Praeambulum

ET quoniam demonstratum est etc. Superius determinauit magister de existentia rerum in deo: hic determinat de existentia dei in rebus: et diditur pars ista in duas partes

¶ Primo assignat modos secundum quorum deus est in rebus.

¶ Secundo assignat illos secundum quos deus non est in rebus ibi. Cunquam diuina natura.

¶ Prima in tres.

¶ Primo agit de modo communiter existendi deum in rebus.

¶ Secundo specialiter de modo quo est in sanctis per gratiam: ibi. In hoc sanctis vero.

¶ Tertio specialiter de modo existendi per naturam: ibi. Ex predictis patet

¶ Media diditur in partes quittuor.

¶ Primo ostendit quomodo deus habitat in sanctis.

¶ Secundo querit vbi habitabant antequam essent sancti: ibi. Si autem queris.

¶ Tertio ostendit quod tota trinitas habitat in sanctis ibi. Sciendum est etiam.

¶ Quarto ostendit quod non tantum hitat in sanctis adultis: sed etiam in peruulis regeneratis: et illud quoque mirabile est.

¶ Tunc sequitur illa pars que incipit. Ex praedictis: in qua agit specialiter de modo existendi deum in rebus per naturam et diuiditur in partes tres.

¶ Primo ostendit modum quo deus est in omnibus rebus per naturam incomprehensibilem.

¶ Secundo arguit super hoc quorundam praesumptionem: ibi. Quidam tamen.

¶ Tertio mouet et solouit dubitationem super hoc incidentem: ibi. Solet etiam. Tunc sequitur illa pars que ibi incipit. Continet divina natura: in qua remouet modos quibus deus non est in rebus et diditur in partes duas.

¶ Primo ostendit quod deus non est in rebus mutabiliter secundum mutationem localem: nec secundum mutationem temporalem

¶ 2o huius veritatis ponit repetitionem: et confirmationem. ibi. Fatea mur itaque.

¶ Primus in tres.

¶ Primus ostendit quod deus non est in rebus mutabiliter.

¶ Secundo de mutatione spirituum creatorum mouet et determinat incidentem dubitationem: ibi. De mutatione loci.

¶ Tertio ex dictis concludit solum spiritum increatum esse simpliciter immutabilem ibi. Sunt ergo spiritus creati. Tunc sequitur illa pars que incipit. Fateamur itaque et diuiditur in partes duas.

¶ In prima ponit superiorum repetitionem et confirmationem.

¶ In secunda mouet et soluit quandam dubitationem ibi. Ad hoc autem solet opponi.

CIrca hanc Di queruntur tria

¶ Primo de existentia dei in rebus

¶ Secundo de existentia angeli in loco.

¶ Tertio de mutatione angeli de loco ad locum.