Quaestio 10

DEcimo quaeo Circa hanc distinctionem 14. Utrum anima christi cui vnitur distincte valeat videre infinita

Uidetur quod sic alioquin infi nite res informarent animam Christi quarum nulla distincte cognosceret nec cognoscere posset et similiter ipsa in finitas partes corporis Christi informaret quarum nul lam distincte cognosceret nec cognoscere posset An tecedens pro vtraque parte est inconveniens consequentia probatur quia in atia Christi multa sunt accidentia haben tia partes infinitas et similiter corpus christi habet infinitas partes vel igitur distincte potest omnes vel multas cognoscere et habetur intentum vel non et videtur patere consequentia.

⁋ Ad oppositum si anima Christi in verbo vel non verbo posset distincte infinita cognoscere ita quod distincte quodlibet eorumidem. Aut igitur eodem actu et tunc actus esset infinite perfectionis in genere cognitionis vel infinitis actibus specie distinctis vel eiusdem speciei quorum vtrumque est Impossibile.

⁋ Conclusio prima animma Christi et quelibet creatura itellectualis plura eiusdem speciei potest cognoscere simul in verbo quodli bet eorum distincte quam mere naturaliter in genere proprio et intelligo per simul distincte cognoscere aliqua sic quod per istam cognitionem formaliter vel causaliter aliquis discernere valeat inter talia et cognitiue quodlibet eorum distinguere ab altero probo sic conclusionem quia omnem receptiuum respectu eiusdem spe ciei potest sic talibus vel talibus repleri quod non possit simul cum replentibus plura illius speciei natura liter recipere. Sed omnis natura intellectualis est receptiua cognitionum distinctarum eiusdem speciei igitur potest talibus sic repleri quod non poterit eis ipsam informantibus simul mere naturaliter plures tales cognitiones eiusdem speciei distincte recipere capiantur igitur tales ita remisse replentes ipsam quod vix remissiores sufficiant ad discernendum inter cognita et sint gratia exempli mille respectu mille cognitorum cum igitur deus possit in eadem potentia ponere mille equales alias quarum tamen quolibet quelibet priorum sit in millecuplo perfectior ad di scernendum inter indiuidua obiecta eiusdem speciei cuius sunt priorum sequitur propositum quod plura eiusdem speciei potest deus facere talem creaturam distincte co gnoscere simul quam ipsa mere naturaliter simul possit deductio plana est et omnia assumpta satis patent ex prologo primi et. q. 5 secundi et hec ita potest fieri in verbo sicut non in verbo. Secunda conclusio infinita eiusdem speciei potest anima Christi vel alia creatura intelle ctualis simul distincte cognoscere in verbo sumpto ly infinito sincathegoreumatice probatur sicut prima quia non tot finita simul per cognitionem vel cognitiones minus perfecte speciei quin plura per equales gra dualiter perfectioris speciei potest cognoscere igitur

⁋ Confirmatur per hoc quod superiores augeri secundum aliquos doctores per pauciores cognitiones vel specie plura cognoscut quam inferiores per plures igitur a simili de cognitionibus in qualibet creatura in tellectuali positionibus perfectioribus respectu imperfectorum si in talibus ad perfectiores ascendi valeat fine fine.

⁋ Tertia conclusio anima Christi et qualibet creatura videns verbum infinita specie distincta potest simul distincte cognoscere probatur quia in genere proprio non tot finita quin plura specie distincta potest sic distincte cognoscere quia vna visio respectu talium non repugnaret coexistere alteri quia forent diuersarum specierum non contrariarum et c. sicut est alias seriosius prosecutum igitur multo fortius hoc fieri potest in verbo

⁋ Quarta conclusio nec anima Christi nec alia creatura intellectualis potest in verbo vel quouis aliomodo simul distincte cognoscere infinita cathegoreuma tice probatur per argumentum ad oppositum probatur si sivel igitur infinita quorum quodlibet esset signate perfectionis secundum quantitatem vel maioris vel infinita proportionalia ad minus eundo vel improportiona bilia semper eundo ad minus et hoc secundum extensione vt in magnitudine secundum partes graduales vt in qualitate non primum quia repugnantia est quod huiusmodi infinita sint ille etiam tuc talis virtus cognitiua esset perfectior infinito si datur secundum vel tertium adhuc fortius sequitur cognitionem esse infinite perfectam visus enim qui minoris est visibilis perfectior est ex primo celi et etiam de sensu et sensato.

⁋ Quinta con clusio predictis conclusionibus non obstantibus que libet creatura intellectualis potest mere cognoscere simul infinita quodlibet sua propria cognitione pro batur de cognitione sensitiua quia visus videt infini tas partes superficiales parietis obiecti sibi approximati quod probatur quia substracta aliqua parte visa aut cessat tota visio prior ad tempons vel non si siigitur datur vltimum instans rei permanentis in esse si non sed adhuc residuum videtur per te visionis prioris igitur pars substracta habuit cognitionem propria partialem sibi corresentem et residuum similiter igitur pari ratione quelibet pars alia visa videtur in suo toto sua propria visione ita quod sicut totum visum componitur ex infinitis partibus albe dinis sic et tota visio ex partialibus visionibus infinitis ita quod quelibet videtur sua propria visione probatur quelibet pars talis secundum latum interquam et visum nullum ponitur obstaculum agit in visum inexistens suo toto alioquin aliqua esset ibi ita parua quod in visum agere non potest nec aliqua minor nec ita sequitur quod sensi bile componeretur ex insensibilibus sicut arguit philosophus de sensu et sensato si igitur non est aliqua pars ita parua quin immutet sensum igitur nec est aliqua ita parua quin agat ad noticiam determina tam totius et confusam sui quia constat ex precedentibus quod non agit cognitionem sui per quam ipsa de terminate videatur licet bene agat cognitionem sui determinatam id e. propriam qua tamen non determiate id est distincte vel discretiue tenetur.

⁋ Et similiter arguti potest de intellectu quia dicit phsophus de sensu et sensato quedam passiones et magnitudines latent tam sensui quam intellectui ita quod non distincte percipi possunt in actu licet confuse in suo toto immutent sensum et intellectum. Na intellectus vt dicit ibidem non intelli git quae exterius id est sensibilia nisi cum sensu

⁋ Contra dicta arguitur videtur quod anima Christi cognoscat distincte omnia iam facta et omnes partes continui sicut tenent aliqui aliqua propter hec media primo quia aliter anima Christi nesciret dicere vbi esset verus trian gulus quia infinite partes erunt quarum nullam distincte cognosceret ymo in tali parte modica vna linea excedens aliam apparet sibi equalis probatur tunc pro anima liberanda nesciret descendere ad medium mundi vel inferni ex priori medio Tertio tunc respe ctu anime Christi esset dare minimum visibile vel maximum non visibile igitur infinite res sunt in digito meo quarum nullam si per se esset posset anima Christi naturaliter cognoscere quod non videtur concedendum Probatur non debet a potentia dei negari quod non includit contradictionem sic est in proposito quia infinitas perfectiones non arguitur in vidente propor tionalia infinita proportione dupla semper ad minus eundo igitur sic videre non repugnat creature secus est eundo semper versus perfectius Probatur aliter nesciret plus diligibilius appreciari quia ita modicum posset vnum excedere aliud quod nesciretQuid istorum esset perfectius probatur tunc nesciret inter duo similia in eodem loco posita distinguere. Consequaintia probatur quia sint duo albedines simillime b. et .c. adequate existentes in loco. a. et sit bi. i1n duplo. maior tamen per potentiam dei sit vbique c. posita cause b.¬ tunc cum. b. et. c. simillime et in eodem loco posite non poterit naturaliter discerni si posita in diuersis locis non possunt discerni. Item ad hoc facit argumen tum principale positum in principio. q.

⁋ Istis non obstantibus teneo illud quod prius iuxta prius pro bata

⁋ Dices tu probas dictum tuum ex dictis philosophi de potentia sensitiua secus autem est de intellectu tui si autem debite approximetur obiectum non est difficilius cognoscere paruum quam magnum posset tamen esse tanta distantia quod ab ista non quelibet pars continui posset agere in sensum vel in intellectum cum igitur spiritus potest se intimare cuilibet parti sequitur quod sic quelibet pars ageret in ipsum et ita quamli bet distincte cognouit.

⁋ Sed hec responsio non suffi cit quia ex ea sequitur quod per quancunque distantiam aliquid totum distincte videtur per eandem videretur ab eodem visu quelibet pars illius totius disticte. Falsi tas patet consequentia probatur quia secundum philosophum de sensu et sensato nisi pars sensibilis pro sui paruitate desinit posse videri a visu de vniuersali adhuc videri potest a visu acutiori.

⁋ Sed hoc non esset nisi quelibet pars inexistens toti ageret ad omnem distantiam aliquid indistinctam et confusam cognitionem sui ad quam totum ageret ad discretiuam cognitionem sui igitur patet quod distantia non est precise causa non cognitionis obiecti. Sed quia pars talis ita parua et potentia co gnitiua non sufficit ad causandum respectu talis partis noticiam discretiuam illius partis ab aliis igitur distantia non est in causa sed potius paruitas obiector cum limitatione potentie cognitiue. Sed hic arguitur pari ratione non est pars aliqua ita parua inexistens toti quin ab omni distantia poten tia videri valeat ab aliquo angelo quia ponitur aliqua in situ vt prius nequit videri ab hoc angelo damn do ab ista instantia poterit videri ab angelo acutiori et adhuc remotius ab alio angelo perfectiori possibili et sic in infinitum procedi poterit.

⁋ Respon detur quod si species requiruntur in medio ad immutationem potentie cognoscitiue angelice respectu sensibilis propter hoc enim augu. tribuit angelis cor pora naturalia vel non naturalia vt spires sensibilium recipiantur in organis assumpti corporis ad com municandum visiones cognitiuas rerum sensibilium si nunquam huiusmodi species requirantur immediate aptate ipsi potentie angelice secudum situm vt angelus ta lia videat tunc patet quo consequentia non valet quia contingit dare maximam distantiam aque quauis pars per se existens spem sui agere possit. Si vero species non requiratur ad naturalem causationem visionis in angelo respectu. sensibilis dandi sicut ponit ostant quod nec requiritur hic in aliqua cognitione visus propter visio nem necessario concederem conclusionem illatam nec ponerem maximam distantiam a qua possit agere tale iensibile cognitionem sui cum aliquo tali principio coactio licet bene sit dare maximam a qua hunc in angelum potest coagere visionem sui et responsio diuersita tis partium istius solutionis est quia species efficitur non a potentia sed ab obiecto visio autem ab vtraque secundum opinionem istius socii sequitur quod creatura simul discretiue posset cognoscere multitudinem infinitam figurarum et numerorum et similium que negant auctores ab omni intellectu creato vt patet per lyn coniensem super librum posteriorum et augustinus de ci. dei et aristotelem primo phisicorum dicentem quod si principia essent infinita essent ignota.

⁋ Ad primum in contrarium concedo quod nulla creatura mere naturaliter scit discernem euidenter de triangulo dato quod non habeat superfiuum nec diminutum. Sed posse mere naturaliter cum tanta prescitione discernere est proprium soli deo et quelibet creatura gros sius iudicabit nec ista praescientia seu discretiua cognitio continuorum in aliquo requiritur in anima Christi vel alia creatura ad exemplificandum omnia quae nec sibi nec no bis proficiunt ad beatitudinem consequendam.

⁋ Et per illud patet ad secundum nec creditur quod anima Chriti iuit ad centrum inferni pro captiuis educendis sed ad lymbum.

⁋ Tertium nihil mali infert.

⁋ Ad quar tum negatur minor quod hoc arguet infinitam perfectionem alicuius cognitionis create vel infinitas discre tiuas quarum semper posteriores essent prioribus perfectio res vt supra declaratum est et hoc vtrumque repugnat creature.

⁋ Ad quintum sicut ad primum.

⁋ Ad sextum dicendum quod c. et. b. possunt esse albedines ita parue quod conclusio non est impossibilis siue ponatur in eodem lo co siue in diuersis in casu istius argumenti non videtur quod oculus viatoris discernere posset inter illas al bedines quarum vna est in situ illo modo naturali alia vero non. Credo tamen quod ab angelo vel ab anima separata non impedita in cognoscendo sed haben te adiutoria ad hoc requisita bene discerni posset vna ab alia.

⁋ Secundum dubium potest esse contra probationem 4. q. vbi assumitur quod deus non posset facere infinita equalia simul dubitatur an illud sit verum et videtur quod non quia tunc deus posset tot simul creare quod non posset simul creare plura Consequentia patet per commentatonem. 3 phisicor dicentem commento 4.0. quod infinitis non potest fieri additio. Falsitas patet quia iunc deus posset se facere impotem tem.

⁋ Secundo tunc deus posset creare infinita corpora equalia sed ex illis resultaret virtus infinita igi tur motus fieret in instantiquia compositum ex illis in infinitum velocius moueretur quocumque motu finito.

⁋ Confir matur si talia essent grauia vel homines vel boues vel animalia alia trahentia aliquid essent tante virtum tis in trahendo quante deus vel igitur in instanti frangeretur corda et habetur propositum vel intem pore et sequitur quod agens finitum et infinitum agerent actiones equales totales in equali tem pore.

⁋ Tertio tunc si deus niteretur mouere ista ad vna diffe rentiam positionis et ipsa econtrario ad oppositam ipsa ipedirent deum a mouendo quia virtus ex illis composita esset infinita. Falsitas patet quia deus omnia ista potest adnichilare. Probatur tunc deus posset facere aliquod cor pus ex omnibus illis compositum sed tale esset infinitum et per consequens non posset moueri ex primo celi.

⁋ Ad op positum non est negandum a dei potentia nisi quod potest ostendi includere contradictionem sed illud non est hic vt videtur igitur etc. hic posset prima facie ali cui videri sicut mihi aliquando videbatur quod deus possit simul producere infinita quia sicut mobile pertram sit vniformiter aliquod spacium in vna hora. Ita quod in fine quelibet pars proportionalis istius spacii est pertransita sic etiam deus potest correspondenter pat tes adinuicem diuidere et diuisas conseruare igitur etiam potest sic infinita adinuicem simul causare nec est maior repugnantia de infinitis equalibus quam titatiue vel qualitatiue igitur. Item quaecunque potest deus facere suc cessiue potest facere simul sed infinitas animas vel an gelos vel illuminationes aeris a sole vel luna etc. potest facere successiue igitur.

⁋ Tertio in qualibet linea puncta infinita sed in omni superficie linee infinite et in omin corpore superficies infinite totaliter diuerse et nullum prius in illis est pars posterioris quia puncta non sunt partes linee nec linee partes superficiei ex. 6 phisi. igitur deus posset lineam annichilare punctis conseruatis omnibus vt prius fuerunt nulla mutatione facta in illis vel ex trinseco illorum quo ad situm pari ratione de lineis respeentu superficiei et de superficiebus respectu corporis et tunc certum est remanere puncta infinita in actu igitur etiam deus potest alias res alterius speciei infinitas simul facem in actu. Quarto deus nouit actu et disticte omnia creabi lia igitur infinita et voluntas dei non est minoris potentiequam sua noticia igitur potest velle esse ista infinita creabilia et tunc necessario sequitur quod erunt alioqui eius voluntas beneplaciti non impleretur. Item quinto non minoris est potentie deus ad faciendum corpora actu disticta quam infiniti angeli vel anime si essent sed infiniti angeli vel anime si essent possunt simul care infinitos actus volendi libere simel sicut notum est per se igitur deus posset facere infinita es se actu et hoc in quacumque spire cum non sit sibi dffficilius hoc facere in vna spoine quod in alia.

⁋ Sexto ignis gehen ne potest simul causare cruciatus infinitos si essent sibi communiuncte anime infinite igitur quantum est ex se hoc potest igitur hoc sibi non repugnat igitur a fortiori posset deus face re actu infinita.

⁋ Septimo deus potest facere quicquid creatura potest ymaginari sed creatura posset silt yma ginari esse actu infinita adinuicem distincta maior probatur quia creatura potest ymaginari potentiam quae posset si esset facerequicquid potest ymaginari fieri. Set creatura non posset ymaginari agens potentius deo igitur minor videtur esse nota de se. vnde multi credunt quod in omni alteratione sit in quolibet instanti diuersa forma totalis et per consequens ymaginantur infinita ac tufie ri in tempone finito igitur deus potest facere hoc in instanti.

⁋ Octauo moueatur aliquod graue deorsum per vnam ho ram inqualibet parte proportionali sequenti in duplo tardius quam in prima propter maiorem densitatem medii igitur cum deum non latebit aliquod instans vel tem pus in quo duplatur tarditas sequitur quod poterit in quolibet creare vnum angelum et ita in toto tempone mo tus poterit creare angelos infinitos.

⁋ Nono ponatur quod in motu solis nulla sit resistentia nisi vnum cor pus resistens inclusum infra orben solis et corrumpat deus illam resistentiam infra diem naturalem vnifor miter tunc sol in secunda parte proportionali illius diei tantum pertransit de circulo diuino sicut in prima et in secunda tantum sicut in secundo et sic consequenter igitur in spacio vnius diei naturalis faciet reuolutiones infinitas semper in dua bus pertibus proportionalibus complendo vnam reuolutionem et faciendo in vna parte proportionali dien et in alia nocti igitur infra spacium diei naturalis cabit lumina infinitam igitur multo magis deus creare potest lumina infinita in eodem die vel simul.

⁋ Decimo quando agens naturale corrumpit aliquid per partem ande posset deus recreare in actu partes proportionales sicut illud corrumpit sed istud corrumpit infinitas partes pro portionales successiue igitur. Cui hec via videtur te nenda habebit respondere ad argumenta in contrarium.

⁋ Ad primum conceditur quod deus non potest creare plures quam infinitas et tamen potest creare plures quam istas infinitas et dato quod aliquis vellet concedere quod non posset plures quam istas infinitas creaturas creare adhuc tamen stat quod alias posset creare vel easdem in finities annichilare et ideo non sequitur quod factus es set impotens.

⁋ Ad secundum conceditur consequens et negatur quod moueret in instanti quia hoc repugnantiam includit sed bene mutaret in eodem saltem alteratiue quia de motu locali dici posset quod amoto omni medio resi stente graue non subito sed in tempone descenderet et determinaret sibi certum tempus descendendi et ita dice tur quod infinita talia si in eodem situ ponerentur vel etiam extra seinuicem et continuentur non citius descenderent omn medio impediente sublato quam vnicum istorum per se quia ita resistit quodlibet sibiipsi et etiam totum aggregatum sicut vnicum sibiipsi. Sed bene esset conceden dum secundum hoc quod resistentia ex medio non obstaret tunc tantum multis sicut vni non tamen subito pelleretur medium quia non in minori tempore quam sit tempus debitum naturali motui vniuscuiusque ta lium corporum vel saltem non in mensura in infini tum minori. Sed ista responsio non sufficit quia si primo sit de non naturali sed violento adhuc sequitur intentum vtpote ponantur in eodem situ adequato lapides adamantes equales in virtute infiniti et creet deus actum in distantia bipedali a situ istorum constat quod duo velocius trahunt istam quam vnicus et per consequens infi nite velocius igitur in instanti. Probatur per tractum vel pulsum posset velocitari motus vltra proprium na turalem et tunc nullatenus sufficeret dicta responsio. Respondetur quod nulla creatura potest agere vel mo uere nisi deo libere coagente deus autem non potest vere aliquid mouere in instanti quia includit re pugnantiam quacumque igitur velocitate deo placuerit talia mouebunt vel mouebuntur.

⁋ Ad tertium negatur consequentia quia adhuc deus posset mouere talia simul ad differentias oppositas et ipsa nihil sine coagente possent agere etiam virtus diuina magis in infinitum infinita et perfecta quam virtus talium infinitor vel quam vetu tes equales infinite.

⁋ Ad quartum negatur conna propter inconveniens quod adducit philosophus primo celi de lineis egredientibus a centro etc.

⁋ Aliter tamen dcit concedendo consequentiam et consequens et quod possibile est in tempone finito complete resolui corpus infinitum.

⁋ Pensatis tamen omnibus via communis est mihi pro nunc probabilio scilicet quod non sunt factibilia simul in finita actu abiuicem diuisa. Et ad primum argumentum in contrium negatur possibilitas talis diuisionis impossibile enim est quaelibet partium proportionalium totaliter ab inuicem distinctarum per aliquam potentiam actu esse a qua libet alia esse diuisa quia hoc fieri includit repugnan tiam licet hoc demonstratiue probare difficile foret potest tamen sic persuaderi ponantur duo mobilia. c. et. d. moue ri de b. ad a. et mouebitur. d. in duplo velocius quam. c. ita quod semp. d. cum venerit ad finem alicuius partis pro portionalis quiescat donec .c. veniat ad illud vel su pra eandem lineam vel supra aliam equalem vmo possunt supra eandem oe potentia dei posito quod sint corpora glorificata quia tunc non impedirent se et quod .c. veniat in vne hora ad a in hoc instanti gratia exempli terminata tunc sequitur quod c. et. d. puenient in hoc instanti ad a. et neutrum prius alio consequens et contra positum quia quaelibet partem proportionalem prius pertransit .c. quod. d. igitur omnes prius c. quod. d. igitur. d. prius peruenit ad a. et si sic igitur per aliquod tempus prius fuit ad a. sit hoc tempus c. tunc in c. non mouebuntur. d. quia sint ad a. toto tempone. e. et.c. toto tempone. et mouebatur aut igitur .c. in et tempone transit vnam partem proportionalem tantum et per consequens vltimam quod est probandum aut plu res et tunc non est in omni parte proportionali. d. ex pectauit. d. contra expositum igitur ex hoc quod ponum tur partes proportionales actu infinite cum alio pos sibili non repugnante sequuntur contradictonia scilicet quod. c. et. d. simul proueniant ad a. et quod non sicut probatur in eodem casu arguitur quia in hoc instanti terminetur aliquis motus corporis .c. et nullus motus aggregatus termiatur in hoc instati nisi propter hoc quod aliqua eius pars termi natur igitur aliquis motus vnus .c. terminatur in hoc instanti et sequitur necessario quod iste fuit factus super vltimam partem proportionalem quia aliter non esset vnus sed agugregatus ex multis. Probatur in hoc casu sequitur quod in hoc instanti termietur aliquis motus. d vel alia quies eius si motus iste aliquis iste fuit super vltimam partem quia ille est vere vnus ratione spacii et temporis cum non sit aliquis aggregatus motus. d. continuus per positum et ita est aliqua pars vltima. Si vero terminetur quies d. cum illa non sit infinita sed finita igitur in aliqua instanti incepit sit illud li tunc in sc f terminatur ali quis motus et sequitur necessario sicut prius quod iste fuit super vltimam partem. Probatur sic quia anime infinite quae ponerentur istomodo producte habeant corpora glorificata infinita equalia et sint sic infiniti homines ordinati super spacium. a. b. compositum ex partibus proportionalibus infinitis in actu minoribus existentibus versus a. et corpus vnius terminetur in fine partis proportionalis. a. et corpus secundi terminetur in fine se cunde partis et sic de infinitis super omes partes et sit .c. corpus extra lineam. a. b. distans ab a. pedalitur Tunc arguitur aliquis homo est propinquissimus .c. quia si c. accederet quo vsque perueniret ad homines aliquem istorum primo tangeret qui sit sor. Aut igitur sor. tan git a. aut non si non igitur distat per certam partem. a. b linee ab ipso a. in qua parte sut infinite partes ver sus. a. et ante illam solum finite igitur ante illam solum sunt finiti homines nec plures sunt super totam secundum hanc responsionem igitur non sunt super totam lineam nisi finiti homines contra positum. Si sor. tangit a. igitur aliqua pars proportionalis tangit a. quia propiquissime extremum sor. ad .c. erit simul cum terminis vnius partis proportionalis. a. b. per proportionalem includit contradictionem igitur. Probatur in eodem casu sequitur quod annichilato sorte .c. tanget alium hominem distantem ab a in parte penultima proportionali quodincludit con tradictione sicut et quod aliqua sit vltima.

⁋ Item im possibile est aliquam lineam adequate componi ex aliqui bus quorum nullum termiatur ad terminum illius linee igitur si omnes partes proportionales. a. b. sint actu diuerse aliqua terminatur ad a. et illa erit vltima igitur etc. Similiter est de animabus si ponantur infinite iuccessiue produ cte secudum ordinem partium proportionalium.

⁋ Istudm argu gumentum non procedit contraiptes proportionales infinitas in potentia seu etiam inexistentes alteri quia nulla ista rum termiatur se sola ad a. et cum infinite protes sint in toto sibi inexesentes quarum qualibet termiatur ad a.

⁋ Hic respondent tenentes oppositu quod ista non stant simul. a. b. linea est secum omnes partes proportionales actu diuisa et. a. punctus manet vt prius.

⁋ Dicunt etiam in casu tertii argumenti quod a. corpus non tanget aliquam partem. a. b. linee ni si tangat infinitas et idem est de hominibus secundum casum illius argumenti in pertibus linee situatis. Ad secundum concedo quod infi nitas animas etc. deus posset facem sicus nec aliud concludit argumentum non tamen sequitur quod possit sicut facere infinitas. tertium fundatur in falsa ymaginatione quia talia essent in ex libus secundum veritatem et non solum secundum ymaginationem.

⁋ Set istu non soluit quia dato quod de facto non sint talia indiuisibilia tamen possibile est ea esse et ideo posset dici quod sicut in continuo est multitudo infinita partium proportionalium disti ctam non tamen actu diuisarum sic etiam ibi est multitudo infinita punctor superficierum etc. impossibile est tam quod omnia sint actu seorsum existentia extra partes continui ipsis pertibus annichilatis tamen concedentis ifinitum non repugnaret hoc impossibile.

⁋ Ad quartum conceditur quod deus nouit infinita equalia et infinitos homines et sic de similibus id est vel tra omnem multitudinem finitam quor quodlibet si essetreent hoc in actu et quodlibet talium posset deus producere in effe ctu. Etiam non sequitur si non posset omnia actu producere quae actualiter videt in sua sapientia excedit eius ptantem vel voluntatem quia eius sapientia et eius potentia sunt peni tus indistincta ex. 6 di. p. sed solum sequitur quod plura no uit quam possint actu existere vel ab eo in actu esse pro ducta nec hoc mirum quia ista cognosci a deo distinctisime nullam includit repugnantiam vt superius visum est.

⁋ Et si arguitur deus intelligit infinite extensum igitur deus infinitum tale potest producere nam quamcumque vel quantancumque creaturam deus intelligit tantam potest producere Antecedens probatur quia deus non potest intelligere maiore quam intelli git igitur ita magnam intelligit sicut potest intelligere sed nulla est ita magna sicut deus potest intelligere nisi infinita. Respondetur quod probatio antecedentis non sufficit quia eque concluderet quod deus intelligeret infinitum finitum et infinitam mul titudinem finitam vbi tamen est oppositum in adiecto. Consequentia tamen patet quia nulla est mititudo finita ita magna quin deus posset intelligere maionem applicetur totaliter forma arguendi quae prius etiam non sequitur deus non po test maiorem intelligere quam intelligit igitur ita magnam intelligit sicut potest intelligere quia hec signifi cat quod aliquam ita magnam intelligit quod non intelligere maiorem que falsa est.

⁋ Solutio concordat cum pri ma parte solutionis praecedentis de finita multitudie etc.

⁋ Aliter posset dici correspondenter ad secundam partem eius praecedentis solutionis quod licet deus actu intelligat infinitum extra se in magnitudine vel in gradu non tamen potest ali quod tale producere quia repugnantiam includit tale esse sicut dictum est de multitudine.

⁋ Ad quintum nega tur discursus quia ex praemissis conditionibus non infertu talis conclusio cathegorica.

⁋ Ad 6 negatur prima con clusio ex eadem radice quia assumptum est conditionale cuius antecedens est impossibile.

⁋ Ad 7 diciter quod si ly quicquid distribuit absolute discursus non valet sed est fallatia figure di ctionis quia in minori subsumitur aliqualiter vel aliquale esse qualiter signatur per propositionem et in maiori fit distributio absolute pro quidditalibus rerum. Si autem ly quicquid distribuatur pro complexe enunciabilibus maior neganda est qnia possum ymagi nari aliquod corpus protendi in infinitum et hominem esse irrationalem et tamen hoc non est factibile quando repugnantiam includit illi autem qui opinantur in alteratione etc. male credunt sicut in materia de augmentatione formarum est superius declaratum.

⁋ Ad 8 dicitur quod in illo casu talis motus nunquam terminaretur.

⁋ Ad 6. dicitur quod admisso casu non se quitur quod sol in secunda parte etc. et sic consequenter quia non oportet quod secundum decrementum resistentie proportionaliter velocitetur motus propter certum et determinatum excessum potentie motiue super mobile vel propter habitudi nem certa quam habent adinuicem ymo repugnatiam inclu dit quod taliter velociter secudum omnes partes proportionales.

⁋ Ad 10 negatur antecedens quia licet deus possit talia facere in actu quantum libebit finite sed non infinities. Per hoc potest responderi ad similia sic arguitur sit prima alba et secunda nigra vsque ad finem vel sit prima. a. secunda. b. tertia a. quarta. b. et sic semper aut a. finis linee tangit albam aut non albam.

⁋ Tertium dubium vtrum in continuo sint calida infinita vel an in entibus sint aliqua insinita prout supponitur in responsionibus praedictis. Respondetur concedendo quod alique sunt omnes partes huius continui et que sunt infinite partes eiusdem deus distincte videt igitur. Antecedens probatur quia omnes huius continui simul sumptas videt deus igitur omnes eius partes huius continui simul posite sunt in hoc continuo etiam. sumpto ly omnes collectiue igitur per conuersionem aliqua existentia in hoc continuo sunt omnes partes simul sum pte huius continui sicut sequitur omnes apostioli dei sunt duodecim igitur aliqua duodeci sunt omnes apostoli

⁋ Item iste partes proportionales demonstrando partes quarum prima est. a. et nulla vltima sunt signatissime a deo cognite et demonstrabiles in natura totaliter distincte et ordinatissime adinuicem consequentes se quamuis solum sunt in potentia in toto et non in actu sequestrationis adin uicem et iste omnes sunt sicut sumpte de quibus est simo et non sunt praecise infinite igitur finite. Item due medietates huius con tinui sunt omnes partes eiusdem et sunt infinite et ita aguitur de tribus tertiis etquattuor quaerti. Et si dicis tales partes vel sunt omnia diuisibilis huius continui vel omnia indisibilia. non secudum vt patet de se nec primum quia ista diuisibilis sunt diuisibilia in alia igitur partes primo date non erant omnia diuisibilis huius continui. Respondetur quod licet omnia ista indiuisibilia sicut sumpta sint diuisibilia non tamen sequitur quod omnia sicut sumpta sint diuisibilia in alia nec etiam in semetit sa sed quadam eorum in alia eorundem ymo quodlibet eorum est in alia a se diuisibile. Exemplum percutiat sortes platoni t plato ciceronem et cicero sortem omnes isti sunt sicut sumpti percutiunt homines et tamen nec seipsos quia nullus eorum percutiseipsum nec alios homines sed unus quisque eorum percutit alium eorundem et hoc sufficit.

⁋ Quartum dubium potest esse con tra quartam conclusionem videtur enim quod anima Christi et qualibet creatura intellectualis sict possit distincte cognosce re etiam naturaliter infinita est anima Christi mere naturaliter videns petrum videt pari ratione visionem illam quae videt pe trum quia ex obiecto sufficientur prasente ipsi potentie non in pedite et ipsa potentia sequitur naturaliter eius cognitio vbi ambo agunt mere naturaliter. Set visio illa quae anima anima Christi videt petrum est sufficientur ponens illi anime et tam illa quae visio illa sunt mere naturaliter actiua visionis secunde et ari ratione visio secunda et anima sunt actiua mere naturaliter et sic in infinitum quaelibet enim est sufficientur ponens et poten tia non impeditur igitur stati petro viso ab anima Christi ipsa videbit simul infinita quodlibet distincte quia non est ma ior ratio quod vnum distincte quam aliud etiam omnia ista obiecta sunt diuisibilia secundum spem igitur quodlibet illorum sui ficienter potest immutare potentiam non inpeditam ad sui noticiam discretiuam.

⁋ Confirmatur quia nisi ex tali obiecto sufficienter prasente sequatur sua actualis cognitio nun quam necessitatur intellectus eius ad intelligendum quia non necessitatur ad intelligendum nisi per habitum vel speciet obie cti vel per praesentiam eius realem et si habitus vel species potest ne cessitare ad actualem cognitionem obiecti multo for tius ipsum obiectum ponens realiter potentie cognitiue. Respondetur forte quod prima visio vel cognitio actualis ha bens petrum pro obiecto cognoscitur per seipsam vel videtur formaliter per seipsam ideo non sequitur processus vlterius et per consequens in infinitum.

⁋ Contra augustinus dicit 6. de tri. ca. o oe paruis quod omnis res quam cognoscimus cum gene rat in nobis noticiam sui ab vtroque cognitiuo pariter a cognoscente et cognito.

⁋ Sed idem non posset parere vel gignere se igitur si visio cognoscitur hoc erit visionem vel cognitionem aliam ab ea distinctam et per consequens ipsa cognoscitur alia visione.

⁋ Et tunc visio petri simul posset videri mere naturaliter duabus visionibus ab eadem anima quod non videtur rationale. Consequentia patet quia secundum hanc responsionem ipsa videtur per seipsam et etiam probatur quod videtur per aliam quia nisi dum esset attenderetur et videretur sequitur quod non posset cogitarim vel memorari postquam corrumperetur nihil enim indiuidualiter et disti cte mere naturaliter cognoscitur dum est absens vel dum non est nec cogitatur dum non est nisi fuerit visum cum esset tali visione que relinqueret abstractiuam propriam habitualem respectu huius obiecti mediante abstractiua actuali quam causauit talis visio vel nisi relinqueret aliquam spirem respectu sui dum esset et si secum spem relinquit pari ratione qualibet alia et tunc haberentur ibi vt de actibus species infinite et qualibr semper moueret ad actualem cognitionem a qua causa batur pari ratione qua alia et similiter ad visionem sui met et ita adhuc sequitur actualis infinitas actuum co gnoscendi.

⁋ Et sequitur quod duplex est actualis et intuiti ua cognitio prime visionis dande vna per spriem eius propriam et alia per seipsam nam nisi per spem caretur actualis cogitatio illius cuius est species non haberetur postea memoria illius cuius esset talis species sicut nec secundum augu stinum iste potest recogitare oe visione potestis quem vidiur dum transiret et tamen constat secundum eum. 4. de tri. ca. 8 in fine quod vidit pontem et habuit spem pontis alioquin non plus ipsum transiuisset quam vnus cecus.

⁋ Sed quia distractus erat et non aduertit se videre pontem dum ipsum transeun do vidit illum aut postea ipsum recolit se vidisse requiritur igitur quod si aliquis recolit visionem alicuius quando transiuit ista visio quod illam aduertit quando erat alia co gitatione quam seipsa quia per seipsam non potest non vi deri dum informat potentiam si ipsa sit visio sui et tamen aliquando non sic videtur quando est vt possit postea recolli ex titisse igitur oportet vt hoc fiat per aliam et distin ctam visionem.

⁋ Confirmatur quia angelus videns vi sionem lapidis in alio angelo eiusdem speciei videt illam visionem per visionem ab ipsa specifice distinctam igitur multo fortius vel equalitur poterit per talem videri mere naturaliter ab angelo cui inest et pari ratione secua per tertiam et tertia per quartam.

⁋ Item nisi visis nes et cogitationes cognoscerentur per distinctas cognitiones quod si detur veltr habetur propositum sequitur quod nec volitiones recordarentur cum essent cor rupte nisi essent relicte species earum in mente et tunc de speciebus sequitur idem eo quod species necessario causabit cognitionem illius obiecti cuius est et etiam ista spcies cabit cognitionem et sic siue detur species cognitionis siue cogitatio volitionis sequitur pro cessus in infinitum vt videtur quod autem hoc possit recorda ri actus voluntatis quando ille non est patet per experientiam et augustinus 10. confes. ca. 15 vbi dicit sic tristiciam meam praeteritam letus meminit animus qui habet leticiam et memoria tristiciam letus est aimmus ex eo quod mest ei leticia in memoria tristis vult dicere quod homo letus et non habens tristiciam recordatur tristicie praeterite et non nisi per aliquid derelictum a tristicia alias prasente et fine detur quod ille fuerit actus vel habitus vel species vlterius deducetur modo priori. Item secundo ad principa le huius dubii arguo quod anima Christi nouit distincte in finita quia ipsa et alii beati sciunt omnia in actu secundo quae in actu primo. Sed in actu primo sciunt infinita saltem in verbo quod est eis loco habitus vel speciei ad actuales noticias producendas et ipsum verbum respectu infinitor est habitus sufficiens quia respectu omnim quor ipsum verbum est cognitio et similiter quia obiectum quodcunque ibi ponens faciat animam sufficienter in actu primo respectu cognitionis causande respectu illius obiecti. Sed si aliquis actus ibi poneretur vl timus ipse esset tale obiectum igitur ipse non esset vltimo cognitus et per consequens nullus erit ibi vltimus ma ior patet per augu. 15. de trii. ca. 2xi. oe paruis. d. non erunt ibi volubiles cogitationes ex vno in aliud euntes et redeuntes igitur. Etiam que esset causa cessationis cognitionis actualis ibi obiecto poanente illi potentie vel potentia sufficienter existente in actu primo respectu actus secundi possibilis haberi respectu talis obiecti praesentis. Dices forte quod voluntas requiritur copulans parentem cum prole et ideo non cognoscitur de talibus nisi quia voluntas voluit cognosci. Ista euasio non sufficit quia ista copulatio ad actum non est semper necessaria per actum volendi elicitum alioquin omnem cognitionem precederet volitio quod non est verum licet igitur voluntas hic in via possit diutius vel minus diuin obiecto iam praecognito retinere actiue intellectus vel etiam sensus non tamen a volunta te sed aliunde prouenit actus cognoscendipiius et maxime ibi vbi omne impedimentum creditur esse sublatum licet per voluntatem possum oculos claudere et sic desinere videre quod preuidi non tamen in mea ptante est quod oculis apertis non videam rem praesentem igitur sic de ocu lis mentis respectu cognitionum sibi paesentium in verbe quae etiam spire distiguntur quia visio proprsa petri vt obiecti que sit. a. mere naturaliter causabit visionem sui specifici a. se distincta quae sit b. quia obiecta ea specifice distinguntur et pari ratione visio propria ipsius b. quae sit .c. spe cifice distinguitur a visione b. quia habet obiectu alterius speciei et sic in infinitum procedendo. Probatur dato quod volun tas possit impedire non haberentur sicut huiusmodi visiones tamen ad huc posset velle non impedire ymo optare habere sicu tot quaet per naturam et obiector posset sicut recipe et tunc euasio dicta non habet locum pecipue cum sit ibi naturale desiderium cognoscendi et etiam cum nulla talis visio ob esset sed prodesset. Probatur per quem modum impediret ibi voluntas determinate visionem vel intellectionem vlti me visionis dande nisi determinate volendo de ista non cogitare. Sed hoc est sibi impossibile nisi determinate de ista cogitetur et pari ratione argueretur de illa cogita tione cogitationis et sic sine fine. Probatur nisi ex pre sentia spei vel obiecti sequitur necessario et naturaliter visio vel cogitatio nemo inuite tentaretur a dyabolo quia dyabolus non potest immittere cogitationes menti alio modo nisi praesentando sibi species aliquas vel obiecta vel lpedimenta amouedo quae obstarent ne ad pre sentiam obiecti vel speciei sequatur cognitio nata naturaliter sequi igitur sublatis obstaculis ex tali praesentia sequitur naturaliter cognitio siue voluntas hoc velit si ue nolit. Aliter forte diceretur quod ipse deus est causa impedi ens ne omnes species vel habitus vel res per seipsam psens intellectui moueat semper ad cognitionem sui.

⁋ Con tra si igitur deus nolet aliquem impedire haberentur huius simul actus infiniti et tunc foret q. miraculum quod non es sent simul cogitationis infinite in anima tali distincte secundum spem hoc autem falsum est quia nullum est uracu lum quod hoc non fiat quod impossibile est fieri.

⁋ Sed ex prae cedenti dubio impossibile est simul fieri infinita in actu qualia essent si darent infinita specifice disticta.

⁋ Ali ter forte dicetur quod intellectus capiet simul tot quot poterit simul recipere et ad istam maximam multitudi nem stabitur quecumque fuerit.

⁋ Contra data maxima multitudine quae posset simul recipi in gradibus datis adhuc possunt recipi duplo posesnes in gradibus subduplis et quadruplo plures in gradibus subquadruplis et sic sine fine.

⁋ Aliter igitur videtur mihi dicendum. Pri mo quod non sufficit dicere quod quaelibet cogitatio cognoscitur per seipsam.

⁋ Secundo quod per voluntatem non stat ne actuum talium habeatur infinitas.

⁋ Tertio quod nec per deum.

⁋ Quarto quod est dare maximam multitudi nem actuum specie distinctorum simul in anima recepti bilium per naturam quia actus posterioris huius sunt regulariter remissiores prioribus donec deueniatur ad aliquem qui pro sui remissione non sufficit cum intellectu quem informet causare noticiam suam eo quod quilibet eorum est in actu per se et non componit cum praeoribus aliquor qualibet specifice distinguitur nec etiam in distincte per aliquam cognitionem sibi propriam alioquin iretur in infinitum. Ex his satis patet qualiter argumentis hu ius dubii respondendum est quia conceditur vltimum tam in cognitionibus quam in habitibus vel etiam speciebus si ponun tur quas tamen non pouerem nisi vocando spem actum vel habitum. Unde concedo quod ibi omnis actus vel habitus perfectus habet actum sibi proportionalem et hoc conce do loquendo de habitu informante quod addo pro pter habitum increatum hoc est propter ipsum verbum quod est tali anime respectu multorum loco huius habitus ad agendum et iste habitus increatus nunquam faciet in intellectu creato omnem noticiam quam potest. Secus est de habitibus mere naturaliter actiuis vel aliis principiis efficienti bus sufficientibus quibuscumque diceres possibile est quod pri mus actus sit perfectior suo obiecto vt cum intelligitur res aliquam vilioris speciei quam sit eius cognitio et si sic tuc etiam mouebit ad perfectionem visionem quam sit ipsa igitur secunda visio est nobilioris speciei quam prima et pari ratione tertia quam secua sic siue igitur semper posterior ita poterit sufficere ad causandum sui visionem sicut aliqua prioris. Responde tur quod dato quod posterior sit nobilioris speciei quam praece dens cum deuenietur ad aliquam ita remissam quae non poterit suam propriam cognitionem care in isto passu.

⁋ Quintum dubium contra quartam conclusionem quandom si qualibet pars obiecti visi inter quam et visum non ponatur cbstaculum cognoscatur sua propria visione igitur et disticte nam destru cta vna medietate obiecti deltruitur medietas visio nis et per visionem residuam disticte videtur medietas re sidua obiecti vt docet experientia igitur in toto prius pari ratione distincte videbatur. Et similis est ratio de qualibet alia parte si cuilibet propria visio correspondet. Respondetur quod per sola medietatem visionis non distictius vide bitur medietas ista quam prius videbatur toti inexistens sed si videbitur distictius quam ande hoc erit per nouum actum mouebitur enim pupilla oculi vt aliter videtur et aptatur ad viden dum parte istam distincte ab isto situ quam prius du solum con fuse videbatur in toto.

⁋ Ad argumentum principale qconceditur conclusio illata quo ad illam partem scilicet quod anima Christi esset infinite res peuillime quarum nullum ipa dislicte cognosceret sed quae ad aliam partem scilicet quod nec aliquam illarum disticte posset cognoscere neganda est consequentia sicut patuit ex tribus primis conclusionibus primi articuli nul la enim ita parua particula est in toto quin per noticiam visiuam canebile a verbo in hac anima possit disticte cognosci