Quaestio 1

⁋ Distinctionis Quadragesimaeseptimae Quaestio Prima. HIc in quadragesimaseptima distinctione loquitur Ma gister de generali iu dicio: & de notitia quae fiet in illo: & quomo do mundus est pui gandus per ignem. Ir qua dis. duas enoda bo quaestiones. Prior est: an in generali iu dicio erit disputatio vocalis. Quaestio haec vnum supponit & aliud d rit. nam supponit generale iudicium futurum: & quaerit an erit disputatio vocalis. propterea respon debitur ad vtrumque per conclusiones.

⁋ Prima con clusio. generale iudicium est futurum.

⁋ Secunda conclusio. Probabile est quod aliquid vocale erit in iu dicio.

⁋ Tertia conclusio. multa mentaliter fient in generali iudicio.

⁋ Prima conclusio est certa. nam scribitur Ioannis quinto. Procedent hi qui bona fecerunt in resurrectionem vitae: qui vero mala ege runt / in resurrectionem iudicii. Et beatus Augu stinus vigesimo de ciuitate dei cap. primoait. Te net omnis ecclesia dei Christum de celo esse venturum ad viuos & mortuos iudicandos.

⁋ Secunda conclusio ostenditur per literam Matth. xxv. Insuper deus iudicabit vt deus & homo: ergo iudicium eius non solum fiet diuino modo: sed etiam humano. hoc est vocaliter. Item sicut nunc in sententia particula ri fit sententia mentalis in animas pure spirituales a corporibus exutas: ita debent esse partim spiritualis, partim corporalis contra animas corporibus reassumptis. Praeterea btuns Gregorius. xxvi. Moralium dicit de reprobis: quod illi verbam iudicis audient qui eius fidem saltem verbo tenuerunt. sed hoc non commodem intelligi tur de verbo mentali. igitur.

⁋ Tertia conclusio patet. xx. de ciuitate dei capi. xxiiii. Nam simul omnes & singuli iudicabuntur. sed si cum quolibet esset particu aris disceptatio: requireretur magna temporis interca pedo ad iudicandum. modo vt dicitur. xx. de ciuitate / cap. xxvi. deus conscientias reproborum convincet sine vlla sermonis prolixitate. Et Sapientiae. iii. dicitur Dirumpet illos inflatos sine voce. & ad Roma. ii. Testimonium reddente illis conscientia ipsorum & inter se inuicem cogitationum accusantium aut etiam defendentium, in die cum iudicabit deus occulta hominium.

⁋ Contra primam conclusionem arguitur. Ioannis. xii. scribitur. Nunc iudicium est mundi. ergo non est futurum. & Nau. i. Non iudicabit deus bis in idipsum Ad primum dicitur quod illud intelligitur de iudicio quod fe rit Christus quando per suam morte iuste liberauit ge nus humanu a seruitute diaboli. sic enim exponit Augustinus homilia. lii. super loanne, quod probat ex sequenti litera. cum dicitur. Nunc princeps huius mun di eijcietur foras. Secundum intelligitur quod non puniet idem peccatum duplici poena: sed vnica ei respondente.

⁋ Contra tertiam conclusionem argumen tor. Vel quilibet omnia sua peccata praeterita cognoscet vel aliqua & aliqua non. si secundum, cum multa dentur obliuioni: hoc non erit naturaliter. Dicis deus iuuat memoriam. Oppono: Saltem non poterit habere tot peccata simul praesentia propter finitatem actiuam animae quae ad illos actus concurrit: & hoc saltem erit difficile respectu omnium peccatorum aliorum a peccante. In super peccata deleta in confessione non ostendentur: alioquin multi de peccatis occultis verecundarentur.

⁋ Ad primum admisso quod quilibet omnia sua peccata cogno scat / deus potest supplere actiuitatem animae: quod omnia cognoscat, & omnia aliena. Nam probabile est quod si anima suae naturae relinquatur extra subiectum / possit cogno scere secreta cordis alterius: & aliquorum peccatorum habere notitiam distinctam. deus namque potest supr plere actiuitatem animae quod infinita cognoscat. sicut ortes non plus facit ferendo mille libras cum mille hominibus robustis quam ferendo vnam libram sine ope alterius. Sed non est opus vt quilibet cognoscat in particulari cuiuslibet omnia peccata. sufficit enim quod in generali cognoscet per seperationem hoedorum a sinistris / & ouium i dextris. secus est de peccatis propriis. Ad aliud, proba bile videtur quod peccata confessa non innotescent aliis. Vbitatur ante solus Christus iudicabit. Propter aliquas auctoritates opus est ponerae varias acceptiones iudicis. Nam Ioannis. v. dicitur. Pater omne iudiciu dedit filio. & Matth. xix. dicitur de apostolis quod erunt iudices duodecim tribuum israel. & Iob. xxxvi. iudicium pauperibus tribuit. Propter ista & similia. dicitur quod multifariam potest iudicium alicui convenire, scilicaet prdinaria potestate: & sic iudicabit tota trinitas. ex delegata potestate: & sic iudicabit Christus dominus inquantum homo. Quare licet deus iudica bit in natura humana ordinarie: non tamen iudica bit secundum naturam humanam. Vel accessoria digni tate: & sic perfecti iudicabunt, non vt consulant: sed ssistent ad sui honore. Vel comparatione: & sic minus mali iudicabunt magis malos, iuxta illud Lutae. xi. Viri Niniuitae surgent in iudicio cum generationae hac & condemnabunt eam. Dices. ex his sequit quod damnati videbunt corpus Christi in gloria. & sic habebunt delectationem. Conceditur antecedens. nam sicut ascen dit in gloria: sic in glorioso corpore apparebit. vt testatur illud Actuum. i. Hic Iesus qui assumptus est a vobis in caelum: sic veniet quemadmodum vidistis eu euntem in caelum. & illud Lucae. xxi. Videbunt filium hominis venientem in nubibus cum potestate magna & maiestate. Non enim debet esse vilioris conditionis in aspectu quam iudicandi modo. praedestinati etiam habae bunt corpora gloriosa. Sed cosequentia est nulla: quia sicut glesria / amici est delectatiua: ita illius qui eum odit est contristatiua, naec sequitur quod habebunt bea titudinem: quia illa est in visione dei quam non habebunt.

⁋ Dubitatur secundo de signis praecessuris iudicium. Respondetur. Hieronymus dicit se. xv. signa legis se in annalibus Hebraeorum: quae in lingua nostra vernacula britannica transsata habemus: sed parum solidita tis est in illis. Certiora autem signa praedixit saluator noster apostolis in monte Oliueti. Matthaei. xxiiii.