Articulus 3

¶ Quaestio I. PRimo ergo ostendo quod notitia et amor non dicunt actus: quia secundum quod sunt actus non sunt semper in mente: sed secundum quod sunt partes imaginis semper sunt in mete: ergo non dicunt actus.

¶ Item videtur quod non dicant habitus quia cum habitus habeantur per acquisitionem non semper fuerunt in anima. Sed notitia et amor secundum quod sunt partes imaginis semper fuerunt in anima: quia imago dei semper in anima est: ergo son dicunt habitus.

¶ Item videtur quod non dicant potentias: quia imago non consistit in potentiarum dualitate.

Respondeo quod notitia et amor possunt nominare et habitus naturales et actus naturales secundum quod sunt partes imaginis: ita vt dicatur hec imago consistere in mente notitia et amore secundum quod mens est nomen substantiae que se nouit et amat: et notitia et amor sunt naturales actus vel habitus: et ita consistit imago in tribus scilicet in vnitate substantiae et duobus habitibus vel actibus naturalibus anima enim seipsa habet naturalem aptitudinem ad se cognoscendum et amandum: et naturaliter seipsam cognoscit et amat ita quod mens in praedicta assignatione imaginis: et nominat substantiam que se nouit et amat et est sibi loco memorie respectu notitie suiipsius et amoris: et ita secundum viamistam non tantummodo consideramus ibi trinitatem: sed trinitatem et vnitatem: quia vnitas substantiae in nomines mentis intelligitur trinitas in ipsamet mente prout sibiipsi est loco memorie et in notitia et in amore.

¶ Ex his patet quod hec assignatio imaginis differt a prima: quia illa est expressior quam ista: quia in illa ex primuntur trinitas in memoria intelligentia et voluntate: et vnitas in substantia anime. hoc autem sub nomine mentis duo comprehenduntur secuet substantia anime et naturalis actus vel habitus memorandi respectu fuiipsius.

¶ Preus imago prima assignari videtur potissimum per comparationem ad obiectum quod est deus: hoc autem per comparationem ad obiectum quod est ipsamet anima: et ita prima assignatio imaginis satis est expressior quam ista. Cum arguis primo quod notitia et amor non dicant actus ditem ueto ese arum est quio memorari cognoscere et amare secundum quod sunt actus acquisiti non sunt de ratione imaginis quia sic actus memorie oritur ab actu intelligentie. respectu enim eorum quorum acquiro cognitionem prius est actualiter cognoscere et deinde memorie commenda re: secundum autem quod sunt de ratione imaginis debet esse econuerso: quia cognoscere respondet filio memorari patri: et filius oritur a patre: et non econuerso: sed respectu eorum quorum cognitio innata est actus memorie non oritur ab actu intelligentie: sed econuerso: quapropter tam in ista assignatione imaginis quam in alia: debemus dicere quod imago consistit in anima nostra respectu obiecti naturaliter cogniti et amati. Unde Augustinus. 14 de trinitate. capitulo tertio dicit: quod in anima hominis: id est rationali siue intellectuali imago creatoris immortaliter immortalitati eius est infita. Et si dicis quod isti actus naturales: secuet cognoscere et amare semetipsum non semper actu sunt in anima: dico quod verum est. Sed ex hoc non sequitur quin imago sit in anima semper: quamuis non secundum ratio nem ita perfectam quando sunt potentie et habitus natura les non in actibus suis sicut quando sunt in actibus suis.

¶ Ad 2m cum dicitur quod habitus habentur per acquisitionem etc. Dico quod verum est de aliquibus: tamen bene sunt aliqui habitus naturales. In hac autem assignatione imaginis notitia et amor non accipiuntur pro habitibus acquisitis sed innatis: quia anima naturaliter habilis est ad cognoscendum se et diligendum: et tales habitus semper in anima fuerunt.

¶ Ad 3m cum dicis quod non possunt nominare potentias dico quod immo nec propter hoc esset ista assignatio imagiuis in potentiarum dualitate: quia ipsa substantia anime respectu cognitionis fuiipsius est sibi loco potentie memoratiue: ita vt in isto casu potentia memoratiua non addit respectum super essentiam anime nisi ad ipsamet qui magis est respectus rationis quam rei: et sic patet quod ratio imaginis potest assignarisim mente notitia et amore: sed valde incomplete: si notitia et amor acciperentur pro potentiis: expressius autem si accipiantur pro habitibus naturalibus siue actibus: sed adhuc magis expresse secundum quod sunt in actibus suis naturalibus.

Ex predictis patet solutio ad aliam quaestionem: quia mens ibi accipitur pro substantia anime in qua etiam intelligitur memoria eo quod respectu cognitionis fuiipsius ipsa est sibi loco memorie vt dictum est siue memoria nominet potentiam siue naturalem habitum eo quod ille naturalis habitus nullam rem addit super ipsam: sed tamen addit aliquid differens tantum secundum rationem ab anima.