Quaestio 15

⁋ Distinctionis Trigesimae octauae Quaestio Decimaquintarae Actenus de voto pau pertatis & continentiae locuti sumus: nunc pro voto obedientiae quaero, & est. xv. quaestio votorum. An votum obedienatiae caeteris votis maius, obligxlget religiosum in omnibus pa rere superiori. Praemittatur quid nominis obedien tiae: quae nihil aliud est quam volitio actualis vel habitua lis qua quis vult parere illi cui debet: & exequi illa ad quae tenetur.

⁋ Quo praemisso respondebitur ad illud quod quaestio supponit, in priore eoclusione: in secunda vero ad illud quod quaeritur.

⁋ Prior conclu sio est haec. Votum obedientiae votum paupertatis & castitatis in bonitate exuperat. Probatur conclu sio sic. Votum obedientiae alia duo vota infert, & non contra. ergo ipsum est magis vtile & necessa rium religioso. nam si quis fuerit obediens seruan do suam regulam in qua duo / paupertas & castitas vouentur & praecipiuntur: illa duo seruabit, & ipsam obedientiam: non autem habendo vnum aliorum duo rum. potest enim quis esse pauper vel castus: & non obediens. Secundo arguitur ad idem. obedientia habet epitheton excellentius quam caetera vota. dicit enim praelatus, In virtute sanctae obedientiae praeci pimus. Praeterea vitium obedientiae oppositum est peius vitiis oppositis aliis votis. ergo obedientia est melior. probatur consequentia: quia meliori virtiti tam secundum actum quam habitum actus peior opponitur. Antecedens ostenditur ex illo. i. Regum. xv. Quasi peccatum ariolandi est repugna re: & quasi scelus idolatriae, nolle acquiescere. id est non obedire. Super quo verbo dicit Gregorius in Moralibus. Sola est quae fidei meritum possidet obedientia: sine qua quisque infidelis conuincitur: etiam si fidelis esse videatur. Citatur a Gratiano. viii. qui. i. Sciendum est. In eodem quoque cap. xv. dicitur. Melior est enim obedientia quam victimae. quod expo nens idem Grego. vt glos. marginalis allegat, dicit. Obedientia victimis iure praeponitur: quia per victimas aliena caro: per obedientiam vero propria voluntas ma- ctatur. Tanto ergo quisque deum citius placat: quan to repressa arbitrii sui superbia gladio percipiti se im molat. Praeterea, obedientiam Christi Apostolus ad Philip. ii. commendat dicens. Humiliauit semetipsum factus obediens vsque ad mortem. Religiosi autem est Christum imitari omnibus abiectis iuxta illd Matth. xix Si vis perfectus esse / vade, & vende omnia qua habes: & se quere me. hoc est, conditiones meas secundum fragi litatem tuam. Refert Ioannes Cassianus libro. iiii de institutis coenobiorum, quomodo Ioannes qui dam egregius adolescens & religiosus ad seniorum im perium a duobus. miliaribus quolibet die indesinenter attulit aquam: & lignum aridum & quodammodo pu tre humectabat.

⁋ Secunda conclusio. Vera obedien tia non obligat religiosum in omnibus licitis & ho nestis parere superiori. Probatur conclusio. nullus obli gatur ad opus superogationis nisi volens: vouens hanc religionem / no intendit ad vlteriora se obliga re: ergo non male agit alia sibi imposita recusando. Secundo arguitur ad idem. Nam dato opposito sequitur quod professus in religione sancti Augustini tenetur ad mandatum superioris ingredi Carthusiam. hoc conse quens est falsum: & consequentia patet per te: cum hoc sit licitum & honestum. Tertio hoc ostenditur per bea tum Bernardum in lib. de praecep. & dispensatione dice tem. Nihil prohibeat me praelatus horum quae promisi nihil plus exigat quam promisi. si tamen obediat man datis licitis: bene facit: & est obedientia non neces saria sed perfecta.

⁋ Contra priorem conclusionem arguitur. Difficilius est relinquare multa bona quam parere superio ri, quod patet de iuuene euangelico qui praecepta seruabat: cui difficile erat suas opes deserere: facile pare re.

⁋ Respondetur. potest dari vnus actus pauper tatis / hoc actu vel illo obedientiae melior: tamen maxi mus actus obedientiae est melior optimo actu pau pertatis. Difficile profecto est cordato viro, & cap toso voluntatem suam perpetuo in manus senio ris ponere: & magna humilitas.

⁋ Contra secundam conclusionem arguitur. Castitas habet determinatam materiam, similiter & paupertas: ergo etiam obedientia. sed hoc non erit nisi obedientiam habeat seorsum / praeter illa duo vota & regulam. Respondetur negando quod habeat de terminatam materiam sicut alia duo: sed solum req ritur obedientia in regula. Contra hoc arguitur. Ex i lo sequitur quod si sint quatuor iuuenes religiosi: quorum vnus possit solus purgare coenobium sordibus nullus eorum teneatur id facere. consequens est inconueniens. quod sequatur probo: quia hoc non continetur in re gula. loanes purgabit coenobium. Respondetur negando sequelam. quilibet enim tenetur seruare suam re gulam / & illa sine quibus regula seruati non potest. & hoc est seruare regulam. nam si vnus istorum licite pos- sit quoduis onus iniunctum recusare: pari ratione quili bet aliorum trium. itaque vbi necesse est aliquem purgare coenobium, & non est maior ratio de vno qui de illo cui superior praecipit: tenetur ille superiori parere: vel quando est dubium.

⁋ Secundo arguitur contra eandem conclusio nem. Refert Ioannes Cassianus lib. iiii. ca. xxv. quomodo Ioannes de quo in probatione conclusionis men tionem fecimus / praecipiente seniore lenticulam olei quam sola erat in eremo in vsus fratrum seruata / fregit. Et in. xxvi. ca. quomodo idem Ioannes seniore precipiente vt aduolueret grande saxum quod aduoluere ne quibat: non desinebat quousque plenus sudoribus lapidem humectabat: applicita nunc ceruice: nunc te to pectore. Et in ca. xxvii. eiusdem recitat quomodo Mutius proprium filium in fluuium praecipitare volebat ob superioris praeceptum. Quibus & multis aliis similibus suppositis, quae idem Cassianus reci tat, arguitur sic. lsti religiosi quibus praecipiebatur factu difficillimum: immo impossibile: praecipiente seniore, complere conati sunt: & in hoc laudandi omni aeuo. sed illorum facta sunt imitanda: ergo oportet pa rere abbati in omnibus.

⁋ Respondetur. argumentum bene probat quod bene agitur parendo abbati in omibus licitis quae fieri possunt: & etiam enitendo facere quan tum in se est / impossibile: quia illud eniti / est possibile: vt si praecipiatur inferiori euertere arcem: potest inferior manus, ceruicem, pectus, & huiusmodi tali euersioni applicare. sed non sequitur quod homo ad haec teneatur. Vnde si duobus inferioribus Sorti & Platoni: abbas praecipet arcem euertere: & Sortes se applicaret. ad id faciendum: & Plato diceret hoc esse a regula alie num: nec se ad hoc vi professionis suae esse obnoxium: & propterea nolle hoc facere: vterque istorum licite faceret, nec peccaret: sed sortes melius faceret.

⁋ Vn de hic notabis quod abbas potest praecipere inferiori suo multifariam. Vno modo illicitum cognitum tale: & in hoc non est ei parendum. nam praeceptu dei est contrarium. & deo oportet plus parere qui hominibus. Actu um. v. Vel praecipit secundum regulam: puta exequi aliquid quod in regula continetur, vel sine quo regula seruari non potest. & sic tenetur inferior superiori parere. Vel percipit aliquid contra regulam: & sic vbi est ratio dispensandi / parendum est. si autem non sit ratio dispensandi, licet non desit auctoritas in dispensan te: non est ei parendum. & hoc quando constat non esse rationem. Si vero praecipiat aliquid in quo est du bium an possit bene fieri: an male, parendum est: po tissimum vbi superior est prudens. modo enim praeci piat licitum & honestum etsi a regula alienum etiam cognitum tale, turpe est non parere: potissimum si sit facile factu: licet non sit peccatum.

⁋ Hactenus de obedientia votorum essentialium potissimo vo to: & in quibus de necessitate est parendum: in quibus vtile: in quibus non necessarium: & in quibus peccatum.