Prooemium

DISTINCTIO SVIII VTRVM EADEM RATIONE SPIRITVS SANCTVS DICAtur donum & datum sive donatum:

R quaeritur &c. Postquam Mag. determinavit de missione Spiritus Sancti, scilicet, visibili, & invisibili, hic circa donum, quod est, proprium nomen Spiritus Sancti, quasdam quaestiones movet. Et tria facit: quia 1. movet dictas quaestiones. 2. contra determinata instat. 3. in brevi dicta recolligit. Secunda ibi: Hic oritur quaestio. Tertia ibi: Ex praedictis. Circa primum tria facit, secundum quod tres quaestiones movet: quia 1, quaerit utrum per Spiritum Sanctum, quod est de num, dentur alia dona. 2. utrum sit eo donum, quo datum. 3. investigat quibus datur. Secunda ibi: Pa aeterea diligenter. Tertia ibi: Sed quaeritur, cui donabilis. Circa primum duo facit quia 1. quaerit: utrum per Spiritum Sanctum alia dona dentur. 2. respondet singulis propria dona dari per donum, quod est Spiritus. Secunda ibi: Ad quod dicimus. Deinde cum dicit: Praete rea, exequitur de 2. quaestione. Et duo fecit: quia 1. exequitur dubitando. 2. solvet do, ibi: Ad quod dicimus. Circa primum tria facit: quia 1. adducit unam rationem; quod Spiritus Sanctus eadem ratione dicatur donum, & datum: quia idem est ipsum dari, & donari; sed a dari dicitur datum, a donatidonum, ergo est eo donum, quo datum. Secundo probat hoc idem per auctoritatem August. 3. adducit rationem in contrarium: quia donum fuit ab aeterno, datum ex, tempore; non ergo eo donum, quo datum. Secunda ibi: Hoc etiam videtur. Tertia ibi; Si autem exeo. Deinde cum dicit: Ad quodi dieimus; solvit. Ad cuius evidentiam notandum, quod Spiritum Sanctum esse eadem ratione donum, quo datum, si eadem ratione accipitur, quantum ad durationem dationis est loquutio falsa: quia ab aeterno donum, sed ex tempore datum; sed si non dicit ordinem durationis, sed magis rationem & causam, tunc est loquutio vera: quia ratio, quare datur in tempore, est quia processit ab aeterno, ut, donum. Vnde tria facit: quia 1. dicit darum esse ex tempore. 2. ostendit eum donum fuisse ab aeterno, & ex proprietate. Tertio manifestat, quod dixerat per August. Secunda ibi: Donum vero. Tertia ibi: Vna Aug.

Tunc sequitur illa pars: Sed quaeritur, in qua exequitur de tertia quaestione, & de secunda: quia 1. facit, quod dictum est. 2. assignat quamdam convenientiam inter Filium, & Spiritum Sanctum, ibi: Et notandum. Circi primum duo facit: quia 1. quaerit, cui datur Spiritus Sanctus? 2. solvit, quod donabilis est nobis, non Patri & Filio, ibi: Ad quod dicimus. Deinde cum dicit: Et notandum; assignat convenientiam quamdam inter Filium & Spiri¬um Sanctum: quia ostendit Spiritum Sanctum procedendo esse, & donum esse, sicut Filius nascendo est, & est Filius, in quo convenientia quaedam ipsius ad Filium denotatur. Deinde cum dicit: Hic oritur, instat contra determinata. Et tria facit: quia 1. instat: nam siFilius processione est Filius & essentia, similiter & Spiritus Sanctus, ergo Filius eodem est Filius, quo Deus, quod Aug. negat, qui dicit: quod Pater non est eo Pater, quo Deus. 2. solvit, quod formaliter loquendo, & ut nativitas dicit proprie talem, Filius nativitate est Filius, non essentia, neque Deus. Nec Spiritus Sanctus processione essentia est, sed dorum; sed ut processio, & nativitas dicunt originem, Filius nativitate est Deus, & Spiritus Sanctus processione. Tertio confirmat hoc per Hilarium. Secunda ibi: Ad quod breviter. Tertia ibi: Non enim. Circa quod tria facit: quia 1. adducit verba Hilarij. 2. ea exponit. 3. ex illis concludit intentum. Secunda ibi: Quod ita. Tertia ibi: Ex his verbis. Tunc sequitur illa pars: Ex praedictis, in qua in brevi recolligit, quae sequuntur ex dictis. Et duo facit: quia 1. facit, quod dictum est. 2. ex habitis movet quasdam quaestiones, ibi: Hic quaeretur. Circa primum duo facit secundum quod duo concludit ex habitis: quia1 ostendit Spiritum Sanctum esse ab aeterno donum, sed ex tempore datum, quo designatur, ratio geminae processionis. 2. ostendit, Spiritum Sactum ad Patrem & Filium referri, ex eo, quod dicitur donum; sed ad nos r.ferri ex eo, quod dicitur datum, propter quod & Spiritus noster dicitur. Secunda ibi: Et secundum.

Tunc sequitur illa pars: Hic quaeritur, in qua movet quasdam quae stiones ex dictis. Et duo facit, secundum quod duo quaerit: quia cum Spiritus dicatur noster quaerit utrum Filius noster dicit possite Rursum, cum Spicitus Sanctus referatur ad eum, qui dat, & id eum, cui datur, quaerit utrum ad se ipsum referri possit. Secunda ibi: Posi hoc. Circa primum duo facit: quia 1. quaerit, utrum Filius possit dici noster. 2. solvit, quod sub illo nomine Filius non dicitur noster, sed sub alio: quia dicitur Redemptor nosters panis noster: num & Spiritus Sanctus non sub quolibet nomine dicitur noster: nam licet dicatur Spiritus A noster, nunquam tamen in scripturis legitur, Spiritus Sanctus noster. Secunda ibi: Ad quod dicimus. Deinde cum dicit: Post hoc, quaerit utrum Spiritus Sanctus referatur ad se? Et duo facit: quia 1. facit, quod dictum est. 2. differt olutionem usque ad 30. dist. Secunda ibi: Huide quaess. in quo terminatur sententia lectionis, & distinctionis.