Quaestio 110

MEMBRUM I. Utrum tota veritas humane nature que propagata est in omnes homines, fuit in Adam secundum corpulentam substantiam ?

Ad primum sic proceditur: 1. Dicit Augustinus in libro XIII de Civitate Det: "Omnes fuimus in illo uno quando fuimus ille unus, qui per peccatum lapsus est." Ergo videtur, quod omnes fuimus ibi secundum corpulentam substantiam: quia constat, quod li Sententiarum, Dist. XXX, cap. M. Cf. editionem nostram Operum B. Alberti, Tom, non fuimus secundum animam: ergo secundum corpulentam substantiam.

2. Adhuc, Anselmus in libro de Conceptu virginali: "Quia tota in primis parentibus erat humana natura, et extra ipsos nihil erat de illa, tota in ipsis infirmata et corrupta est." Ergo omnes fuimus ibi secundum corpulentam substantiam,

Contra hoc objicit Magister, 1. Et dicit tales esse verborum et non rerum sectatores, qui dicunt: Si omnes homines secundum corpulentam substantiam fuissent in Adam, oportuisset corpus Adz multo majoris quantitatis fuisse quam fuit: in quo nec tot etiam atomi fuerunt, quot ab eo homines descenderunt.

2. Adhuc, Generatio (ut dicunt Philosophi) non fit ex eo quod actu est pars hominis, sed ex superfluo nutrimenti quarte digestionis que fit in membris: ergo quod descendit ab Adam per generationem, non fuit corpulenta substantia que esset pars ipsius, sed nutrimentum: ejus: falsum est ergo, quod fuimus ita in Adam sic, quod fuimus idem quod | ipse.

3. Adhuc, Objiciunt quidam: Quod, actu pars est, non separatur a toto nisi cum dolore magno: quia Aristoteles dicit in libris de Animalibus, quod est sensus divisionis continui. Unde si in coitu separaretur corpulenta substantia, que esset actu pars coitus, esset cum magno dolore. Nunc autem est cum delectatione vehementi, ita quod Sancti dicunt, quod spiritus descendit ibi sub carnem et suffocatur carnali delectatione, ita quod beatus Gregorius dicit, quod "cum prophete et patriarche essent in illo opere, Spiritus sanctus non tetigit corda eorum." Ergo nihil (quod sit actu pars sive corpulenta substantia, descinditur a generantibus in coitu: ergo non descendimus ab Adam per corpulentam substantiam, que fuit actu pars ejus.

4, Adbuc, Instituta sunt patrum sanctorum, prophetarum, et patriarcharum, et etiam sanctorum Novi Testamenti, quod temporibus quando Deo supplicandum est, vacandum est ab amplexibus, Joel, u, 16: Hgrediatur sponsus de cubili suo, et sponsa de thalamo suo. Et, Tad Corinth. vir, 5: Nolite fraudare invicem, nisi forte ex consensu ad tempus, ut vacetis orationi bi Glossa dicit, quod tempore orationis vacandum est ab amplexibus: quod non diceret, nisi coitus esset cum magna delectatione: et hoc non fieret, si separaretur actu pars a corpore: videtur ergo, quod secundum corpulentam substantiam que fuit actu pars Adz, non descendimus ab Adam:

Solutio, Dicendum, quod sic propter verba Sanctorum, quorum (sicut dicit Augustinus) major est auctoritas quam sit omnis humani ingenii perspicacitas. Dicit autem Scriptura expresse, ad Roman, 1,3: Qui factus est ei ex semine David, secundum carnem. Unde oportet, quod Christus secundum corpulentam substantiam fuerit ex semine David, et per consequens ex semine Adz. Similiter, ad Hebr. vi, 10, super illud: Adhuc in lumbis patris erat, quando obviavit ei Melchisedech, dicit Glossa, quod Christus secundum corpulentam substantiam fuit in lumbis Abrahe, et in lumbis Ada, sed non secundum legem concupiscentie descendit. Omnes autem alii secundum totam naturam corpulente substantie fuerunt in Adam, et secundum legem concupiscentie descenderunt ab ipso: et ideo originale traxerunt ex corrupta natura.

Unde sequendo Sanctorum dicta dicimus, quod tota natura generis humani fuit in Adam tripliciter, scilicet perfecte, materialiter, et integraliter. Dicit enim Philosophus in HI Physicorum: "Totum et perfectum idem dico." Perfectio autem humane nature consistit in corpore et anima: corpore dico organizato, et anima que est actus corporis organici. Unde quia Adam habuit corpus organicum perfectissimum, et animam perfectissimam que est actus ejus, hac totalitate qua dicitur totum perfectum, habuit totam humanam naturam in se. Materialiter habuit etiam totam in se: quia nihil fuit corpulente substantie humane nature, quod non esset in ipso quando peccavit: ita quod Augustinus dicit expresse, quod omnes fuimus idem ipse: et idcireo peccante eo, omnes peccavimus: et corrupto eo, omnes corupti sumus: quia corpulenta substantia que eratin Adam, divisa est in omnes homines. Fuit etiam integraliter tota natura in ipso. Totum enim integrum dicitur, cujus partes uniuntur et ordinantur ad formam totius tam in naturalibus quam in artificialibus. Unde tunc quia omnes fuimus in Adam uniti sub forma ipsius, integraliter fuit in ipso tota natura humana. Et ex hoc sequitur, quod etiam quarto modo, hoc est, formaliter tota natura fuit fh ipso: quia aliquando fuit ipse solus homo antequam fabricaretur Heva de latere ejus, et tunc salvabatur tota species hominis in ipso. De qua dicit Boetius, quod "species est totum esse individuorum." Et Porphyrius: "Participatione speciei plures homines sunt unus homo." Et sic quadrupliciter tota natura humana fuit in Adam.

Ab so.uTionem autem objectorum oportet prenotare, qualiter nutrimentum fiat et semen generationis in homine. Dicimus igitur secundum auctores scientiz naturalis, quod chymus qui primam digestionem accipit in stomacho, non trahitur ad hepar nisi per aliquid hepatis: humor enim qui est in hepate et virtutem hepatis habet, per venas mesaraicas immittitur in chymum, sive in massam thisavariam, que est in cibo: et humor hepatis vaporabiliter dispergitur per totam substantiam chymi, et obtinet totum sicut coagulum lac, et fermentum pastam: et dat ei virtutem et motum hepatis ex materiali et substantiali humido hepatis, quod transivit in ipsum cum tali virtute. Deinde a gibbo hepatis elevatur ad medium thalamum cordis: et ibi iterum a medio thalamo cordis descendente humido cordis in ipsum, quod humidum corporalis substantie est, et est aliquid cordis quo vaporabiliter diffundente se in ipso, accipit virtutem cordis et motum ad membra omnia. Et haec est tertia digestio: quia prima fuit in stomacho, secunda in hepate, tertia distribuitur singulis membris per motum qui est a virtute cordis. Cor enim, sicut dicit Aristoteles, membrum universale est, ad quod omnes motus membrorum referuntur: et ibi accipit albedinem que cambium dicitur: nec ibi influit statum membro per seipsum, sed potius per humidum radicale quod est in membro a membro corporaliter descendente in ipsum, et comprehendente ipsum totum, sicut lac comprehenditur a coagulo, accipit virtutem illius membri et motum, et sic unit se ei, et influit in ipsum. Et hec est quarta digestio, cujus superfluum est semen generationis, ut dicunt Philosophi. Et patet, quod non est simplex humor nutrimentalis, sed est humor quidam commixtus ex humido nutrimentali, et ex corporali humido hepatis, cordis, et omnium membrorum, que virlute comprehendunt ipsum totum et formant. Unde corporaliter in semine sunt humiditates omnium membrorum et virtutes: et sic fit decisio seminis ab ipso. Propter quod dicit Plato, semen esse parvum animal, ut recitat Aristoteles in libris de Animalibus de ipso. Et licet quelibet humiditas cujuslibet membri parva sit quantitate, tamen virtute comprehendit totum: sicut parva stilla balsami in magnum vas immissa, totum comprehendit virtute sua. Et hoc modo corpulenta substantia Ade totum semen generationis totius humani generis comprehendit, et fuit in ipso etiam secundum corpulentam substantiam.

Ad prima ergo que hoc probant, dicendum quod procedunt, et veritatem concludunt.

Ad primum quod in contrarium est, dicendum secundum Augustinum, quod quodlibet continuum divisibile est in infinitum. Unde nihil prohibet, quod humidum radicale quod fuit in corpore Adz, quantitate quidem parvum, virtate autem maximum, quantitale corporali divideretur in infinitum in omnes qui nascituri erant de Adam, etsi infiniti sunt, et toti generationi humane daret virtutem formativam, et comprehenderet ipsam: nec oportuit propter hoc majus esse corpus Adz quam fuit: quia corpus parvum divisibile est in infinitum sicut et magnum. Tamen Magistri in Sententiis opinio est, quod factum est hoc per multiplicationem corporis Ade in seipso, sicut multiplicavit Dominus quinque panes in satietatem quinque millium hominum. Sed quia ex hoc sequitur, quod totum opus nature quod fit per generationem, esset miraculosum, ideo primum dictum Augustini probabilius est, quod scilicet fiat per divisionem in infinitum corpulente substantia, que fuit in Adam.

Ad aliud dicendum, quod superfluum 4a quarte digestionis non est unum humidum simplex, sed ex multis humidis radicalium membrorum mixtum, quorum quodlibet divisibile est in infinitum secundum corpulentam substantiam, que est in ipso per actum generationis.

Ad aliud dicendum, quod hoc argu- aa. mentum provenit ex ignorantia philoso- — phi: quia delectationem in operatione non facit, quod sit actu pars vel potentia separata vel conjuncta sive divisa vel unita: sed quod sit operatio secundum proprium et connaturalent habitum non impedita, ut dicit Aristoteles in X Ethicorum., Titillationem autem in coitu facit confricatio seminis ad nervos sensibiles in exitu.

Et ad id quod objicitur de dolore sensus divisionis continui, dicendum quod est divisio violenta, et illius sensus est dolor. Et est divisio communicationis et propagationis, et illius sensus est maxima delectatio: quia, sicut dicunt Philosophi sic: "Coitus est res divina,in quo natura posuit delectationem ut appetatur propter esse divinum et conservatio nem speciei."

Ad vuLtimum dicendum, quod in hoc probatur unitas anima secundum substantiam: quia quando intense est in actu unius potentia, non potest esse in+ tense in actu alterius: et cum delectatio maxima sit in coitu, et delectatio, ut dicit Plato, est generatio in sensibilem animam, non potest cum hoc esse in intensa delectatione devotionis: et ideo Sancti prohibuerunt amplexus tempore devotionis.

MEMBRUM II. De modo propagationis ex uno in omnes.

Secunno, Queritur de modo propagationis ex uno in omnes.

Et hoc queritur ratione ejus quod dicit Magister in illo cap. ibi, Quibus responderi potest.Ubi sic dicit, quod "materialiter et causaliter, non formaliter, dicitur fuisse in primo parente omne quod in humanis corporibus naturaliter est, descenditque a primo parente lege propagationis, etin se auctum et multiplicatum est, nulla exteriori substantia in id transeunte, et ipsum in futuro resurget. Fomentum quidem habet a cibis, sed non convertuntur cibi in humanam substantiam, que scilicet per propagationem descendit ab Adam. Transmisit.enim Adam modicum quid de substantia sua in corpora filiorum, quando eos procreavit, id est, aliquid modicum de massa substantie ejus divisum est, et inde formatum corpus filii, suique multiplicatione sine rei extrinsece adjectione auctum est: et de illo ita augmentato aliquid inde separatur, unde formantur posterorum corpora et ita progreditur, procreationis ordo lege propagationis usque ad finem humani generis. Propter quod constat omne genus humanum secundum corpulentam substantiam in Adam fuisse." Ex hoc concluditur, quod modus propagationis descendendi ab Adam per multiplicationem seminis, est in seipso sine additione rei extrinsece.

2. Adhuc, Beda super illud Matthei, xv, 17: Non inielligitis quia omne quod in os intrat, in ventrem vadit, et in secessum emittitur? "Nihil extra hominem introiens in eum est, quod possit ipsum coinquinare: quia ad primum tactum liquidior cibus et potus ad membra diffunditur, quamvis tenuissimus humor et liquens esca cum in venis et artubus cocta fuerit et digesta, per occultos meatus, quos Greci poros vocant, ad inferiora dilabitur, et in secessum emittitur, non cedit in naturam ejus quod alitur." Est ergo modus propagationis secundum hoc per multiplicationem ejus in seipso quod.descendit a primo parente.

3. Adhuc,Augustinus in libro XXII de Civitate Dei querit, Si unus comedatur ab alio, in quo resurgat caro comesta? Et solvit dicens, quod resurget in eo in quo prima caro humana esse ceepit, et non in eo qui comedit: quia ab illo in alimentum quasi mutuo est accepta. Et sic patet, quod non convertitur in humanam naturam nutrimentum secundum veritatem humane nature: ergo nihil est de veritate humane nature nisi quod per propagationem descendit ab Adam.

4. Adhuc, Augustinus, ibidem?, querit, In qua quantitate parvuli resurgant ? Et solvit, quod resurgent in quantitate que fuit in virtute seminali. Omnis enim illa quantitas que per incrementa etatis apparet in hominibus, primo fuit in virtute seminali, in qua etiam fuerunt dentes in his qui moriuntur sine dentibus, sicut abortivi. Ex quo videtur, quod solum illud sit de veritate humane nature, quod est in virtute seminali, et quod decisum est a primis parentibus.

Contra objiciunt quidam ex his que fiunt circa naturam et in natura per simile.

1. Dicunt enim, quod licet in grano sit virtus augmentandi se, tamen non augmentat se nisi per conversionem alterius in ipsum, sicut per humidum nutrimentale. Cum ergo in omnibus que augmentantur, una ratio sit augmenti, ut dicit Philosophus in libro II de Anima: "Omnium natura constantium terminus est et ratio magnitudinis et augmenti:" videtur, quod aliquid extrinsecum convertatur in veritatem nature hominis, per quod augmentatur et crescit.

2. Adhuc, In primo de Generatione et Corruptione, cap. de augmento, determinat Philosophus, quod in augmento et nutrimento additio fit cuilibet parti secundum formam, et non cuilibet secundum materiam: pars autem secun dum formam de veritate humane nature est: ergo in augmento et nutrimento additio fit ei quod negatur nature humane: ergo dliquod extrinsecum per augmentum et nutrimentum videtur converti in veritatem humane nature.

3. Adhuc, Opus multiplicationis rei in seipsa miraculosum opus est, et soli Deo attribuendum, natura enim non potest in illud: propagatio autem opus nature est: ergo non est ex multiplicatione rei alicujus in seipsa.

4, Adhuc, Quidam objiciunt ex hoc quod dicit Magister Hugo in Sententiis, sic: "Sane sex sunt opera quibus omnia que fiunt, ad effectum producuntur. Primum est, de nihilo aliquid facere: et hoc soli Deo convenit. Secundum est, de aliquo aliqua facere secundum substantiam et quantitatem in majus: et est opus augmentationis. Tertium est, de aliquo aliqua facere et secundum substantiam et quantitatem in minus: et est opus diminutionis. Quartum, de aliquo aliqua facere, non tamen secundum substantiam et quantitatem in majus, sicut est opus multiplicationis, nisi aliquid in seipso parvum multiplicatum magnam in seipso acceperit quantitatem, sicut multiplicatio quinque panum in saturitatem quinque millium hominum. Quintum opus est, de aliquibus aliqua facere, non tamen secundum substantiam et quantitatem in minus, sicut est divisio totius in partes. Sextum est, de aliquo nihil facere. Et ex his operibus quatuor soli Deo conveniunt. Duo conveniunt etiam creature. Dividere enim totum in partes in minus, potest creatura: et componere multa in unum in majus, potest etiam creatura. Sed de nihilo aliquid facere non potest creatura. Similiter parvum in magnum secundum substantiam et quantitatem, quod opus est multiplicationis, non potest creatura: quia hoc non fit sine creatione substan tie. Similiter aliquid in nihilum redigere, est opus solius creatoris, non creature. Similiter incrementum dare rei constitute et parve secundum naturam, opus solius Dei est. Unde, I ad Corinth. i, 7: Negue qui plantat est aliquid, neque qui rigat: sed qui incrementum dat, Deus." Ex his patet, quod quatuor opera soli Deo conveniunt, et duo creature. Videtur ergo, quod opus propagationis per multiplicationem rei in seipsa, non est opus nature, sed solius Dei.

5. Adhuc, Chrysostomus super Joannem, et Anselmus, cursus rerum distinguunt dicentes, quod cursus rerum aut est voluntarius, aut naturalis, aut mirabilis. Propagatio nature non est de cursu voluntario, nec mirabili: ergo naturali: ergo non fit modo mirabili, Multiplicatio rei in seipsa est de modo et cursu mirabili: ergo propagatio que est opus naturale tantum, non est multiplicatio rei in seipsa quod de cursu mirabili est: ergo et soli Deo attribuendum.

Soxvutio. Dicendum, quod in veritate omnes Doctores sancti, Augustinus, et Beda, Strabus, Hieronymus, Gregorius, et Magister in Senéentiis, in hoc conveniunt, quod secundum corpulentam substantiam propagatio hominum facta est ex Adam, ita quod modicum corporis Ade decisum ab ipso, transivit in generationem filiorum suorum: quod multiplicatum in seipso per virtutem divinam, auctum est in totam quantitatem corporum filiorum: et ex illis productum in nepotes, per eamdem virtutem auctum est et multiplicatum in seipso in totius mundi propagationem. Et quia credimus tantos patres hoc per inspirationem dixisse, non licet contradicere eis, precipue cum nulla aucloritas inveniatur que contrarium dicat.

Et ad hoc quidam antiquorum Magistrorum invenerunt quasdam convenientias satis bonas. Dicunt enim, quod materia elementali datum est et inditum a Creatore, quod dilatet se et multiplicet ad sue forme extensionem et quantitatem: quia aliter ex uno pugillo aque non fierent decem aeris, ut dicit Philosophus in WI de Generatione et Corruptione. Ita dicunt, quod inditum est prime materiz elementorum, quod ex modico illius materie per multiplicationem ejusdem in seipso, potest fieri materia in totam formam illam dilatanda, etiam si totum mundum occuparet: et sic ex modico illius materie prime fieri potest totus aer, qui totum mundum replet, multiplicante se materia ad formam et dilatante. Et similiter est de materia aque ad aquam, et de materia terre ad terram, et de materia ignis ad ignem. De hoc duo dant exempla: unum in naturis, et alterum in mathematicis. In naturis de luce, que multiplicat se in seipsa sine sui diminutione. Unde Ovidius in Arte amandi: "Quid vetat apposito lumen de lumine tolli? Mille licet sumant, deperit inde nihil."

In mathematicis est exemplum de puncto, quod est substantia posita in continuo, ut dicit Aristoteles in primo Posteriorum, cajus imaginabilis cursus in continuo multiplicat ipsum in totam lineam, principium, medium, et finem, sine aliqua adjectione alicujus extrinseci ad ipsum. Ita dicunt, quod cum homo compositus sit ex materia quatuor elementorum, conveniens fuit, ut potentiam, multiplicationis materi quatuor elementorum haberet sibi inditam, ut scilicet posset se multiplicare ad suam formam. Forma autem est anima, que est actus corporis organici. Et ideo ma teria seminalis ex qua fit propagatio, virtute indita sibi multiplicat se ad numerum et ad quantitatem organorum, que possunt moveri ad tot et tantas potentias quot et quante sunt in anima. Etiam addunt, quod hoc maxime fuit concedendum corpori Adw: quia illud factum fuit non ut esset corpus hujus individui tantum, sed ut esset principium totius humane nature propagandz ex ipso: quia aliter negasset ei creator id unde posset esse principium, quod est contra Platonem, qui in secunda parte Zimeei sic dicit: "Creator nulli negavit aliquid eorum que faciunt ad esse, vel bene esse ipsius." Hoc igitur precipue non debuit negari illi corpori, cujus veram et corpulentam substantiam per propagationem etiam ipse creator assumpturus erat: et sic totam naturam liberaturus a corruptione prime prevaricationis.

Sic ergo dicendo, quod propagatio fit ex primo, quod secundum corpulentam substantiam descendit a corpore Adam per multiplicationem sui in seipso, dicendum est ad primum quod objicitur in contrarium, quod non est simile de natura hominis, et de natura aliorum. Alia enim nutriuntur et augmentantur secundum cursum nature simplicem: homo autem secundum cursum providentiae divine, qui in hoc fecit hominem ad imaginem suam, ut dicit Augustinus, ut esset principium sui generis, quemadmodum Deus principium omnium. Cum enim non possit esse principium per causam efficientem sicut Deus, oportuit quod esset principium per corpulentam substantiam materie.

Ad aliud dicendum, quod ut dicit Philosophus, quzlibet pars nutriti augetur secundum formam, et non secundum materiam: sed non fit hoc per conversionem nutrimenti in ipsum, ut dicunt Sancti: sed quia per nutrimentum fovet ipsum ad hoc ut multiplicet in seipso. Sicut enim supra dictum est, humiditates sunt in nutrimento et virtutes omnium membrorum, ex quibus accipit virtutem multiplicandi se ad formas omnium membrorum, sicut qualibet materia multiplicat se ad extensionem sue formae.

Ad aliud dicendum, quod multiplica- ade tio rei in seipsa sine aliquo extrinseco ipsum fovente, illa non potest esse sine creatione nove materia, et illa est miraculosa, et non fit nisi per creatorem: sed multiplicatio rei in seipsa cum extrinseco fovente ipsum et alente, est de propagatione corporis humani, quod est principium materiale totius nature humane, illud est naturale et non miraculosum.

Ad aliud dicendum, quod illi sex modi propagandi sunt, ut dicit Magister Hugo, et quatuor soli Deo conveniunt. Sed iste modus propagationis, quod scilicet aliquid accipit virtutem multiplicandi se in seipso ex aliquo extrinseco fomentum sibi prestante, quo se possit extendere et multiplicare ad quantitatem sue forme debitam, non est idem ille quo multiplicatur res in seipsa per creationem sicut quinque panes . Sed est ille qui debetur corpori primi hominis, secundum quod est principium materiale totius generis sui.

Ad uttimum dicendum, quod jam solutum est: quia ille cursus multiplicationis talis non est mirabilis, sed naturalis illi corpori, quod principium materiale est totius generis sui, ut dictum est.

MEMBRUM II. Utrum aliquid de cibo transeat in veritatem humane nature?

Tertio queritur, Utrum aliquid de cibo transeat in veritatem humane nature ?

Et hoc queritur ratione ejus quod dicit Magister in illo cap. Quod vero nihil extrinsecum in humani corporis naturam transeat.

Videtur autem, quod aliquid extrinsecum transeat in naturam.

1. Augustinus in libro de Vera religione inquit: "Aliquid de cibo sive alimento quod est feeculentissimum, redditur terread alias formas assumendas: illud convertitur in fimum terre, qui feecundat terram ad plantas producendas et slirpes. Aliud per totum corpus exhalat per fumositates et sudores. Aliquid in totius animalis corpore latentes numeros, hoc est, proportiones accipit, et inchoat, sive transit in prolem," Patet ergo, quod aliquid de cibis assumptis transit in veritatem humane nature que ex semine nascitur.

2. Adhuc, Gimundus in libro II de Corpore Domini contra Berengarium: "Aliquid de cibis nostris corruptibilibus Philosophi et medici docent, dicentes partem ciborum nostrorum et potuum, eam scilicet que corpulentior et corruptior est, per secessum emitti: partem autem subtiliorem et utiliorem vi nature per diversas partes corporis distrahi, et in carnis naturam et sanguinis versam iri vel vertendam esse: partem vero aliam subtilem quidem, sed minus utilem corpulentam, vel quidem per fluxum narium, vel sputa, vel quolibet alio modo jactari." Ex his patet, quod aliquid de cibo convertitur in naturam veram et humanam per nutrimentum et augmentum: etsic non est verum quod dicit Magister, quod nihil de cibo transeat in veritatem nature humane.

3. Adhuc, Objiciunt quidam, quod si hoc solum est de veritate humane nature, quod decisum est a primis parentibus et multiplicatum in seipso: cum hoc quod est de veritate" humane nature, ut dicit Augustinus in libro XXII de Civitate Dei, resurgat in eo in quo primo ccepit esse vera natura humana, sequitur ex hoc, quod tota veritas humane nature resurget in Adam: et sic nullus resurget nisi Adam: quod here sis est, cum dicat Apostolus, I ad Corinth. xv, 31: Omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur. Et, Job, xix, 26: Rursum circumdabor pelle mea.

4. Adhuc, Act. 1x, 19: Cum accepisset cibum, confortatus est. Cibus non confortat nisi additus substantie. Ergo videtur, quod cibus additur substantie: et substantia de veritate humane nature est; ergo cibus convertitur in veritatem humane nature.

5. Adhuc, Augustinus in libro XXII de Civitate Dei, querit, Quid fiat de parvulis in minima quantitate mortuis ? Utrumne resurgant in quantitate debita secundum longitudinem, spissitudinem, et latitudinem, precipue cum nihil de cibo convertitur in veritatem humane nature unde accipiatur materia, cum dicat Apostolus, [ ad Corinth. xv, 52, quod mortui resurgent incorrupti. Incorruptus enim est, qui in nullo a quantitate debita diminuitur; et hoc non potest haberi ab illo quod decisum est a corpore Adz oportet ergo, quod de cibo sumatur qui transeat in veritatem humane nature: quia nihil resurget quod non est de veritate humane nature, et quod accepit ab anima radicem immortalitatis. Dicit enim Damascenus in libro IV de Fide orthodoza, cap. de resurrectione, quod ideo sola anima in resurrectione sine corpore resurgente non premiabitur: quia non sola sine corpore dum homo viveret athletice pugnavit contra diabolum et vitia, sed cum corpore: propter quod necesse est, quod corpus resurgat secundum ordinem justitie divine: quia aliter non premiaretur.

6. Adhuc, Augustinus loquens contra Tertullianum in libro VI super Genesim ad litteram dicit, quod "nihil potest inspissari in parte una, nisi attenuetur in parte altera, nisi aliquid addatur ei." Si ergo primum decisum de corpore

Adae per multiplicationem dividitur in multa, oportet, quod deficiat in ipso et annihiletur, nisi per additionem recuperet substantiam: et sic necesse est, quod cibus addat ei substantiam per conversionem in ipsum.

Contra: 4. Si hoc concedatur, objicit Magister incontrarium de Evangelio Matthei, xv, 17, quia omne quod in os intrat, in ventrem vadit, et in secessum emittitur. Et Glossam Bede inducit que supra inducta est.

2. Objicit etiam per rationem sic dicens: Quod etiam ratione ostendi potest hoc modo: Puer qui statim post ortum moritur, in illa statura resurget quam habiturus erat, si viveret usque ad wtatem triginta annorum nullo vitio impeditus. Unde ergo illa substantia que adeo parva fuit in ortu, in resurrectione tam magna erit, nisi sui in se multiplicatione ? Unde apparet, quod etiamsi viveret, non aliunde sed in se augmentaretur illa substantia: sicut costa de qua facta est prima mulier, et sicut panes evangelici .

Sorurio. Dicendum, quod propter istas rationes quidam dixerunt, quod in veritate ex superfluo nutrimenti quod convertitur in veram naturam hominis secundum omnia similia, ex quorum nutrimento et augmento nutriuntur et augentur membra dissimilia, ut dicunt physici, fit generatio. Et illi tenent viam superius positam, quod scilicet nutrimentum primo accipit virtutem hepatis, gecundo cordis, tertio virtutes omnium membrorum, et maxime cerebri, a quo fit decisio seminis principaliter. Et modum acceptionis ponunt sicut superius positus est, quod scilicet membrum de humore suo radicali immittit aliquid in humorem cibi, qui diffusus in ipso principaliter totum comprehendit et format, et virtutem dat ci convertendi se in membrum: quod quidem primo separatum fuit a membris Ade, secundo conceptum in membris filiorum, et sic transfusum ulterius in posteros, et sic in infinitum dicitur dare generationem: quia illud humidum vaporaliter diffusum, divisibile est in infinitum: quod semper sequitur virtus formativa cibum convertens in seipsum. Et illi concedunt, quod de cibo aliquid transit in veritatem humane nature, modo quo dictum est: et quod hoc modo secundum corpulentam substantiam originaliler fuimus omnes in Adam, et non secundum aliquid substantialiter et materialiter distinctum quantitate determinata. Et haec opinio videtur habere originem a Platone, qui dixit semen esse parvum animal, propter virtutes omnes in ipso congregatas, ut ante dictum est.

Dicunt etiam isti, quod aliquid de corpulenta substantia Adz divisum spiritualiter in omnes, est in quolibet: et propter hoc dixisse sanctos, quod omnis homo secundum corpulentam substantiam fuit im Adam: quia aliquid divisum ab illo in quolibet est. Sed non dicunt, quod illud multiplicatum in seipso, accipiat quantitatem debitam et perfectionem, sed potius ex cibo alitum, cui ut ad se possil converti, illud spirituale humidum immissum dat virtutem et motum.

Et hi ad argumenta Magistri inducla pro se sic respondent.

Ad hoc quod de Evangelio inducitur, dicunt, quod licet Dominus dicat, Omne guod in os intrat, non dicit totum: et est accommoda distributio, hoc est, de quolibet aliquid.

Per omnem eumdem modum respondent ad auctoritatem Bede.

Ad id quod objicitur per rationem de parvulis qui resurgent in e#tate triginta annorum. Respondent per Augustinum, ibidem, in libro XXII de Civitate Dei, qui non assignat causam, quod multi plicetur in seipso, sed dicit, unde deesset creatori materia qui de nihilo cuncta creavit ? Et significat, quod de materia creata perficiat quantitatem resurgentium: et ideo non sequitur quod infert Magister, quod si parvulus ille vixisset, quantitatem debitam ex multiplicatione primi in seipso accepisset. Hoc autem quod inducit de costa Heva, supra disputatum et solutum est in questione de formatione Heve.

Et quod inducit de panibus, jam ante solutum est +: quia non fuit sine creationé nove materi illa multiplicatio: ideo miraculosa est.

Ad auctoritates Augustini et Gimundi primo inductas, et etiam Actuum, 1x, 19, dicendum, quod secundum istam opinionem concedendz sunt et procedunt.

Apvip quod objicitur, Si tota veritas humane nature fuit in Adam secundum corpulentam substantiam, tune deberet in Adam resurgere, et non in altis: dicendum quod id quod est de substantia individui quod est Adam, resurget in eo: id autem quod est separatum ab eo, in substantiam alterius, resurget in eo in quem separatum est: quia illud est de veritate illius nature et non Adz.