Prooemium

DISTINCIIO ALIIIO ARDEVS POSSITEACERE ALIQVID MELIVS, QVAn EAcir:

NNC ollud restat. Postquam Magister ostendit Divinam potentiam non limitari quantum ad ea quae facit: quia potest alia facere, ostendit eam non s simitatam esse quantum ad bo. qualitatem eorum, quia potest meliora, producere. Et duo facit: quia 1. facit quod dictum est. 2. movet quasdam quaestiones annexas. Secunda ibi: Post hos considerandum. Circa 1, tria facit: quia 1. ponit quamdam rationem, per quam ostenditur Deum non posse facere meliora: quia sicut produxit filium quam meliorem potuit & aequalem sibi: quia si potuit set producere meliorem, & non produxisset, invidus fuisset: si voluissat, & non potuisset infir¬ mus fuisset: propter quod ne dicamus Deum impotentem & invidum, dicimus eum genuisse fin lium quam meliorem potuit. Pari ergo ratione dicere debemus, quod produxit res quam menliores potuit: non ergo potest meliora producere. Secundo solvit non esse simile de filio, qui procedit natura, & de rebus quae procedunt ivo luntate: quomodo tamen ista similitudo solvit: rationem factam, in quaestionibus patebit. Tertio adducit rationem ad ostendendum Deum posse meliora facere quam faciat: quia si huusmodi facta a Deo meliorari non possunt, vde ¬ hoc est, quia nulla perfectio boni eis deest, & tuac aequarentur Creatori, quod est inconveniens: vel quia non possunt maiorem bonitate recipere, & tunc cum Deus possit ea facere capacia maioris boni, potuit meliora priducere., Secunda ibi: Sed non valet. Tertia ibi: Terum hic at tis. Deinde cum dicit: Post hoc considerandum. Movet quasdam quaestiones annexas. Et duo facit secundum duas quaestiones quas movet. Secunda ibi: Braeterea: quaeri solet. Circa, 1. duo facit: quia 1. quaerit utrum alio meliori modo potuerit Deus facere res, quam fecerit? Secundo solvidicens: quod si hujusmodi alietas referatur ad sapientiam Conditoris, non: quia non alia sapientia potuit res producere quam produxerit. Si vero referatur ad qualitatem creaturae, potuit alio modo res facere. Secunda ibi: Si modus operatiohis. Deinde cum dicit: Praeterea quaeri. Movet aliam quaestionem, & duo facit: quia 1. facit quod diutum est. 2. per modum recapitulationis veritatem concludit, ibi: Eateamur ergo Deum. Circa 1. duo facit: quia primo quaerit, utrum Deus possit quidquid potuit? Et arguit quod no: quia potuit incarnari & non potest. 2. solvit, quod Deus potest quidquid potuit; quia nulla potentia ab eo diminuta est: quia lictenon possit modo incarnari, hoc tamen non est propter diminutionem potentiae; sed quia res ipsa transivit in praeteritum. Nam sicut Deus scit quidquid scivit, & vult quidquia voluit, sic potest quidquid potuit: ipsae ergo res variantur non Divina potentia, nec scientia; nec voluntas. Secunda ibi: Ad quod dicimus. Deinde cum dicit: Fateaiur ergo Deum. Per modum recapitulationis concluSdit verita em. Et duo facit: quia 1. concludit Deum poss: quidquid potuit: quia ab eo nulla potentia est diminuta; non tamen semper potest facere omne, quod potuit, propter variationem rerum. 2. dicit: Simititer dicendum esse de Divina voluntat: & scientia ejus. Secunda ibi: Similiter quidquid. In quo terminatur sententia lectionis, & distinctionis.