SEptimo circa handistinctionem quero vtrum bea to possit reuelari in verbo eternitas sue beatitudinis.

Uidetur quod non quia cum eternitas btitudinis apprehendatur sub tratione delectabilis et commodi magni ex tali assecuratione naturaliter sequitur delectatio cu delectatio sequatur apprehensionem sicut vmbra cor pus per commentatorem. xu. methaphisice commento 2. Sit igitur ista delectatio naturaliter sequens. a. et sit eternitas beatitudinis reuelata. b. et arguo tunc primo reuelationem factam sic iste angelus non erit eternaliter beatus igitur non fuit b. sibi reuelatum in ver bo igitur a. non fuit. Falsitas patet quia a. fuisse est preter tum igitur non potest non fuisse consequentia patet quia non potest in verbo reuelari aliter futurum esse quam erit. Secunda pars patet quia a. non fuit cantum in isto angelo nisi quia sibi fu it reuelatum in verbo quod foret eternaliter beatus patet igitur quo consequene sunt bone sed primum antecedens est impossibile igitur et vltimum consequens. Sed hoc est falsum quia deus non potest face re illud quod praeteritum est non fuisse sicut dicit ansel mus in prosolo. ca. 7 et pr philosophum sextoret hicor hoc so lo priuatur deus.

⁋ Item argumentum potest fieri de sanguineo sudore Christi ex praeuisione mortis pro tempone medio intf sudorem emissum et tempous mortis et de eius naturali dolo re etiam ex praeuisione mortis. sic Christus non morietur igitur non puidit se moriturm igitur nec iste dolor fuit nec iste su dor quia solum ex ista praeuisione canbatur. Similiter potest ar gui de actuali gaudio quod habet aliquis beatus propter hoc quod reuelatum est illi quod aliquis peccator conuerteretur ad penitentiam et finaliter saluabitur et in multis casibus similibus ea dem forma arguendi habet locum. Contra de facto sic est gitur antecedens probatur quia securitas requisita est ad beati tudinem sicut dicit augu et probat 12 de cmis. dei ca. 12 vbi dicit in fine quod hoc est de beatitudine angelorum vt bono incommutabili quod deus fine vlla mole stia perfruantur etiam in quo se ineternum mansuros fine vlla dubitatione cognoscunt et. 13. de tri. ca. 7 loquens augustinus. de beatitudine dicit omnen quod ibi erit bonum erit et summus deus summum bonum erit at que ad fruendum amantibus praesto ita etiam quod et omnno beatissimum ita semper fore certum erit beatitudo igitur requirit certitudinem eternitatis ipsius beatitudinis et hoc non potest esse nisi per reuelatio nem talis igitur reuelatio non solum videtur esse possibilis sed necessaria ad beatitudinem.

⁋ In ista questione patet quid sit dicendum ex precedentibus scilicet quod sic licet contrarium faciat diffinitatemn hic tractandum argumentum principale.

⁋ Unde quae concesso quod hoc ipsum quod angeli sunt beati requirat certitudinem eternitatis sue beatitudis videtur sequi quod ex certitudine talis eternitatis pendet quod ipsi beati sint et tunc sequitur quod hec sit contigens angeli fuerunt beati quia deus posset eos annichilare. Falsi tas patet quia talis qualibet de praeterito videtur modo esse necessaria. Conceditur communiter et bene quo consequens est verum non loquendo praecise de beatitudine pro actu visionis dei vel frui tionis sed supponendo quod istud nomen beatitudo conno tat certitudinem eternitatis illorum actuum in quibus consi stit essentialis beatitudo. Set contra arguit sprensis sup ponatur sicut est verisimile quod ista securitas sit clara dei noticia in verbo et quod ipsa auget gaudium beati secundum auctoritates praeacceptas augustinus vel quod ipsa causat gau dium aliquod spieale igitur propter ista securitatem gabrielhm maius gaudium intensiue quod haberet si non haberet istam secu ritatem vel gaudium aliquod sunadditum gaudio essentia lis beatitudinis igitur ex opposito si gabriel non habuit istam securitatem sequitur quod ipse non habuit gaudium illud demonstrato gaudio quod ipse habuit vel saltem sequitur quod non habuit gaudium in illo gradu alioqui habens illam securitatem et non habens eam ceteris paribus equaliter omnino gauderent quod est impossibile quia tunc securitas ista non auxisset gaudium gabrielis contra augustinus vt prius.

⁋ Hic pono imprimis hanc conclusionem quod non sufficit dicere quod idem omnino actus sine omni ad dito qui est gaudium remissum potest esse gaudium intensum et econuerso contra quosdam qui hoc ponunt et propter hoc negatnt consequentiam iam factam quia dicunt quod demonstrato toto gaudio gabrielis hec est necessaria hec fuit vel a. fuit ponendo quod a. sit proprium nomen illius gaudim nec sequitur gabriel non habuit istam securitatem igitur a. non fuit. Set bene sequitur quod a. non fuit inten sum in b. gradu posito quod b. sit ille gradus a. gaudum quem ipse habet et habuit et concedunt quod hec est contigens gabriel habuit a. gaudium in b. gradu licet hec sit necessaria gabriel habuit a. gaudium.

⁋ Set contra istam responsionem argui potest sicut argui contra hoc in materia de intensione formarum et similiter per media. p q. huius di. praecise de transitu a contradictonio in contra dictonium. Probatur sicut arguit syiensis si hec sit nunc contigens gabriel habuit gaudium in b. gradu tunc posi to quod fuisset aliquis angelus quae nullum gaudium habuisset nisi propter reuelationem quod postea foret habiturus gau dium eternum et quod ex illa sola reuelatione in verbo haberet iste angelus .c. gaudium sequitur quod nunc esset contingens iste angelus habuit gaudium. c. et hec similiter iste angelus habuit gaudium consequens est impossibile et consequentia patet persmodum illius responsionis

⁋ Sed hic respondet quidam quod deus est gaudium illius qui videt in verbo tantum et quod deus est sua cognitio et sua nolitio et sua delectatio et ideo dicunt quod hec in isto casu est nec essaria. c. gaudium fuit sicut et hec gaudium quod est deus fuit et tamen hec est contigens iste angelus gaudebat sicut et hec ista reuelatio fuit facta isti angelo.

⁋ Sed hanc viam reprobati. pqe. huius di. Probatur tunc pari ratione si deus re uelaret alteri angelo nouiter creato in verbo suam damnationem futuram ex qua reuelatione iste doleret sequitur pari ratione quod deus esset tristicia illius angeli et eius miseria quod non esset con cedendum ab aliquo Christiano igitur etc. Item istam responsio non soluit argumentum de sudore Christi et de dolore. Item stat difficultas similis de factis gabrielis existentis circa denunciationem incarnationis Item ponatur quod ex aliqua tali reuelatione propter dolo rem vel delectationem sequentem et non alia de causa aliquis occidisset se vel alium vel construxisset castra vel ciuitates anede euentum istius reuelati tunc sequitur quod iste pos set non fuisse occisus et ista castra possent non fuisse facta quia potest esse quod iste nullungaudium vel dolonem habuit igitur non euaditur difficultas. Et si ponatur omnis actus in terior esse deus igitur ista positio tam est falsa quam impertinens.

⁋ Tertio arguit sprensis contra predictam responsionem quae dicit quod hec est nunc cont ingens gabri el habuit. agaudium in b. gradu quia supponatur quod quando gabriel habuit a. gaudium in b. gradu sic nunc habet et semper habuit post suam confirma tionem quod deus preceperit sibi quod delectaretur in. b. gradu tunc sic si hec est contingens gabriel habu it gaudium in b. gradu ititur et sua contradictoria est contingens hec. scilicet gabriel non habuit gaudium in b. gradu igitur et hec erit contingens isto casu stante gabriel peccat mortaliter consequens est inconveni ens dato quod nunquam aliud fecerit nec faciet nisi quod positum est. Probatur non magis pendet delecta tio quo ad gradum suuma futuro quam pendeat a futuro secundum suam essentiam quia tam determinatus est gradus eius quam determinata est essentia eius igitur si. a. delectatio non potest non fuisse sequitur quod a. delectatio non potest non fuisse in isto gradu in quo secundum veritatem fuit.

⁋ Secundo mihi videtur quod non sufficit ad diffi cultatem soluendam dicere cum syrensi in sua lectura lcontradixerit in quaestione biblica quod iste idem conceptus creatus in beato qui est et fuerit firmum iudicium quod sua essentialis beatitudo perpetuabitur potest adhuc nunquam fuisse tale iudicium.

⁋ Pro quo notandum est secundum eum quod reuelatio in verbo est vnus simplex conceptus representans essentiam diuinam qua clare apparante apparent clare isti futura contingen tia in ipa que futura ipsa vult illi comprehensori ostendere et quod ille vnus conceptus complexus est securitas et certitudo illius comprehensoris respectu omnium fu turorum que apparent sibi in ista essentia et ista cogni tio siue visio simplex est securitas de eternitate be atitudinis includentis ipsam et dilectionem fruitiuam et delectationem sequentem. Ideo hec est contigens hec est beatitudo fuit proprie loquendo de beatitudine et quuista cognitio seu visio quae est securitas de eternita te beatitudinis potest non esse securitas quia potest firi si deus noluerit quod essentia nunquam representauerit istam beatitudinem fore eternam quia potest facere quod ipsa desinat igitur potest esse quod essentia diuina nunquam representabit illam fore eternam et per consequens quod illa visio bea tifica non fuerit securitas de eternitate totius bea titudinis includentis tres actus praedictos et per consequens quod il lud aggregatum nunquam fuerit beatitudo prout ly bea titudo connotat illud aggregatum esse securita tem eterne beatitudinis et per hunc modum saluat hanc esse contingentem hec beatitudo fuit et tamen hanc esse necessariam hoc fuit demonstrato isto aga gregato quia secundum rei veritatem est et fuit hec beatitudo licet contingenter.

⁋ Contra hanc responsionem fuit posita conclusio antedicta quam probo quia licet aliquod iudicium postquam non fuit verum fieri possit verum sine omni mutatione iudicum vel iudicantis propter variationem a parte rei signate per aristotelem in predicamentis et hoc etiam docet experientia tum quia absque aliqua ta li mutatione vel nouitate in re vel iudicante crea tura hoc fieri diceretur pari ratione dicerem quod priusquam nunquam habens albedinem fieret albus fine noui tate albedinis et fine nouitate inherentie albedis praexistentis. Item obuiat illud commune principium de transitu a contradictorio in contradictorium quae fieri non potest sine aliqua sex casrum alibi expressarum scilicet productionis destructionis motus localis aut temponis propter causam finalem et efficientem hic autem non occurrit aliqua ista rum per quam hic possit dari ratio huius transitus Probatur si sic hoc esset potissime per viam quam tangit iam posita responsio syrensis quia videlicet es sentia diuina sibi representat contingenter quod a. erit vel simile futurum sed hoc non sufficit quia anima vel angelus non potest cognoscere a. fore formaliter per cognitionem quae deus est sed per noticiam creatam potest iudicari nisi quod de facto per eam iudicatur quandiuipa manet. Probatur ista ratio necessitat ad fugam non intelligibilem scilicet quod gabriel propter istam securitatem haberet intensius gaudium quam baberet si non asse curaretur et tamen pro ceteris paribus haberet semper illud gaudium et in eodem gradu etiam si non haberet hanc securitatem.

⁋ Tamen sprensis respondens ad aucto ritatem augustinus quae dicit quod securitas est optimum in beatitudine concedit quod securitas est optima pars beatitudinis inter cognitiones quod tamen est falsum cum cognitis sit multo perfectior quia est in infinitum melioris obiecti et postea dicit quod gabriel propter istam securitatem quando fuerit confirmatus maius habuerit gaudium quam si non haberet securitatem hanc et notat connam igitur si gabriel non habuit hanc securitatem non habuit il lud gaudium quia antecedens est contingens et consequens impossibile gaudium enim illud est vna passio facta in voluntate et ideo impossibile est illud non fuisse nec potest fuisse minus gaudium quam in b. gradu.

⁋ Et ideo concedit quod tunc esset possibile quod habens securitatem istam et non habens istam ceteris paribus haberent equale gaudium et hoc in tali casu vbi gaudium huiusmodi prouenit a co gnitione in verbo sed augustinus loquitur secudum cursum nature quod securitas addita addit gaudium sed hoc non obstante deus potest facere nunc quod gaudium non habuit securitatem praedictam et tamen necessarium est quod habuit tantum gaudium sicut raphael: alius angelus sit raphael ce teris omnibus paribus habens securitatem de eternitate sue beatitudinis igitur inquit hec copulatiua est nunc contigens gabriel hunit equale gaudium cum raphaele et ga. non hunit securitatem et sequitur quod si adherent gabrieli certitudo quod plus non gauderet quam raphael quia fuerant tunc equales in omnibus igitur possibile est in illo casu quod securi tas nihil faciat ad augmentum gaudum in gabriele hec ille.

⁋ Ista deductio eu satis bona praesuppositis ab eo dictis sed illatum apud me est inconveniens et est aug. igitur etiam responsio ex qua sequitur hoc est inconueniens.

⁋ Tertio videtur mihi quod non sufficit dicere quod gaudium gabrielis quod est et fuit gaudium in b. gaudium in b. potest adhuc nunquam fuisse sicut et securitas mediante qua causabatur potest nunquam fuisse securitas. Hanc conclusionem pono con tra responsionem quorundam modernorum di. sicut reci tat syriensis quod hec est adhuc contingens gabriel habuit gaudium in b. gradu ymo et quod habuit gaudium. Et ad argumentum superius factum in contrarium scilicet po sito quod esset vnus qui non gauderet precise nisi quia videret in verbo se postea habiturum gaudium eternum.

⁋ Responderet quod hec esset contigens iste habuit gaudium et hec est possibilis iste nunc non gaudebat et tamen neces sarium est quod ista res siue passio fuerit que nunc est gaudium suum sed potest non fuisse gaudium nec hoc potest videre impossibile eo quod talis passio non est delectatio vel gaudium nisi quando coniungitur cum apprehensione mediante qua causatur igitur sicut est possibile adhuc quod iste non habuit securita tem ita possibile est quod sua passio quam habebat in mente non fuerat gaudium. Sed ista responsio non sufficit, tum quia fundat se in falso vt iam probatum est videlicet quod iste non habuit de facto iudicium fir mum de eternitate sue beatitudinis potest ad huc num quam iudicasse probatum enim est hoc esse impossibile de omni iudicio creato.

⁋ Dices hoc non dicit dicta responsio sed quod qui de facto habuit securitatem potest adhuc nun quam habuisse securitatem.

⁋ Contra istud dictum licet sit verum nec tamen ad propositum valet quia se curitas ista super iudicium firmum non addit nisi quod ipsum iudicium sit verum et licet iste qui vere firmiter iudicauit et asserit quod sua beatitudo perpetuabitur potest nunquam vere hoc iudicasse cum impossibile est quin iudicauerit firmiter sicut iudica uit aut firmum iudicium etiam si esset falsum augeret gaudium sicut si esset verum quia ex eo quod verum est nihil causat quia esse verum totaliter contingens et accidentale ei in eo quod causat quia sicut po test nunquam habuisse securitatem ita nunquam posset habuisse illud gaudium per hoc quod ipsa fuit securitas sed per hoc quod ipsa fuerit firmum et indubitatum iudicium de perpetuitate beatitudinis. Probatur si responsio principalis esset vera igitur si deus reuelaret alicui quod ipse esset habiturus penam eternam ita quod propter estimationem seu securitatem do leret et non propter aliam causam sequitur quod postea erit contingens iste doluit et per consequens sequitur quod deus possit nunc facere quod punitus a principio mundi pena grauissima nunquam fuit punitus quod videtur multum impossile. Probatur etiam falsi tas consequentis quia ponatur quod ex tali dolore talis se suspendit sicut fecit iudas tunc constat quod iste non potest ex tunc non posse se suspendisse igitur ex causa et non dabitur alia nisi quia doluit igitur non potest modo non doluisse quando doluit nec igitur non estimasse quod estimauit quia non ex alia causa doluit per casum.

⁋ Quarto videtur mihi quod ad soluendam dictam difficultatem non sufficit dicere quod hec sic necessaria angeli fuerunt beati hanc pono contra viam quorumdam modernorum et etiam quorundam dicentium quod nec deus potest angelos destruere qui sunt de facto beati nec etiam ab eis auf¬ ferre istam rem que de facto est ipsorum beatitudo quia vt dicunt annichilare creaturam iustam vel sibi substra here fine culpa sua et alia talia facere et si non repugnaret potentie dei inquantum est potentia repugnat tamen potentie dei inquantum est summa bonitas et mina

⁋ Et pro hac responsione videtur facere illud quod dicit magister li. p. di. 43. ca. 3 allegans augustinum expo nentem illa verba domini loquentis ad loth genesis. 19 non possum quicquam facere donec illo introeas vbi dicit non posse se dixit quod sine dubio poterat per potentiam non per iusticiam sed hoc non sufficit quia eque faciliter defenderem errorem phisicum dicentem quod quicquid deus agit: agit necessitate na ture nec quod in vno tota possit agere aliter quam de facto agit vel aget. Falsitas patet quia iste est error quem in proposito reprobat magister dicens quod quidam de sensu suo gloriantes dei potentiam sub mensura coartare conati sunt etc. et ponit rationes multas opinantium et soluit. Probatur hec via includit opposita sicut est via platonis qua ponit mundum necessarium ab alio et tamen possibilem non esse de se si enim deus potest aliquid de sua potentia qua tinus est potentia igitur deus potest illud et si non potest aliquid per iusticiam vel bonitatem quati nus bonitas cum non possit aliquo modo non esse bonus nec etiam non potest facere illud et non poterit facere illud quae sunt opposita. Probatur voluntas dei et potentia dei et mina idem pentius sunt igitur si aliquid potest dei potentia inquantum potentia absolute poterit illud nec obstabit ipsamet inquantum iusticia vel mina probat aug. de li. ar. c. 8 dicit in principio quod deus to tam substantiam quam de nichilo fecit potest redigere in nichilum.

⁋ Iuxta dictum istorrum pono conclusionem quae videtur illi dicto similis. sed est multum dissimilis vi delicet quod deus beatum angelum nec aufferre beati tudinem nec aliquis beatus potest suam beatitudinem amittere nec desinere esse beatus et sic de similibus. Proba tur quia propositionibus de possibili praedicatum appel lat formam igitur si hec esset vera deus posset isti ange lo auferre beatitudinem vel alia similis oporteret quod ita posset facere aliquando sicut significat ista de parenti habens formam praedicati prioris deus aufert angelo beatitudinem. Hec autem includit contradictionem quia deus non aufert huic angelo beatitudinem nisi iste angelus habeat vel habuerit beatitudinem ipse est vel fuit beatus igitur nunquam desinet esse beatus vel erit non beatus hec enim ex suppositis significat affirmatio huius termini bea tus de aliquo et pari ratione habet dici quod nullus potest fina lem perseuerantiam amittere et sic de multis aliis.

⁋ Et si dicas quod ad oppositum videtur augu. xi. de ci. dei ca. 12 vbi dicit quis enim se in actione prouentuque iusticie perseueraturum vsque in finem sciat nisi aliqua reuelatione ab illo fiat certus qui de hac re latenti que iudicio iusto omnes instruit sed neminem fallit Respondetur quod ex hoc non sequitur quod hec sit possibilis aliquis amittit finalem perseuerantiam li cet bene velit augustinus quod nullus absque reuelatione securus est an perseueret finaliter.

⁋ Secun do probo idem quia licet perseuerantiam vel bea titudinem possit quis perdere et licet beatus possit a deo an nichilari cum beatus non potest perdere beatitudinem quia hoc non daretur nisi propter hoc quod iste potest perdere hanc rem et hec res est btintudo igitur iste demonstrato beato potest perdere beatitudinem. Se hoc non valet cum ibi sit fallam figure dictionis et universaliter argumentum ab absolutis ad connotatiua posita post verbum de possibili vel de praeterito vel de futuro non valet.

⁋ Contra ponatur quod aliquis voueat quod nunquam perdat perseuerantiam in virginitate vel inreligione deinde semel labatur in fornicatio nem vel in apostasiam quero an perdit perseueram tiam quam promisit vel non si sic habetur proposi tum si non tunc talis non fregisset votum suum quod est absurdum probatur pari ratione deus non po test reuelare aliquid fore quod non erit.

⁋ Ad pri mum dicendum est quod si talis in vouendo intenderet tantum facere votum sicut pretendunt verba ad vim sermonis talis nec frangeret votum suum nec fram gere pesset nec esset votum rationale sed derisori um si autem taliter obliget se ad semper continu andum et ad perambulandum in religione per totam vitam suam tunc per vnum lapsum contrarium frangeret votum suum.

⁋ Ad secundum conceditur illatum in sensu composito.

⁋ Aliter igitur est dicendum ad difficultatem principalem sicut in pri cipio quod hec non est modo necessaria sed contingens gabriel beatus fuit et hec similiter ista beatitudo fuit.

⁋ Et ad argumentum in contrarium cum sui ponitur primo quod ista securitas non sit aliud quam cla ra noticia in verbo dicendum est quod possibile est quod ista securitas sit noticia non in verbo etiam possibile est quod sit noticia in verbo non autem per modun prius improbatum videlicet quod eadem simplex visio verbi nunc sit noticia quod aliquid erit et nunc non vel quod eadem noticia manens possit esse iudiciun quod a. erit et non esse iudicium quod a. erit securitas igit tur aut est vnum iudicium a deo beato impressum vel aliter mediantibus signis exterioribus modo communis reuelationis causatum quodquidem iudicium non est visio verbi vel si ponatur quod iudi cium huiusmodi etiam sit visio verbi tunc illud iudicium quod simul est huius iudicium et visio ver bi non potest alias solummodo esse visio verbi propter quam causam superius tactum est et illud iu dicium est firma et indubitata credulitas eternita tis beatitudis non autem euidens noticia nec ob aliuo poterit dici clara noticia nisi quia nihil dubietati habet admixtum et nisi quia est clara visio dei non autem est clara et euidens adhesio eo modo quo scientia proprie di cta vel intellectus principior est euidens et clara adhesio istud autem iudicium non potest esse simul in potentia nata iudicare per eam et non esse huiusmodi iudicium potest tamen es se et non esse reuelatio vel esse et non esse securitas quia si sit reuelatio vel securitas vera est adhesio tamen ad huc est contingens hec noticia vel hoc iudicium est securitas vel reuelatio vel iudicium veram. Sed gaudium vel gradus gaudii non exigit veritatem sed suf ficit firmitas iudicui excludens omnem hesitationem et dubitationem et bene volo quod sic iudicans habet ma ius gaudiumquam si sic non iudicaret non quo magis gau deat beatifice essentialiter sed magis beatifice acciden taliter et quia istud crementum gaudum proueniens ex assecuratione non prouenit ex illa ex eo quod ipsa est secu ritas sed per hoc quod ipsa est firmum iudicium potest autem iudicium istud esse securitas et potest non esse securitas et ideo satis est possibile quod habens securitatem huiusmodi et non habens talem securitatem ceteris paribus ha beant equale gaudium et tunc ista consequentia non valet hec est contingens istud gaudium fuit vel in tali gradu fuit.

⁋ Ex hac responsione sequitur hec finalis conclusio quod licet hec estimatio prehabita respectu futuri non possit non fuisse nec etiam non fuisse estimatio quod il lud erit potest tamen non fuisse securitas vel preuisio vel praescientia et sic de similibus quod illud erit. Sed contra hoc arguit syriensis si per solam preuisionem verbi presciatur aliquid futurum delectabile fore sit b. tunc nulla causa est estimanda. b. fore siue ipsum adepturum. b. nisi quia relucet este si sic non reluceret omnino in verbo non esset estimatum igitur si tollatur prescientia tolle tur estimatio. Item si stat quod ipse non prescit b. fore nec se adepturum. b. et tamen estimat hoc saltem per simplicem visionem in verbo sequitur quod estimat illud quod non apparet sibi verum quod est impossibile. Consequentia patet quia ablata prescientia et ponendo b. non fore non apparet sibi verum quod ipse adipiscetur b. cum nullam euidentiam habeat ad hoc quin potius deberet dici quod hoc appareret sibi fal sum et suum oppositum verum. Probatur quando esti mat se adepturum. b. et non in visione in verbo. Aut estimat illud tanquam aliquid per se apparens et hoc non cum sit falsum. Aut estimat hoc propter aliam cognitionem et hoc non quia ponatur quod non habet cogni tionem nisi in verbo et mediante ista non estimat. b. fore cum ista non representet b. fore sed magis b. non fore. Aut estimat hoc libere quia vult et sequitur quod estimatio sit in libera potestate contra philosophum secundo de anima in fine ymo tunc homo posset libere estimare quodcunque falsum quod est absurdum.

⁋ Ad primum istorum negatur consequentia quia visio in ver bo non est istomodo quo ipse ymaginatur quod legeret .q. in libro per vnicum actum simplicem viden di sed aliomodo sicut post tangam.

⁋ Ad secundum dico quod non sequitur quod estimet illud quod non apparet sibi verum ymo ibi est firma apparentia quod illud quod apparet sibi verum licet ibi non sit omnimoda euidentia.

⁋ Ad tertium dico quod esti mat illud per solam estimationem a deo sibi impres sam deus enim immediate non precise per modum obiecti sed sicut causa voluntaria omipotens cau saret immediate in illo casu visionem sui que siml esset iudicium vel estimatio huiusmodi.

⁋ Et dico vlterius quod illa visio repraesentat. b. fore nec potest oppositum representare sicut iste dicit et accepit quia cum sit signum mere naturaliter significans non potest per se significare nisi quod per se significat et representat eti am non est in ptante voluntatis stante ista visione in ipsa subiectiue aliter iudicare siue b erit siue non⁋ Ad argumentum principale satis patet ex respon sione inferente sextam conclusionem quia neganda est secunda consequentia et causa exstitit satis assignata.