbia. 1. In Psalmo xxxv, 12: Non veniat, mihi pes superbie. Super illud dicit Glossa, quod "in pede superbie ceciderunt primi peccatores, Angelus et homo." In quo primo autem ceciderunt, est origo peccatorum. Ergo superbia est causa originalis peccati.

2. Adhuc, Peccatum est corruptio modi, speciei, et ordinis, ut dicit Augustinus. Maxima species que est in natura humana, est imago Dei in mente rationali impressa: et ordo optimus est, quod ratio subdatur Deo, sensualitas rationi, et corpus anime. Hune ordinem et modum et speciem corrumpit superbia quando nihil tenet horum, nec locum, nec modum, nec speciem propriam. Ergo videtur cum originale peccatum sit corruptio in totam naturam redundans, quod initiatum sit a superbia.

3. Contra: Videtur quod a gula sit initiatum, quia in semine transfunditur: et sicut dictum est, semen ministratur per gulam: quia nutritiva deservit ge nerative: generativa autem, ut dictum est, corrupta est et infecta: et ideo infundit in totam naturam: ergo videtur, quod gula sit causa originalis peccati.

4. Contra: Ad Roman. v, 19: Per inobedientiam unius hominis peccatores constituti sunt multi. Sed per quodcumque peccatum constituuntur peccatores, est causa originalis. Ergo videtur, quod inobedientia sit causa originalis peccati.

3. Adhuc, Apostolus facit ibidem comparationem dicens: Sicut per inobedientiam unius hominis peccatores constituti sunt multi, ita et per unius obeditionem justi constituentur multi . Ergo videtur, quod illud quod opponitur virtutibus Christi, qui nos justificavit, sit causa originalis corruptionis. Virtutes autem quibus nos justificavit, fuerunt humilitas, et obedientia. Ad Philip. n, 5 et seq.: Hoc sentite in vobis guod et in Christo Jesu: qui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse se equalem Deo: sed semetipsum exinanivit, formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus, et habitu inventus ué homo. Humiliavit semetipsum, factus obediens usgue ad mortem, moriem autem crucis. Si ergo antidota quibus curatus est primus morbus, sunt humilitas et obedientia Christi, tunc morbus initiatus est per superbiam et inobedientiam Ade.

6. Adhuc, Secundum Gregorium avarilia fuit causa peccati Ad: quia concupiscendo scientiam boni et mali, comedit de ligno.

Solutio. Dicendum, quod omnia hec fuerunt aliquo modo initia peccati originalis. Sed est originale originans, et originale originatum. Originale originans non est nisi peccatum Ade: originale originatum est in corruptione tolius nature. Unde originali originante quatuor inducta sunt, sicut etiam superius probatum est questione de primo peccato Adz, scilicet superbia, gula, avaritia, et inobedientia. Sed in originali originato per corruptionem nature in culpa et pena, causa originalis fuit inobedientia precepti divini sicut expresse testatur Apostolus: Sicut per inobedientiam unius hominis peccatores constitutt sunt multi, etc.

Ad primum ergo dicendum, quod superbia primum fuit in peccato Ade, quando elatio precessit in eo, que per humilitatem fuit reprimenda: sed hee non fuit origo corruptionis, sed illa actualis transgressio, quando in ipso fuit tota natura humana, causa fuit originalis corruptionis: quia tunc in eo omnes peccaverunt, eo quod fuerunt unus ipse, ut dicit Augustinus.

Ad aliud dicendum, quod initium intra non fuit superbia, sed initium extra: fuit enim initium in peccato Ade personali. Sed querimus hic de initio quod est conjunctum peccato originali, secundum quod in totam naturam redunilat corruptio originalis, et hoc est inobedientia, ut dicit Apostolus.

Ad id quod objicitur de gula, dicendum quod gustabile non infecisset si non fuisset preceptum de non gustando. Et hoc figuratur in verbis Domini, Genes. in, 11, ubi sic dicit: Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo preceperam tibi ne comederes, comedisti ? Hec enim nuditas secundum Augustinum significabat nuditatem a justitia originali, quam transfudisset in posteros si stetisset.

Ad i11a duo que ulterius objiciuntur, dicendum quod concedenda sunt secundum Catholicam fidem.

Ad ww quod Gregorius dicit, quod avaritia fuit in causa, dicendum quod avaritia scientie non fuit nisi motivum ad peccatum personale Ade. Quod enim transgressus fuit mandatum, induxit eum, quod voluit perfectus esse in scientia boni et mali sicut Deus: et hoc non induxit corruptionem, sed illa transgressio precepti que induxit sententiam Domini super eum. Et hoc probat Augusti nus ex verbis Domini sic, Genes. in, 47 et 18: Quia audisti vocem uzxoris tue, et comedisti de ligno, ex quo preceperam tibi ne comederes, maledicta terra in opere tuo, hoc est, terrena natura: in Jaboribus comedes ex ea cunctis diebus vitz tue. Spinas et tribulos germinabit tibi, etc. Hoc exponens Augustinus dicit, quod germinabit tribulos peccatorum, et spinas poenarum.

ARTICULI SECUNDI PARTICULA III. Si sola Heva peccasset et non Adam, quid transfunderetur in parvulos, utrum originale peccatum, vel quid ?

Tertio queritur, Sisola Heva peccasset et non Adam, quid transfunderetur in parvulos, utrum originale, vel quid?

Et videtur, quod originale, 1. Per auctoritatem supra inductam, Eccli. xxv, 33: A muliere initium factum est peccati, et per illam omnes mo-— rimur.

2. Adhuc, Objiciunt quidam, licet pa-. rum valeat, quod a vase corrupto corrumpitur contentum, sicut vinum corrumpitur a vase corrupto. Et videtur, ° quod Heva corrupta vas fuit totius nature,et tota natura corrupta fuisset etiamsi Adam non peccasset.

Solutio. Dicendum, quod hec questio determinata est ab Anselmo dicente sic: "Si Heva sola peccasset et non Adam, peccatum ut personale in ipsa sola remansisset, et Deus de corpore Ade aliam mulierem fecisset, per quam per commixtionem cum Adam propositum Dei de multiplicatione hominum perficeretur." Sed antiqui Prepositivus scilicet et Gulielmus Altisiodorensis dixerunt, quod si sola mulier peccasset, et per eam post peccatum Adam genuisset, foditatem corporee corruptionis transfudisset, sed non originale peccatum. Sed dictum Anselmi videtur mihi probabilius propter verbum Augustini, qui dicit, quod "divine justitie non congruit, quod eos teneat poena, quos ad peenam non obligat culpa." Unde injuste videretur, quod a matre reciperent foeditatem penalem, qui non recipiunt culpam.

Ad primum ergo dicendum, quod sicut supra sepe dictum est, a muliere fuit initium peccati personalis in Adam, sed non originalis in natura.

Ad aliud quod dicitur de vase corrupto, dicendum quod non est simile: quia mulier numquam fuit vas in quo umquam tota humana natura esset simul, in quam serpit originale: sed Adam tale vas fuit, in cujus lumbis omnes homines fuerunt secundum corpulentam substantiam et secundum legem concupiscentie, preter Christum, qui tantum fuit ibi secundum corpulentam substantiam: et ideo originale non contraxit. Preterea uterus mulieris extrinsecum vas est ad parvulum; semen autem viri for mans intrinsecum: et ideo corruptio seminis viri serpit in parvulum, et non corruptio uteri matris.

ARTICULUS III. De modo traductionis originalis peccati.

Deinde, Queritur ratione ejus quod dicitur in fine illius capituli, Sed guod originale peccatum culpa sit , ubi dicit Magister, quod originale peccatum culpa sit, et in-omnibus concupiscentialiter genitis trahitur a parentibus.

Ubi specialiter queruntur tria ad perfectam cognitionem originalis peccati.

Primum est, Utrum trahatur ab anima tantum, vel a carne tantum, vel ab utroque ? Secundum est, Utrum originale peccatum sit tantum in parvulis, vel etiam fuerit in primis parentibus ? Tertium est, Quomodo per baptismum peccatum originale transit reatu, et remanet actu ?

ARTICULI TERTII PARTICULA I. Utrum peccatum originale contrahatur ab anima-tantum, vel a carne tantum, vel ab utrogue® ?

Ad primum objicitur sic, quod peccatum originale non trahitur per ani mam tantum, cum anima non est ex traduce.

Dicit enim Augustinus in libro de Ecclesiasticis dogmatibus: "Animas hominum non dicimus esse ab initio inter ceteras intellectuales creaturas, sicut Origenes fingit. Nec dicimus eas cum corporibus per coitum seminari, sicut dixerunt Luciferiani et Cyrillus, et quidam Latinorum presumptores affirmant. Sed dicimus corpus tantum per conjugii copulam seminari: animam vero creationi divine attribuimus, sicut dicit David, Psal. xxxn, 15: Qui fingxit sigillatim corda eorum." Ergo videtur, quod anima pueri cum non sit ex traduce anime parentis, vel Ade, nullum contrahat originale. Ergo nec per carnem et animam simul: relinquitur ergo, quod per carnem solam.

Contra: 1. Caro non est susceptibilis vitii vel peccati, sicut nec virtutis: constat autem, quod si in infusione anime inficit animam, non potest eam inficere nisi secundum infectionem que est in ipsa: et hec est infectio vitii pone, et non culpe: ergo non inficit animam secundum infectionem culpz originalis.

2. Adhuc, Infectio aut est culpz, aut pene. Infectio culpe in carne non est: quia caro talis infectionis susceptibilis non est, ut paulo ante dictum est. Videtur ergo, quod talem infectionem non imprimit in animam.

3. Adhuc, Illud est susceptibile culpz, quod est susceptibile virtutis: constat, quod caro susceptibilis virtutis non est: ergo nec vitii quod sit peccatum.

4, Adhuc, Objicitur a quibusdam logice sic: Minus forte non agit in magis forte: caro minus fortis est quam anima: ergo non agit in ipsam: ergo non inficit secundum originale peccatum.

3. Adhuc, Si aliquid agit in aliud, non imprimit in ipsum nisi dispositionem qua ipsum dispositum est: caro non est disposita dispositione peccali: ergo non imprimit ipsum in animam.

6. Adhuc, Si dicatur, quod inficitur anima a corpore, sicut vinum ex vase corrupto. Contra: Caro non est susceplibilis vitii: ergo non inficit animam infectione culpe: et sic videtur, quod in anima non potest esse culpa originalis.

7. Adhuc, Intellectus non est permixtus carni vel corpori, nec seminatur cum corpore: et quod est impermixtum alii, non fedatur ex ipso: ergo videtur, quod ad minus ex carne nullum contrahat originale intellectus et rationalis anima: et ita videtur, quod peccatum originale non contrahatur a parvulis secundum animam ex corruptione carnis.

8. Adhuc, Corruptio aut est culpabilis, aut penalis. Culpabilis non videtur: quia caro non est susceptibilis culpe: et quando ex carne inficitur anima, non inficitur nisi secundum formam et qualita tem quam habet caro: quia nihil agens imprimit in patiens nisi qualitatem quam habet: ergo videtur, quod culpam caro non generat in anima.

9. Adhuc, Objiciunt quidam, quod nullus est in peccato pro eo quod vitare non potest: anima non potest vitare conjunctionem ad carnem, quia naturaliter est actus corporis organici physici: ergo videtur, quod fcedari non debeat ex conjunctione cum corpore, quod vitare non potest.

10. Adhuc, Objicitur logice: Deus infundens animam corpori, scit eam esse foedandam ex conjunctione ad corpus. Videtur ergo, quod non deberet infundere: quia dicit Augustinus, quod sapiens non facit quo opus suum fiat deterius.

11. Adhuc, Ignorantia invincibilis omnino excusat peccatum: anima antequam infundatur corpori, ignorantiam invincibilem habet ad feeditatem corporis: ergo videtur, quod injuste corrumpitur foeditate corporis, eo quod non eligit.

Solutio. Dicendum, quod in originali peccato procul dubio corruptio a carne procedit in animam, et corrumpit eam, et corruptione culpa, et corruptione pone. Et hoc est quod dicitur, Sapient. rx, 15: Corpus quod corrumpitur aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. Duo enim sunt in originali peccato, sicut dicunt Auctores, scilicet sensualitas illiciti, que est sicut serpens sive suasio serpentis. Et ab illa est peena aggravationis, scilicet anime ex carne. Et est ibi carentia debite justitie: et ab illa est culpa. Cum enim peccatum in eo quod culpa est, sit corruptio modi, speciei, et ordinis in bono gratia, talis corruptio fit in anima ex carentia debite justitie, Unde secundum hoc dicimus, quod originale peccatum est et culpa et pena in parvulis, a parentibus ad parvulos transmissa per concubitum seminalem: quia dicit Augustinus, quod a corrupto seminato non potest esse nisi corruptum: et propter hoc et culpa et peena est in parvulis.

Ad primum dicendum, quod licet anima non sit ex traduce, tamen contrahit originale cum infunditur corpori, sicut dicunt Doctores, sicut vinum corrumpitur ex vase corrupto, propter infectionem concupiscentiz, que est in corpore: propter quam omne quod secundum legem concupiscentie descendit ab Adam, infectum originali peccato descendit: talis enim concupiscentia directe signum et effectus est prime inobedientia, qua transgressus est primus komo.

Ad id quod objicitur in. contrarium, dicendum, quod licet infectio culpe non sit in carne sicut in subjecto, nec etiam in semine, est tamen in ea sicut in causa, sicut sepe dictum est, et contrahit virtutem a sententia Domini, qua dixit: Maledicta terra in opere tuo', id est, in semine,

Ad aliud dicendum, quod licet infectio culpe non sit in carne formaliter sicut in subjecto, tamen est in ea ut in causa, sicut dictum est. Et ponit Augustinus rationem: quia enim primo Adam infecit carnem per inobedientiam in gustu vetiti, ita inflictum est per justitiam divinam anime, ut inficiatur infecta carne vitiosa infectione.

Ad aliud eodem modo dicendum, quod nec vitium, nec virtus formaliter sunt in carne, sed causaliter et dispositive.

Ad aliud dicendum, quod tales rationes parum valent: quia licet caro minus fortis fit quam anima, vel spiritus: tamen ex vi maledictionis sententiae divine accipit virtutem ut possit in ipsam.

Ad aliud dicendum sicut jam supra dictum est, quod licet caro non sit disposita dispositione formali a peccato, tamen causaliter est in ipsa propter virtutem maledictionis divine.

Ad aliud dicendum eodem modo, quod licet non sit susceptibilis culpz per formam, tamen susceptibilis per causam, propter sententiam divinam.

Ad aliud dicendum, quod licet intellectus secundum se sit impermixtus et separatus, tamen secundum potentias inferiores conjunctas sibi in toto potestativo quod est anima, conjungitur carni: et sic redundat in ipsum infectio carnis per originale peccatum: quia redundat in animam rationalem, cujus ipse superior pars est et purior. Et propter hoc dicunt Sancti, quod ignorantia pcena est originalis peccati.

Ad aliud dicendum sicut dictum est, quod licet infectio culpz non sit in carne sicut in subjecto, tamen est in ea sicut in causa, ut dictum est: et quare per hereditatem maledictionis prime mittitur ad posteros, ut dicit Augustinus, in carne secundum legem concupiscentie seminata.

Ad aliud dicendum, quod hoc verum est de peccato actuali quod per voluntatem liberam efficitur, et non de originali quod contrahitur ex vitio radicis corrupte.

Ad aliud dicendum, quod Deus infundens animam ordinem nature servat: qui ordo non est corrumpendus propter inordinationem peccati originalis. Et ideo bene facit corpori organizato creans et infundens animam rationalem. Sicut enim dicit Plato in Timezo: "Creatoris est nulli aliquid negare eorum que pertinent ad esse, et bene esse ipsius."

Ad uitimum dicendum, quod ignorantia invincibilis excusat in peccato actuali, quod fit per voluntatem facientis, sed non in peccato originali quod ex vitiosa radice contrahitur ex corruptione nature, et non per voluntatem contrahentis.

ARTICULI TERTII PARTICULA II. Utrum peccatum originale sit tantum in parvulis, vel etiam fuerit in primis parentibus ?

Secundo queritur, Utrum peccatum originale sit tantum in parvulis, vel etiam fuerit in primis parentibus ?

Et videtur, quod in primis parentibus, Adam scilicet et Heva: quia 1. Peccatum originale non est nisi nuditas et carentia debite justitia per inobedientiam primorum parentum contracta, ut dicit Anselmus. Hec omnia fuerunt in primis parentibus. Ergo originale fuit in eis.

2. Adhuc, Sicut dicit Augustinus, peena non est sine culpa, quia aliter injusta esset: sed Adam et Heva puniti erant peena originalis peccati, scilicet carentia visionis Dei: descenderunt enim ad limbum: ergo videtur, quod habuerunt originale peccatum. —

3. Adhuc, Omne peccatum ortum est a peccato eorum, ut dicit Apostolus, et in hoc oportet ut posteri portent imaginem terreni parentis. Imago autem illa primo fuit in parentibus terrenis. Ergo videtur, quod originale fuit in eis.

Contra: 1. Augustinus contra Pelagianos et Coelestianos tractans illud verbum Apostoli, Tad Corinth. xv, 48: Qualis terrenus, tales et terrent, sic dicit: "Et hoc quomodo? nisi per seminis sparsionem. Si dicis mihi, e diverso veniens: ergo semen peccatum est. Jam superius dixi, quia quando peccavit homo, natura peccavit cujus sunt semina. Semen ergo vitiatum est, sicut scriptum est, Sapient. x1, 10 et 41: Quoniam non poterat mutari cogitatio illorum in perpetuum. Semen enim erat maledictum ab initio. Hac enim maledictio fuit post peccatum: sed, sicut dicitur, Genes. 11, 17: Maledicta terra in opere tuo." Ex hoc accipitur, quod originale non transfunditur nisi in eum qui nascitur per seminis sparsionem: Adam et Heva non sunt sic nati: ergo non habuerunt originale.

2. Adhuc, Augustinus contra Pelagianos, libro de Nupiiis et concupiscentia: "Non propagatio, sed libido transmittit originale in posteros." Sed primorum parentum corpora non fuerunt seminata in libidine. Ergo videtur, quod non habuerunt originale peccatum.

3. Adhuc, Constat, quod ex Deo formante non poterant habere originale. Iterum ex conjunctione anime ad corpus quod Deus formavit, non poterat infici anima infectione originalis: quia corpus non erat corruptum vitiosa corruptione. Ergo videtur, quod in primis parentibus nullum fuit originale.

4, Adhuc, Augustinus in libro de Nuptiis et concupiscentia ad comitem quemdam: "Ex concupiscentia libidinosa tamquam filia peccati nascitur peccatum in parvulis, cujus impudicus predicator est Pelagius." Talis concupiscentia non fuit in primis parentibus. Ergo nec originale.

Solutio. Dicendum, quod originale dicitur duobus modis: originale originans, et originale originatum. In originali primo modo dicto, hoc est, originante, persona corrumpit naturam. Dicit enim Apostolus: In gue omnes peccaverunt . Et dicit Augustinus, quod "non omnes in ipso peccassent, si non omnes in ipso fuissent per corpulentam substantiam, et nisi omnes ipse peccans fuisset tunc quando peccavit." In originali autem originato natura corrumpit personam: ex hoc enim quod in libidine seminatur, statim accipit concupiscentiam noxiorum, et ignorantiam agendorum, que proprie pene sunt originalis peccati. Et, sicut dicit Augustinus, justitie Det non congrueret, quod aliquem teneret poena quem non tenet culpa. Et sic relinquitur, quod in animabus parvulorum est culpa originalis contracta ex vitiosa corruptione carnis: et sic quidem corruptio originalis fuit in primis parentibus ex vitio person, que infecit naturam per peccatum quod commiserunt.

Ad primum ergo dicendum, quod peccatum originale fuit in Adam et Heva, non per eumdem modum/quo est in parvulis, sicut dictum est.

Ad aliud dicendum, quod in primis parentibus fuit nuditas justitie ex personali peccato causata.

Ad urrmmum dicendum, quod imago prima ommis corruptionis fuit in primis parentibus sicut in exemplo et similitudine: quia aliter non diceret Apostolus, I ad Corinth. xv, 48: Qualis terrenus, etc. Et ibidem, ¥. 49: Igitur, sicut portavimus imaginem terrent, portemus et imaginem ceelestis. Sed totum hoc ex peccato persone causatum fuit, non ex vitio nature sicut in parvulis: et propter hoc improprie dicitur originale.

Ad id quod objicitur ab Augustino contra Pelagianos et Ceelestianos, dicendum, quod ibidem loquitur Augustinus de originali proprie dicto sicut est in parvulis, quod ex vitio nature contrahitur: quia de hoc solum fuit questio inter eum et Pelagium.

Ad aliud dicendum eodem modo, quod ibi non loquitur nisi de originali originato in parvulis, quod causatur ex vitiosa libidine corrupte nature.

Ad aliud dicendum, quod hoc modo non fuit originale in primis parentibus, sed modo quo dictum est.

Ad urtimoum dicendum, quod ibi non loquitur Augustinus nisi de originali proprie dicto secundum quod est in parvulis: quia de hoc solum fuit questio inter eum et Pelagium, ut dictum est.

ARTICULL TERTII PARTICULA III. Quomodo per baptismum peccatum originale transit reatu, et manet actu' ?

Tertio queritur, Quomodo per baptismum peccatum originale transit reatu, et manet actu ?

Ad hoc objicitur sic: 1. Augustinus in libro de Baptismo parvulorum tractans illud verbum Apostoli, ad Roman. iv, 6 et 7: Sicut et David dicit beatitudinem hominis, cut Deus accepto fert justitiam sine operibus: Beati quorum remisse sunt iniguttates?, dicit sic: "Concupiscentia que est originale peccatum, preterit reatu, et manet actu." Ex hoc arguitur sic: Actus ibi aut dicitur id quod facit peccatum esse actu secundum quodest formale in ipso: aut dicitur actus operatio. Si primo modo, carentia debite justitie erit, que per peccatum dicitur actu: et illa tollitur in baptismo: ergo non manet actu. Si actus dicitur operatio: hoc non videtur: quia originale in parvulo non habet talem actum qui sit in parvulo, cum ex natura corrupta contrahatur: ergo videtur, quod nihil sit dictum, quod peccatum originale transit reatu, et manet actu.

2. Adhuc, ad Roman. tv, 7, super illud: Beati quorum, etc. Glossa: "Concupiscentia carnis dimittitur in baptismate ut non imputetur peccatum." Ergo non manet actu peccatum.

Contra: 1, Ad Roman. iv, 7, super illud verbum: Beati quorum, Glossa: "Quomodo potest fieri, quod alia peccata (actualta scilicet) pretereunt actu et remanent reatu: ita e contrario fieri potest, ut originale remaneat actu, et transeat reatu." Ergo videtur, quod transit reatu, et remanet actu.

2. Adhuc, Joannes Damascenus in libro IV de Fide orthodoxa, cap. de baplismo: "Quoniam duplex est homo, ex anima scilicet et corpore, duplicem purgationem dedit ei Deus, scilicet per spiritum, et per aquam. Per spiritum, quia secundum imaginem et similitudinem Dei renovatur: per aquam etiam per Spiritus sancti gratiam corpus a peccato purgatur, et a corruptione liberatur." Et sic videtur, si illa corruptio dicitur actus originalis, quod originale transit actu et reatu: et sic iterum non est verum, quod transit reatu, et remanet actu.

Ulterius queritur hic, Si totum originale quantum ad culpam et penam tollitur in baptismo ?

Et videtur, quod sic. Peena enim originalis est carentia visionis Dei: culpa autem carentia debite justitie. Et constat, quod per gratiam Christi tollitur culpa, quia confertur ei justitia in baptismo: et aufertur pena, quia hoc dicit fides, quod si baptizatus moreretur, statim evolaret, et non careret visione Dei. Ergo totum tollitur in baptismo, et culpa et pena. °

Ssp 1rerum contra hoc videtur esse, 1. Quod dicit Glossa super epist. ad Romanos, tv, 7, super illud: Beati quorum, etc. "Fomes peccati ante baptismum et culpa est et peena: post baptismum vero poena et non culpa." Ergo videtur, quod non totum originale tollitur in baptismo: quia fomitem vocat originale.

2. Quod si concedatur, iterum contrarium est quod dicitur in Glossa super epist. ad Roman. v, 15, super illud: Sed non sicut delictum, ita et donum: et quia donum gratie potentius est in delendo, quam peccatum primi hominis in inducendo peccatum: sed peccatum primi hominis induxit peccatum originale quantum ad culpam et penam: ergo gratia Christi que potentior est, debet delere quantum ad culpam et penam.

Sotvtio. Dicendum, quod sicut dicunt Sancti, peccatum originale in baptismo transit reatu, et manet actu. Et hujus causa est, quia secus est de actu istius peccati et alterius. In actuali enim peccato actus precedit realum, et est causa reatus. In originali vero reatus pracedit actum et est causa actus. Quia enim puer nascitur cum carentia debite justitie, ideo ex corruptione carnis contracte per nativitatem, incenditur fomes ad illicitos actus, que sicut dicit Augustinus, vocatur concupiscibilitas in parvulis, concupiscentia in adultis, et hac dicitur actus originalis peccati, et dicitur etiam a quibusdam sanctis ler membrorum, quia ligat membra. Ad Roman. vu, 23: Video aliam legem in membris meis repugnantem legi mentis mee, et captivantem me in lege peccalt que est in membris meis. Dicitur etiam a quibusdam tyrannus, quia vehementia libidinis quasi cogit ad illicitum.

Ad primum ergo dicendum, quod actus originalis est qui sequitur originale, et est actus concupiscentia et fomitis: et quoad illum manet actu: quia talis concupiscentia manet in baptizatis secundum actum concupiscendi: et de illo intendit Augustinus.

Ad aliud dicendum, quod concupiscentia carnis duplex est, suffocans scilicet, et promovens. Su/ffocans dicitur, que prefocat vitalem spiritum gratie, ita scilicet, quod homo compellatur ad illicitum: et illa dimittitur in baptismo, ita scilicet quod peccatum non regnet in nostro mortali corpore, ita quod compellat ad illicitum sicut tyrannus. Promovens dicitur, que est ad exercitium virtutis. Et quia illa est ad coronam: non enim coronatur, ut dicitur, Il ad Timoth. 1, 5, nisi qua legitime certaverit: concordat cum gratia baptismali, et manet cum ipsa.

Ad id quod contra objicitur, dicendum aa ote quod patet solutio: quia hoc modo manet actu: et hoc potest fieri, sicut dicit Glossa: et in hoc non discordat a gratia, ut dictum est.

Ad picrum Joannis Damasceni, dicendum, quod sacramentum baptismi ex spiritu et aqua componitur: et ideo lavatur secundum imaginem, et secundum carnis corruptionem: sed secundum carnem a concupiscentia suffocante et non promovente, ut dictum est.

Ad idquod ulterius queritur, jam patet solutio: quia licet tollatur pena que est carentia visionis Dei, que est pena damni, tamen non tota peena tollitur, que est poena sensus concupiscentie ad exercitium virtutis.

Ad id quod contra objicitur, dicendum 4a ot quod post baptismum manet fomes non suffocans, sed promovens in pugna contra vitia: et hoc non est contrarium gratie baptismali, ut dictum est.

Ad uttimum dicendum, quod gratia potentior est quam delictum: et quamvis delictum induxit peccatum quantum ad penam et culpam, et gratia non delet omnem penam: tamen delet ponam impedientem gratiam, et dimittit eam que promovet ad gratiam et meritum.