Praeambulum

DIST. XXXIII; De Peccatorum proximorum Parentum in filios reduandantia, Deque originalis peccati aena..

PRAEDICTES adiiciendum v¬ detur. IPostquam Magister detor¬ minauit de peccato primi Parentis, quomodo redundat in posteros, Hic, vtdi¬ cebatur, speciali¬ ter inquirit, si peccata proximorum, vel aliorum Parentum redundent in posteros. Circa quod duo facit, quia Primo inquirit si huiusmodi peccata redundent in posteros, quo ad culpam. Secundo speciali¬ ter redit ad inquirendum, quomodo peccata aliorum redundent in posteros ibi: Tfit sicet peccuat ris. Circa primum duo facit. quia primo facit, quod dictum est. Secundo specialiter mouet quasdam quaestiones de peccato primi Parentis ibi: [Hic quaer: solet. Circa primum duo facit, quia primo procedit dubitando, & disputando. Secundo verit atem determinando ibi: [ Deinde de¬ pareniur.] Circa primum tria facit, quia primo¬ mouet hanc quaestionem. Vtrum peccata aliorum Parentum redundet in posteros. Secundo ad partem affirmatiuam, quod redundant, argui¬ rur per August. & per Scripturam sacram. Tertio specialiter inquirit de peccato, quod contrahimus perpriginem: Vtrum sit vnum, vel plura. Secunda ibi: [Deboc uae. Tertia ibi: [Eequod non id solim. Circa quod tria facit, secundum quod tripliciter prone¬ bat peccata, quae contrahimus per originem, esse plu¬ ra: Vtrum sitmmum, voel plura: Primo enim probat sic esse: quia non solum peccatum primi Parentis imputatur nobis, sed etiam peccata aliorum Parentum. Et ideo non dicimur baptixari in remissionem peccati¬ singulariter, sed in remissionem peccatorum plurali¬ ter. Secundo probut hoc idem per auctoritatem Da¬ uid, qui loquens de peccato originali, non loquitur de eo singnlariter, sed pluraliter. Tertioprobat hoc idem: quia dato, quod non imputaretur nobis, nisi peccatum Adgillud tamen peccatum habuit rationem multorum peccatorum. propter quod peccatum originale nostrum non est vnum, sed multa. Secunda ibi: [Et nicendrm de segxitimis. ITertia ibi: [Quod vero in actuali.] Tunc sequitur illa pars: [Deinde de Parentum. lin qua de quaestionibus motis; vi¬ delicet, vtrum peccata aliorum Parentum redundenm in posteros. Et, vtrum peccatum originale nostrum sit vnum, vel plura, procedit veritatem determinando. Circa quod tria facit: quia primo innuit, quod pecoa¬ ta aliorum Parentum non redundant in posteros: & soluit auctoritatem August. quod hoc dicit dubitando, non asserendo. Secundo probat, quod slixerat vi¬ delicet, quod Aug. hoc dixerit dubitando, non asserendo: quia aliter contradiceret sibi. Cum dicat alibi¬ paruulorum penam in solo originali decedentim esse leuissimam. Tertio specialiter determinat veritatem de virtute peccati originalis, quod est ivnsi. Et soluit auctoritates Scripturae sacrae: quia consuetudo est Scripturae sacrae de singulari loquiplu¬ raliter, & de plurali loqui singulariter. Secunda ibi: [lia, quae sibiipsi Tertia ibi: [Vum diqitimpra¬ peccatis.] Tunc sequitur illa pars: [Hic quero, se¬ set. Iin qua de peccato Adae moner quasdam quae¬ stionesit Circa quod tria facit: quia primo circa¬ peccatum Adae mouet hanc quaestionem: Vtrum peccatum illud fuerit grauissimum. Et arguit hanec partem, quod fuit grauissimum. Secundo solust, quo, simpliciter loquendo, non fuit grauissimum. Tertio mouet aliam quaestionem de peccato Adae: vtrum fuerit sibi dimis¬ sum. Et soluit, quod Adam penituit: & fuit sibi dimis¬ sum. Secunda ibi: [Ad quod urci potest]] Tertia ibi: [Si vero quaeritur. ITunc sequitur illa pars: Tetse¬ cet peccatis. Iin qua specialiter redit ad inquirendum de peccatis aliorum Parentum, quo transeant in posteros. Circa quod duo facit: quia Primo ostendit, quod non transeant quantum ad culpam, nisi filii sint imitatores Parentum. ex quo dicto oportet, quod ali¬ quo modo transeant alia peccata, si non transeant quantum ad culpam, oportet, quod transeant aliquo modo quantum ad poenam. Duo ergo facit: quia primo¬ facit, quod dictum est, & soluit auctoritates Scripturae sacre, quantum ad sensum litteralem. Secundo¬ soluit quantum ad sensum mysticum ibi: [Quod etiam mystice [Circa primum tria facit: quia primo ostendit, quod peccata Parentum non transeunt in filios quantum ad culpam, nisi filii sint imitatores Parentum. Secundo probat hoc per auctoritatem Hier. & Aug. Tertio hoc specialiter declarat, quod intelligendae sunt auctoritates Scripturae sacrae de silijs imitantibus penam Parentum. Secunda ibi: [sed, vt ait flitron. Tertia ibi: [Ceruntamen.][Tunc sequitur illa pars: [Quod etiam mystice. Iin qua exponit, quod Deus est vindicans vsque in tertiam, & quartam generationem, quantum ad sensum mysticum. Nam quatuor sunt genera peccatorum. Nam primo peccatur suggestione serpentisid est sensualitatis. Secundo delectatione inferioris rationis, & maxime illa delectatio dicitur esse peccatum, si sit morosa, & si in illam delectationem consentiat superior ratio; dato etiam, quod non consentiat in opus. sTertio peccatur consensu superioris rationis in opus. Quarto peccatur consuetudine, reiterando mala opera, & gloriando se de malis operibus: & quia ista genera peccatorum sic se habent, quod vnum gignitur ex alio; ideo Deus est vindicans vsque ad quartam generationem: quia est puniens omnia ista genera peccatorum. Duo ergo facit, quia primo facit, quod dictum est: Secundo ad probandum talem intellectum esse mysticum, adducit auctoritatem Scripturae sacrae de Chanaan, quae quomodo sit intelligenda, in quaestionibus litteralibus patebit. Secunda Ibi: [Ad probandi vero: l& in hoc termi¬