Tractatus 22

Ab eo quod scriptum eat, Amen, amen dico vobis quia qui verbum meum audit, et credit ei qui misit me, habet vitam aeternam; usque ad id, Quod non quaero voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui me misit. Cap. v, f. 24 30.

i. Nudiustertiani et hesterni diei sermones redditos vobis sequitur hodierna evangelica lectio, quam ex ordine pertractemus, non pro ejus dignitate, sed pro viribus nostris: quia et vos non proinundantis fontis largitate, sed pro vestro modulo capitis. Et nos non tantum dicimus in aures vestras, quantum ipse fons manat; sed quantum capere possumus, quod in vestros sensus trajiciamus, abundautius operante ipso in cordibus vestris, quam nobis in auribus vestris. Res enim magna tractatur, et non a magnis, imo multum parvis: spem tamen et fiduciam dat nobis, qui magnus propter nos factus est parvus. Si enim ab illo non exhortaremur, nec iuvitaremur ad eum intelligendum, sed desereret nos tanquam contemptibiles; quia capere non possumus divinitatem ipsius, si non caperet ipse mortalitatem nostram, et perveniret ad nos ut loqueretur nobis Evangciium; si quod in nohis abjectum et minimum est, noluisset communicare nobiscum; putaremus cum noluisse nobis dare magnum suum, qui suscepit parvum nostrum. Haec dixi, ne quis vel nos reprehendat ista. tractantes, quasi multum audaces; vel de se desperet quod possit capere dono Dei, quod illi d gnatus est loqui Filius Dei. Ergo quod loqui nobis dignatus est, debemus cre­ dere, quia voluit ut intelligamus. Sed si non possumus,praestat intellectum rogatus,qui verbum praestitit non rogatus.

i. Ecce quae verborum ista secreta sint, attendite. Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit a qui misit me, habet vitam aeternam. Ad vitam certe aeternam omnes tendimus; et ait, Qui verbum meum audit, et credit ei qui misit me, habet vitam oeternam. Numquid ergo audire nos voluit verbum suum, et intelligere noluit? Quandoquidem si in audiendo et credendo vita aeterna est, multo magis in intelligendo. Sed gradus pietatis est fides, fidei fructus intellectus, ut perveniamus ad vitam aeternam, ubi non nobis legatur Evangelium; sed ille qui nobis modo Evangelium dispensavit, remotis omnibus le­ ctionis paginis, et vocc lectorisettractatoris, appa­ reat omnibus suis purgato corde assistentibus, et in corpore immortali jam nunquam morituris, mundans eos, et illuminans viventes, et vidontes quod in prin.. cipio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum (Joan. i, i). Nunc ergo qui sumus attendamus, et quem audiamus cogitemus. Deus est Christus, et cum hominibus loquitur: capi se vult, faciat capaces; videri se vult, aperiat oculos. Non tamen sine causa loquitur nobis, nisi quia verum est quod promittit nobis.

3. Verba mea, inquit, qui audit, el credit ei qui me misit, habet vitam oeternam, et in judicium non veniet, sed transiit a morte ad vitam. Ubi, quando venimus de morte ad vitam, ut non in judicium veniamus ? In hac vita transitur a morte ad vitam; in hac vita quae nondum est vita, hinc transitur a morte ad vitam. Quis est ille transitus? Qui audit verba mea, dixit, et credit ei qui misil me. Servans ista credis, et transis. Et est qui stando transit ? Plane est: stat enim corpore, transit mente. Ubi erat, unde transiret, et qno transit? Transit a morte ad vitam. Vide unum hominem stantem, in quo agatur totum hoc quod dicitur. Stat, audit; forte non credebat, audiendo credit: paulo ante non credebat, modo credit; quasi de regione infidelitatis ad regionem fidei transitum fecit, moto corde, non moto corpore, moto in melius 1: quia iterum qui deserunt fidem, moventur in deterius. Ecce in hac vita, quae, sicut dixi, nondum est vita, transitur a morte ad vitam, ut in judicium non veniatur. Quare autem dixi quia nondum est vita ? Si vita esset ista, non diceret Dominus cuidam, Si vis venire ad vitam, serva mandata (Matlh. XIX, i7). Non enim ait illi, Si vis venire ad vitam aternam; non addidit aeternam, sed tantum dixit, vitam. Ergo ista nec vita nominanda est, quia non est vera vita. Quae est vera vita, nisi quae est aeterna vita ? Audi Apostolum dicentem ad Timotheum: Proecipe divitibus hujus sPeculi, non superbe sapere, neque sperare in incerto divitiarum; sed in Deo vivo, qui proestat nobis omnia abundanter ad fruendum: bene faciant, divites sint in operibus bonis, facile tribuant, communicent. Utquid hoc? Audi quod sequitur: Thesaurizent sibi fundamentum bonum in futurum, ut apprehendant veram vitam ( I Tim. VI, 17-19 ). Si debent sibi thesaurizare fundamentum bonum in futurum, ut apprehendant veram vitam; proiecto ista in qua erant, falsa vita est. Nam utquid vclis apprehendere veram, si jam tenes veram ? Apprehendenda est vera ? migrandum est a falsa. Et qua migrandum? quo? Audi, crede; et transitum facis a morte ad vitam, et in judicium non venis.

4. Quid est hoc, Et in judicium non venis? Et quis melior erit Paulo apostolo, qui ait; Oportet noa exhiberi omnes ante tribunal Christi, ut illic recipiat unus­ quisque quoe per corpus gessit, sive bonum sive malum (II Cor. v, 10) ? Paulus dicit: Oportet nos exhiberi omnes ante tribunal Christi; et tu libi audes promit- tere quia in judicium non venies, Absit, inquis, ut ego mihi hoc promittere audeam: sed credo promittenti. Salvator loquilur, Veritas pollicetur, ipse dixit mihi, Qui audit verba mea, et credit ei qni me misit, habet vitam oeternam, et transitum facit de morte in vitam, ct in judicium non veniet. Ego ergo audivi verba Domini mei, credidi; jam infidelis cum essem, factus sum fidelis: sicut Inc monuit, transii a morte ad vitam, ad judicium non venio; non praesumptione mea, sed ipsius promissione. Paulus autem contra Christum loquitur, servus contra Dominum, discipulus contra magistrum, homo contra Deum, ut cum Dominus dicat quia qui audit et credit, transit a morte ad vitam, et in judicium non veniet, dicat Apostolus, Oportet nos omnes exhiberi ante tribunal Christi? Aut si ad judicium non venit qui ad tribunal exhibetur, nescio quomodo intelligam.

5. Revelat ergo Dominus Deus noster, et per Scripturas suas admonet nos quomodo intelligatur, quando dicitur judicium. Ilortor ergo ut attendatis. Aliquando judicium pocna dicitur: aliquando judicium discriminatio dicitur. Secundum illum modum quo dicitur judicium discriminatio, oportet nos omnes exhi­ beri ante tribunal Christi, ut illic recipiat homo quae per corpus gessit, sive bonum sive malum: ipsa est enim discriminatio, ut bonis bona, malis mala distribuantur. Nam si judicium semper in malo acciperetur, non diceret Psalmus, Judica me, Deus. Audit forte aliquis dicentem, Judica me, Deus, et miratur. Solet enim homo dicere, Ignoscat niihi Deus; Parce mihi, Dens: quis est qui dicat, Judica me, Deus ? Et aliquando in Psalmo versus ipse in diapsalmate ponitur, qui praebeatur a lectore, et respondeatur a populo. Non forte alicui cor percutitur, et timet cantare Deo et dicere, Judica me, Deus? Et tamen cantat populus credens, nec putat se male optare quod didicit a divina lectione: et si parum intelligit, credit aliquid boni esse quod cantat. Et tamen et ipse Psalmus non dimisit hominem sine intellectu. Secutus enim, verbis posterioribus ostendit quale judicium diceret; quia non est damnationis, sed discretionis. Ait enim, Judica me, Deus. Quid est, Judica me, Deus ? Et discerne causam meam a gente non sancta. Ergo secundum hoc judicium discretionis, oportet nos onmes exhiberi ante tribunal Christi. Secundum judicium autcm damnationis, Qui audit verba mea, inquit, et credit ei qui misit me, habet vitam oeternam, et in judicium non veniet, sed transitum facit a morte ad vitan, Quid est, in judicium non veniet? In damna. tionem non veniet. Probemus de Scripturis quia dictum est judicium ubi paena intelligitur: quanquam et in hac ipsa lectione paulo post audietis ipsum verbum judicii non positum nisi pro damnatione et poena (Infra, n. 15). Tamen Apostolus dicit quodam loco, scribens ad eos qui Corpus quod fideles nostis, mala tractabant; et propter quod male tractabant, corripiebantur flagello Domini: ait enim illis, Propterea multi in vobis infirmi et oegroti dormiunt sufficienter I. Multi enim propterea etiam moriebantur. Et secutus est i Si enim noa ipsos judicaremus, a Domino non ju­ dicaremur: hoc est, si nos ipsos corriperemus, a Domino non corriperemur. Cum judicamur autem, a Domno corripimur, ne cnm hoc mundo damnemur (I Cor. XI, 30-32). Sunt ergo secundum poenam qni judicantur hic, ut parcatur illis ibi; sunt quibas £arcilur hic, utabundantius torqueantur ibi: sunt autem quibus distribuuntur ipse poenae sine flagello ponti, si flagello Dei correcti non fuerint; nt cum hiC contempserint patrem verberantem, ibi sentiant judicem punientem. Ergo est judicium quo missurus est Dius, id est Filius Dei, in fine diabolum et angelos ejus, aL omnes infideles et impios eum eo: ad hoc judicium non veniet, qui modo credens transitum facil a morte ad vitam.

6. Etenim ne putares credendo te non moriturum secundum carnem, et accipiendo carnaliter dicerus tibi, Dominus meus mibi dixit, Qui audit verba mea, et credit ei qui misit me, transiit a morte ud vitam; ergo ego credidi, non sum moriturus: scias te mortem quam debes supplicio Adam, persoluturum: accepit enim ille, in quo tunc omnes fuimus, Morte morieris (Gen. II, 17); nec potest evacuari divina sententia. Sed cum persolveris mortem viteris dominis, susci- pieris in vitam stemam navi hominis, et tranSitAm facies a mortead vitam. Modo interim fac transitum vitae. Qiuecst vita tua ? Fides: Justus ex fide vivit (Habac. n, i; Rom. i, 17). Infideles quid? Mortui sont. Iter tales mortuos erat ille corpore, de qoo dicit Dominus: Di­ mitte mortuos, sepeliant mortuos suos (Matth. VIII, 22). Ergo et in hac vita sunt mortui, sant vivi, et. quasi omnes vivunt. Qui sunt mortui ? Qui non crediderunt. Qui sunt vivi? Qui crediderunt. Quid dicitur mortuis ab Apostolo? Surge, qui dormis, Sed somnum, inquit, dixit, non mortem. Audi sequentia: Surge, qui dormis, et exsurge a mortuis. Et quasi diceret, Quo ibo ? Ei it. luminabit te Christus (Ephes. v, 14). Jam cum te credentem illuminaverit Christus, transitum facis a morte ad vitam: mane in eo quo transisti, et non venies ad judicium.

7. Exponit illud jam ipse, et sequitur: Amen, amen dico vobis. Ne forte quia dixit, transit a morte ad uitam, intelligamus hoc in futura resurrectione, ostenr dere volens quomodo transit qui credit; et hoc esse transire de morte ad vitam, transire ab infidelitate ad fidem, ab injustitia ad justitiam, a superbia ad humilitatem, ab odio ad charitatem: nunc nil, Amen, amen tito vobis, quia Venit hora, ei nunc tat. Quid evidentius? Jam certe aperuit quod dicebat, quia modo fit quo nos Christus hortatur. Venit hora. Quae bora? Et nunt eat, quando mortui audient vocem Filii Dei, et qui audierint vivent. Jam de his mortuis locuti sumus. Quid putamus, fratres mei? in ista turba quae me audit, nulline sunt mortui ? Qui enim creduntet secundum veram fidem agunt, vivunt et mortui non sant: qni autem vel non credunt, vel sicut daemones credunt, trementes (Jacobi It, 19) et male viventes, Filium Dci confitentes et charitatem non habentes, mortui potius deputandi sunt. Et tamcn agitur adhuc hora ista. Non enim hora de qua locutus est Domitius, uria crit hora de duodecim horis unius diei. Ex qno locutus est usque ad hoc tempus, et usque ad finem sxcult, ipSa una hora agitur, de qua dicit in Epistola sua Joaa'anes, Filioli, novissima hora est (i Joan. ii, 18). Ergo nunc est. Qui vivit, vivat: qui mot'tuus erit, vivat; audiat vocem Filii Dei qui mortuus jaccbat, surgat, et vivat. Clamavit Dominus ad sepafcrum Lazari, et quatriduanus mortuus r6surrexit. Qui putebat, in auraS processit; sepultus erat, lapis superpositus crat, vox Salvatoris irrupit duritiam lapidis: et cor tuum ita durum est, ut nondum illa vox drvind te rumpat! Surge in corde tuo, procede de sepulcro tuo. Etenim mortuus in corde tuo tanqUam in sepulcro jacebas, et tanquam saxo malae consuetudinis gravabaris. Surge, et procede. Quid est, Sufge, et procedet Crede, et confitere. Qui enim credidit, surrexit; qui confitetur, processit. Quare processiSse diximus confitentem? Quia antequam confiteretur, occultus erat; cunV autem confitetur, procedit de tenebris ad lucem. Et cum confessus fucrit, quid dicitur ministris i Quod dictum est ad funus Lazari, Solvite illum, et sinite abire (Joan. XV, 38-44). Quomodo ? Dictum est ministris Apostolis, Quoe solveritis bt terra, soluta erunt et in caelo (Matth. XVIII, 18).

8. Velit hora, et nunc est, quando mortui audient vo­ cem Filii Dei, et qui audierint vivenL Unde vivent? De vita. De qua vita? De Christo. Unde probamus quia de vita Christo? Ego sum, inquit, via, veritas et vita (Joan, XIV, 6). Ambulare vis? ego sum via. Falli non vis? ego sum veritas. Hori non vis? ego sum vita. Hoc dicit tibi Salvator tuus: Non est quo eas, nisi ad me; non est qua eas, nisi per mc. Nunc ergo ista hora agitur, boc et agitur plane, et omnino non cessatur. Surgunt homines qui mortui erant, transeunt ad vilam, ad vocem Filii Dei vivunt, de illo, perseverantes in fide ipsius. Habet enim Filius vitam, unde vivant credentes habet.

9. Et quomodo habet ? SiCut habet Pater. Audi ipsum dicentem, Sicut enim Pater habet vitam in semet­ ipso, sic dedit et Fitio vitam habere in semetipso. Fratres, ut potero dicam. Haec sunt enim illa verba quae parvum intellectum perturbant. Quare addidit,in semet­ ipso? Sufficeret ut diceret, Sicut enim Pater habet vi­ tam, sic dedit et Filio habere vitam. Addidit, in semet­ ipso: habet enim in semetipso Pater vitam, habet et Filius in semetipSo. Aliquid intelligere nos voluit, in eo quod ait, in semetipso. Et hic secretum in verbo hoc clausum est: pulsetur, ut aperiatur. 0 Domine, quid est quod dixisti ? In semetipso, quare addidisti ? Etenim Paulus apostolus quem vivere fecisti, non habebat vitam ? Habebat, inquit. Quantum bomines mortui ut reviviscant, et ad verbum tuum credendo trans. eant: cum transierint, non in te babebunt vitam! Habebunt; nam et ego paulo ante dixi, Qui audit verba mea, et credit ei qui me misit, habet vitam aeternam. Ergo illi qui in te credunt, habent vitam: et non dixisli, in semetipsis. Cum autem de Patre loquereris, Sicut Pater habet vitam in semetipso: rursus, cum de te loquereris, dixisti, sic et Filio dedit habere vitam vi semetipso. Sicut liabct, sic dedit habere. Ubi habet? In semetipso. Ubi dedit habere? In semetipso. Paulus ubi habet? Non in semetipso, sed in Christo. Tu fide­ lis ubi habes? Non in temetipso, sed in Christo. Videamus si hoc dicit Apostolus: Vivo autem jam non ego, vivit vero in me Christus (Galat. II, 20). Vita nostra tanquam nostra, id est, de voluntate propria nostra, non erit nisi mala, peccatrix, iniqua: vita vero bona de Deo in nobis est, non a nobis; a Deo nobis datur, non a nobis. Christus autem in semetipso habet vitam sicut Pater, quia Verbum Dei. Non modo male vivit, et modo bene vivit: homo autem, modo male, modo bene. Qui male vivebat, in vita sua crat: qui bene vivit, ad vitam Christi transiit. Particeps factus vitae, non eras quod accepisti, et eras qui acciperes: Filius autem Dei non quasi primo fuit sine vita, et accepit vitam. Si enim sic illam acciperet, non eam haberet in semetipso. Quid est enim, in semetipso? Ut ipsa vita ipse esset.

10. Adhuc aliud planius fortasse dicam. Lucernam quisque accendit: exempli gratia, lucerna (a) illa quanlum pertinet ad flammulam quae ibi lucct, ignis ille habet lucem in semetipso; oculi autem tui qui lucerna absente jaccbantetnihil vidcbant, jam et ipsi habent lucem, sed non in semetipsis. Proinde si se a lucerna averterint, tenebrantur; si se converterint, illuminantur. At vero ille ignis quamdiu est, lucet: si volueris illi lucem tollere, simul et ipsum exstinguis; nam sine luce non potest remancre. Sed lux Christus inexstinguibilis et coaeternus Patri, semper candens, semper lucens, semper fervens: nam si non ferveret, numquid diceretur in Psalmo, Nec est qui se abscondat a calore ejus (Psal. XVIII, 7)? Tu autem in peccato tuo frigidus cras, converteris ut fervescas: si recesseris, frgescis. In peccalo tuo tenebrosus eras, converteris ut illumineris: si averteris te, obscuraberis. Proinde quia in te tenebrae eras, cum illuminaberis, non eris lumen, quamvis sis in lumine. Ait cnim Apostolus: Fuistis aliquando tenebroe; nunc autem lux in Domino (Eplles. v,8). Cum dixisset, nunc autem lux: addidit, in Domino. In te ergo tenebrae, luxin Domino. Lux quare? Quia participatione lucis illius lux es. Siautem a lucerna illuminaris, recesseris, ad tenebras tuas redis. Non sic Christus, non sic Verbum Dei. Sed quomodo? Sicut habet Pater vitam in semetipso, sic dedit et Filio habere vitam in semetipso: ut non participatione vivat, scd incommulabiliter vivat; et omnino ipse vita sit. Sic dedit et Filio habere vitam. Sicut habet, sic dedit. Quid interest ? Quia illededit, iste accepit. Numquid jani erat quando accepit ? Numquid iutelligimus Christum aliquando fuisse sine lucc, cum ipse sit Sapientia Patri, de qua dictum est, Candor eat lucis aeternae (Sap. VII, 26)? Ergo quod dicitur, dedit Filio, tale est ac si diceretur, genuit filiam: generando enim dedit. Quomodo dcdit ut esset, sic dedit ut vita esset, et sic dedit ut in semetipso vita esset. Quid est, in semetipso vitaesset?Non aliunde vita indigeret, sed ipse esset plenitudo vitae, unde credentes alii viverent dum viverent. Dedit ergo illi habere vi­ tam in semetipso: dedit tanquam cui? Tanquam Verbo suo, tanquam ei qui in principio erat Verbum,etVer­ bum erat apud Deum.

ii. Deinde quia homo factus, quid illi dedit? Et potestatem dedit ei judicium facere, quoniam filius hominis eat. Secundum quod Filius Dei est, sicut ha­ bet Pater vitam in semetipso, sie et dedit Filio vitam habere in semetipso: secundum autem quod filius Iiominis est, potestatem dedit ci judiciutn faciendi. Hoc est quod hesterno die exposui Charitati vestrae, quia in judicio homo videbitur, Deus autem non videbitur: sed post judicium videbitur Deus ab his qui viccrint in judicio; ab impiis autem non videbitur Deus (In superiori Tractatu). Quia ergo homo videbitur in judicio forma iila, qua sic vcnict sicut ascendit, ideo supra dixerat: Pater non judicat quemquam, sed omne judicium dedit Filio (Joan. v, 22.) Hoc etiam in isto loco repetit, cum dicit, Et potestatem dedit ei judicium faciendi, quoniam filius hominis est. Tanquam diceres tu, Potestatem dedit ei judicium faciendi, quare? Quando non habuit istam potestatem judicium faciendi? Quando in principio erat Verbum, ei Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum, quando omnia per ipsum facta sunt (Id, i, 1,3) numquid non habebat potestatem judicium faciendi? Sed secundum hoc dico, Potestatem dedit ei judicium faciendi, quia filius hominis est: secundum hoc accepit potestatem judicandi, quia filius hominis est. Nam secundum quod Dei Filius est, senipcr habuit hanc potestatem. Accepit qui crucifixus est. Qui fuit in morte, estin vita: Verbum Dei nunquam in morte, semper in vita.

12. Jam ergo de resurrectionc forte aliquis nostrum dicebat: Ecce resurreximus; 'lui audit Christum, qui credit, et transit de morte ad vitametin judicium non veniet; venit hora, et nunc est, ut qui audit vocem Filii Dci, vivat; mortuus erat, audivit, icce resurgit: quid est quod dicitur postca resurrectio futura? Parce tibi, noli praecipitare sententiam, ne pergas post i!lam. Est quidem ista resurrectio qu:c fit nunc: mor tui crant infideles, mortui crant iniqui; vivunt justi, transeunt a morte infidelitatis ad vitam fidei: sed noli inde creJcre nullam futuram postca resurrectionem corporis, crede futuram el resurrectionem corporis. Audi enim quid sequatur post commendatam resurrectionem istam quae fil per fidem, ne quis putaret istam solam esse, et incidcret in illam desperationem et errorem hominum, qui pervertebant aliorum sensus, dicentes resurre. ctionem jam factam esse, de quibus dicit Apostolus: Et fidem quorumdam pervertunt (II Tim. it, 18). Credo cnim quia talia verba illis dicebaut: Ecce Do minus ubi Bit, Et qui credit in me, transiit a morte ad vitam; jam ,acta est resurrectio in hominibus fidelihus qui fuerant infideles: quomodo altera dicitur resurrectio? Gratias Domino Dco nostro; fulcit nutantes, dirigit haesitantes, confirmat dubitantes. Audi quid sequitur, quia non habes undc tibi facias caliginem mortis. Si credidisti, totum crede. Quid totum, inquis, credo! Audi quid dicit: Nolite mirari hoc, quia dedit potestatem Filio faciendi judicii. In fine dico, ait. Quomodo in fine! Nolite mirari hoc; quia venit hora. Hic non dixit, et nunc eat. In illa resurreclione fidei quid dixit? Venit hora, et nunc eat. In ista resurrectione quam commendat futuram corporum mortuorum, Venit hora, dixit: non dixit, nunc est; quia in fine saeculi ventura est.

13. Et unde, inquis, mihi probas quia de ipsa resurrectione dixit? Si patienter audias, tu ipse tibi modo probabis. Sequamur ergo: Nolite mirari hloc; quia venit hora, in qua omnes qui in monumentis sunt. Quid evidentius Ista resurrectione? Jam dudum non dixerat, qui in monumentis sunt; sed, mortui audient vocem Filii Dei; et qui audierint, vivent. Non dixit, alii vivent, alii damnabuntur; quia omnes qui credunt vivent. Dc monumentis autem quid dicit ? Omnes qui sunt in monumentis, audient vocem ejus, et procedent. Non dixit, audient et vivent. Si enim male vixerunt et jarebam in monumentis, ad mortem surgent, non ad vitam. Ergo videamus qui procedent. Licet paulo ante mortui audiendo et credendo vivebant, non ibi facta est discretio: non dictum est, Audient mortui vocem Filii Dei, et cum audierint, alii vivent, alii damnabuntur; sed, Omnes qui audierint, vivent: quia qui credunt vivent, qui habent charitatem vivent, et nemo morietur. De monumentis autem, audient voceM, et procedent qui bene fecerunt, ad resurrectionem vitoe; qui male fecerunt, ad resurrectionem judicii. Doc est judicium, poena illa de qua paulo anle dixerat, Qui credit in me, transiit a morte ad vitam, et in judicium non veniet.

14. Non possum ego a meipso facere quidquam: sicut audio judico, et judicium metim justum est. Si sicut audis judicas, a quo audis? Si a Patrc, certe Pa­ ter non judicat quemquam, sed omne judicium dedit Filio. Quando tu quodammodo prreco Patris, quod audis, hoc dicis I ? Quod audio hoc dico, quia quod est Pater, hoc sum: dicere enim mcum esse est; quia Verbum Patris sum. Hoc enim tibi dicit Christus. Inde de tuo. Quid cst, Sicut audio, ita judico, nisi, Sicut sum? Quomodo enim audit Christus? Fratres, quaeramus, rogovos. Audil Christusa Patre? Quomodo illi dicit Pater! Utiquc si dicit illi, verba ad illum facit: omnis enim qui aliquid alicui dicit, verbo dicit. Quomodo Paler Filio dicit, quando Filius Verbum Patris est? Quidquid nobis Pater dicit, Verbo suo dicit: Verbum Patris Filius est, ipsi Verbo quo alio verbo dicit? Unus est Deus, unum Verbum habct, in uno Verbo omnia continet. Quid est ergo, Sicut au­ dio, ita judico? Sicut de Patre sum, ita judico. Ergo judicium meum justum est. Nam si nihil facis ex te, o Domine Jesu, quomodo sentiunt carnales; si nihil facis ex te, quomodo paulo ante dixisti, SicetFilius quos vult vivificat? Modo dicis, Ex me facio nihil. Sed quid commendat Filius, nisi quia de Patre est? Qui est de Patre, non est de se, Si de se Filius esser, non esset Filius: de Patre est. Pater ut sit non est do Filio, Filius ut sit de Patre est. aequalis Patri; sed tamen iste de illa, non i!!e de isto.

45. Quia non quaero voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me. Filius unicus dicit, Non quoero voluntatem meam;ethomines volunt facere voluntatem suam! Ille tantum se humiliat qui aequalis est Patri; et tantum se extollit qui in imo jacet, et nisi ei manus porrigatur, non surgit ! Faciamus ergo voluntatem Patris, voluntatem Filii I, voluntatem Spiritus sancti; quia Trinitatis hujus una voluntas, una pole.. stas, una majestas est. Ideo tamen dicit Filius, Non veni facere voluntatem meant, sed voluntatem ejus qui misit me; quia Christus non est de se, sed de Patre suo est. Qnod autem habuit ut homo apparcret, de creatura assumpsit quam ipse formavit.