Quaestio 4

Quarto circa distinctione primam secundi quaero utrum viator operibus meritoriis insistendo ex hiis carior deo fiat

et videtur quod non quia tunc ex eis acquireret maiorem caritatem hoc falsum quia qualiter fieret ista maioratio non sine additione ex quaestionibus praecedentibus nec per additionem quia deus ipse solus augere potest effective caritatem et ipse ista potest eam augere sine additione sicut per additionem et superfluum est per plura fieri quod aeque potest fieri per pauciora minor patet que non est maioris potentiae ut videtur parvam caritatem facere magnam sine additione quam sit quod legitur mattheus 14 "acceptis quin panibus et duobus piscibus aspiciens in caelum benedixit et fregit dedit discipulis suis discipuli autem turbis et manducaverunt et saturati sunt et tulerunt reliquas 12 cophinos fragmentorum plenos manducantium autem fuit numeris 5 milia virorum exceptis mulieribus et parvulis" et simile fecit alias de 7 panibus et paucis pisticulis respectu 4or milium qui "comederunt omnes et saturati sunt et superfluit de fragmentis tulerunt 7 sportas plenas" matthaeus 15 et mattheus 16 increpans discipulos "modice inquit fidei quod nondum intelligitis neque recordamini 5 panum in 4 milia hominum et quod cophinos sumpsistis neque 7 panum in 4o milia hominum et quot sportas sumpsistis"

Ex hiis potest argui si deus substantias ita paucas et parvas ista potuit multiplicare sine appositione materiae extrinsecae igitur et modicam caritatem sine additione poterit maiorare

In oppositum arguitur per illud augustinus epistola quadam ad Ierominum et ponitur 3o sententiarum distinctione 36 capitulo 2 "ut generaliter inquid breviterque complectar quam de virtute habeo mnotionem virtus est caritas qua illud quod diligendum est diligitur haec et in aliis maior in aliis minor in aliis nulla est plenissima vero quae iam non possit augeri quamdiu hic homo vivit in nemine" est ergo semper potest viator fieri carior deo quam sit

Ista quaestio introducta est ad applicandum illi materiae so?pa?ta quaedam cuiusdam subtilis magistro et solvendum tractando illa per modum dubiorum

Primum ergo dubium sit utrum petrus in a sit carior deo quam linus fuit immediate ante a ponatur casus quod a sic ultimum instans terminans b horam et quod in primo instanti b hom horae sint petrus et linus aequaliter deo cari et quod ab illo instanti continue fiat unus minus carus deo per totam b horam uniformiter sit quod in a instanti primo per talem uniformem minorationem cesset esse carus ista quod in nullo instanti illius horae fuerit ista parvum carus quin postea minus carus hoc posito argui potest ad partem affirmativam sit petrus in a est carus et fuit per totum b aeque carus sit ista et linus in aliquo instanti b horae fuit minus carus m?to quam petrus in a et linus in quolibet instanti inter instans illud dandum et a fuit carus et minus carus quam in illo instanti dando ut patet ex casu igitur petrus in a est carior quam linus fuerit immediate ante a

Item petrus in a est plus quam duplo carior quam linus fuit immediate ante a et plus quam triplo et plus quam quadruplo et sic in infinitum ergo petrus in a est in infinitum carior quam linus fuit carus immediate ante a et assumptum probari potest quia omnem proportionem ymaginabile contingit invenire inter instans aequalitatis quo isti erant aeque cari et instans quo secundum ymaginationem casus linus cessat esse carus et quacumque istarum proportionum inter instans aequalitatis et ultimum instans est proportio qua petrus est in a carior quam fuit linus immediate ante a maior ex quo patet veritas assumpti antecedentis

Et istud ultimo acceptum patet per exemplum quia si sumantur duae librae aequales et diminuatur una continue quousque corrumpatur omnem proportionem ymaginablem contingit invenire inter terminum aequalitatis illarum duarum linearum et ultimum terminum corrumptionis alterius earumdem altera in eodem statu permanente ergo similiter in proposito

ad oppositum arguitur sic si hoc vel ergo petrus in a est in infinitum carior quam linus fuit immediate ante a vel solum finite si primum ergo petrus in a est infinite carus cum comparatum praesupponat positivum si ergo in infinitum est carior igitur infinite carus si detur 2m quod petrus in a solum finite est carior quam linus fuit immediate ante a sic ergo gratia exempli quod in decuplo sit carior

Contra inter instans quo petrus fuit decuplo carior lino et a lapsum est tempus et in medio istius temporis fuit petrus plus quam decuplo carior lino ex quo petrus semper mansit aeque carus et linus continue fiebat minus carus ergo falsum est quod petrus in a sit decuplo carior quam linus immediate ante a

Et simili modo argueretur quaecumque alia proportio daretur et quod in aliquo instanti ante a fuerit petrus praecise decuplo carior lino patet per propositionem supra positam et probatam quod omnem proportionem ymaginabilem habuit petrus secundum caritatem ad linum inter terminum aequalitatis et ultimum terminum corrumptionis quo scilicet huius desint habere caritatem

Praetera in aliquo instanti ante a petrus fuit decuplo carior lino secundum casum et proportionem praeacceptam et in aliquo instanti ante a fuit triplo carior et sic de quacumque alia proportione numerali ymaginabili in infinitum sed proportio excessus qua petrus in a est carior quam linus fuit immediate ante a est maior quacumque istarum proportionum ergo petrus in a est in infinitum carior quam linus fuit carus immediate ante a nam omnis proportio maior proportione dupla et tripla et sic in infinitum est infinita sic in proposito igitur

Respondetur a quodam quod haec consequentia non valet petrus in a est plus quam triplo carior quam huius fuit immediate ante a et plus quam 4lo et sic in infinitum ergo caritas petri in a est infinita sive ergo petrus in a est infinite carus nec in proposito comparatus praesupponit suum positivum et causa utriusque est quia nullus est gradus certus caritatis ex parte liiii ad quem fiebat comparatio caritatis petri

Sed contra si petrus in a sic in infinitum carior quam linus fuit carus immediate ante a ergo in infinitum fuit linus minus carus immediate ante a quam petrus sic carus in a et consequentia patet quia tunc plus quam in duplo minus carus fuit linus immediate ante a quam petrus in a et plus quam in 3lo minus carus et sic in infinitum ergo in infinitum fuit linus minus carus immediate ante a quam petrus in a et ista consequentia patet per hoc quod sola proportio in infinita est maior proportione 2la et 3la et sic in infinitum

Et antecedens istius ultime consequentiae patet quia plus quam in 2lo fuit linus nimus carus immediate ante a quam ipsemet fuerit in principio b horae et plus quam in 3lo minus carus et sic in infinitum ergo in infinitum fuit linus minus carus immediate ante a quam ipsemet fuerit in principio b horae ergo cum petrus in a sit praecise aeque carus sicut linus in principio b horae per causam ergo ad omne idem eandem habebunt proportionem et per consequens petrus in a est in infinitum carior quam huius fuit carus immediate ante a ut quod plus quam in duplo fuit linus minus carus immediate ante a et quam ipsemet in principio b horae et plus quam triplo minus carus et sit in infinitum probatur et huius in medio instanti b horae fuit in duplo minus carus quam ipsemet in principio b horae per casum quia continue et uniformiter fuit minus carus et minus per totam b horam et per consequens in principio 3ae partis proportionalis videlicet in principio post terminoris medietatis residui fuit in 4lo minus carus quam ipsemet in principio b horae et sic in infinitum procedendo cum tales partes proportionales sint infinite et ultra quamcumque istarum proportionum fuit linus minus carus inmediate ante a ergo in infinitum fuit huius immediate ante a minus carus quam ipsemet in principio b horae quod erat probandum

dicendum quod propositio proposita vera est in ad argumentum in contrarium concedendum est quod in infinitum est petrus in a carior quam linus fuit carus immediate ante a quia plus quam duplo et plus quam 3lo et sic in infinitum et similiter concedendum est quod in infinitum fuit linus minus carus immediate ante a quam petrus sit clarus in a sicut probavit unum argumentum ad hoc sed neganda est ulterior consequentia ergo petrus in a est infinite carus et causa est quia nullus fuit ultimum ulterius et remissius gradus caritatis secundum quem linus in essendo carus immediate ante a comparabatur caritati petri in a unde ad veritatem huius propositionis in infinitum est petrus carior in a quam linus fuit immediate ante a sufficit quod petrus in a sic carus et quod linus immediate ante a fuit carus et quod nullus fuerit minimus gradus quo ipse fuit carus sine medio ante a

et ad regulam illam comparatum praesupponit positivum et hoc debet intelligi quando fit comparatio inter certos gradus aliarum formarum sed sit non est in proposito

2m dubium est ante haec sit concedenda supposito casu ponendo petrus immediate post a habebit caritatem maiorem quam habebit linus immediate post a vel haec quam per eadem habeo petrus erit carior immediate post a quam linus erit carus immediate post a ponatur quod in a instanti praesenti sicut caritas petri et caritas lini aequales et continue per totam horam post a instans aequaliter fiant magis cari

Et tunc arguitur quod propositio proposita sic vera quia petrus in a nec habet maiorem caritatem quam linus habebit immediate post a et aliquando petrus habebit maiorem caritatem quam habebit linus immediate post a et nullum erit tempus post a ante quam habebit maiorem caritatem quam linus habebit immediate post a igitur sine medio post a seu immediate post a habebit petrus maiorem caritatem quam linus habebit immediate post a et quod nullum erit tempore etc probatio quia in a instanti innitaret caritatem habet petrus quam linus habebit immediatione post a et aliquando petrus habebit maiorem caritatem quam linus habebit immediate post a ergo aliquando incipiet vel nunc incipit petrus habere maiorem caritatem quam linus habebit immediate post a si nunc incipit habere habetur intentum quod tunc immediate post a habebit maiorem etc si non nunc sed post incipiet sic illud instans c ergo ante c non erit haec vera licet formetur petrus habet maiorem caritatem quam linus habuit immediate post a sed hic est falsum quia inter a et c erit tempus medium in cuius multis partibus erit vera vel formetur aliter ratio sive inceipere sic si nunc petrus habet minorem quam etc et aliquando habebit maiorem etc vel ergo immediate post a et habetur intentum vel terminus aliquod lil labetur antequam habebit maiorem quam etc et sic illud sed hoc falsum quia in medio illius temporis assignabilis foret haec vera petrus habet maiorem caritatem quam linus habuti immediate post a

Contra petrus et linus immediate post a habebit aeequales caritates ergo petrus non habebit maiorem immediate post a quam habebit huius immediate post a

praeterea si petrus habebit maiorem caritatem immediate post a quam etc ergo linus habebit minorem caritatem immediate post a quam habebit petrus immediate post a consequentia est bona ut videtur sed consequens falsum quia per casum in omni instanti post a habebunt caritates aequales

ad illud dubium dicendum quod probleumata probatur est verum in forma qua proponitur et causa est quia nullum tempus erit lapsum antequam petrus habebit caritatem maiorem quam habebit huius immediate post a et haec convertitur cum propositione prima haec tamen falsa est maiorem caritatem habebit petrus immediate post a quam linus habebit immediate post a quia nec illam quam nunc habet habebit maiorem immediate post a quam habebit linus immediate post a cum non possit habere maiorem quam habet sine additione caritatis alterius ex superius declaratis et exconpositum ex alia et ista non foret ista nec aliam habebit immediate post a sicut patet inducitve quia nullam aliam nisi per successivam eius productionem

primum argumentum probat verum propositum et rationes in oppositum ostendunt non oppositum illius sed istius maiorem caritatem habebit petrus inmediate post a quam habebit huius immediate post

3m dubium est ante supposito casu ponendo petrus habebit tantam caritatem ante a sicut unquam habebit ponatur quod petrus continue intendat caritatem suam usque ad a instans crastine diei ita tame quod a sic primum instans non esse petri et sic c tempus terminatum ad a instans per quod c petrus vivum praecise tunc probatur propositio assumpta sic petrus habebit caritatem per totum c tempus et petrus numquam habebit caritatem maiorem quam in c tempore ergo petrus habebit tantam caritatem in c tempore sicut unquam habebit antecedens patet ex casu et consequentia patet de se ut videtur

Praeterea petrus habebit tantam caritatem patet per casum ergo petrus tantam caritatem habebit ante a sicut unquam habebit

contra si petrus habebit tanta caritatem ante a sicud unquam habebit ergo in aliquo instanti ante a petrus habebit tantam caritatem sicut etc

Contra si petrus habebit tanta caritatem ante a sicud unquam habebit ergo in aliquo instanti ante a petrus habebit tantam caritatem sicut etc consequentia patet de se sic ergo illud instans b et probo hoc esse falsum quia inter b et a erit tempus medium in cuius posteriori mediate petrus habebit maiorem caritatem quam in b vel inmediate propinquiori ipsi b ergo petrus non habebit tantam caritatem in b sicut unquam habebit quod erat probandum

Praeterea ut ex casu patet in quolibet instanti ante finem temporis c petrus habebit minorem quam ipsemet habebit et in fine c temporis petrus non habebit caritatem ergo in c tempore petrus non habebit tantam caritatem sicut ipsemet habebit ergo nec ante a habebit tantam caritatem sicut unquam habebit

dicendum quod propositio proposita falsa est sicut unde probant argumenta in contrarium Et ad primum argumentum neganda est consequentia petrus habebit caritatem per totum c tempus etc et causa est quia ista petrus habebit tantam caritatem ante a sicut etc convertitur cum ista in aliquo instanti ante a petrus habebit tantam caritatem sicut unquam habebit et similiter haec petrus in c tempore habebit tantam etc convertitur cum ista in aliquo instanti c temporis habebit tantam caritatem sicut unquam habebit modo non sequitur petrus habebit caritatem in c tempore et philosophus non habebit maiorem caritatem quam habebit in c tempore ergo in aliquo instanti c temporis petrus habebit tantam caritatem sicut unquam habebit et ideo nec convertible cum consequente sequitur scilicet quod philosophus habebit tantam caritatem ante a sicut unquam habebit

aliter potest responderi sicud prius quod talis consequentia non valet cum verbis de futuro et causa est quia non supponitur in antecedente aliquis gradus maximus seu intensissimus caritatis quem petrus habebit in c tempore vel ante a ymmo casus ponit oppositum huius quod tamen requireretur ad hoc quod consequentia valeret et ideo in talibus casibus et consimilibus ubi non erit maximus gradus acquirendus sed potius sequitur oppositum bene enim sequitur petrus habebit caritatem in c et non habebit maiorem caritatem quam habebit in c et nullus est gradus caritatis intensissimus quem petrus habebit in c ergo petrus non habebit tantam caritatem in c sicut ipsemet habebit cum verbis tamen de praesenti bene valet quia cum et talibus gradus maximus caritatis supponitur

ad 2m negandum est antecedens et causa data est

4m dubium an haec sit vera supposito casu ponendo maiorem dilectionem vel caritatem habebit philosophus quam habebit huius ante a ponatur quod petrus et huius continue per b horam intedant suas caritates aequaliter praecise et quod in ultimo instanti b horae quod sit a sicut petrus et huius primo corrupti quo posito arguitur ad partem affirmativam sic dielctiones aequales habebunt isti in quolibet instanti ante a et in nullo instanti ante a habebit linus dilectionem ita intensam quin petrus habebit intentiorem et per consequens maiorem dilectionem habebit philosophus quam habebit linus ante a minor pater quia omnem gradum dilectionis quam habebit linus ante a excedit aliquis gradus dilectionis quam habebit petrus ante a

Praeterea in quolibet instanti ante a habebit huius minorem dilectionem dilectione quam habebit petrus ante a ergo maiorem dilectionem habebit per quam habebit linus ante a consequentia patet quaestio per conversionem et assumptum probatur quia quaelibet eius singularis vera est nam quocumque instans demonstraretur post illud ante a habebit petrus maiorem dilectionem quia per casum continue intendetur in eo caritas usque ad instans a

Sed contra nec ante a nec in a nec post a habebit petrus maiorem dilectionem quam habebit linus ante a ergo numquam habebit petrus maiorem etc consequentia patet et assumptum quia nec in a nec post a quia tunc petrus non erit per casum nec ante a quia acceptio quocumque instanti ante a sic illud c habebit linus maiorem dilectionem quam in c ergo in c non habet petrus maiorem dilectionem quam habebit linus ante a et sicut argumentum est de c instanti sic arguendum est de quolibet instanti ante a ergo in nullo instanti ante a habebit petrus maiorem dilectionem quam habebit huius ante a assumptum patet quo ad quamlibet eius partem per casum

Praeterea per totum tempus ante a erunt dilectio petri et dilectio lini aequales per casum ergo in nullae instanti ante a habebit petrus maiorem dilectionem quam habebit linus ante a quia per casum petrus non erit nec in a nec post a

ad illud negandum est proble?a quia in nullo instanti ante a ut de c probatum est habebit petrus maiorem dilectionem quoniam habebit linus ante a

ad primum argumentum in contrarium neganda est consequentia quia convertibile cum consequente non sequitur ex praemissis non enim sequitur in nullo instanti ante a habebit linus dilectionem ita intensam quin petrus habebit intensiorem ergo in aliquo instanti ante a habebit petrus maiorem dilectionem quam linus habebit ante a et causa duplex est prima quia nullum erit instans ultimum in quo petrus vel linus habebit caritatem secunda et maior quia nullus erit ulterius gradus et intensissimus dilectionis quem habebit petrus vel et huius ante a

ad 2m similiter neganda est consequentia ob causas praedictas

5m dubium est an supposito casu ponendo haec sit vera petrus habebit caritatem praecise ita intesam sicud habebit linus ante b Ponatur quod petrus et linus in primo instanti a temporis sint aeque cari et quod per totum tempus a suas caritates aequaliter intendant et quod in ultimo instanti a temporis quod vocetur b sic linus corrumptus et quod tunc vivat petrus et per modicum tempus ultra b suam caritatem intendat et sit a tempus mensuras esse lini hoc posito propositio proposita probatur quia per totum tempus a erunt caritates petri et lini aeque intense ex casu igitur dilectio petri erit ita intensa praecise sicut dilectio lini erit ante b vel arguitur sicut supra cum hoc verbo habebit si quis calumpniam velit hic ponere quam non ibi

Praeterea dilectio petri est minor quam dilectio lini erit ante b et dilectio petri est maior quam dilectio lini erit ante b ergo in aliquo instanti erit dilectio petri ita intensa praecise sicut dilectio lini erit ante b totum antecedens patet ex casu et consequentiam probo quia capio totum cuius per quod dilectio petri est minor quam erit dilectio lini ante b et totum tempus per quod est maior et sic c primum et de 2m tunc c et d tempora continuantur per aliquod instans sic illud g tunc in g instanti vel habebit petrus dilectionem ita intensam praecise sicut erit dilectio lini ante b et habetur propositum vel in g per aliquam latitudinem habebit petrus maiorem in g quam erit dilectio lini ante b et tamen ista latitudo sit divisibiliter et per cuius acquirenda mensura metaphysicae temporis in quo ista latitudo acquireretur ante g habebit petrus maiorem dilectionem quam erit dilectio lini ante b et si hoc ergo c non erit totum tempus per quod petrus habebit maiorem dilectionem quam erit dilectio lini ante b vel in g habebit minorem quam erit dilectio lini ante b et si haec ergo per aliquam latitudinem et per consequens cum ista non subito acquireretur sequitur quod pro isto tempore habebit petrus minorem dilectionem quam erit dilectio lini ante b et si hoc ergo d non erit adaequatum tempus per quod petrus habebit maiorem dilectionem quam erit dilectio lini ante b quod est iterum contra positum

vel post formetur haec ratio sicut formatur a ric 8 sopatae sic capio totum tempus per quod petrus habebit maiorem dilectionem quam habebit linus ante b et totum tmpus per quod non habebit maiorem quam habebit linus ante b quae duo tempora copulantur ad invicem et sic instans copulans g et consequenter formetur ratio sicut iam et tunc melius procedet

ad oppositum arguitur in nullo instanti a temporis habebit petrus dilectionem ita intensam praecise sicut erit dilectio lini ante b ut patet satis ex superius declaratis nec in aliquo instanti post b nec in b habebit petrus dilectionem ita intensam praecise sicut est dilectio lini ante b quia in b et post b semper habebit petrus dilectionem maiorem quam erit dilectio lini ante b quia in b et post b habebit petrus maior est dilectionem quam ipsemet habuit ante b ergo et maiorem quam dilectio lini fuerit ante b probo consequentiam semper enim ante b dilectio petrus et dilectio lini fuerint aequales ergo etc

Praeterea si sic et modo non habet petrus dilectionem ita intensam praecise sicud et dilectio lini ante b ergo petrus incipit vel incipiet habere dilectionem ita intensam sicut dilectio lini erit ante b sed hoc est falsum sicud patet inspicienti ad expositionem huius verbi incipit ergo dicendum quod probleu?a falsum est sicut probat actum in oppositum

ad primum argumentum neganda est consequentia et causa est quia nullus erit intensisimus gradus dilectionis quem habebit petrus vel linus ante b concedendum est enim in casu isto et consimilibus tamen verbo lquen futuro quod nec petrus habebit dilectionem ante b ita intensam praecise sicut erit dilectio lini ante b nec habebit ante b maiorem dilectionem quam erit dilectio lini ante b nec habebit minorem dilectionem quam erit dilectio lini ante b et una causa tum aliis praetactis est quod iste terminus quam in utraque propositione confundit et similiter iste terminus sicud in utraque propositione qua ponitur

ad 2m neganda est consequentia et ad probationem secundum formam quae ibi ponitur dicendum quod procedit ex falsa ymaginatione quia ex casu non est dare aliquod totum tempus in quo dilectio petri est minor seu in quo petrus habet dilectionem minorem quam dilectio lini erit ante b quia solum per praesens instans habet petrus minorem dilectionem quam habebit linus ante b primo iterum dico quod in a instanti habebit petrus dilectionem in maiorem quam erit dilectionem lini ante b et constat secundum casum quod inter haec instantia interrumpitur tempus medium cuius oppositum ymaginatur argumentum fiat ergo argumentum in forma quo ponitur immediate ante argumentum ad oppositum et tunc est bonum argumentum et multo difficilius primo

vel si quis positam formam velit meliorare dicat sic capio totum tempus in quo haec est vera dilectionem minorem habet petrus quam erit dilectio lini ante b et totum tempus in quo haec erit vera si ambae forentur maiorem dilectionem habet petrus quam fuit dilectio lini ante b haec duo tempora copulabuntur per instans sic illud g sic enim posito casu sumitur sola vera et procedit ratio probabiliter

Et si hoc modo fiat argumentum vel sicut prius immediate ante argumentum ad oppositum dubii 3ii principalis ad hoc ut prius neganda est principalis consequentia et ad probationem quando arguitur de g instanti medio inter c et d dicendum quod in ge g habebit petrus dilectionem maiorem quam erit dilectio lini ante b et neganda est ulterior consequentia tamen infertur igitur in g instanti medio inter c et d per aliquid dilectio petri erit maior quam dilectio lini erit ante b sed bene sequitur quod in b instanti erit dilectio petri maior per aliquid quam erit dilectio lini ante b per nihil tamen erit dilectio etc et causa est quia nunquam habuit linus dilectionem ita magnam quin adhuc habuit maiorem ante b vel formetur causa hic cum habebit

aliud dubium an supposito casu ponendo haec sit vera petrus habebit dilectionem duplo maiorem quam erit dilectio lini in a instanti ponatur casus quod b sit una hora et a ultimum instans illius horae et quod dilectiones petri et lini in principio b temporis sint aequales et quod intendant suas dilectiones per totam b horam ita tamen quod petrus sic velocius per b horam suam dilectionem intendat continue quam linus suam quod in omni instanti citra ultimum habeeat petrus 2lam et quod petrus sic incorrupto esse in a instanti et vivat linus in a isto posito arguitur ad partem affirmativam sic dilectio petri et dilectio lini simul incipiunt intendi vel ipsi simul incipiunt suas dilectiones intendere et per aequale tempus omnino intendent et per totum illud tempus intendet petrus suam velocius modo praetacto quam linus suam ergo per totum illud tempus habebit linus petrus dilectionem 2lo intensiorem quam linus et linus per casum in a nullam habebit dilectionem nec gradum dilectionis nisi quae acquiret in b tempore ergo petrus habebit dilectionem duplo intentiorem quam habebit linus in a instanti

praeterea si non ergo per aliam latitudinem deficiet ne habeat dilectionem duplo intensiorem quam erit dilectio lini in a sed hoc falsum quia quacumque latitudine domonstrata si per illam deficeret a gradu duplo ab ista quaquam habebit linus in a instanti ergo si petrus viveret in a instanti ista latitudo foret acquisita in petro in a instanti praecise consequentia patet quia si petrus viveret in a instanti ipse haberet in eodem instanti gradum dilectionis duplum ad illum quod habebit linus in a instanti

praeterea sic ista quod deus conservet in a instanti vel post non ob?ce corruptione petri in a instanti totam dilectionem quam acquiret petrus usque ad a instans istam habebit petrus quia nullam acquiret nisi quam habebit et ista erit dupla secundum intentionem ad illam quam habebit linus in a instanti ergo etc

ad partem negativam arguo sic si sic vel ergo ante a habebit petrus dilectionem duplo maiorem quam erit dilectio lini in a et hoc est manifeste falsum cum in nullo instanti ante a habebit in duplo maiorem quia in a primo esset dilectio petri si tunc viveret in 2lo maior in illa quam linus habebit in a instanti ut patet ex casu vel in a vel post a habebit petrus dilectionem duplo maiorem quam erit dilectio lini in a et hoc falsum quia per casum petri non erit in a nec post a

praeterea si petrus dilectionem habebit duplo maiorem etc et non habet nunc duplo maiorem etc igitur incipit vel incipiet habere duplo maiorem quam erit dilectio lini in a et hoc falsum quia manifestum est quod non incipit habere duplo maiorem etc igitur si habebit duplo maiorem etc incipiet habere duplo maiorem sed hoc est falsum quia nec in a nec post a erit ergo oportebit ponere quod ante a incipiet habere petrus dilectionem duplo maiorem quam dilectio lini erit in a sic illud c instans ante a in quo petrus incipiet habere dilectionem duplo maiore etc et tunc cum inter c et a instantia erit aliquod tempus medium et immediate posteriori illius temporis habebit petrus maiorem dilectionem quam immediate priori et propinquiori ipsi c et per concessu immediate propinquiori ipsi c vel in ipso c petrus habebit dilectionem duplo maiorem quam erit dilectio lini in a ergo inmediate posteriori et propinquiori ipsi a habebit petrus dilectionem plus quam 2plo maiorem quam erit dilectio lini in a instanti et per consequens per tempus ante a petrus plus quam duplo velocius intendet dilectionem suam quam linus suam 9 falsum et contra casum quia positum est et quod praecise sit velocius intendet petrus usque a suam caritatem quam linus quod in omni instanti citra a habeat caritatem duplam ad linum

dicendum quod probeleuma est falsum sicut probant rationes in oppositum

ad primum pro ipso neganda est consequentia et causa est quia non uterque istorum manebit in fine b temporis

ad 2m similiter neganda est consequentia et causa est quia nullus erit gradus incensissimus quem habebit petrus

ad 3m dicendum quod istam non habebit petrus quia in nullo instanti habebit eam et ad probationem potest dici quod aliam acquireret id est erit in acquirendo aliam quam non habebit cuius causa non est nisi quia ipse non erit quando ista erit in completo esse si autem intelligeretur aliam acquiret id est est in alicuius acquisito esse et tamen quod istam non habebit haec non starent simul

ad argumentum principale quod 5 panes in se divina potentia multiplici sunt sine additione ergo similiter potest parva caritas fieri magna sine additione respondet in aliter sententiarum in simili de multiplicatione coste in se ipsa de qua fiebat corpus primae in litteris unde libro 2o distinctione 18 capitulo 4 solet inquid quaeri utrum de costa illa sine additione rei extrinsece facta sic multipliciter et contra dicentes quod non arguit ibi sic si ad perficiendum corpus mulieris deus extrinsecum augmentum addidisset maius illud esset quam ipsa costa ideoque potius de isto quam de costa multipliciter facta deberet dici de quo plures accepisset sic partes Restat ergo ut de sola proprius substantiae costa sine omni extrinseco per divinam potentiam in se ipsa multiplicata mulieris cul corpus dicatur factum eo sane miraculo quo postea de quinque panibus ihesu ce?ti benedictione multiplicis quinque milia hominum satiata sunt haec iste

Et eadem rationem q de verbo ad verbum potuit hugo de sacramentis libro 1 parte 6 capitulo 36 et argumentum idem contra priorem opinionem quam magister recitat et inprobat ponit hugo contra eam ibidem capitulo 37 post medium capituli ista verva essent bene pulchra si esset bene intelligibile quod dixerunt et faceret hoc meritum pro opinionem similiter pulchra in verbis quae ponit caritatem primo parvam sine omni addito multiplicari vel per viam multiplicionis maioriari in se ipsa

sed hic in primis quaererem utrum materia coste fiebat tota in corporis mulieris ita ut verum sit dicere quod a erat b vel a est b vel non sit a nomen materiae illius coste et b nomen materiae totius corporis mulieris ita quod nulla alia fuerit materia in muliere iam facta quam prius coste praecise et hoc non est bene ymaginabile nisi per rarefactionem solum fuerit maiorata et tunc etiam multiplicatio illa non differret a rarefactione sicut probari potest x super genese in fine nec esset talis multitudo opus solius dei vel soli deo possibile contra beatum augustinus super genese ut recitat magister ubi prius penultimo capitulo distinctione 18 et corpus etiam mulieris fuisset inproportionaliter nimis rarum vel non esset debita correspondentia in materia et forma in corpore illius mulieris nec est bene ymaginabile quod ista materia extendatur usque ad statam tantae mulieris sicut fuit praeterea multipliciter et quod materia sic extensa esset ita densa sicut prius vel sicut requirit forma mulieris sine omni novitate materiae concreatae vel appositae et si fuerit concreatio novae materiae licet non per se creatio alicuius materiae nichil faceret hoc argumentum ad propositum de augmentatione caritatis quia non plus qu?tur ibi

Praeterea non oportet hic multum curare magistri opinionem vel hugonis si velint dicere quod materia ista fuerit multiplicata id est facta magna sine nova parte extrinsecus apposita vel concreata quia opinionem eorum mulieri ducit eos ad unum inconveniens ab omnibus communiter negatum scilicet quod numquam fuit nec erit de substantia alicuius hoinis quo ad manet nisi quod realiter fuerit in primo homine dicit omne sic distinctione 30 secundi quod mulier non formaliter in primo homine fuisse dicitur omne quod in humanis corporibus est descendit quae a primo parente lege propagationis et in se auctum et multiplicatum est natura exteriori substantia in illud transeunte et ipsum in futuro resurget transmisit enim adam modicum quod de substantia sua in corpora filiorum quando eos procreavit id est modicum aliquid de massa substantiae eius divisum est et in de forma cum corpus filii sui quia multiplicatione rei extrinsece adiectione auctum est et de illo quidem augmento ad id idem separatur unde formantur posteriorum corpora et ita progreditur pro creationis ordo lege propagationis usque ad finem generis humani

Quod sequenti capitulo dicit posse ostendi ratione quia puer qui statim post ortum moritur in illa statatur resurget quam habiturus erat si viveret usque ad aetatem 3o annorum parva fuit in ortu in resurrectione tamen magna erit nisi sui in se multitudine unde apparet quod etiam si viveret non aliunde sed in se augeretur ista substantia sicut costa de qua facta est multipliciter et sicut panes partes evangelista haec iste

Et idem tenet hugo ubi supra libro primo de sacra partis 6 capitulo 37 dicens sit non itaque coste illi extrinsecus aliquid additum est sed ipsa ex semet ipsa divina virtute operante multiplicata est quemadmodum postea naturam humanam a primis parentibus in subsequentem generationem somantam iam a modico in tantum multiplicatam criminus ut multa hominem milia ex ea iam excervisse videamus haec

Sed haec non videntur vera nec doctor quae conte?nt ergo antecedens primum datu a magistro et hugonis nisi intelligatur melius quam ipsi exprimant non est verum quod aut haec non sit vera patet quia talis multiplicatio secundum hugonem ubi supra proximo est opus solius dei sicut et creatio ergo et generatio humana non est quo ad corpus pviam naturae vel non est hominis ab homine propagatio per naturam

Item secundum philosophum semen de quo generatur homo secundum corpus non est de substantia hominis secundum actum sed est tibi superfluum illi individuo generati

Item constat ratio superius facta in prima quaestione huius secundi quod pede musce posset deus nullo sibi addito vel subtracto facere per sui multiplicationem in se meliorem et maiorem nullam secundum saltem bonitatem quantitativam quam forte materialiter vel corporaliter mille mundana corpora si darentur

Istam tamen viam curiosius inprobandam successioni meo et aliis medicis derelinquo et hoc solum capio quod si verum different multipliciter et hugo in hac parte non iuvaret pro opinione de augmento caritatis et formarum aliarum quia formae tales secundum intentionem licet ab activis diversis uniformiter augmentatur sic scilicet quod si una per additionem et quaelibet sed aliae per additionem sit quod non per talem multitudinem ergo et caritas minor patet quia aqua igni superposita fit calida et calior per actionem naturalem ignis sed talis multiplicatio secundum eam ponentes fit a solo deo active igitur ultima minor patet per magistrum ubi supra ubi gratia distinctione 18 secundi capitulo 4 ubi facit istam consequentiam angeli nullam possunt creare nullam ergo nec formare costam in mulierem neque carnis supplementum in locum coste solus enim deus id est trinitas est creator facta est ergo femina deo a deo etiam si costa ministrata sit per angelos

Item hugo ubi supra capitulo 37 sen vel sextae partis ponit 6 modos operandi et post ex hiis 6 operibus 4 soli deo possibilia sunt de nihilo enim aliquid facere et de aliquo aliqua in maius et de aliquibus aliquid in minus sive de aliquo nihil solus deus potest et opus primum est opus creationis 2m est opus multiplicationis etc

Praeterea videtur quod magister et hugo non negent immo ponant in tali multiplicatione novum aliquid fieri et concreari et quod non neget nisi additum materiae praeexistentis quia aliter consequentia magistri iam proximo posita quod angeli non potuerit facere illam multiplicationem quia nullam habent consequens possusnt communicare naturam non valeret hugo similiter ubi supra proximo rursum inquid cum de aliquo plus sic aliquid fit quia nisi in eo quod iam aliquid est aliquid fieret ipsum quo dpostea plus ibi est non esset ecce quam plane ponit quod ibi sic aliquid in illo quod praefuit parvum ut haberetur maius aliter ergo potest dici uno modo tenendo opinionem quam circa hoc inprobat magister pro qua respondet doctor nostri rationi magister et hugo quod licet materiae coste fuerit addita materia vel praeiacens vel de novo creata non tamen magis debuit dici corpus membris factum de illa materia quam de costam quia non fuit factum de illa materia nisi costa medietate facta prius transmutatione istius materiae in costam

vel aliter quod sicut videmus quod ad habendum hominis perfectam quantitatem plus superaddi de materia quam fuerit in semine et tamen magis dicimus corpus perfectum esse ex semine quam ex illa superaddita materia ita hic

Istas responsiones ponit Richardus de media villa libro 2 distinctione 18 quaestione 1 in responsione ultimi argumenti

ad 2m argumentum magistri quod ista sic in propagatione decremento primi dicendum quod consequentia ista non valet quia sufficit quod resurgat in materia alia quam eius anima informavit vel quae unquam fuit pars fetus vel embrionis et certe ista est maior quam requiratur ad staturam hominis magis si tota simul collecta fuerit ergo etc

Aliter posset hoc teneri per viam iam proximo tactam in ultima auctoritate posita de hugone quoduid ibi crearetur vel concrearetur plus de simili et quod sic fieret ibi maius quam ante non per appositionem materiae extrinsecae praexistentis et tamen non differetur illa creari proprie sed ad creari sicut secundum philosophum primo de generatione augmentatio non differt a generatione est tamen vera ad generationem et ista via esset clara

aliis etiam duobus modis clarissimis potest salvari praetacta coste et 5 panum multiplicatio sine omni appositione vel concreatione vel ad creationem etiam materiae novae unus modus esset quod unumquemque istorum panum deus apposuisset in suis frustis mediate ministerio discipulorum mille hominibus esse modo quo posset eundem panem numero integrorum ponere intentum distinctis locis eiusdem mensae per istam potentiam quo potest facere et de facto facit idem corpus in multis locis distinctis nam idem corpus suum numero eest ubicumque est aliqua hostia consecrata et minori miraculo secundum valentes doctores et secundum veritatem posset in tot locis ponere corpus christi non sit sacramenti sed secundum essendi modum quantitativum et naturalem et si sic fieret 100 homines possent se reficere de tali pane ecce una possibilitas satis clara

2us modus aeque clarus esset secundum quem nullus gustaret panem quoniam alius iste scilicet sic ista quod quibus istorum 5 panum ymaginetur dividi in 100 frusta aequalia et tunc habebuntur ibi 500 frusta aqualia faciat ergo deus sicut notum est fideli cuilibet ipsum posse cuiuslibet istorum 500 frustorum materiam perfici non solum forma priori sua sed etiam indistinctis fitubus actibus cuiuslibet aliorum 500 frustorum et similiter cuiuslibet alterius frusti materia perficiatur illis formis aliis 500 quo factio habentur 240000 frustorum aequalia quorum nullum est aliud neque pars alterius licet pars alia essentialis unius sit pars alterius essentialis et econtra natura tamen integralis unius est pars alterius eorumdem integralis volendo nunc integralem partem aliquam compositam ex materia et forma et si ista frustra de quantis unus panis continebat 100 distribuantur in 5 milia hominum cuilibet homini venient 50 frusta quae aequivalerent dimidium panem et hoc videretur satis pro una vite et si tot non sufficiant fiat divino prima in partes mimitiores et provenit cuilibet portio bene maior ecclesiae vera multiplicatio et nota fidelibus esse possibilis sine materia extrinseca addita pars 5 panibus et forte multas vias aeque claras nobis ignotas novit deus cui non est inpossibile omne verbum

via magistri et hugonis quam praetendunt verba prima facie et ex qua ostendunt istam viam propagandi hominis per multiplicationem solam sine addito novae materiae est via magnae fidei non necessarie sed sine intellectu sicut esset ista via quae poneret dei omnipotentiam posse facere duo contradictoria simul vera si autem intelligant dicta sua secundum aliquem de tribus modis ultimo tactis sicut de primo eorum videtur verisimile quod tamen non assero licet auctoritas ultima hugonis illum innuant tunc possunt quantum ad propositum spectat de augmentatione formarum per locum a simili rationabiliter sustineri sed si in nullo istorum modorum intelligenda auctoritas evangelii modum augmentationis formarum inprobat praenotatum igitur etc