Et videtur quod non quia si sic sit sermo pro tempone ane mortem Christi pro isto tempone creet deus unum an. Agelum et precipiat sibi sub pena annichilationis quod credat esse et solum reue landum sibi pro aliquo certo tempone et reuelet sibi deus quod Christus morietur in a. quero an iste annichilabitur aut non. Si sic et non nisi pro peccato suo igitur peccat exequendo sibi preceptum a deo. Si non contra Christus non morietur igitur non est sibi reuelatum quod morietur et ipse credidit quod morietur igitur credidit non re uelatum sibi pro tempore: quo sub pena annichilationis hoc facere non debuit igitur meretur anni chilari Probatur tunc precepto alicuique confirma ret se deo in volito reuelato tali quod deus velit sortem damnari talis tenetur sortem velle damnari quod est falsum sequitur enim iste voluit sortem damnari et sor. non damnabitur igitur iste contra charitatem vo luit premisse sunt possibiles et compossibiles igitur tur probatur et redit quasi in idem. Creet deus vnum angelum perfectum in naturalibus in cognitione creaturarum non tamen confirmet ipsum et reuelet ibi in verbo quod sor. est peccaturus et recepturus penam eternam pro suo peccato futuro precipiat etiam deus illi angelo quod nichil velit circa damnationem sortis vel non damnnationem nisi quod viderit deum velle vel quod apparuerit rationale hoc posito habeat an gelus iste volitionem respectu pene future sor. quam videt deum nunc in a. Instanti velle et transeat a. nstans in preteritum et sit peccatum sortis adhuc futu rum tunc Arguo sic sor. non peccabit ideo deus non vult ipsum punire pro suo peccato futuro ista consequentia est necessaria et antecedens est contingens ad vtrumlibet quia pendet a voluntate libera sortis igitur conse quens est contingens ad vtrumlibet et sequitur deus non vult punire sortem in futuro igitur iste angelus in. a. Instanti non vidit in verbo deum velle sorti penam eternam consequentia est nota quia verbum diuinum non representat deum aliquid velle sorti nisi quod ipse voluit sor. et antecedens est ve contingenti ad vtrumlibet vi probatum est prius igitur et consequens et sequitur vl terius iste angelus non vidit in a. instanti deum velle istam penam forti igitur iste angelus in a. Instanti voluit aliquid quod non voluit deum velle nec aliunde apparuit sibi rationale ista consequentia patet quia tenet per medium nunc necessarium per hoc medium iste angelus in a. Instanti voluit istam penam sorti sicut suppositum est et antecedens est contingens ad vtrumlidet igitur et consequens Et sequitur vlterius iste angelus in a. instanti voluit aliquid quod non vidit deum velle nec aliunde iudicauit rationale igitur in illo Instanti egit contra preceptum dei ex casu igitur in a. Instanti peccauit mortaliter antecedens est contingens igitur et consequens sed hoc est falsum quia hec est Impossibilis nunc iste angelus peccauit mortalii in a. Instanti quia ponatur quod iste angelus statim post insians a. in quo bene voluit fuisset confirmatus per illam bonam voluntatem conformen voluntati dmnie qua voluit istam penam sorti futuram tunc si hec sit contingens quod ista volitio in a. sit peccatum mortale igitur hec nunc est contingens iste angelus propter peccatum mortale confitmatus est in iustitia et beatitudine quia vt suppositum est propter istam volitionem fuit confirma tus in iusticia et beatitudine consequens est Impossi bile igitur et antecedens Ad oppositum per cognitionem acquisitam potest homo regere se in talibus igitur multo fortius per notitiam tali inspiratam Circa istam diffi cultatem potest dubitari primo. An sufficiat dicere quod hec consequentia valet iste angelus in a. voluit quod non vidit deum velle igitur iste angelus in a. Instanti fecit contra preceptum et videtur quod sic quia retento toto casu adhuc ista est contingens iste angelus habuit preceptum in a. quod non vellet nisi quod deum velle videt et ita videtur Reperitur non quod oe precepto datum agister deo post quam fuit preceptum contingat illud non esse preceptum probat quia sicut petrus potuit fecisse quod illud quod Christus asseruit numquam illud asseruit ita possi bile fuit quod illud quod fuit vel est preceptum a deo nunquam fuit ab eo preceptum. Sed in contrarium At guit syrentus. quod ex ista responsione sequitur casu possi bili dato quod hec propositio sit contingens aliquis fuit damnatus a. deo et punitus tantum sicut dyabolus fine sua cuipa quod est Impossibile et consequentia probatur supposito sicut prius quod iste angelus habeat istam reuelationem pene future sortis et etiam illud preceptum scilicet non velle nisi quod videbit deum velle et quod ipse voluerit contra preceptum sortem non dan nari nec puniri et propter istud peccatum fuisset punitus sicut dyabolus nuc punitur his positis si hec sit nunc contincens iste angelus non habuit hoc preceptum et cum hec sit nunc necessaria iste angelus tantum est punitus sicut dyabolus sequitur quod hec sit nunc contingens retento dicto casu aliquis est punitus sicui dyabolus sine culpa sua quod videtur falsum. Sed hic Respondet repe quod concederet conclusionem si illu argumentum syrens. non esset in rerum natura.

⁋ Et Arguitur sic ponendo quod aliquis in principio ecclesi credidisset non esse futuram resurrectionem et pro pter illam credulitatem contra articulum fidei per multos Iam amnos fuisset damnatus adhuc posset deus facere quod resurrectio numquam foret ponatur igitur inesse et sequitur conclusio quod iste iuste punitur et tame sine culpa quia credidit verum. Sed illud non potest stare in casu argumenti quia nullus scienter transgre ditur preceptum dei sine culpa sua sed in isto casu iste per inobedientiam transgressus est preceptum dei igitur si propter hoc fuit iam in inferno punitus quicquid deus ordinet in futurum de resurrectione tamen pro culpa sua fuisset talis punitus. Et cum arguis quod talis non fuisset nisi quia credidit verum negatur hoc sed quia non credidit quod preceptum sibi fuerit vt crederet vnde dato quod nunquam eueniret resurrectio nos tamenmeremur credendo quod erit propter obe dientiam et demeremur discrededo propter inobe dientiam dico igitur ad dubium quod responsio illa non sufficit nec illud quod preceptum est potest ammodo nun quam fuisse preceptum quia precipere non est nisi cau sare quedam signa efficaciter precedentia deum velle sic fieri ab illo cui precipitur aliquid et obligantia ad hoc ipsum Ad argumentum in contrarium iuxta superius declarata quod petrus non potuisset medio tempone fecisse quod Christus non asseruit ipsum negaturum deum sed hoc Christus asseruit assertione creata si increata solum tunc non est simile. Etiam argumentum non con cludit impossibile potentie dei absolute quia non apparet repugnantia aliqua vel conditio quin deus oe potentia absoluta posset punire innocentem ita grauiter sicut vellet sine omni iniustitia licet non ap pareret nobis iusticia secundem leges iusticie quas con cipimus humano modo iustas esse deus ei potest de creaturis suis disponere sicut sibi placet istud tamen vltimum non euaderet difficultatem argumentiquod procedit secundum iusticiam dei modo communi currem tem hoc solo dempto quod deus faceret nunquam fuisse preceptum quod tamen de facto precipiebatur sicut concedit ista responsio posse fieri ponatur igitur hoc solum inesse et haberi poterit secudum legem nunc institutam a. deo quod aliquis diutissime iam sit in inferno punitus fine omni culpa sua quia multi sunt in inferno precise quia fecerunt contra dei preceptum ita quod non habent culpam aliam igitur si prece pta illis possunt adhuc numquam fuisse precepta eis po natur inesse et sequitur quod nullam culpam habuissent et tamen necessario fuerit in pena igitur stabit se cundum presentem iustitiam illa pena in eis sine omni culpa Sed hoc solo saluo quod forte presens iustitia non permitteret preceptum in preterito posse numquam fuisse preceptum ymo de nulla potentia esset hoc ossibile sed male sequitur ab opinante et ideo solutio prior melius soluit argumentum. Secundum dubium An sufficiat ad principalem difficultatem respondere quod deus non potest dare preceptum tale absolutum isti angelo Et videtur quod sic quia obseruantia talis precepti si daretur penderet a futuris contin gentibus que non essent in potestate huius angeli igitur non iuste ei preciperetur talis obseruantia. Contra quicquid iste angelus oe potentia sua naturali cum dei adiutorio potest Implere potest rationabiliter precipi dum modo illud libere adimplere non necessario sit peccare. Sed facta tali reuelatione ipsi angelo quod deus vult sortem damnare in po testate naturali angeli esset in deo conformare se in volito nec hoc libere velle est necessario peccare igitur potest sibi hoc precipi. Sed aliud non praecipitur in casu principali et argumentum supponit deum posse reuelare futura contingentia igitur Sed huic potest Responderi quod licet iste angelus de facto posset istud preceptum implere et hoc deo volente quod ita fieret sicut angelus vult fieri stante predicto casu tamen hoc non obstante preceptum illud non esset rationale quia obligat sub pena peccati mortalis ad obseruantiam sui. Ideo ad hoc quod sit rationale non sufficit quod ille cui precipitur valeat ipsum implere casualiter sed etiam requiritur quod subsit eius facul tati illud implere quacunque mutatione facta in fu turo circa alia sed sic non est in proposito quia in voluntate contingenti futura sor pendet An iste confor met se nunc dmie voluntati et per consequens an iste exequetur nunc quod sibi pro nunc precipitur et ista voluntas futura sor non est nunc in illius angeli po testate igitur. Sed hec positio videtur ponere op posita sicut arguit repi scilicet dicendo quod potest implere illuo preceptum et tamen quod non est in eius ptante implere Contra nihil potest quis implere nisi quod est in sua po testate probatur de facto datum esse preceptum de resurrectione vltima et finali iudicio que nunquan fuerunt in potestate eius Sed iste instantie nullius sunt momenti prima non valet quia licet quilibet de plebe possit generare filium qui futurus sit papa tamen non est in cuiuslibet ptante quod talis sit futurus papa et ideo licet aliquis potest generare futurum papan tamen non est rationale quod sibi preciebatur sub pena culpe mortalis quod generet futurum papam quia non est in eius potestate deducere hoc preceptum ad effectum. Secunda instantia minus valet quia sumit plene falsa nihil enim precipitur ecclesie nisi quod communi dei ad iutorio est in eius potestate et ideo nullum futurum contingens quod cum communi dei adiutorio non est in eius potestate sibi precipitur aliter trrationabiliter obli garetur. Et cum dicitur de resurrectione et finali iudicio etiam dico quod neutrum precipitur sed credere quod erunt sibi precipitur et illud credere cum dei adiutorio ecclesie collato satis est in eius potestate

⁋ Aliter igitur dicendum mihi videtur quod satis rationabiliter huic angelo quod non vellet complexe circa penam sortis nisi quod videndo verbum iudicaret quod per actum istum deum sic vellet non tamen videtur mihi quod posset sibi rationaliter precipi quod non vellet nisi quod in verbo videret deum velle vel nisi quod videndo verbum vere iudicaret per illam visionem deum velle quia non posset sic esse euidens quod vere iudicat nec in eius po testate est tantum velle quod vere iudicat deum velle respectu talium futurorum contingentium sicut satis deductum est igitur non est satis rationale quod ad hoc per aliquod preceptum sub pena culpe mortalis obligetur.

⁋ Tertium dubium

⁋ An sufficiat dicere sicut dicit syrens. in lectura quod quando ex tali reuelatione aliqua creatura rationalis vult aliquid absolute esse fu turum vel absolute non esse futurum sit istud futurum con tingens dependens a libertate arbitrii tunc tenere vult et peccat et videtur quod sic quia an sua volitio sit recta aut non dependet a futuro contingenti mere igitur eliciendo talem volitionem absolutam exponit se dubio seu periculo igitur peccat velle enim absolute quod non est volendum nisi sub conditione est pec care: sed sortem damnari non est volendum a creatura nisi sub conditione si sor. peccabit scilicet mortaliter sine finali penitentia vel nisi deus velit eum damnari quod non vult nisi sor sit mortaliter sine penitentia peccator igitur non est a creatura cui non determinate a deo precipitur sic velle volendum absolute sor. est daninandus quia postquam quis voluerit non potest non voluisse Et cum adhuc in libera ptante est sor. est non sit fina liter peccare igitur adhuc est in potestate sortis quod sui voluerit eum absolute damnari male voluerit. Probatur velle contra preceptum oe proximi di lectione aliquem damnari fine dispensatione expressa dei vel fine precepto expresso de sic volendo est peccare sed velle absolute sortem damnari in casu prin cipalis difficultatis est huiusmodi igitur minor probatur quia posito precepto quod ponitur illi adhuc est in potestate sortis cum communi dei adiutorio quod non damnetur et quod deus nunquam voluerit eum damnari cum igitur pre ceptum non fuerit angelo nisi quod vellet conformiter deo igitur in ptante sortis est quodnunquam iste habuit preceptum vel dispensationem oe volendo sortem damnari igitur cum ex prius facto et ante peccatum sortis non sit in alicuius ptante esse dei quin iste angelus absolute voluerit sortem damnari adhuc in ptante sortis est quod iste egerit contra preceptu dilectionis et pro ximi et siue hoc ponatur inesse siue non: sequitur quod de facto egit absolute contra preceptum istud sine dispensatione vel dei precepto expresso de sic volendo Sed si deus hoc expresse precepisset non fecisset contra dei preceptum quicquid postea contigisset de facto sortis

⁋ Et si obucias quia secundum istam rationem non posset quis licite velle effectum aliquem nec essario futurum sed secundum causas naturales quod videtur inconueniens consequentia patet quia deus adhuc post instans volitionis potest fatere istum effectum non fore et sequitur vltra quod deus potest adhuc facere vne sequatur quod iste angelus in a. instanti peccauit.

⁋ Respondet syrensis concedendo conclusionem et addit quod si angelus aliquis beatus ex aliqua tali ostensio ne velit absolute aliquid fore quod non videt deum necessario et immutabiliter nullo fore vel non decere deum non velle hoc fore eo ipso peccat temere ab solute volendo illud quod non deberet sic velle etc.

⁋ Sed contra hoc arguitur nullus posset operari aliquid vel agere licite exterius ex tali reuelatio ne quia nullus mouet se propter hoc solum quod conditio naliter vult se mouere et ita angelus non venisset ad virginem. Siliter secudum hoc nullus posset absolute velle semper fore beatus dato quod tantum in verbo videret suam beatitudinem perpetuandam quod non videtur verum

⁋ Item tunc nullus posset absolnte velle humans tatem Christi semper vnitam fore verbo nec beatam virginem sper in futuro regnare sicut regnabit et ita de multis similibus satis enim potest deum decere aliter velle secum suam potentiam absolutam.

⁋ Et si dicas quod hoc est verum quod non debet velle nisi sub hac conditione si placeat deo posito enim quod placeret deo per vnum dien vel per vnum momentum discontinuare beatitudinem propriam alicuius beati sicut posset et potest velle talis tene retur acceptare et patientur velle fieri beneplacitum dei Sed istud non soluit quia si solum conditionaiter vellemus nunquam exequeremur opus donec sciremus conditionem esse volumus igitur absolute sed tamen prompti sumus non sic sciremus talia deo displicere ita etiam beati possunt absolute velle perpetuationem sue beatitudinis et multa alia dum tamen parati essent aliter velle si crederent vel scirent quod talis perpetuatio deo displiceret.

⁋ Probatur nos possumus absolute velle fore fine temeritate omnia conuenientia nobis a deo absolute promissa et absolute reuelata sed huiusmodi sunt melta puta futura re surrectio premium beatorum etc. ymo dato quod nunquam euenirent tamen in sic volendo non peccaremus sed ex obedientia plurimum meremur igitur.

⁋ Probatur deus vult absolute salutem alicuius creature igitur potest absolute reuelare se absolute velle eam. Sed fine temeritate potest quis absolute velle illud quod sibi reuelatum est deum absolute velle maxime quandeo tale est sibi commodum et nulli incommodum probatur qui cunque aliquid vult vel optat sibi vel alteri sub con ditione statim cum scitur vel firmiter creditur talem conditionem sibi competere absolute vult sibi.

⁋ Sed quilibet beatus vult se et alios perpetue beatificari si deus hoc velit et absolute firmiter hoc credit illam conditionem adesse

⁋ Teneo igitur quod possu mus licite velle absolute salutem nostram et proximorum ymo tenemur ymo multo fortius futura a deo reuelata.

⁋ Ad primum in contrarium dico quod non pendet a futuro quod presens volitio secudum casum argumenti sit recta vel non recta ymo si ista volitio sits firma credulitas quod deus vult sic fore et precipitur mihi quod conformiter velim deo possum licite me con formare deo in volito quicquid postea eueniret secus autem esset si idem iudicium sor potest nunquam fuisse tale iudicium respectu alicuius quale fuit secus est de diuino iudicio seu scintia respectu futuri sicut etiam credit syrensis de iudicio illius qui iudicat de futuris mediante visione verbi sed fundamentum illius malum est sicut superius visum est.

⁋ Ad se cundum dicendum secundum responsionem

⁋ Ad secundum dubium quod preceptum illud si sit rationale non cadit super conformiter velle sicut videt deum velle quati nus videt deum sic velle quia ipsum sic videre in verbo deum velle est ipsum vere iudicare sic deum velle sed vere iudicare non subest creature potestati cadit igitur preceptum super conformiter velle sicut videt deum velle quatinus sua visio est firmum iudictum quod deus ita vult et Ideo sufficit sibi quod velit istud quod conformiter credit per suam visionem deum sic velle et de hoc habet preceptum expressum vel dispensationem in casu principalis difficultatis si pre ceptum debet esse rationale a deo sicut debet obseruare nec in aliquo sibi nocebit si aliter eueniat in futuro

⁋ Quartum dubium An sufficiat dicere quod ille qui in preterito voluit aliquid fore conformi ter deo possit ad hec nunquam noluisse illud fore et vi detur quod sic quia qui vidit in preterito in verbo aliquid fore potest adhuc nunquam voluisse illud fore quia adhuc potest contingere quod illud non eueniret et si illud non vidit in verbo illud fore postquam mediante tali visione in verbo voluit quod foret poterit adhuc numquam voluisse illud fore Sed contrarium videtur in vna alia difficultate sufficienter probatum supra.

⁋ Pro batur hoc et arguitur quia sequitur sicut contra pmam quod hec sit contingens nunc secundum legen positam nullo variato nisi illo quod dat hec responsio aliquis est dam natus et tantum punitus sicut dyabolus sine culpa sua ponatur enim iste casus: iste angelus habuit pre ceptum a deo non volendi hanc penam sor. et quod ipse contra illud preceptum inam penam voluisset sorti et ex hoc vsque modo fuisset damnatus et punitus sicui dyabolus tunc hec est necessaria iste angelus sic fuit pinitus et hec est contingens sorti igitur suum oppo situm est contingens hec. scilicet iste angelus non noluit in a. istam penam sorti igitur et hec est contingens iste angelus absque culpa sua et sic penitus quod est inconueniens Probatur stante casa priori iste angelus in a. amisit charitatem quam prius habuit tunc hec sit contingens iste angelus in a. voluit istam penam sor. et hec similiter iste angelus in a. non voluit hanc pe nam sor, igitur et hec iste angelus in a. amisit cha ritatem Falsitas patet quia hec nunc est impossibilis iste angelus habuit charitatem in agis quia deus non potest nunc facere quod res quae fuit corrupta in a. fuerit in anima Concedo igitur quod posito in casu difficuitatis hec nunc est necessaria iste angelus in a. voluit hanc penam sorti. Ad argumentum in oppositum patet satis ex dictis qualiter non est simile. Aliter igitur dice idum michi videtur ad difficultatem principalem quod preceptum istud si erit rationale non cadet et cetc. sicut prius tactum est in solutione secundi et tertii dubiiEt per hoc conceditur totum argumentum principali vsque ad illam consequentiam iste angelus in a. In itanti voluit aliquid quod non vidit deum velle igitur egit contra preceptum dei si intelligatur consequens oe preterito quod esset in eius plena ptante non transgredi negatur consequentia si autem non fuit in eius potestate prece ptum obseruare tunc nec decuit deum tale preceptum dare qui si sic tunc vltra non sequitur iste egit contra tale preceptum igitur peccauit quia non peccaret transgreditur do preceptum inobseruabile ex ea parte qua non pos set ipsum obseruare.

⁋ Ad primum princt pale dicendim. est quod reuelatio potest fieri multipliciter vt supra tact. est Unomodo per impressionem assen sus factam imn iediate a. deo et quandiu placuenrit deo huius assensui n confirmare non est in ptante sic assentientis dissentiri: quod sic posset causare contrarium a suo contrario in i eodem subiecto quod repugnat crea ture Secundo modei potest fieri reuelatio non sic causande assensum fine mei liosed dicendo sibi cui fit reuela tio quod sic erit vel al ias exprimendo dictis vel alio signo ad placitum in stituto sicut cum dicebatur abrahe de ysaac nascituro et de multis aliis propheticis reuelationibus sini precepto de assentiendo absolute illi quod tales imp ressiones significent.

⁋ Tertio modo quod tales Impri ssiones cum precepto de absolute assentiendo sic e Cpressis quia alias ille cui fieret reuelatio licite vti idetur posset non assentire sed dubitare rationab iliter verum esset reuelatio vel non quia obstante non quod uacunque prenunciatione absoluta de aliquafuturo ad hoc possibile quod ista prenum ciatio non sit reuelatio de nec res fuerit ponenda et ideo dico de assensum quem. deus immediate imprimeret respectu futuri quod iste contingenter esset reuelatio vsque ad positionem reu elati inesse: quia reuela tio idem est quod vera prenun ciatio de futuris igitur sicut a. re futura pendet quod prenunciatio aliqua sit vera ita etiam quod sit reuela tio.

⁋ Ad propositum dico quod si reuelaretur alicui quod ex pris mereretur in a. licet deus preceptum de assen iendo reuelato iste ha bet rationaliter dubitare. A in istud reuelatum sit nisi aliter assecuretur vt pot et quod deus imprimat sibi assensum quod erit sic vel precipi atur ei expresse quod assentiat sic fore absolute sicut istai propositio significat Christus morietur in a. et vtrolibe horum facto isto te netur assentire si sit verisimile quia reuelans sit deus vel nuncius dei quod satis foret notum clare deum videnti vel cui in verbo fieret renielatio quo facto concedo quod adhuc potest contingere quod non moriet in a. et si ponatur dico quod ipse non annichilaretur et tamen verum est quod talis credidit non reuelatum quod tamen credidit sibi fuisse reuelatum de necessitate salutis nec comminatio sibi fiebat a connumerante sub intentione exequendi istam penam sicut nec praeceptum fuit abrahe quod immolaret filium suum sub intentione vt ita fieret sed potius vt abraham hoc exequi vellet. Per idem ad aliud dicendum quod reuelatio alicui quod deus vult sortem damnari et precepto sibi quod confor met se deo in volito si reuelato fiat primo vel secundo modo tactis et sit talis sit incertus de nuncio habet hoc velle sortem damnari conditionater scilicet si deus omnino ita velit si autem sit certus de nuncio tunc habet hoc velle absolute sicut etiam esset de vidente verbum et excusatur a peccato dato quod oppositum eueniret sed reue lato sibi secudo modo quod danabitur non teneretur credere absolute nec absolute velle quod damnetur sed solum conditionaliter scilicet si deus hoc velit omnino et ymo debet optare quod deus hoc non velit. Aliter Respondetur ad difficultatem principalem concedendo quod rationabiliter posset precipi isti angelo quod non vellet nisi quod in verbo videret deum velle vel nisi quod videndo verbum vere iudicaret per istam visionem deum velle non enim implicat contradictionem igitur etc. cum dicitur quod tale preceptum implere non subest eius facultati quacunque mutatione facta in futuro circa alia hec negatur ymo subest eius facultati saltem cum diuino adiutorio reuelante quid volendi et adiuuante vt possit velle et cum dicitur in voluntate sor. libera pendet An iste conformet se nunc diuine voluntati. Conceditur et cum isto bene stat quod in sua potestate est conformare se diuine voluntati dato sibi illo precepto et facta sibi reuelatione certa de hoc quid deus velit esse futurum sor quia si illa non starent sit sequitur quod deum velle sorti penam eternam non esset in potestate dei quia etiam dependet a contingenti futura voluntate sor. accipiendo dependere cmnitur sicut di cimus quod veritas propositionis de futuris dependet a futuro contingenti non quidem sic quod tale futurum aliquid coefficiat vel concauset ad hoc quod talis propositio sit vera sed sic quod si tale non esset futurum pro positio enuncians illud esse futurum non esset vera sic in proposito quod ille angelus conformet se praecepto seu diuine voluntati in dictocasu dicitur dependere a voluntate futura sor non quod illa voluntas aliquid cooperetur ad hoc quod iste se conformet sed sic quod si stante dicto casu sor non est damnandus quod tamen erit in sua libera potestate eo quod poterit non peccare mortaliter tunc sequitur quod nunc non esset verum iste angelus conformat vel conformauit se voluntati diuine in a. et sic etiam dicit respectu dei quo ad futura et etc. et cum vltra arguitur ista futura voluntas sor non est nunc in illius angeli potestate et quia ab illa dependet quod ille conformet se precepto igitur non est in potestate sua nunc conformare se precepto negatur consequentia accipiendo dependere communiter vt praeus quia non sequitur in simili mere vere iudicare et cre dere iudicium esse futurum dependet a iudicio futuro sed illud non est in mea ptante igitur me vere sic iu dicare et credere non est in mea ptante antecedens est verum et consequens falsum Et cum dicitur quod a. non potest sibi esse eui dens quod vere iudicat dico quod sufficit eum certam habere cognitionem per visionem in verbo de hoc quod vere iudicat et sic in dicto casu conceditur quod in potestate sua est ipsum velle quod vere iudicat deum velle respectu contingentium futurorum. Per hoc ad tertium ai gumentum conceditur quod stante toto casu et etiam quod iste angelus fuisset eonfirmatus propter illam bonam volitionem quod ista nunc est adhuc possibilis iste angelus peccauit mortaliter in a. Instanti et quod ipse transgressus est preceptum volendo penam sor. futuram quam non vidit in verbo deum velle sibi futuram et quod nunquam fuit confitmatus propter bonam volitionem quam habuit in a. Ex hoc patet quod in dicto casu post. a. instans preceptum non potest non fuisse preceptum tamen iste potest non meruisse secundum illud preceptum et etiam potest non vidisse in verbo domini velle orti penam futuram et etiam potest non impleuisse illud preceptum et etiam non conformasse se diuine volun tati quia omnia ista habent quandam dependentiam a futuro et quia istum angelum voluisse sor penam futu ram totaliter est praeceptum sicut etiam est istud quod est deum dedisse sibi tale preceptum igitur hec sunt necessaria post. a. Instans stante casu et ideo si sor non peccabit nec deus vult sibi dare talem penam futuram sicut est possibile sequitur quod iste angelus in a. Instant i voluit sorti penam futuram quam non vidit in verbo domini velle sibi esse futuram igitur temere vo luit contra preceptum et ita peccauit in dicto casu mortaliter. Et si dicis ponatur quod in casu iam ab ini tio mundi fuisset premiatus pro tali bona volitione. Et cum possibile sit penam fore nunquam esse futuram sequitur quod possibile sit adhucipsum nunquam habuisse tale premium falsitas patet quia ipsum habuisse tale premium totaliter transuit in praeceptum non habens ali quam dependentiam a futuro.

⁋ Respondetur concedendo conclusionem et negando assumptum in probatione falsita tis quia licet ista entitas que fuit tale primium scilicet gaudium istud vel quodcunque tale non dependeat a futuro tamen ipsum fuisse premium istius volitionis meritorie respectu futuri dependet a futuro sicut et talem volitionem fuisse meritoriam vel ipse meruisse per talem nolitionem. Conformiter etiam respondet ad secudum et ad primum concedendo quod infertur de annichilatione et cetera.

PrevBack to TopNext

On this page

Quaestio 9