¶ Contra. Ego in patre: et pater in me est. hic introducuntur auntuo. negatiue conclusiones. Prima quod ista circumincessio non est formaliter propter diuine essentie vnitatem. ita quod vna persona sit in alia per essentiam que est in illa que est pars eius sicut auis est in laqueo per pedem. et ratio huius conclusionis est. quia in patre est totus filius: et totus in verbo pater. vt dicit Ambrosius in hymno: et propter hoc si per essentiam vna persona est in alia vniformiter esset persona in parsona: sicut essentia in persona: et sic esset formaliter: quod est falsum.

¶ 2a conclusio est. quod illa scircumincessio non est formaliter per personarum diuinarum identitatem: quia non habent idem tatem nisi in essentia: et tamen sunt in se innuicem setotis.

¶ Praeterea inter essentialia non ponitur circumincessio: et tamen ponuntur esse idem.

¶ 3a conclusio quod non est formaliter propter diuinarum personarum in timitatem: quia magis intima sunt essentialia sibinuincem quam persone. vt videtur. et tamen circumincessio non ponitur in eis.

¶ Praeterea. Deus est in omnibus creaturis et econverso. et tamen non ponitur in eis circumincessio.

¶ 4a conclusio est. quod ista circumincessio non est formaliter per diuinarum personarum mutuam originem: quia dato quod spiritu sanctus non procederet a filio adhuc non minus esset circumin cessio in filio: sic nunc est: et tamen non esset origo.

¶ Praeterea. Ad hoc quod aliquid sit in alio. oportet quod sit predistinctus ab eo: quia idem in seipso esse non potest ergo esse isto modo in alio praesupponit distinctionem fit per origines. ergo etc. et praemissis ponitur conclusio affirmatiua. quo scilicet vna personaIstis est in alia per circumincessionem sic subsistens insubsistente realiter distincto per mutuam praesentialitatis assistentiam: sicut sibinuincem in trinitate.

¶ Sed hic sunt quatuor di. Prima si talis modus essendi in repert tur in creaturis. Dico quod non totaliter: tamen modus quo tres potentie anime sunt in se innuincem et in vna essentia radicaliter videtur multum conformis isti modo essendi in. Et istum modum applicat Aug. ad propositum. 5. de tri. ci i. ibi tamen non sunt plura subsistentia ideo exitum deficit. Exitum magis acco modum est modus essendi in duorum corporum in eodem loco si non distinguerentur essentialiter.

¶ 2a di. si ad istum modum requritur consubstantialitas.

¶ Dico quod dato quod consubstantialitas requiratur. non tamen illa circumincessio est ipsa consubstantialitas: sed susdistincte habitudines. tamen bene potest vna ex alia daterduci.

¶ 3 dist. est. quia videtur quod pater sit in se: quia pater est in filio: filius est in daere: ergo pater est in se: quia quicquid est in contento est in continente

¶ Dico quod illa regula communiter accepta non tenet in relationibus equiperantie: quia licet plato sit similis sorti: sortes est similis platoni: non tamen plato sibi: illa autem inexistentia est relatio equiperantie. tamen in relationibus disquperantie sicut in causa et causato patre et filio sequi videtur

¶ 4a di. si illa relatio communis est posterior imilitudine et equelitate et identitate.

¶ Dico quod illa relatio est communis: et consequitur origines distinguentes. videtur tamen aliis relationibus communibus posterior. quia alie communes fundantur in extremis vt sunt vnum: sed ista fundatur in extremis: vt sunt distincta. illa autem qua sunt vnita precedunt ista que sunt distincta.

¶ Sed est ne realis vel rationis:

¶ Dico quod est realis sicut alie relationes communes scilice. imilitudo et equalitas: et a idem probatur.

¶ Dico ergo quod persona non est in persona formaliter. quia sic filius esset formaliter pater nec virtualiter: nec eminenter quia tunc vna esset perfectior alia. est ergo inexistenter: sicut subsistens in subsistente.

¶ Ad argumentum in oppositum patet

PrevBack to TopNext

On this page

Quaestio 3