Articulus 3

Quaestio PRimo osendendo quod caro christi fuit infectain antiquis parentibus: vt dicit magister in littera. Primitiam nostre masse recte assumpesisse dicitur christus. Sed praemitia nostre masse fuit caro in statu innocentie. ergo caro christi in antiquis parentibus infecta non fuit.

¶ Item vt habitum est supra: corpus christi fuit formatum de purissimis sanguinibus virginis: sed illi sanguines nunquam fuerunt in antiquis patribus: quia humores de nutrimento generantur: ergo caro christi non fuit infecta in antiquis patribus.

¶ Item corruptio humani generis fuit sanabilis: sed corruptio nullius rei: in qua nihil remanet in corruptum sanabilis est. Unde corruptio hominis non est curabilis: nisi aliquod principium in ipso remaneat incorruptum saltem. ergo videtur quod semper in humano genere remansit aliqua carnis portio incorrupta: per quam humanum genus posset sanari.

Contra magister in littera dicit de carne christi quod credi oportet iuxta sanctorum attestationis conuenientiam ipsam prius fuisse peccato obnoxiam: sicut reliqua virginis caro.

¶ Item caro christi in antiquis patribus: non fuit substantialiter distincta a carne reliqua: sed distinctio secundum qualitates contrarias praesupponit nature subiecte distinctionem: quia contraria non sunt simul in eodem. ergo videtur quod in antiquis patribus caro christi non fuit pura: cum caro eorum esset impura.

Ad istam quaestionem dixerunt quidam quod siloe dei corpus de natura celesti assumpsit: et trausiuit per ventrem virginis nihil de ea assumens.

¶ Sed hec opino est heretica: quia ad illam sequeretur: quod christus non esset verus filius virginis marie. Aliquid enim accipit a matre filius eius. Sequeretur etiam quod christus non haberet verum corpus humanum: et ex consequenti quod non esset verus homo: cum corpus humanum sit de essentia hominis. Unde illud verbum Ioan. 6 quo christus dicit se de celo descendisse intelligendum est ratione persone: que ad nos descendit: non per sui mutationem: sed per nostre nature assumptionem.

¶ Alii dixerunt quod in adam remansit quaedam portio non infecta: que mediantibus antiquis patribus transfusa fuit ad virginem mariam absque omni infectione: et de illa formatum est corpus christi.

¶ Sed hec opinio est erronea. Ad illam enim sequeretur quod christus non esset vere filius virginis marie: nec attinens consanguinitate alicui de antiquis parentibus nisi Ade: quia secundum illam opinionem: illa portio de qua formatum est corpus christi: nunquam fuisset connaturalis beate virgini: nec alicui de antiquis parentibus: nisi ipsi ade.

¶ Dicendum est ergo ad quaestionem quod caro christi eo modo quo fuit in antiquis parentibus in eis fuit infecta: et etiam in beata virgine antequam sanata: sed ante instans assumptionis: vel instanti assumptionis: ita perfecte purgata est prius ordine nature quam assumpta: vt in ea actu existente carne christi: nunquam fuerit infectio. Unde non dicit apostolus ad Ro 8 quod deus miserit filium suum in carnem peccati: sed in similitudinem carnis peccati. Quomdo autem caro christi secundum rationem seminalem fuerit in antiquis parentibus tangit Aug. 10. super Gen. longe ante finem dicens. Quod in lumbis abrahe non erat carochristi secundum rationem seminalem: sed secundum solam substantiam corporalem: que ratio seminalis est vis actiua in semine patris: perquam de materia ministrata a matre formatur corpus pueri: quamuis secundum sententiam Auic. libro 10 de animalibus: Semen patris conuertatur in spiritus ipsius pueri. Uis autem actiua: per quam formatum est corpus christi in antiquis parentibus non fuit: quia formatum fuit per virtutem spiritus sancti: non ex virili semine: sed quia materia disposita de qua fuit corpus christi formatum: fuit in antiquis patribus: sicut in causa qui est vnus modus essendi in causa secundum philosophum. 4. phy. Ideo fuisse dicitur in antiquis parentibus secundum corpulentam substatiam. Uirgo enim maria virtutem administrandi materiam praeparatam seu dispositam ad formandum corpus filii accepit a patre suo: et ille de suo: et sic deinceps: vsque ad Adam: et quia ratio seminalis in semine patris virginis marie: per quamdedit virgini virtutem naturalem: qua posset materiam ad formationem conceptus ministrare et disponere seupreparare fuit infecta: et similiter ratio seminalis in aluo virginis: et sic deinceps vsque ad adam fuit. Ideo recte superius dictum est quod caro christi eo modo quo fuit in antiquis parentibus in eis fuit infecta.

Ad primum in oppositum dicendum: quod christus dicit assumpsisse primitiam nostre masse: propter hoc quod in eius carne: vt actum existente eius carne: nulla fuit infectio culpe: sicut nec erat in carne primorum parem. tum in statu innocentie.

¶ Ad secundum patet solutio per illud: quod dictum est in corpore quaestionis. Purissimi enim sanguines virginis de quibus opere spiritus sancti formatum est corpus christi fuerunt in antiquis patribus sicut in causa.

¶ Ad tertium cum dicitur: quod corpus nullius rei inqua nihil remanet incorruptum sanabilis est etc. Dicendum quod hoc intelligendum est de sanabilitate que est per potentiam actiuam rei infirme: Si enim omnes partes hominis essent corrupte aliqua infirmitate: non posset sanari per aliquam potentiam actiuam existentem in eo. De sanabilitate autem que non dicit nisi potentiam passiuam in infirmo ad sanitatem: non est verum: et hoc modo genus humanum fuit sanabile: non enim fuit sanabile per aliquam potentiam actiuam que esset in eo: sed in deo.

¶ Argumenta ad partem contrariam procedunt de carne christi: antequam actu esset caro christi secundum esse scilicet quod habuit in patribus.

Questio. II. SEcundo quertur vtrum iliquis de stitpe abrahe fuerit in abraham decimatus. Et videtur quod non: Aug. 10. super Gensem longe ante finem dicit: quod illud in abrahe carne decimabatur: quod curabatur: sed nullus de stirpe abrahe fuit in ipso curatus: ergo nec decimatus.

¶ Item sicut in lege noua baptismus est remedium contra peccatum originale: et in lege veteri circuncisio: ita sacrificia et decime in lege nature: vt videtur Hug. dicere i. li. de sacramentis parte 11 c. 8. sed nullus potest baptizari: nec potuit circuncidi in parentibus: ergo nec decimari.

¶ Item leni in abraham non dedit decimas: quia dare decimam actus est personalis: nec in ipso fuit obligatus ad dandum decimam: immo postca a fratribus suis decimas accepit: nec decima eius pars data fuit: nec per decimam fuit praefiguratus. ergo nullo modo fuit in abraham decimatus. ergo a simili: nec quicunque alius.

Contra apostolus ad hebr. 7. Per abraham et seui qui de cimas accepit decimatus est. adhuc enim in lumbis patris erat: quando obuiauit ei Melchisedech.

¶ Item Aug. 10. super Gensem longe ante finem dicit: in lumbis abra he secundum carnem constitutum leui decimatum.

Respondeo quod decimatio non solum erat actus moralis: sed etiam figuralis. Primo modo importat donationem cuiusdam portionis terre nascentium: et aliorum ad vsum humanum necessariorum ad substentationem ministrorum dei. et hoc fieri dictat rectum iudicium rationis: sicut enim dicit apostolus I ad Corin. 9 qui altari deseruiunt: cum altario participantur: ita et dominus ordinauit his qui euangelium annunciant de euangelio viuere: et sic loquendo de decimatione: non dicitur aliquis de stirpe abrahe in ipso decimatus fuisse. Secundo modo loquendo de decimatione: sic dico quod omnes illi qui ab abraham erant descensuri secundum legem naturalis propagationis in ipso fuerunt decimati quando obtulit decimas Melchisedech. De qua oblatione habetur Gen 14 Denarius enim inquantum est quidam limes numerorum figurat perfectionem: et nouenarius ab eo deficit imperfectionem. Et ideo per hoc quod offerebatur deo pars decima: figurabatur in eo perfectio redundans vsque ad humani generis redemptionem: et sanationem. In eo autem qui nouem partes sibi retinebat: et in omnibus descensuris ab eo secundum legem propagationis naturalis significabatur imperfectio: et infirmitas spiritualis remouende per illum: cui decima offerebatur.

¶ Cum ergo abraham ipsi melchisedech: qui figurabat christum dedit decimas de omnibus significauit in se: et in suis posteris descensuris ab eo secundum legem naturalis propagationis imperfectionem tollendam perillius perfectionem: quem representabat melchisedech: et ideo qui ab ipso descensuri erant secundum legem propagationis naturalis in ipso fuerunt decimati id est per decimantem figurati fore sanandi ab originali peccato: et a potestate diaboli liberandi per christi perfectionem.

Ad primum in oppositum dicendum: quod illud verbum curabat: sic debet glosari id est curari figurabatur.

¶ Ad secundum dicendum: quod sicut nullus potest baptizari: nec poterat circuncidi: nisi natus: ita inquantum decimatioerat sacramentum in lege nature valens ad remedium originalis peccati: nullus decimabatur: nisi natus: quia per decimationem nullius nisi iam nati remittebatur originale peccatum.

¶ Preterea quia circumsio et baptismus sunt actus in persona. Ideo circuncidi in lege veteri conuenire non poterat: nisi persone iam existenti in actu. Nec baptismus in lege noua. Sed praefigurari aliquid potest circa personas nondum existentes in actu: et ideo secundum quod decimatio erat actus figuralis: decimari poterant in patre: qui nondum existebant in actu.

¶ Ad tertium dicendum: quod procedit ab insufficienti: quia quamuis leui in abraham non dederit decimam: nec adhuc fuerit obligatus: nec decima pars eius data: nec per decimam partem figuratus: tamen per imperfectionem nouenarii quem ab abraham sibi retinuit: data parte decima ipsi melchisedech: figuratus fuit leui habiturus imperfectionem non tollendam nisi per illum qui representabat melchisedech.

¶ Auctoritates ad partem aliam procedunt secundum quod decimatio erat actus figuralis.

Quaestio II TErtio queritur vtrum christus in abraham fuerit decimatus. Et videtur quod sic: quia sicut imperfectio redimendorum figurabatur per nouem partes: ita per decimam figurabatur perfectiochristi: ergo sicut per retentionem nouenarii partium illi dicuntur fuisse decimati: ita christus per oblationem decime: potest dici fuisse decimatus id est per decimam figuratus.

¶ Item illi in abraham dicuntur fuisse decimati: qui futuri erant peccato obnoxii secundum quod haberi potest per magistrum in littera. Sed caro christi in patribus fuit obnoxia: vt habetur etiam in littera. ergo videtur quod fuerit in abraham decimatus.

¶ Item christus non descendit ab abraham nisi mediante beata virgine quae in abraham fuit decimata: ergo et ex consequenti christus in abraham fuit decimatus.

Contra. Aug. 10 super Genesem longe ante finem dicit: christum in lumbis abrahe non fuisse decimatum.

¶ Item apostolus ad Hebr. 7. Prefert sacerdotium christi sacerdotio Aarto: per hoc quod leui de cuius stirpe descendit aaron fuit decimatus in abraham. christus autem non.

Respondeo quod secundum auctoritates prallegatas im mediate: et secundum magistrum in littera christus in abraham non fuit decimatus: sicut enim in adam peccante: non potest dici christus peccasse eo quod non erat descensurus ab eo secundum legem propagationis naturalis. Similiter non debet dici decimatus fuisse in abraham: quia secundum praedictam legem non erat descensurus ab eo: et ideo nec peccatum originale habiturus: nec aliquod aliud peccatum: et ex consequenti nec curatione indigens: nec redeptione. Cum ergo decimariesset per decimationem figurari indigere curatione: non potest vere dici christus in abraham fuisse decimatus.

Ad primum in oppositum dicendum: quod quia decima non decimabatur: sed illud a quo decima remouebatur. Ideo quamuis christus significaretur per decimam: non potest tamen dici in abraham fuisse decimatus: Sed illi qui figurabantur per nouem partes penes abraham remanentes.

¶ Ad secundum dicendum: quod quamuis caro christi in Adam fuerit peccato obnoxia eo modo quo ibi fuit: tamen caro christi vt actu caro christi: nunquam obnoxia fuit peccato: non autem decimabatur in abraham: nisi qui futuri erant peccato obnoxii in sua naturali existentia.

¶ Ad tertium dicendum: quod in illo argumento est fallacia accidentis ex variatione medii: aliter enim fuit beata virgo in abraham quam christus in ea: quiaipsa fuit in abraham secundum rationem seminalem. non sic autem fuit christus in virgine maria.

Quaestio IIII. QUarto queritur vtrum christus fuerit sanctificatus. Et videtur quod non: apostolus ad heb. 7. Talis decebat: vt esset nobis potest ifex sanctus innocens impollutus. ergo christus nunquam non sanctus: sed non sic sanctus: nisi de non sanctio: quia secundum philosophum. 1. physi. Generationes fiunt ex contrariis. ergo christus nunquam fuit sanctificatus.

¶ Item secundum philosophum 8. phy. Omne primum mouens in aliquo genere motus: non mouetur illo motu. Unde primum alterans est alterabile. Similiter ergo primum sanctificans est non sanctificabile: sed christus primum sanctificans: ergo nunquam fuit sanctificabile: et ex consequenti nec sanctificatus.

Contra. Ioan. 10 dicit saluator de se ipso quem pater sanctificauit: et misit in mundu.

¶ Item sanctisicari non est tantum de non sancton sanctum fieri: sed etiam de sco fieri magis secntum. Sed christus de sancto fuit sanctus magis sanctus: quia vt dicitur Luc. 2. Iesus proficiebat etate et sapientia et gratia apud deum et homines. ergo fuit sanctificatus.

Respondeo quod aliquio sanctiuncari quaedrupiter potest inculuuntuat llud quod no erat san¬ ctum nec erat non sanctum fieri sanctum: aut itlud quod erat non sanctum fieri saecntum: aut illud quod erat sanctum fieri in tensiue magis sanctum: aut illud quod erat sanctum fieri pluribus modis saecntum. Tribus primis modis christus non fuit sanctificatus: nec ratione persone: nec ratione diuine nature: sed primo modo sanctificatum fuit ratione humane nature: quia antequam non esset non erat sancta: nec erat non sancta: et simul facta fuit et sancta facta. Secundo vero modo et tertio non fuit sanctificata: quia anima Iesu christi fuit creata in sanctitate plenaquod intensiue non potuit fieri magis sancta: accipiendo autem sanctificari quarto modo dicendum quod christus ratione persone potest dici fuisse sanctificatus: quia persona que plus erat sancta. sanctitate increata per assumptionem humane nature sancte: facta fuit sancta sanctitate creata secundum illum modum loquendi quo dicimus quod filius dei per assumptionem nature humane passibilis: tactus fuit passibilis: et mortalis.

Ad primum in oppositum cum dicitur: quod non fit sanctu nisi de non sancto etc. Dico quod verum est: accipiendo non secntum negatiue: vel priuatiue: et verum est quod humana natura Iesu christi antequam esset: non erat sancta.

¶ Ad secundum dicendum: quod christus inquantum deus est praemum sanctificans effectiue: et simpliciter: et ideo inquantum deus non fuit sanctificatus: sed inquantum homo non fuit primum sanctificans simpliciter: sed per modum merentis: inquantum satisfecit pro peccatis nostris: et pro nobis erat: et ita nobis meruit: et per talem modum ipse non fuit sanctificatus. Nullus enim sibi meruit sanctificationem. alio tamen modo fuit sanctificatus: et hoc non est inconueniens: sicut tu vides: quod quamuis primum mouens simpliciter non moueatur: tamen primum corpus alterans: et si non alteretur: tamen alio modo motus mouetur: vt patet in celo. primum argumentum ad partem alium procedit deprimo sanctificationis modo.

¶ Ad secundum dicendum: quod secundum glosam pro tanto dicitur Iesus profecisse saptria quia sapientia qua plenus erat: ceteris ex tempore paulatim demonstrabatur: et iuxta naturam hominis gratia proficiebat non quod ipse non habebat per accessum temporis accipiendo: sed pandendo donum gratie quod habebat: et dicitur ille profectus fuisse apud deum et homines: quia quantum proficiente etate patefaciebat hominibus dona gratie et sapientie que sibi inerant: tantum eos ad laudem dei excitabat.