Quaestio 1

Agister distinctione hac. 35 loquitur quomodo malum corrumpianimam vel aliquid in ea. Circa hoc quaero an peccatum corrumpat animam vel aliquid eius.

¶ Pro solutione quaestionis pono conclusiones: quarum prima est. peccatum non corrumpit aliquid de substantia anime. probatio. si primum peccatum aliquid de (ba anime corrumpit: secundum equale illi peccato tantundem corrumpit: et tertium tantundem. et anima non est infinita. ergo tandem tota corrumpetur a peccatis: quod est falsum: non valet dicere: peccata geometrice et proportionabi liter corrumpunt et non arithmetice: cum secundum peccatum est vel esse potest equale priori: et tertium equele secundo: et sic sine statu. ergo equiliter corrumpunt.

¶ Secundo arguitur ad idem. anima est incorruptibilis ab agente creato. probatio. creatur a solo deo: nec similis in specie potest produci a creatura. ergo anima a nulla creatura corrumpi potest. tenet consequentia. quod est solum creabile solum est proprie annichilabile: patet inductiue in omnibus de virtutibus infusis et materia prima. licet adam a deo creabatur similis in specie producebatur. sistes in anima eius: venio ad primum bouem et primum ignem qui primo creabe tur similis in specie producitur a creatura. cum hac ratione quadrat verbum / saluatoris nolite time re eos qui occidunt corpus: animam autem occidere non possunt.

¶ Secunda conclusio: anima non corrumpit gratia infusam. probatur. gratia infusa annichilatur ete cunda ratione ad conclusionem precedentem. ergo nocorrumpitur a peccato.

¶ Insuper. non est formalis contrarietas inter vllum mortale peccatum et gratiam. ergo vnum non corrumpit aliud. tet consequentia suppositis aliis modis quibus al iquid potest aliud corrumpere.

¶ Tertio arguitur secundum mortale post gratiam ablatam non corrumpit gratiam. ergo non est necesse quod mortale corrumpat gratiam secund legem.

¶ Tertia conclusio. peccata corrumpunt crebiter bosunt peccata contrariatur actibus bonis: et hitus nos hitus et actus anime. probatur. aliqui actus qui hitibus contrariantur. ergo inter tales est corruptio. dilectio sortis contrariatur odio eiusdem. ergo odium dilectionem corrumpit: et habeintum si praefuerit. si crebro actus odiendi continuetur. et generat habeintum odii extincto hintu dilectionis.

¶ Quarta conclusio: peccatum relinquit mala vestigia post se in suo subiecto: patet relinquit malos hitus ad malum inclinantes ab yssus ab yssum inuocat.

¶ Insuper videmus non est facile diu assuetis malefacere / redire ad rectum iter: secundum illud si mutare potest ethiops pellem suam aut pardus varietates suas: et vos poteritis bene facere cum didiceritis malum. hierenie. xiii.

¶ Quinta conclusio: per peccatum homo clongatur a deo. patet per actum bonum fedeo appropinquat. ergo per peccatu ab eo eiongat hec conclusio patet ex magistro dominte in hac distictione capitulo antepenultiuo / per peccatum eue priuatur homo illo bono cuius participatione cetera bona sunt: ergo tanto magis priuatur quanto magis se ab eo elongat. sed quia aliqui dicut: aptitudo naturalis in anima ad virtutem per peccatum potest diminui.

¶ Ponitur sexta conclusio. nec illa aptitudo ad virtutem potest diminui in se. probatur. illa aptitudo anime ad virtutem realiter est ipa anima. et ipa non diminuitur in se ex prima conclusione. si intelligatur / semper erit minus disposita ad virtutes propter vitia: ad bonum sensum hoc est verum.

¶ Cotra primam conclusionem arguitur per pabolam que scribitur luce decimo: homo quida descendebat ab hierusalem in hierico et incidit in latrones: qui etiam dispoliauerunt eum: et plagis impositis abierunt semiuiuo relicto. ergo adam erat vulneratus in naturalibus et in eis lesus per istum hominem. glo. marginalis adam intelligit qui spoliatus est donis gratuitis et vulneratus est in natura libus.

¶ Ad hoc respondetur cum magistro in hac distinctione spoliatus est gratuitis et vulneratus est in naturalibus quae sut ratio et intellectus / memo ria ingenium / et hmoni. dicimus virum habenre pclara natu ralia quando ingenio et memoria pollet: quae crapula obruuntur. experimento cognoscitur memoria ebrietate et nimia vigilia percutitur et offenditur. sic adam per peccatum erat in his naturalibus lesus. corpus quod corrumpitur aggrauat animam: non quod aliquid de essena anime diminueretur.

¶ Uidi mus quo essena anime non diminuitur per peccatum tamen optimifiores virtuum in orto anime nostre radicitus euelluntur: proquibus vrtice et infelix lolium inseruntu quae nos a deo elogat et idisponunt ad ponum. sicut virtutes ad bonum disponut. quod admodum quaelitative dispositiones in subie cto ad forme substantialis introductionem disponunt