Quaestio 2

Quaestio. ii. ingenitum et innascibile sint Tum proprietates patris constitutiue quod sic. Omne quod dat esse incommunicabile constituit: sed iste priuationes dant esse incommunicabile. ergo etc.

¶ Contra. Quod non est ens non constituit ens: sed hec non sunt entia. ergo etc. vna opio que dihic introducitur cit quod sic. quia proprietas incommunicabilis quae prie aduenit prie supposito ipsum constituit: sed innascibilitas est huiusmodi. ergo etc. Mi. patet. quia omne quod est adaliud prius est aliquid ad sequem sit ad aliud. iungenitum autem est ad se. hanc opionem confirmo 4r. Primo sic. Illud cui non repugnat esse sine altero: et alteri repugnat esse sine illo illud est prius: sed ingenito non repugnat esse sine paternita te: tamen paternitati repugnat esse sine ingenito. ergo ingenitum est pri us. Minor patet. quia essentia in illo priori pro quo praecedit patrem est ingenita.

¶ 2o quando aliquid indifferens est ad opposita contradictorie et contrarie. prius est indifferens ad opposita contradictorie quam contrarie: sed essentia est indifferens ad generare et genera ri quae sunt contraria. et ad genitum et ingenitum quae sunt contradictoria ergo prior est habitudo ad ista. et per consequens ingenitum est prima proprietas simpliciter.

¶ 3o. Quando aliquid comparatur ad prius et posterius. prior est habitudo sui ad prius quam habitudo ad posterius: sed pater per hoc quod est genitor comparatur ad posterius. per hoc autem quod est ingenitum comparatur ad prius scilicet ad generans quod non est ergo ingenitum prius est generatione.

¶ 4o sic. Quando priuatio inest alicui pro illo signo sibi inest pro quo habitus sibi oppositus aptus natus est ibi inesse: sed si pater generaretur prius inesset sibi generatio passiua quam actiua. ergo negatio gnatinis passiue prius inest quam generatio passiua. De ratione autem proprie tatis primo incommunicabilis est constituere. ergo ingenitum constituit

¶ Sed contra istam opinionem arguo. 4r Primo sic. Persona relati ua non potest formaliter constitui per illud quod est ad se: sed ingenitum secundum Aug. 5. de tri. dicitur ad se. pater autem est persona relatiua ergo non constituitur per ingenitum.

¶ 2o. Nullum positiuum suppositum constituitur ex negatiuo vel priuatiuo: quia tunc totum esset priuatiuum: sed supposita diuina sunt positiua.

¶ 3o. Nullum suppositum reale potest constitui ex eo quod non est reale. suppositum diuinum est reale. priuatio autem non est res. ergo etc.

¶ 4o. Illud quod non habet esse non potest dare esse: sed priuatio: cum sic quedam negatio est huiusmodi quod ingenitum non constituit patrem. Oico ergo

¶ Quod confirmatur 4r. Primo sic. Omnia distinctio aliquorum fundatur in principiis distinctis eorum: cum ergo eadem sint principia constitutiua et distinctiua. si ingenitum constitueret ingenitum: esset fundamentum distinctionis que est patris ad filium.

¶ Tunc sic Nullum reale positiuum potest fundari in priuatione vel negatione: sed distinctio patris a filio est realis et positia ua. ergo non potest fundari in ingenito: quod est priuatiuum Vel da quod sic. Sequitur quod distinctio patris a filio non erit realis nec positiua. hoc autem totum sequitur ex hoc quod ingenitum ponitur proprietas patris constitutiua. ergo hoc non potest stare.

¶ 2o illud quod constituit personam fundatur immediate in diuina essentia: sed innascibilitas non fundatur immediate in diuina essentia. ergo non constituit. Ma est manifesta. Minorem probo. Sicut aptitudo naturalis: est per se passio illius cui conuenit. vt patet ex supradictis: ita repugnantia naturalis est per se passio illius cui conuenit Sicut enim risibilitas est per se passio hominis: ita repugnantia ad ridere scilicet irrisibilitas est per se passio asim. cum ergo esse generabile sit aptitudo naturalis. et per consequens propria passio eius cui conuenit. sic repugnantia ad generari: quanintelligo per innascibilitatem erit propria passio illius cui conuenit primo: sed si ingenitum vel innascibile comstituat ipsum primo conuenit essentie diuine. ergo ingenitum et innascibile erunt propria passio essentie diuine.

¶ Tunc sic. Ubicumque est innuenire obiectum est innuenire propriam passionem: sed in filio est innuenire essentiam. ergo in filio erit reperire innascibilitatem: et sic proprietas constitutiua prime dersone esset formaliter in tribus: quod videtur inconueniens.

¶ 3o arguo sicut arguit doctor noster. Nulla negatio est primo incommunicabilis: sed formale constitutiuum paratris est incommunicabile primo. ergo ingenitum non est formale constitutiuum. Ma. patet. Si enim negatio esset incommunicabilis: quandocumque fundamentum comunicaretur: sequitur contradictio scilicet quod in eondem fundamento essent affirmatio et negatio. Nam primo est fundamentum cum negatione. negatio autem ponitur incommunicabilis. fundamentum autem communicabile. ergo erit fundamentum sine negatione. et per consequens cum negatione et affirmatione. et sic contradictio. Innascibilitas autem fundatur immediate in essentia que est communicabilis: posito quod ipsa sit constitutiua: et per consequens essentiaest incommunicabilis: sicut ipsa innascibilitas est incommunicabilis. vel si non. essentia erit cum affirmatione et negatione.

¶ Dico ergo quod innascibilitas non potest esse proprietas constitutiua prime persone: quia nullo modo potest esse proprietas prima.

¶ Sed contra. Essentia diuina persone patris non conicatur diuina essentia persone filii comunicatur ergo idem est communicabile et inconmunicabile. et sic oppositia priuatiue dicuntur de essentia.

¶ 2 Quia essentia diuina in persona patris est principium productiuum diuine persone. in persona spussancti non. ergo affirmatio et negatio de eodem.

¶ Ad ista.

¶ Ad primum dico quod non communicar non conuenit diuine essentie immediate: sed mediante primi tate originis in qua fundatur ista incomunicabilitas. et ideo quando dico essentia vt in patre. accipio eam cum praemitate origis: qui is fundamentum istius negationis. quando autem dico essentia vt in filio accipio eam sine fundamento. et ideo affirmatio et negnon dicuntur immediate de eodem: sed mediante alio.

¶ Ad 2m eodem modo. Nam esse principium productionis conuenit essentie vt sub prammitate orgis. in spiritusan. autem non est sub ista praemitate: et ideo non concludit distinctionem essentie: sed praemitatis orginis ab alio significa.

¶ Ad arictu alterius opionis.

¶ Ad primum dico quod Aug. vocat ibi: ad se: omne illud quod non est positiue ad aliad et quia ingenitum non sic est ad aliud scilicet positiue. dicit quod est ad se: tame videtur expraesse concedere quod non exit genus relationis.

¶ Ad 2m dico quod bene probat quod ingenitum improprie accipiendo percedit paferem: sed tamen illud conuenit essentie et illud non est incomicabile. Sed accipiendo proprie ingenitum: sicut supra dictum est. illud est proprium patri et sequitur paternitatem. illud enim est incomunicabile: sed quia undatur in praemitate origis quae praesupponit patrem. hic est quod non constituit. et de tali dico quod impossibile est esse fine patre: licet ingenitum quod conuenit essentie possit.

¶ Ad 3m dico quod 2 desicut. Primo quia non est simile de positiuis et negatiuis. Negatiua enim non possunt esse de intrinseco intellectu alicuius positiui. Positiua autem sic. et ideo licet si pater esset ab alio respectus ad prius praecederet respectum qui respicit illud quod est ab eo: quia posset esse constitutiuum illius: negatus tamen respectus ad prius non: quia illa negatio non potest esse constitutiua perum positiue.

¶ 2o quia respectus ad prius: licet ocedat respectum posteriorem et ad posterius: non tamen praecedirespectu qui non est posterior: licet sit ad posterius scilicet illum qui est constitutiuus: vnaquaeque enim res respict prius illa de primo modo que illa quae sibi conueniunt per accidens. sicut homo prius intelligitur esse animatus: quam intelligatur esse a deo: et deus prius intelligitur ens: quam non creatiuus: pater ergo prius respicit respectum paternitati quo constituitur quam ingenitum.

¶ Ad 4m dico. quod habitudom ad priora potest concedi prior quam habitudo ad posteriora. si habitudo ad posteriora non constituit fundamentum virtriusque: modo hic habitudo ad filium constituit: haduitudo autem ad prius non. ergo etc. Similiter dato quod esset verum: adhuc tamen non haberet propositum: quia ingenitum non est habitudo ad prius: sed negauo habitudinis ad prius: et ideo non valet argumentum. nec probat quod ingenitum precedat paternitatem.

¶ Ad argumentum patet.