¶ Contra. Aug. Inuisa diligimus: incognita nequaquam actus ergo voluntatis non fertur super incognita. et per consequens talis error impedit matrimoium. intelligendum quod 4r error inuenitur scilicet error parHic cit sone. condionis fortune qualitatis. verbi gratia pesi credit contrahere cum guilielmo et contrahit cum petro. 2o quando credit esse liberum et non est. 3o quando credit contrahere cum diuite et non est. 4o quando credit contrahere cum pulchra bene morigerata et non est.

¶ Dicitur quod duo primi casus dirimunt matrimoium: si enim persona est serua et credit eam liberam dirimititur. sed si credit eam seruam. et esset libera non dirimitur. ratio huius est: quia talis contracti iudicatur voluntarius quia in tali contractu dabet esse mutua donatio corporum simpliciter. seruus autem non habet corpus dare: quia est in potestate disuni. ideo ipsum alteri dare non potest. et talis intendebat contrahere cum aliquo cuius corpus esset in potestate eius. sicut ipsa libere da bat sibi suum. similiter: quia bonum fortune est accidens matrimonio et qualitas. ideo non dirimit matrimoium.

¶ Sed hoc est difficultas quam cognitionem habemus de persona: intellectus enim non cognoscit singularia: nec supposita nec sensus venit ad cognitionem psone: vt persona est. ostensum enim fuit in prime smintiarum. quod nec sensus: nec intellectus potest deuenire in cognitionem distinctorum pecie: nisi propter diuersa accidentia.

¶ 2a difficultas de condeictione seruili. quae re non potest. cum seruitus fit de iure naturali. Rex etiam potest aliquem incarcerare: et submittere seruituti: et tamen hoc non impedit.

¶ 3a di. si putaretur. immo diceretur: hic est rex francorum: postea inueniretur quod non: nec fuit sibi expressum nec notifica tum.

¶ 4a difficultas de qualitate. quia non cognoscimus singlatare simpliciter nisi per sensum. sensus etiam non discernit nisi qualitates: et illa quae sunt obstantia sensus. si igitur error illorum non dirimit. ex quae noticia habetur non est facile.

¶ Respondeo ad primum. dico quod ratione particularis non cognoscimus: sed tamen particularia accidentia distinctarum specierum: puta per colorem tmpus locum etc. sufficit ad hoc

¶ Ad 2m. si seruilitas est illicita iure naturali: tunc non veturget instantia: si licita tunc licitum est quod illa fecit cum illo non cum alio.

¶ Ad 3m nihil dicitur de fortuna: quomodo igitur fit si nota fortuna sufficit. igitur error eius impedit. verum est quod esse filium regis vel rege non sunt omnino conditiones partinentes ad fortunam: sed videntur esse magis dotes concernetes personam quam bona fortune.

¶ Ad aliud si esset error in omnibus non sufficeret: sed sufficiunt aliqua sufficientes notificationes

¶ Sed quid de iacob. qui non consentiebat in lyam.

¶ Dicitur quod non fuit tunc matrimonium: excusatur tamen ab omni peccato: quia ignorantia innuincibilis fuit: sed lya peccauit mortaliter. sido. tamen dicit in hoc de summo bono quod non fuit deccatum mortale. hoc in veteri testo: sed consensus postea ratificauit matrimonium iacob et lye.

PrevBack to TopNext

On this page

Quaestio 1