Praeambulum

Distinctio XXIIII Nunc diligenter etc. Superius determinauit magister de impulsu quem primi parentes habuerunt ad peccandum. Hic determinat de adiutoriis que habuerunt ad resistendum.

¶ Et diuiditur pars ista in partes duas.

¶ Primo determinat de naturalibus adiutoriis.

¶ Secundo de gratuitis dis. 26 ibi. Hec est gratia operans.

¶ Prima in duas.

¶ Primo ostendit que fuerunt illa adiutoria.

¶ Secundo quia ibifecerat mentionem de liberi arbitrii reuertitur ad tractandum specialiter de illo. dis. 25 ibi. Iam vero ad propositum redeamus. Prima in duas.

¶ Primo ostendit quod primi parentes habebant sufficiens adiutorium ad standum.

¶ Secundo ostendit quod fuerit illud adiutorium. ibi. Hec considerandum est. Prima in tres.

¶ Primo ostendit quod primis parentibus data erat potestas a sua formatione qua stare poterant et non proficere.

¶ Secundo inquirit quomodo erat bona potestas si per. illam non poterat proficere. ibi. Sed quomodo.

¶ Tertio opponit contra illud quod dixerat quod per illam potestatem proficere non poterat: et oppositionem suam soluit. ibi. Ad hoc autem

¶ Tunc sequitur illa pars que ibi incipit. (hic considerandum. In qua ostendit quod fuerit illud adiutorium. Et diuiditur in partes tres.

¶ Quia primo ostendit quandam potentiarum anime diuersitatem.

¶ Secundo ostendit secundum illas partes peccandi progressum et ordinem ibi. Iliud quoque.

¶ Tertio sobiungit huius assignationis rationem. ibi. Hec de anime partibus.

¶ Prima in tres.

¶ Primo ostedit quod illud adiutorium fuit liberum arbitrium. ibi. Libe rum arbitrium.

¶ Secundo ostendit quid est liberum arbitrii ibi. Liberum arbitrii vero.

¶ Tertio determinat de sensua litate et ratione ibi. Est enim sensualitas. Et ista in duas.

¶ Prima determinat de sensua: itate.

¶ Secundo de ratione ibi. Ratio vero.

¶ Tunc sequitur illa pars que ibi incipit. Illud quoque. In qua secundum partes anime ostendit peccandi progressum et ordinem. Et diuiditur in tres.

¶ Primo ostendit ordinem temptationis ducentis ad peccatum.

¶ Secundo peccati progressum et complementum. ibi. Nunc superest.

¶ Tertio subiungit recapitulationem et confirma tionem premissorum ibi. Itaque. Irca hanc dist. queruntur quatuor principaliter.

¶ Primo de naturali adiutorio quod habuit homo ante pectum quod adiutorium maxime erat liberum arbitrii

¶ Secundo de quadam distinctione potentiarum anime: vt clarius appareat anime regnum.

¶ Tertio de nostro intellectu: per comparationem ad suum actum.

¶ Quarto de sensualitate et inferiori portione rationis et superiori per comparationem ad peccatum.