Articulus 2

Quaestio I. Rtemo ostendo quod actio mala inquantum actio non sit a deo. Deus non facit illud quod prohibet feri. Sed prohibet fieri illam actionem: que mala est: vtpote ipsum fornicationis actum. ergo ipsa actio a deo non est.

¶ Item secundum quod potest trahi ex verbis Aug. 10. super Gen. circa medium: tota bonitas actionis est ex conuersione ad deum. Sed in actione mala secundum quod actio est non est conuersio ad deum: ergo secundum quod actio est: bomna non est: ex quo sequitur quod nec a deo.

¶ Item omne quod a deo sit bene sit: sed actio mala inquantum actionec bene sit: nec male sit: quia non sit bene vel male: nisi sub ratione qua bona vel mala: ergo actio mala inquantum actio a deo non est.

Contra Aug. xi. de ciui. cap. 6 sic aitem. Cum his agimus qui et deum incorporeum et omnium naturam: que non sunt quod ipse creatorem nobiscum sentiunt: sed actiones male inquantum actiones alique nature sunt: ex tendendo nomen nature ad omnem essentiam: ergo inquantum actiones a deo sunt.

¶ Item a primo agente dependet omnis actio: sicut omnis motus reducitur in primum motorem. primum autem agens deus: est: ergo omnis actio mala inquantum actio a deo est.

¶ Item si deus non esset causa actionis male sub ratione qua actio: non esset etiam causa illius effectus naturalis qui consequitur ex actione. Sed hoc est falsum: est enim causa prolis genite per fornicariam actionem: ergo ipsa fornicaria actio sub ratione qua actio a deo est. Ad hanc questionem dixerunt aliqui quod actio mala: etiam inquantum actio a deo non est. Deus enim in scriptura dicitur non esse auctor peccatorum. Si ergo intelligeretur inquantum mala sunt tantum: et inquantum mala sunt: dicantur nihil esse: tunc dicendo deum non esse auctorem peccatorum nihil aliud diceremus quam deum non esse auctorem nihili: quod nihil videretur dictu: quia nihili nullus potest esse auctor. Dicunt etiam non omnes actiones: etiam inquantum actiones sunt: bonas esse. Sed tantum illas que naturam agentis non priuant debito bono.

¶ Sed contra hanc opinionem arguitur sic. sialique due actiones conueniunt in aliquo vno: et vna sub ratione illius in quo communicant est a deo: opertet etiam quod omnia ratione illius eiusdem sit a deo. Sed concubitus fornicarius: et concubitus coniugalis bona intentione factus in haec communicant quod vterque est quedam actio naturalis virtutis generatiue. Sed concubitus matrimonialis bona intentione factus: non tantum sub ratione qua moraliter bonus: sed etiam inquantum est quedam naturalis actio virtutis generatiue a deo est: ergo concubitus fornicarius inquantum est quedam naturalis actio virtutis generatiue a deo est.

¶ Dicendum ergo ad questionem quod actio mala sub ratione qua actio hraec est considerata: secundum esse nature absolutum: secundum quod esse bonitatem habet naturalem a deo est: vt a principio effectiuo: et tendens in ipsum non vt in finem moralem: sed vt est finis omnium naturum. Inquantum tamen mala a deo non est: vt inferius ostendetur.

Ad primum in oppositum dicendum quod deus non prohibet fieri actionem malam: secundum quod actio est: quia sic prohiberet omnem actionem eiusdem generis vel speciei: sed prohibet ipsam fieri inquantum mala: et secundum hoc eius causa non est.

¶ Ad secundum dicendum quod in actione potest considerari et bonitas nature et bonitas moris. Prima bonitas est in actione ex sui ordine ad deum inquantum est finis omnis create nature. Sed secunda bonitas est in actione ex debito sui ordine ad deum inquantum est finis moralis esse. In actione autem mala secundum quod actio est ordo et bonitas primo modo non secundo.

¶ Ad tertium cum dicitur quod actio¬ mala inquantum actio neque sit bene neque materialem. Dico quod verum est secundum quod bene vel male dicitur a bomnitate vel malitia a moris: non est tamen verum secundum quod bene dicitur a bonitate nature.

¶ Argumenta ad partem aliam possunt concedi gratia conclusionis.

Questio. II. SEcundo querendum esset vtrum omne verum sit a deo: nisi quia veritas huius questionis sufficienter haberi potest per illam questionem supra positam prima diitin. huius secundi: que est: vtrum omnes creature sint ab vno principio. Et per aliam factam. 45 distin. primi libri: que est vtrum voluntas dei sit omnium bonorum creatorum: prima causa. Et per aliam factam. 45 distin. primilibri: que est vtrum verum sit mala fieri. Ex predictis enim quaestionibus: et per hoc quod determinatum est in prima quaestione huius disti. probari potest: omne verum a deo esse et omne ens.