Quaestio 3

Quaestio. iii. subiectum primo principii complexi habeat Trum eande rationem foralem in deo et in creatura secundum scientias sermotionales. quod non. quia dicit beatus Dio. quod laudatur deus a nobis per remotionem omnium rationum.

¶ Contra. per eundem ca. 4. sicut sol comunicat lucem suam. sic deus suam entitatem. istam. q. sciendum quod in anima nostra est 4or per ordinem inueniCirca re scilicet postium. actum. habitum. et speciem siue repraesentatiuum. ex quibus omnibus declaratur propositum. Et primo ex parte positione arguo fic. Unius positione est vnum obiectut primum et adequatum: sed intellectiua potenti est vna. ergo etc.

¶ 2o ex parte habitus sic. supposito quod ens sit subiectum habitus metaphyci. arguo sic. nulla scientia potest demonstrare aliquid de aliquo nisi per subiectum proprium vel per rationem propriam subiecti sui: sed metia aliqua demonstrat de dio et creatura. ergo etc.

¶ hic non est euasio nisi per illud quod due sunt metatise. Una in se. Alia quae ad nos. Sed non valet hoc: quia quomodocumque ponatur: scientia non praesexcedere suum subiectum. Similiter metatia quo ad nos ita se habet quod probat aliquid de deo per ens. ergo sequitur propositum quod nos habemus aliquem conceptum communem.

¶ 3o ex parte actus intelligendi arius sic. Nullus actus intelligendi potest ex se ducere in notitiam alicus teritum in quo ratio sui obiecti primuo non contineatur: sed philosophi humerunt notitiam de deo. ergo etc.

¶ 4o ex parte repraesentatiui sic. quandocumque aliquid causat conceptum alicus vel intellectionem. oportet quod ipsum contineat vel virtualiter vel formaliter: sed repraesentatiuum causat in nobis coneleum de deo. ergo etc.

¶ Con stat autem quod repraesentatiuum in nobis non potest continere aliquid quod sit in deo virtualiter cum sit igusabilius. ergo continnet formaliter quod est propositum e suppositis aris grammaticaliter sic. quando est aliqua comHis paratio gradus comperatiui in aliquo obiecto. oportet quod in eo sit eadem ratio formalis in positiuo. qui praesupponitur comparatiuo. Patet de albedine. quando vnum dicitur albius alio: oportet quod albedo sit in vtroque formaliter: sed deus est magis ens quam creatura. ergo oportet ens in vtroque formaliter repariri.

¶ Praeterea. sicut comperatiuus praesupponit positiuum. sic supelatiuus comperatiuum et sub eadem ratione: sed deus est suprimum ens. ergo etc.

¶ Praeterea. omnia quae conueniunt soli deo conueniunt sibi sine gradum comperatiuo vel suplatiuo. ergo per opositum qua conueniunt sibi in gradum comperatiuo vel superlatiuo. non conueniunt sibi soli: sed ens est huiusmodi ideo formaliter conuenit deo et creature.

¶ Praeterea per rationem reduplicationis af guo sic. quando aliqua sic se habent quod quicquid conuenit vni inquantum tale. conuenit alteri inquantum tale. conuenit eis secundum vnam rationem formalem in eis repartam: reduplicaus enim fit secundum rationem formalem. Si enim quicquid huic conuenit inquantum tale. conueniat alteri inquantum tale. et non per eandem rationem formalem. idem conueniret eidem rationi formali. et non conueniret: sed ocquid conuenit deo inquantum ens conuenit creature. et econverso. ergo etc.

¶ 2o sic. ex natam redupliiums quando aliqua sic se habent quod quicquid repugnat vni inquantum tale. repugnat alteri inquantum tale. illa necessario sunt eiusdem rationis formalis: sed ita est de deo et creatura. quia quicquid repugnat deo inquantum ens. repugnat creature et econverso. ego etc. Probo mino rem: quia eis non repugnat vt sic nisi nihil.

¶ Praeterea. ex ratione diuisionis sic. quando aliquid diuiditur per rationes vel differentias diuisiuas. illud habet vnam rationem formalem: sed ens diuiditur in deum et creaturam. per limitatum et illimitatum. ergo etc.

¶ Si dicatur. quod est diuisio vocis in significata.

¶ Contra. omnis diuisio vocis in significata est ad placitum et immediata: sed ista non: sed mediua. ergo etc.

¶ Praeterea per naturam diffinitionis arguo sic. quando aliquid diffinitur per commune et per contrahens: necessario illud commune conuenit alicui cui non conuenit contrahens: sed creatura diffinitur per ens et aliquid contrahens. ergo ens conuenit alicui cui repugnat contrahens. contrahes autem non rapugnat nisi deo. ergo ens conuenit deo.

¶ Praeterea per naturam distributionis ar. sic. nullus terus equocus est distribuibilis. patet quia inconuenienter dicitur. omnis canis currit: sed ens est distribuibile. ergo etc.

¶ Praeterea. per naturam contradictionis arguo sic. In equocis non est contradicito. naura isti propositioni. Omnis canis currit. non contradicit ista. hic canis non currit. Constat autem quod isti propositioni. omne ens est limitatum. contradicit ista. hoc ens quod est deus non est limitatum. ergo etc.

¶ Praeterea per viam svelli arguo sic. et probo propositum. Nam ince est bonus syllectus. Omne ens est hotenium. deus est ens. ergo deus est bonus. Similiter iste. omne ens est bo num. creatura est ens. ergo etc. Tunc arguo sic. aut est idem me dium in vtroque syllecto. aut aliud et aliud. Si idem cum dicatur de deo et creatura. ergo secundum eandem rationem idem dicetur de deo et creatura. si aliud et aliud medium. tunc necessario maior in vtroque spllo est distinguenda. quod patet esse falsum. quia est demonstratio metatia.

¶ Ad aritum in oppositum dico. quod verum est secundum rationes proprias creaturarum. non generales.