Prooemium

DISTINCTION XV. VTRVM SEMEL TANTVM MISSVS SIT FILIVS, AN SAEPE? PARS SECDNDA.

HIC quaeritur &c. In hoc resi¬ duo 15. distin. specialiterA determinatMagister de pluralitate missionum competentium Filio. Et duo facit: quia 1. ostendit esse plures modos missionis Filij. 2. inter illos modos assignat differentiam, ibi: Ecce distincti. Circa primum duo facit: quia 1. praemittit quamdam quaestionem, ex qua apparet esse plures modos missionis Filij: est enim quaestio utrum Filius tantum semel missus sit? Et determinat ad ha partem, quod non tantum semel: ex quo apparet esse aliam missionem Filij praeter incarnationem, cum tantum semel sit incarnatus. 4. distinguit missionem Filij, dicens praeter aeternam generationem, quae proprie non dicitur missio, Filium mitti dupliciter, scilicet, visibiliter ut in carnem, invisibiliter ut in mentem: & hoc confirmat per Aug. 2. ibi: Aa quod dicimus. Deinde cum dicit: Ecce distincti, dat dif ferentiam inter istos modos. Et duo facit: quia 1. dat differentiam. 2. assignat causam, quare Pater non dicatur missus. 2. ibi: Hic quaeritur. Circa primum duo facit: quia primo dat quatuor differentias inter missionem in carnem, & in mentem. Prima est: quia in carnem missus est semel, sed in mentem missus est saepe. 2. est: quia in carnem missus est, ut sit homo; sed in mentem, ut sit cum homine 3. quia in carnem missus est secundum determinatum tempus, sed in mentem missus est secundum omne tempus, & ante incarnationem, & post. 4. quia secundum carnem missus es ad homines, & ut sit homo; sed secundum mentem est missus etiam ad Angelos: quae omnia confirmat per Aug. 2. addit quintam differetiam: quia prout est missus in carnem est missus in mundum, sed prout in mentem mittitur non dicitur missus in mundum: quod etiam per Aug. confirmat. 2. ibi: Praeterea notandum. Tunc sequitur illa pars: Hic quaentur, in qua assignat causam; quare Pater non dicatur missus. Et duo facit: quia 1. assignat causam non mitti Patrem, eo quod in eo est auctoritas principij, & a nullo est: quod confirmat per Aug. 2. ostennit Filium & Spiritum Sanctum non esse minores Patre, eo quod mittuntur, & ille non mittitur, quod etiam probat per Aug. 2. ibi: Ideo que putaverunt. Et in hoc terminatur sententia lectionis & distinctionis.