Articulus 3

¶ Questio I. PRimo ostendo quod omina adiectiua essentialia predicantur de proprietatibus: quia adiectiua essentialia sunt ipsa essentia. Sed ipsa essentia predicatur de proprietatibus: ergo adiectiua essentialia predicantur de ipsis.

¶ Item proprietates vere dicuntur eterne: immense: et tamen eternum immensum sunt adiectiua essentia lia. ergo a simili alia adiectiua essentialia praedicantur de ipsis.

¶ Item affirmatio et negatio non dicuntur de eodem: sed proprietas et essentia idem sunt: vt supra in eadem Di. habitum est: ergo quod affirmatur de vno non negatur de alio: ergo adiectiua essentialia: que de diuina essentia predicantur: et de proprietatibus predicantur.

Contra quedam sunt adiectiua personalia: que non predicantur de essentia sicut generare: ergo a simli quedam sunt adiectiua essentialia que non predicantur de proprietate.

¶ Item creare non dicitur de paternitate: quia actio est suppositi: et tamen est adiectiuum essentiale. ergo non omnia adiectiua essentialia predicantur de proprietatibus.

Respondeo quod non omnia adiectiua essentialia predicantur de proprietatibus: Quedam enim dicuntur de diuina essentia in oppositione ad creaturam: sicut esse increatum: immensum eternum: et sic de aliis: et talia dicuntur de proprietatibus: quia non important aliquem modum proprium essentie. Alia dicuntur de divina essentia: vt est essentia cuiuslibet persone: sicut esse communicatum: et talia non dicuntur de proprietatibuos. In hoc enim differt ratio essentie et proprietatis. Alia dicuntur de essentia: vt est principium actionis: sicut intelligere: velle: creare: et huiusmodi: et talia quamuis dicantur de tribus personis: non tamen dicuntur de proprietatibus: nec de essentia proprie loquendo: quia actio est suppositi: quamuis per formam.

Ad primum in oppotro cum dicitur quod adiectiua esentia lia sunt ipsa essentia etc. dico quod ex hoc non sequitur propositum. Quod enim essentia predicetur de proprietate: non autem intelligere vel velle: hoc non est propter diuersitatem realem inter essentiam et suum intelligere: sed propter diuersum modum significandi: quia quod significat essentia non per modum actus signt intelligere et velle per modum actus. Et ideo quamuis ista concedatur: paternitas est diuina essentia: et diuina voluntas: tamen ista non debet concedi: paternitas intelligit: nec ista paternitas vult: et sic de aliis.

¶ Ad 2m patet respensioex dictis in solutione quaestionis vbi declaratum est quare quedam essentialia attributa dicuntur de proprietatibus et quedam non

¶ Ad 3m cum dicitur quod affirmatio et negatio non dicutur de eodem etc. Uerum est de eodem secundum rem et rationem: aliter enim non est verum: aliquid enim affirmatur de essentia quod negatur de persona: sicut est dici de pluribus.

¶ Argumenta ad partem illam gratia conclusionis possunt concedi non gratia forme. Et sciendum quod creare non dicitur attributum essentiale: quia predicetur de essentia: sed quia dicitur de qualibet persona per ipsam essentiam. actiones enim sunt suppositorum quamuis per formam.

¶ Questio. II. SEcundo queritur vtrum adiectiua personalia praedicentur de proprietatibus. et videtur quod sic: quia non tantummodo conceditur quod ignis calefacit per caliditatem: sed etiam quod caliditas ignis calefacit: ergo similiter non tantum ista est concedenda. Pater generat per paternitatem: sed etiam ista paternitas generat.

¶ Item Aug. vult. vii. de trinitae. c. i. quod candor est candidus: ergo a simili potest dici quod generatio generat.

¶ Item quelibet prima forma dicitur de seipsa denominatiue. Unde vnitas est vna sed proprie tates sunt forme maxime prime. ergo quilibet proprietas dicitur de seipsa denominatiue: ergo vere dici potest quod generatio generat.

Contra relatio non denominat semetipsam: sed proprietas in diuinis est relatio: ergo sicut relatio non refertur: ita videtur quod proprietas seipsam non denominatur quod non esset verum: si actus personales de proprietatibus pre¬ dicarentur. Item philosophus. v. physi. vult quod generationis non est generatio: ergo generatio non generatur: nec genera i. Sed genera tio est proprietas: generare autem actus personalis: ergo actus personales de proprietatibus non predicantur.

Respondeo quod actus personales non praedicantur de proprietatibus per modi i denominatiuum: sed predicatione que est per identitatem. hoc enim est vera: paternitas est generatio actiua: et tamen ho c non debet recipi: paternitas generat: quia quamuis eandem rem sis nificent generare et generatio: tamen diuerso modo: quia generare significat actum: et per modum actus. Generatio vero non sic: sed per modum quasi cuiusdam forme: et quia actus sunt suppositorum quamuis per formas: non autem proprie ipsari im formarum vt agentium: sed vt principiorum: per que supposite ragunt: ideo quanuis hec sit concedenda: pater generat: hec tamen non est concedenda: paternitas generat.

Ad primum in oppositum cum dicitur quod ca lidus ignis calefacit etc. Dico quod he: est impropria: non tamen sicut ista. paternitas generat eo quod caliditas est forma absoluta: paternitas vero forma relatiua. Et etiam quia generare dicit actum productionis de subst: ntia generantis: loquendo de generatione perfecta: qua pater generat filium. Sic autem agere non conuenit forme

¶ Ad 2m ico quod si ista concedatur: candor est candidus: non propter hoc sequitur quod ista debeat concedi: paternitas generat: quia esse candidum non dicit actum significatum vt ab alio: sed vt in alio: vnde esse causa didum significat actum vt in candore: generare autem significat actum vt ab alio. Potest tamen dici quod ista non est satis propria: candor enim est candidus: sed pro prie dicendo debemus dicem rem esse causadidam per canadorem.

¶ Ad 3m cum dicitur quod quelibet prima forma dicitur de seipsa denominatiue etc. dico quod verum est per modum forme: non tamen per modum actus. De hac materia habemus supra Di. 17. questione. 2