Si

SI est coniunctio causalis secundum Donatum. et solet capi triliciter. secundum Guil. in i. di. xi. Uno modo capitur pro quia. vt in Catone. Si deus est animus no bis vt carmina dicunt. Item. iii. Regum. xvi. Si de est deus: sequimi eum. Etsi scriptura sacra est vera: peribit omnis malus. Ibi capitur si id est quia sic est et etc. Secundo modo capitur pro non. vt in psalmus. Ipsi vero non cognouerunt vias meas: quibus iuraui in ira mea. si introibunt in requiem meam. si id est non introibunt etc. Tertio modo capitur vt notat conditionem. et hinc dicitur propositio hypothetica conditionalis. sicut illud Ioxiiii. Si quis diligit me ser. meum serua. Unde ver. Si quia. sique negat. si signat conditionem etc

Nota etiam secundum. e. Guil. Ibidem. quod cum ista coniunctione si. potest triplex quonum modus exordiri.

¶ Primus modus est. quando tam ante cedens quam consequens habet veritatem. Queritur tamen de onexione antecedentis cum consequente. Sicut illud Boetii de consola. Si deus est vnde mala: Nam verum est et deum esse: et mala esse. Sed queritur. An ad deum esse: sequitur mala esse vel non

¶ Secundus mo dus est. Quando aut antecedens aut consequens vnum illorum habet falsitatem. tamen in extrinsecis qua ritur de illa consequentia Utrum. scilicet ad vnum: aliud sequatur. Sicut in philosopho. iiii. physi. queritur. Utrum si in spacio aliquo esset solum sonus seu color. an illud spacium esset vacuum. Nam illa que sunt in spacio: extrinseca sunt spacio

¶ Item in quastione theologica consimiliter est. videlicet ista. Utrum spiri ritus sanctus si a patre solo procederet: distingueretur ex natura rei a filio Nam imaginor inquit in filio duplicem relationem scilicet filiationem. et spirationem. actiuam. Et antequam filius spiret spiritum sanctum in quodam signo. intelligo filium in esse suo com stitutum ex diuina essentia et filiatione. et ita in secundo signo spirationem sibi aduenire. et per consequens de esse quiditatiuo filii non esse. licet Petrus Aureoli dixerit oppositum. ponendo filium constitui ex tribus. ex diuina essentia. filiatione. et spiratione actiua. Modo huiusmodi questio admittenda est. quamuis antecedens sit falsum et impossibile scilicet quod spirit ritus sanctus a solo patre procedat. Nec ista quaestio ponit quod ita sit. sed querit: si ita esset. quid esset di cendum etc.

¶ Tettius modus est. quando fit quaestio de si. ita quod in antecedente vel consequente est falsi tas quo ad intrinseca. Queritur tamen de consequen tia: an sequatur. Sicut illud Richar. iii. de trini. ca. vi. Si tantum vna persona esset haberet sapientie plenitudinem eque: vt nunc. Persona enim prima vel vna constituitur in esse persone per respectum ad secundam personam. et ita ponitur falsitas in esse quiditatiuo. Hec ex Guill.

¶ Nota denique de conditionaliter secundum Lyram super Epistola Gal id est et logicos: ac communiter Mgros. quod aliqua propositio conditionalis potest esse vera. cuius tamen vtraque pars est falsa. vt est ista. Sed homo volat: homo habet alas. est propositio vera hypotheti ca. et tamen vtraque eius pars est falsa scilicet hominem volare: et habere alas. Similiter illud Apostolis Gal. i. Si angelus de celo euangeliemaret contra veritatem euangelii: anathema sit: licet vera sit locutio: tamen anbe partes eius ster fle: vt patet.

SImplex del sim plicitas. De hoc nota secundum Guil. in pi. di. viii. quod simplex dicitur quasi sine plica eo quod caret partibus Unde philosophus dicit. xii. metaphysi. aut totum cognoscitur simplex. aut totum ignoratur. Simplicitas enim loquendo formaliter so lum dicit respectum negatiuum compositionis. licet funda mentaliter aliquando dicat positionem sed non semper quia bene di cimus negationes simplices.

¶ Unde nota quod ista tria bile. Hec Guil. differunt. videlicet vnitas: identitas: simplicitas. uiduantur. et ita ille forme sunt supposita subsistenNam vnitas opponitur diuisioni identitas distinmateria sint in se subsistentes. et per hoc ex seipsis indictioni. Sed simplicitas compositioni. Hec Guil. sunt essentia et suppositum. Et licet forme separate a

¶ Unde secundum Metap. in separatis subitanis. non omnino idem

¶ Sed qualiter ista differunt simex qua est. et quod est. patuit vbi Quo est. §. iii. et iiii. plex. simpliciter simplex. Et omnimode simplex vel sumCompoato. §. ii. Tertio nec ex essentia et supposito. nec me simplex.

¶ Nota simplex dicitur illud quod vnico titatiuis. quia deus est indiuisibilis. Uide de istis vbi actu intelligendi apprehendi potest sicut est vna quidi ma. quia hoc esset imperfectionis. Nec secundo scilicet ex partibus quan tas vt homo vel animal. Unde sic acceptum simplex distinPrio enim non potest in deo esse compo ex materia et for guitur contra complexum etc.

¶ Simpliciter simplex vero dicitur te. Sed nulla harum est in deo. Ergo etc. conceptus irresolubilis penitus sicut sunt conceptus genere et differentia. Sexta ex subiecto et acciden entis primarii. et vltimarum differentiarum quae sunt ens tran scendes et ens praedicamntale. vt tagit doc. subti. di et supposito. Quarta ex essentia et esse. Quinta ex iii. primi. q. ii Et ad tmlle oportet peruenire et stare quia alias cunda ex partibus quantitatis. Tertia ex essentia esset processus in infinitum in ordinatis essentialise tum fit compositio. Una est ex materia et forma. Se

¶ Summe simplex autem dicitur quod in se omni caret compaone nec quia secundum metaphysicos super. xii. li. Sex modis tanalii est componibile. nec aliud cum eo vni tertio. Et in secundum Aug. et philosophum. ergo etc.

¶ Alia via onditur inductie. his vltimis duabus differentiis differt summo litas vel diuersitas. Sed omne quod est in deo est deus simplex a simpliciter simplici. licet emim simpliciter simplex tas et identitas ita quod nulla est in deo rerum plura non sit compositum: tamen est componibile cum alio et aliud cum merus. ergo compositio. Sed quoniam in deo est suma vni eo. Hec omnia idem Guil. vbi. supra. Unde ex his etiam merus. et vbi Diuisio ibi pluralitas et per consequens nul idem notat quod ex simplicibus fit compositio bene. puta logicam deductionem. vbi est pluralitas ibi est nul ex quiditatibusgeneris et differentie componitur spees rum secundum grammaticos a con quod est similis et positio. Et secund Ite ex compositis resolubilia sed non semper secundum mentem positionem. Compositio autem dicit similis positionem aliquophilosophorum quia secundum eos Celum est compositum. non tamen resolud. viii. q. vl. Probatur sic. Simplicitatis ratio privat con theologicis rationibus.

¶ Primo secundum Fran. maro. et est omnino simplex. Unde istud probatur tam physicis quam

¶ Utrum diuina essentia vel deus etiam philosophus. xii. metaph. dicit quod prima substantia que est deus sit Summesimplex per omnimodam carentiam composivi. de Trinitate per conclusionem. Quod sic. et concordat tionis; Respondetur secundum magistri sententiam in primi. di. viii. et Aug. tia. tamen diuersum est in eis quo est. et quod est. sed in deo dem sunt essentia et suppositum. et quo est. et quod est. scilicet deitas et deus. ergo etc. Non sic autem est in compositis ex materia et forma. vbi essentia et suppositum non sunt idem. puta Humanitas et Sortes. Hec patent per Boetium. libro de Ebdomadibus. Quarto in deo non est compotn ex essentia et esse. vt ptunit vbi Ens et Esse. §. xxxvi. etc. Quinto. non est compo ex genere et differentia. quia deus non est in genere: cum sit transcendens omnia. Sexto. nec ex sbiecto et accistente. quia in deum nullum cadit accismuns. xii. metap. etc. De istis vltimis duabus latius in se. §. v. et. vi. Ad praedicta est infra. §. x.

¶ Sed an summa simplicitas dei sit per caretiam compaonis etiam aptitudialis. ita quod nec deus possit alteri componi: nec aliud deo. Respondetur secundum Scotorlis. in i. di. viii. q. iii. et Ric. e. dis. art. iii. q. i. aliosque communitur. per conclusioem quod sic. Probatio praecipua Scotor. Quia in finitum non est alteri componibile. sed deus est infinitus. ergo etc Maior patet. quia omne componibile caret perfectione eius cum i est componibile. cum sit in potentia ad illud. sed infinitum non caret perfectione aliqua. alias non esset infinitum simpliciter: sed finite perfectionis. ergo deus cum omnio sit infinite perfectionis. non est alteri componibilis. nec aliud sibi. quia a nullo perficitur. Item secundum Rich. supra probatur. quia deus est summe ens et vere. vt dicit Aug. ii de li. ar. ergo nihil habet de possibilitate. quia pos sibilitas est recessus a summo entitatis. eo quod summum ens necesse habet esse. vt dicit Auicem. viii. metap. c. iiii. Unde idem iiii. metur. c. ii. dicit quod omnis potentia est imperfectio: inquantum est in potentia. ergo summe ens scilicet deus: non potest componi ex aliis. nec alteri est componibili. nec aliquid sibi est componibile. quamuis aliquid sit eidem vnibile. sicut patet de humana natu ra vnita deitati in christo. non tamen per compatonem. vt pate bit li. iii. ergo deus est summe simplex etc.

¶ An dei summa simplicitas sit per ca rentiam et compionis ex gratioe et differentia. vel possit poni compon gristiois et differenet in deo bendcon. Respondetur. secundum Scotor. supra. et concor. metaphycos. libro xii. metur. quod de hac opiniones stu Una opi. dicit quod in deo est compon ex gratioe et differentia. quia hoc non obstat simplicitati. cum angeli sint simplices: et tamen ponuntur in gente. Et probat per Boet. li. iii. de tri. qui vet po nere duo gratia in divinis scilicet substantiam et relationem. Sed hanc opi. non tenent Scotiste. Nec valet argumentum de an gelis. quia non habent illam simplicitatem quam deus habet. Nam n eis est compon ex essentia et esse. et ex subiecto et accistente Nec concludit ex dicto Boetii. quia non ponit duo ge nera in divinis: sed duos modos praedicandi. videlicet ad se: et ad aliud

¶ Melior ergo est Alia opinio quam sequor. videlicet quod deus non est in genere. Probatur secundum Scotor. quia si deus esset in greatioe. maxime esset in genere substantie. sed hoc genus dicitur a substando. eo quod substati accidentibus. Quod patet per Aug. x. de trini. Deus autem non substat accidentibus. ergo etc. Item secundum Metaphy. probatur. Quia vt notant dupliciter est aliquid in gatiae. videlicet. Uno modo proprie et simpliciter. sicut species et indiuidua. Alio modo per reductionem. sicut principia sunt in genere principiari. vt psunctus et vnitas sunt in ge nere quantitatis Sic etiam priuationes ste reductiue in greatiae sui habitus. Ad propositum Deus non est in gratioe primous. nec secundous Nam deus non est genus. nec est in gratione vt genus quia Senus est pars constitutiua Speciei. deus autem est simplicissimus non habens partem: nec est componibilis alicuiItem Senus praedicatur de pluribus Spece difitruntibus. quod non conuenit deo ergo non est genus Nec est in gratioe vt spiecies. quia Benus secundum intellectum prius est specie. Patet. Sed deus est quo nil prius intelligi potest. ergo deus non est in gratiae vt Spens Ite in omni Spe aliquid est potentiale a quo sumitur genus et aliquid formale a quo sumitur diftura. Sed in deo nulla est potentia ergo haber dpositum.

¶ Si di. Substantia est ens per se subsistens et hoc maxime conuenit deo. ergo est in gratioe substantie espondetur secundum Tho. et Metaphycos quod ratio substanti prout est genus est per se esse. ita quod difftra substet differens ab esse. Nam ea quae sunt in gratiae conueniunt in essentia generis quod de eis dicitur in eo quod quid. Et differunt per esse. ergo in omni eo quod est in gratiae differunt essentia et esse. Sed quia deus est suum ee omnio. ratio substanti proprie deo non conuenit Patet vbi Substantia

¶ An diuina Simplicitas careat compaone accsntis: Respondetur secundum Scotorlis. e. di. viii. supra per conclusionem quod in deo nullo modo potest esse compo ex subiecto et accistente Probaus quia accisens comperatur ad subiectum sicut actus ad potentiam Sed in deo non potest esse ponna. quia vt Bo ecis dicit est forma simplex. eo quod est purissimus actus san omni potentia et compatone. ergo etc

¶ Nota ergo quod deus non sic dicitur forma vt veniat in compatone alicuius. sicut et quidam extimauerunt dicentes Deu esse formam omnium. quia for ma et efficiens non conincidunt in idem numero. vt dicit philosophis. ii physus. Sed deus est efficiens et dans esse omnibus et in se forma sbsistens Denique quod in deum nullum potest cadere accisdens declaratur sic secundum e. Scotor. Quia nec accisens corporale sicut est quantitas. qualitas. etc. potest esse in deo. Nec Spirituale sicut est intellectio et volitio accistentalis. quia omne accisens transmutationem arguit. sed deus est immutabils ergo in deum nullum cadit accises vtet xii. metaph. per philosophu De hoc dem est etiam. supra. vbi Compo. §. ii.

¶ Item Sco tor. supra. probat rationibus philosophi xii. metur. Prio. quia si in deo esset aliud intelligere a deo tunc vilesceret eius intello ctus Secundo quia illud intelligere esset cum labore et fati gatione. quia intellens eius esset praecise in potentia contracommnis Unde in deo ex quo idem se potentia scilicet Intelles. et ob iectum scilicet essentia. et Actus scilicet itellecton Io nulula ibi est compon Sed in creatura scilicet in angelo licet intelligat se. tamen actus intelligendi et essendi non ste idem. ideo est compoton accidentis. Hec Scotorlis

¶ Utrum summe Simplicitati diui ne sit deturmentum ponere Trinitatem in deo vel plu ralitatem persone

¶ Primo arguitur quod sic. quia Simplici us est quod nullam habet pluralitatem sed tantummodo vnitatem sine omni numero quam illud quod habet. Sic in pro posito. ergo etc. Ad hoc protinus respondetur secundum Bona. in primi. dis. viii. par. secunda. quaestio i. quod huius rationis Maior non est vera simpliciter loquendo. quia vele habet pluralitatem in indiuiduis: in quibus multiplicatur. et tamen simplici est vniuersale quam singulare: non habens pluralitatem. Sed bene illa maior habet veritatem quando aliquid plurificatur. ita quod in pluribus diuersificatur. In deo autem eadem essen¬ tia numero manet in pluribus personis. nec diuersificatur. ergo etc.

¶ Secundo ad quaesitum ergo seondietur per conclusionem. quod summe simplicitati divine: nullum est detrimentum vel diminu tio ex pluralitate persoarum: quinpotius maior ex hac commendatur simplicitas in do: quam ex negatione trinitatis di vine. Declaratur.

¶ Tertio notado secundum. e. Bona. Ibidem. quod aliquid dicitur simplicius alio dupliciter. Uno modo quando vnum aliquid multiplicatum in pluribus simplicius est: quam dum est vnum in alio vno. Sicut vele dicitur simplicius singulari. eo quod eadem natura velis est in pluribus. vt pr dictum est. Secundo modo adhuc multo simplicius dicitur. quandia vnum aliquid est in pluribus non multiplicatum. et hoc mo est in deo. vbi vna numero essentia eadem non miltiplicata est in tribus personis. et ideo simplicior est deus qui est in omnibus non multiplicatus: quam si esset in vno solo: vel in plut ribus mltiplicatus Proinde vere dicitur deus eminentissime simplicissimus in trinitate sanctissima personarum.

¶ Sed an ad vnitatem simplice dei addat pluralitas personarum aliquid. Si dicas quod addit. ergo erit compositio scilicet additon alicuius numeri respcum sim plicis vnitatis divine. Si autem dicas quod nihil addit. ergo trinitas nibil signat in divinis. Respondetur secundum. e. Bon. Ibidem. distingendo. quod pluralitas potest esse in aliquo dupli citur. Uno modo sic quod plus denotat in duobus quam in vno. vt quando in duobus homnibus plus est de bonitate: quam in vno eorum. et tunc pluritas addit supra vnitatem: et repugt sim plicitati. Unde tunc non potest dici bonitas simplex in illis. Alio modo pluralitas potest esse sic: quod tantum est in pluribus quantum in vno. et quantum similis in omnibus eis. Et taliter est in di uinis. quia tantum et in vna per sona de esse et beoenitate et virtute ac potestate et sapientia ac omni perfectione: quantum in plu ribus et tribus omnibus similis. Et ista pluralitas nihil addit ad vnitatem. et ideo nullam omnio ponit compositionem. nec pri uat simplicitatem. Et sic in divinis numerus trinitatis addit vltra vnitatem simplicem: veram existentiam personarum. sed non facit compositionem.

¶ Sed quomodo ibi dicitur simplicitas: sine omni compositione. cum ibi sit diuersitas et distinctio ac nu merus personarum. Respondetur secundum Bon. ibidem. quod diuersitas. quaedam est ex additione. vt est in propetatibus absolutis: quae di uerse se in diuersis. vt albedo in petro pau. et Ioet talis ponit compositionem. Sed quadam est diuersitas ex ori gine sola proueniens. et talis non ponit compositionem. sed so lum ordinem et respectum ad alterum. nec prope dicitur diuersitas sed distinctio et discretio. Sicut exmten patet in puncto: quae idem est principium et finis respectu linearum diuersarum. Isto secundo modo est diuersitas in divinis proprietatum et personarum. ergo nullam facit compositionem etc.

¶ Utrum simplicitas sit propria solius dei. an conueniat etiam creatis: Respondetur secundum Bon. ea. di. viii. q. ii concor. Alex. de Al primi per et Tho. ac Ric. quod summa simplicitas soli deo est propria. Nam summa sim plicitas est: quod nullam habet compositionem partium nec depen dentiam. nec multiplicitate formarum siue actionum. nec alteri est componibile nec aliquid sibi componi potest et hec essentialiter summa simplicitas soli deo conuenit. Primo ratione primitatis quia solus deus est ens primum. Si autem esset deus compositus sequeretur quod sua componentia essent priora. et per consequens deus non esset primum ens. ergo esset dependens scilicet a principiis suis et sic non esset prima causa omnium.

¶ Secundo ratione perfectissime bonitatis. quia deus solus est ens perfectissimum et optimum habens omnem bonitatem. ergo nul la caret bonitate aliqua et perfectione. Sed in omni re composita est aliquid quod caret bonitate aliqua et perfecti one. Tum quia partes rei composite non habent bonitatem illam que toti conuenit nisi in potentia Patet de corpore et anima in homine. Tum quia diuersa sunt in composito que requirunt aliquod vniens illa diuersa Et ab illo tanquam a causa vniente dependet esse talis rei composite. Si ergo deus esset compositus sequerctu quod non habet necesse esse per se. sed a tali causa vniente dependeret et talis causa perfectior esset et melioris virtutis quam deus et per consequens deus non esset per ectissimus per se. que omnia sunt impossibilia. ergo etc

¶ Tertio ratione infinitatis. quia vnum componentium limi tat et finit aliud sicut actus potentiam. Si ergo deus esset compositus esset ens finitum et per consequens non deus esset Unde simplicitas summa deo conuenit Sed omnis creatura est composita aliquo modo quamuis secundum quid aliqua creatura dicatur simplex Pu ta angelus respectu hominis etciis. Uerumtamen exquo omnis creatura habet esse mixtum ex actu et potentia. et habet etiam esse limitatum et ita in genere et specie contractum peradditionem eo quod habet esse aliunde datum. ergo vere compo sita dicitur omnis res citra deum. Declaratur secundum saupra dictos doc. Quia primo est compositio quedam ex partibus essentialibus et hec est per se in omnibus creatis quia vt dicit Boetius in omnibus citra deum differt quo en et quod est id est essentia et esse. Et hoc claret etiam in substantiis separatis. quia in eis esse aduenit aliunde essentie: et quiditas vel essentia earum intelligi potest sine hoc quod intelligatur esse earum Nam possem intelligere quoditatem siue essentiam angeli. Ignorando an ange us esset in rerum nata. Secundo alia est compositio ex pertibus integrantibus Et hec est in omnibus corporalibus etiam in celo. Tertio alia est ex partibus dissimilibus Et hec est in omnibus animatis et viuentibus in quibus patet esse animam vel vite principium et corpus. et sic ex partibus sunt dissimilibus et repugnantibus. Denique quam to aliqua res istorum modorum compositionis plures mo dos habuerit tanto compositior est vt patet de homine in quo sunt plures modoi huiusmodi. ergo prae aliis est compo situs etc. Et sic patet quod omnis res citra deum est composita. Ion dicunt Boetius et Auicenna. De quod est citra primum: habet ab alio quod sit et ab alio quod hoc sit. Hoc est habet aliquid quae est ens et aliquid quo est hoc ens: et per consequens habet pluralitatem et compationem Hec ex praedicti doctoribus colligendo.