Quaestio 2

Quaestio. ii. UTrum subiectum primi principii coplexi dictum de deo et creatura habe Ui sat eundem conceptum. quod non. per beatum Diod prae ny. de di. nomnbus. De deo non est vox nequU nomen. ergo etc.

¶ Contra idem 2o ca. dicit. Nomnina diuina attribuuntur creaturis. istam quaestionem pono 4or praeambula. Primum quod Cti non accipitur hic conceptus pro actu intelligendi: quia tunc non esset difficultas aliqua.

¶ 2m est quod non accipitur pro enterationis: quia quaeritur de praedicato essentiali. Ens autem rationis non est praedicatum essentiale: quia nec deus nec creatura est ens rationis quiditatiue. Querimus autem hic conceptum quiditatiuum.

¶ 3m quod non potest congrue accipi pro obiecto in esse cognito: quia quicquid constituitur ex ente reali et ex ente rationis. totum constitutu e ens rationis. conceptus ergo si esset de obiecto quod est ens reale: et de obiecto quod est cognitum: cum hoc sit ens rationis illud quod fieret ex istis esset ens rationis.

¶ 4m quod accipitur hic conceptus proquiditate cognita ad quam terminatur actus intellectus: vel pro rone quiditatiua ad quam terminatur actus intelligendi. ergo istis suppositis. quod subiectum primi principii quod Dico est ens habet conceptum vnum et vniuocum deo et creature. Et hoc probo sic. primeo supponitur vna regula doctoris quae est talis. quandocumque aliquis intellectus est certus de vno conceptu et dubius de duobus. habet conceptum vnum de quo est certus. alium a duobus de quibus est dubius.

¶ hec regula quadrupliciter declarantur. Primo sic. suppono enim quod omne nomencommune est vniuocum vel est equocum. hoc probo. quia quorum diffinitorum sunt diffinitiones per contraria immediata. illa sunt immediata: sedt tales sunt diffinitiones vniuoci et equoci. ergo etc. Proba tio minoris. quia inter habere vnam rationem formalem et non habere vnan rationem formalem non est medium.

¶ 2o quia equocum cadit immelius in equocata. non vna ratione mediante sed multiplici ratione. vniuocum autem vna mediante ratione. ergo etc.

¶ 2o declaratur fic. ille conceptus non potest concipi ab intellectu: nisi vt inferior vel equalis vel superior aliis conceptibus dubiis: sed non vt inferior nec equelis. igitur vt superior aliis conceptibus. Maior patet per sufficientem diuisionem. Minor etiam patet. sed omnis superior conceptus comunicabi lis vt sic est vniuocus. ergo etc.

¶ 3o sic. Omnis intellectus quae habet vnum conceptum certum compossibilem duobus: concipit illum vt communicabilem illis: sed omnis conceptus communicabilis vt sic est vniuocus. ergo etc.

¶ 4o sic. quia intellectus habens conceptum indeterminatum respectu aliquorum determinatorum habet conceptum vniuocum respectu illorum: sed intellectus certus de vno conceptu et dubius de duobus est osto. ergo etc.

¶ Reducitur ergo ratio sic. omnis intellectus certus de vno conceptu et dubius de duobus habet conceptum illum de quo est certus. alium et vniuocum respectu illorum de quibus est dubius. Sed multi fuerunt et sunt certi quod deus est ens. et dubitaue runt vtrum primum vel non primum. finitum vel non finitum. ergo conceptu entis est vniuocus respectu illorum. istam regulam instatur. 4r. Et primo impedienSed contra do eam logicaliter. quia eue videtur concludere de equoco: sicut de vniuoco: quia possum esse certus quod canis currit. et tamen dubitare de quo vtrum scilicet de latrabili vel de alio.

¶ Item aliquis potest esse certus de sanitate quod inest. et tamen dubitare vtrum insit vrine vel animali.

¶ 2o impeditur physice: quia hilosophi certi fuerunt quod anima informat corpus. et quod corpus est animatum: et tamen dubitauerunt vtrum anima esset corpus vel spiritus. qui bus tamen nihil est commune.

¶ Item fuerunt certi quod deus est necessare esse et dubitauerunt vtrum finitum vel infinitum. et tamen necesse esse non est vniuocum respectu finiti vel infinitum.

¶ 3o impeditur metatise. quia hilosophicerti fuerunt de eternitate mundi: dubitauerunt autem de finitate vel infinitate. et tamen eternitas non est vniuoca finito et infinito.

¶ Item philosophi fuerunt certi deum esse causam primam. dubitauerunt autem de finitate vel infinitate: et tamen primua causa non vniuocatur finito et infinito.

¶ 4o per conceptus aliquorum theologorum. Conueniunt enim quod anima habet potentias. et tamen dubitant vtrum sint substantia vel accidens. quibus tamen potentia non est commune vniuocum. Similiter omne dicunt quod persone diuine constituuntur per proprietates. et tamen dubitauerunt multi vtrum per absolutas vel respecti uas. et tamen proprietas non est commune vniuocum ad absolutum et respectiuum.

¶ Ad ista.

¶ Ad primum breuiter dico. quod de equoco: sicut de cane et sanitate nulla est certitudo nisi de voce. non autem de aliquo conceptu. Philosophi autem non solum fuerunt certi quod deus est ens scilicet de illa voce: sed de conceptuvno corrndente isti voci. quae est imposita ad significandum ad placitum. conceptus autem idem est apud omnes.

¶ Ad aliud de anima dico quod non fuerunt certi de aliquo conceptu specifico: sed solum de conceptu quem habuerunt de anima: et ille conce prtus erat communis omnibus. et vt sic forte erat communis vniuocus.

¶ Ad aliud de necessare esse: est nonium. quod regula illa de conceptu certo et dubio accipit talem ordinem essentialem: vt ille conceptus qui est certus sit sic certus existentibus aliis dubiis. quod impossibile sit ipsum esse dubium: aliis existentibus certis et non conro

¶ hoc viso patet quid ad illam instantiam sit dicendum: quia non sic et habet necessare esse ad finitum vel infinitum: quia ita potest haberi certitudo de nfinites. et dubitari de necessare esse vel possibile. sicut patet de celo. Et eodem modo de eterno possunt esse certi et dubitare de infinito et econuerso. Et sic patet ad illud.

¶ Ad aliud de concepti bus theologorum dico. quod non sunt certi nisi de conceptibus communibus scilicet de potentia: et sic potentis habet conceptum principii productiui. et illud potest esse commune abstractum a conceptu absoluti et respectiui. Eodem modo de proprietatibus. 2o videndum est de solutione aliquorum ad totam rationem. dicitur Nunc enim ad minorem concessa maiore. quod non sunt distincti conceptus. licet videantur duo.

¶ Sed contra. quia naturales philosoph demstratiue processerunt per istum conceptum.

¶ Et preterea impossibile est verificari de eodem contradictoria. ergo nec certum et incertum.

¶ Dicitur autem ab aliis quod intellectus est certus de disiuncto et indeterminato: sed de vno determinato est dubitatio.

¶ Contra. quia ita fuissent philosophicerti quod deus est trinus: sicut quod deus est ens: quia certi fuerunt quod deus est trinus vel non trinus: sicu quod est creatum vel non creatum: primum vel non prius. Eodem modo et essenicerti de incarnatione: quia fuerunt certi quod detus est incarnatus vel non incarnatus. Ex quo patet quod cum certitudinem habeant de ente aliam quam de istis. quod ens habeat vnum conceptum de quo est intellectus certus.

¶ Alii autem dicere voluerunt quod ille conceptu est mixtus: quod stare non potest: quia conceptus entis est simplitur siml. Ad arieitum in opositum patet quod non est de deo nomen proprium nequam vox. sic nec conceptus quin sit quid communius etc.