Quaestio 3

Quaestio. iii. essentia sit obiectum primum intellectus Trum divini. Quod non. quia suyprime potentie obiectum videtur esse communissimum: sed intellectus Al diuinus est supprima potentia. essentia autem diuinanon est communissimum obiectum: sed ens: ergo ens erit eius obiectum.

¶ Contra. quia nobilissime potentie obiectum est nobilis simum: nihil autem est nobilius diuina essentia. ergo etc. quod primum accipitur quadrupliciter ses hic intelligendum adequatione: sicut habre. 3. conuenit primo triangulo. quia adequate. 2o perfectione. sicut substantia ponitur primum ens. quia perfectissimum. 3o generatione sicut materia dicitur prior forma: et ista duo ipso composito. 4o immediatione. sicut forma substantialis immediate materiae vnitur. licet prius sit altera tio. secundum hoc ponuntur quattuor conclusiones.

¶ Prima est hec. quod essentia diuina est primum obiectum primitate adequationis respe ctus sui intellectus. hanc probo sic. quandocumque aliqua potentia non potest habere actum quae non primo terminetur ad ipsum. a. a. videtur esse eius prius obiectum primitate adequationis: sed diuinus intellectus nullum actum habet vel habere potest: qui non terminetur primo ad essentiam diuinam. quia non potest habere nisi vnicum actum: et ille necessario primo terminatur ad essentiam. ergo etc.

¶ 2a conclusio est. quod essentia diuina est prius obiectum primitate perfectionis: quia illud primum est tali primitate. quod est perfectissimum inter omnia alia: sed essentiadiuina est perfectissimum obiectum inter omnia illa in que potest tendere eius intellectus. ergo essentia diuina est primum obiectum inter omnia alia primitate perfectionis.

¶ 3a conclusio est. quod est primum primitate generationis. hanc probo sic. quandocumque aliqua talem ordinem habent in cognosci: qualem habent in esse: primum in esse est primums in cognosci. sed intellectus diuinus omnia cognoscit sub tali ordine. Primum autem in esse est essentia diuina. ergo etc.

¶ 4a conclusio est. quod est primum primitate immediationis quia illud quod est prius obiectum prime cognitionis simpliciter. est simpliciter primum. sed essentia divina est huiusmodi. quia ipsa est primo intuita. Intui tiua autem cognitio est simpliciter prima. ergo etc.

¶ Sed contra hoc instatur quadrupliciter. Primo sic contra primam conclusiones. Nulla potentia potest ferri nisi in obiectum adequatum: vel in illud in quo includitur: sed essentia divina non includiter in aliqua creatura: ergo intellectus diuinus non poterit cognoscere aliquam creaturam.

¶ Contra 2am sic. quia illud non est perfectissimum: cui in perfectione multa equiparantur: sed omnia attributa diuinasunt equalis perfectionis cum essentia. ergo videtur quod essentia non fit primum obiectum primitate perfectionis: quia distinguitur ab eis.

¶ 3 contra tertiam sic. quando aliqui intellectus sunt eiusdem rationis. primum obiectum vnius videtur primum obiectum alterius: sed intellectus diuinus et noster sunt eiusdem rationis. Constat autem quod intellectus noster primitate generationis intelligit vniversalia. ergo eodem modo intellectus diuinus.

¶ 4a contr quartam sic. essentia diuina non primo terminat nisi prout habet rationem obitecti primi. sed ratio obiecti primi est respectiua: nulla autem ratio respectiua est primo cognita. ergo essentia non est primo cognita primitate immediationis.

¶ Ad primum di co. quod sufficit quod primum obiectum includatur in eo quod primo terminat intellectionem. Intelligimus enim non ens vt secundarium ob iectum in quo tamen ens non includitur. Creatura autem omnis intelligitur a deo vt obiectum secundarium.

¶ Ad 2m dico quod dicitur essentia diuina primum obiectum per comparationem ad extra. Potest etiam dici quod licet non sit perfectior attributis. tamen in habendo eam dem perfectionem potest esse principalitas. Et illa sufficit ad talem primitatem.

¶ Ad 3m dico. quod si ponatur quod ratio spe cifica primo terminet cognitionem. tunc argumentum non valet. Potest tamen dici. quod intellectui vt intellectus est. non conuenit primo intelligere vniversalia: sed precise intellectui inquantum imperfectus est. et hoc sufficit.

¶ Ad 4m dico. quod ratio obiecti vt obiectus est. non est quod immediate terminat. licet sit conditio obiecti quod terminat. Unde potero intelligere deum absquo¬ hoc quod intelligam quod sit primum obiectum intellectionis mee.

¶ Ad argumentum patet.