Table of Contents
Abbreviatio
Liber 1
Prologus
Distinctio 1
Quaestio 2 : Utrum fruitio beatifica differat ab ipsa anima.
Quaestio 3 : Utrum fruitio realiter distinguatur ab omni cognitione.
Quaestio 4 : Utrum fruitio realiter distinguatur a delectatione.
Quaestio 5 : Utrum generaliter omnis delectatio sit dilectio vel odium, seu volitio aut nolitio.
Quaestio 6 : Utrum voluntas necessario vel libere principiet actus suos.
Quaestio 9 : Utrum voluntas libere possit subito suspendere actum suum sive ab actu habito cessare.
Quaestio 10 : Utrum creatura rationalis clare videns Deum necessario diligat ipsum.
Quaestio 11 : Utrum solus Deus sit licite a creatura rationali ultimate fruibilis.
Quaestio 13 : Utrum liceat filium Dei plus diligere vel frui eo quam patrem vel spiritum
Quaestio 14 : Utrum fruitio beatifica sit actus intellectus.
Distinctio 1
Quaestio 1 : Utrum in entibus sit tantum unus Deus.
Distinctio 3
Distinctio 6
Distinctio 8
Quaestio 1 : Utrum solus Deus sit immutabilis.
Distinctio 17
Quaestio 1 : Utrum gratia seu caritas sit viatori necessaria ad salutem
Quaestio 2 : Utrum caritas seu gratia increata sine alio possit sufficere ad salutem
Quaestio 4 : Utrum caritas vel alia forma augmentabilis augmentetur per deminutionem contrarii sui.
Distinctio 33
Quaestio 1 : Utrum Deus essentialiter unus sit personaliter trinus.
Quaestio 2 : Utrum Deus genuerit Deum
Quaestio 4 : Utrum divina essentia generet vel generetur.
Quaestio 5 : Utrum potentia generandi possit communicari filio in divinis.
Quaestio 6 : Utrum spiritus sanctus posset distingui a filio si non procederet ab eo.
Quaestio 7 : Utrum pater et filius sint unum principium spirans Spiritum Sanctum.
Quaestio 8 : Utrum personae divinae primo et adaequate distinguantur ab invicem semetipsis.
Quaestio 9 : Utrum omne idem patri sit omnibus modis idem patri.
Liber 2
Quaestio 3 : Utrum creatura rationalis habens gratiam possit mereri suam gratiam augmentari.
Quaestio 4 : Utrum viator operibus meritoriis insistendo ex hiis carior Deo fiat.
Quaestio 9 : Utrum, scilicet propter demerita, minuatur.
Quaestio 10 : Utrum caritas decrescat ad decrementum cupiditatis.
Liber 3
Quaestio 1 : Utrum anima Christi habuerit et habeat sapientiam aequalem Deo.
Quaestio 5 : Utrum alicuius contingentis futuri absoluta revelatio sequens tollat contingentiam.
Quaestio 8 : Utrum Gabrieli potuerit in verbo verbi incarnatio revelari.
Quaestio 10 : Utrum anima Christi in verbo Dei cui unitur distincte videre valeat infinita.
Quaestio 12 : Utrum per unionem ad verbum ipsa sit omnipotens.
Liber 4
Quaestio 4 : Utrum corpus Christi realiter sub speciebus quae fuerunt panis et vini contineatur.
Quaestio 11 : Utrum aliqua poena infernalis possit esse insensibilis in damnato.
Quaestio 4
Utrum viator operibus meritoriis insistendo ex hiis carior Deo fiat.Quarto circa distinctionem esprimam secundquaeritur. Utrum viator operibus meritoriis insistendo ex his carior deo iat
quod non quia tunc ex eis acquireret ma sorem charitatem. Falsitas probatur quia qualiter fieret ista maioratio non sine additione ex q. praecedentibus non per additionem quia supfluum est fieri per plura quod potest etc. Sed deus effectiue potest augere chari tatem sine additione sicut fecit oe panibus et piscibus matuem i14 15 et 3o 6 igitur.
⁋ In oppositum arguitur per illud augustini in quadam epiuola ad hiero. et ponitur tertio sententiarum di. 56 ca. qiet vbi dicit et vt generaliter breuiter quod complectar quam de virtutibus habeo notionem virtus est charitas quae illud quod diligendum est diligitur hic etiam in aliis maior in aliis et minor in aliis nulla est plenissima vero que iam non possit augeri quandiu hic homo viuit in nemine est igitur semper potest fieri viator charior deo quam sit. Itia quaestio introducta est ad applicandum isti materie sophistica quedam cuiusdam subtilis magistri et soluendum tractan do illa per modum dubiorum.
⁋ Primum dubium ponatur quod petrus et linus in principio b. hore sint equaliter deo chari et fiat linus per b. horam continue vniformiter minus charus deo ita quod in. a instanti terminante b. horam cesset esse charus deo tunc queritur vtrum hec sit concedenda petrus in a. est charior deo quam fuit linus immediate ante a. quod sic petrus in a. est charus et ita charus sicut in principio b. vt suppono et linus in aliquo instanti. b. hore fuit minus charus multo quam petrus in a. et linus in quolibet instanti inter illud instans dandum et a. fuit charus et minus charus quam in illo instanti dando vt patet ex casu igitur petrus in a. est charior quam fuerit linus immediate ante a.
⁋ Ad opposi tum si sic vel igitur petrus in a. est in infinitu cha rior etc. vel solum finite si primum igitur est infini te cum comparatiuus presupponit suum positiuum Si secundum sit igitur in decuplo cum in aliquo instanti ante a. petrus fuit in duplo charior lino igitur in quolibet instanti posteriori fuit plusquam duplo charior igitur etiam in. a. petrus est plus in decuplo charior quam fuit linus immediate ante a. Et si mili modo arguitur quecunque alia proportio detur et quod in aliquo instanti ante a. fuerit petrus praecise in duplo charior lino patet quia omnem proportionem ymaginabilem maioris inequalitatis habuit petrus secundum charitatem ad linum inter ter minum equalitatis et vltimum terminum coronationis quo scilicet linus desinit habere charitatem dicendum quod propositio proposita vera est.
⁋ Ad argumentum in contrarium conceditur quod pe in. a. in infinitum est charior etc. quia plusquam in duplo etc. et non sequitur igitur petrus in a. est infinite charus. Et re gula ve comparatiuo intelligitur quando fit comperatio inter certos gradus aliquarum formarum etc. diceres igitur in infinitum linus fuit minus charus immediate ante a quam petrus sit charus in a. et quod ipsemet fuit in principio b.
⁋ Secundum dubium ponitur quod in a. istanti prasenti fuit charitas petri et lini equales et continue per to tam horam post. a. instans fiant equaliter magis charittunc queritur an hec sit concedenda petrus immediate post a. habebit maionem charitatem quam linus habebit immediate post a. quod non quia petrus et linus immediate post a. habebunt equales charitates. Item si sic igitur linus habebit minonem charitatem simmediate post. a. Respondetur concedendo propositum et ad argumenta respondetur vtrobique negando consequentiam. hic possunt applicari consequenter multa sophismata climitionis quae etiam hic ponitur. Ad principale dicit ma. li. 2 di. 16 4 cagister quod talis multiplicatio facta est sine additione etc. et ita etiam de costa ade formatum est corpus viri.
⁋ Concordat hic de sa cra. li. 1 parte 6 ca. 36 et dicunt plura verba si esset bene intelligile quod dixerunt et faceret hoc multum pro opi nione quae ponit charitatem primo paruam sine omni addito per viam multiplicationis maiorari in seipsa. Set non est bene ymaginabile quod praecise materia coste fieret corpus mulieris nisi per rarefactionem et tunc talis multiplicatio non differret a rarefactione sicut proba ri potest per augu. 2 super genesim in fine et per consequens talis multiplicatio non esset opus solius dei vel soli deo possibile quod est contra augustinus super genen. vt recitat ma. di. 10 ca. penultimo et tunc etiam corpus multeris fuisset magis rarum: nec etiam est bene ymaginabile quod ista materia extendatur ad staturam tante mulieris et quod esset ita depressa sicut prius vel sicut requirit forma mulieris sine omni nouitate materie crea te vel apposite. Probatur hic non oportet multum curare de opinione ma. et hugustinus quia opinio eorum in hoc ducit eos ad vnum inconueniens ab omnibus communiter negatum scilicet quod nunquam fuerit nec erit aliquid de substantia hominis alicuius quo ad materiam nisi quod realiter fuerit in primo homine vt patet di. 39 2 cap. penultimo et vltio et hugo. hoc tenet li id est de sacra. c. 17 Set doctores hoc non concedunt quia talis multiplicatio secundum hugo nem vt supra est opus solius dei sicut et creatio igitur et ge neratio humana non est quo aliquod corpus per viam nature vel non est hominis ab homine propagatio per naturam quod est falsum. Istam tamen viam curiosius improban dam aliis reliquo et hic solum capio quod si verum dicerent ma. et hustinis in hac parte non iuuaret pro opinione de augmento charitatis et aliarum formarum scilicet quod similiter fieret quia aliqua forma fit intensior per actio nem agentis naturalis.
⁋ Set ista multiplicatio secudum eos secundum ma. et husgni. est opus solius dei quia di. 16 ca. 4. facit istam consequentiam angeli nullam naturam possunt creare igitur nec formare costam in muliere nec carnis sup positum in locum coste solus enim deus id est trinitas est creator facta est igitur femina a deo estiam si costa ministrata sit per angelos. Item hugo vbi supra ca 33 ponit sex modos operandi et quattuor soli deo possibiles esse scilicet de nihilo aliquid facere de aliquo nihil de aliquo aliqua in maius et de aliquibus aliquid in minus: et primum est opus creationis secundum multiplicationis etc. Probatur videtur quod ma. et hu. non negent ymo ponunt in tali multiplicatione nouum aliquid fieri et concreari licet negent additionem ma terie preexistentis quia aliter consequentia ma. iam proxime posita non valereti scilicet quod angeli non poterunt facere illam multiplicatione quia nullam possunt concreare naturam. Hugo similiter vbi supra proximo dicit cum de aliquo plus fit aliquid fit quia nisi ineo quod iam aliquid est aliquid fieret ipsum quod postea plus ibi est non esset. Ecce quam pelane ponit quod ibi sit aliquid in illo quod prefuit paruum vt habetur maius duplici ter igitur potest hic dici vno modo tenendo oppositum quod circa hoc ma. improbat pro consequentia.
⁋ Respondent no stri doctores rationi ma. et hu. qua dicitur si aliquid ex trisecum esset additum tunc potius de illo quod de costa mulier facta deberet dici negando consequentiam quia non fuit facta de illa materia nisi mediante costa facta transmutatione illius materie in costa vel quia sicut videmus quod ad habendam perfectam quantitatem ho minis superadditur plus de materia quam fuerit in se mine et tamenmagis dicimus corpus perfectum esse ex semine quam ex materia superaddita ita hic.
⁋ Item arguit magister di. 3 ca. vltimo puer qui statim post ortum moritur in illa statura resurget quam habiturus erat si viueret vsque ad etatem 30. annorum. vnde igi tur ista substantia que a deo fuit parua in ortu in resurrectione tam magna erit nisi sui in se multipli catione.
⁋ Respondetur quod sufficit quod resurgat in ma teria aliqua quam eius anima informauit vel quae vnquam fuit pars fetus vel embrionis et ista est maior quam requiratur ad staturam hominis magis si tota simul collecta fuerit.
⁋ Aliter potest hoc teneriper viam iam proximo tactam in vltima auctoritate positam a hugo ne quod ibi creatur vel concrearetur plus de simili et sic fie ret ibi maius quam ande non per appositionem materie extri sece preexistentis et tamen non diceretur illa creari proprie sed adcreari sicut primo de generatione habetur quod augmentatio hec differt a generatione est tamen vera aggeneratio et ista via esset clara.
⁋ Aliis etiam duobus modis clarissimis posset saluari ista mul tiplicatio sine omni appositione vel concreatione vel accreatione noue materie vnus modus esset v vnumquemque istorum panum deus apposuisset in suis fru stis mediante ministerio discipulor mille hominibus sicut posset vnum corpus ponere in distinctis locis.
⁋ Secunds modus esset secundum quem nullus istorum gustaret pa nem quem alius scilicet quod quolibet istor quinque panuymaginetur diuidi in ioo. frusta equalia et tunc habebuntur. ⁋co. frusta equalia faciat igitur deus cuiuslibet istorum frusto rum materiam esse in. ⁋o9. locis et perfici formis omnium aliorum frustorum et cum hoc sua forma priori quae facto habebuntur .25 oo.9. frusta equalia quoru nullum est aliud nec pars alterius licet pars alia essentialis vnius sit pars essentialis alterius et econuerso nulla tamen integralis vnius est pars integralis alterius eorundem et si ista frusta de quantitate vnus panis continebatur 190. distribuatur in quinque milia hominum cuilibet homin venirent. 5o. frusta quae equalent dimidium panem et hoc videretur sates diminutiores et conueniet cuilibet proportio bene tis pro vna vice et si tot non sufficiant fiat diuisio in par maior ecce vna multiplicatio et fidelibus esse possibilis fine materia extriuseca addita et forte multas vias eque claras nobis ignotas nouit deus cui non est impossibile omne verbum etc.
On this page