Articulus 1

Questio PRimo ostendendo quod christus secundum quod homo: sit persona: quia quod conuenit alicui secundum quod homo: omni homini conuenit: sed petrus secundum quod homo: est persona. ergo et christus.

¶ Item christus secundum quod homo non est indignior alio homine: sed hoc est dignitatis in homine: vt secundum quod homo sit persona: ergo christus secundum quod homo: est persona.

¶ Item omne quod praedicatur de aliquo per se predicatur de eodem: cum reduplicatione subiecti. Unde quia hec est per se sensibile est animal: ideo sensibile secundum quod sensibile est animal: sed persona per se praedicatur de homine christo. ergo christus secundum quod homo: est persona.

¶ Item actiones sunt suppositorum: sed christus secundum quod homo: multa egit: ergo christus secundum quod homo: est suppositum: sed suppositum rationalis: vel intellectualis nature est persona: ergo christus secundum quod homo: est persona.

Contra christus secundum quod homo: non est persona incarnata: quia temporale non potest esse ratio personalitatis eterne: non persona creata: quia christus non est plures persone: vt superius ostensum est.

¶ Item quicquid conuenit christo secundum quod homo: assumptum est: sed christus non assumpsit personam: vt superius ostensum est: ergo christus secundum quod homo non est persona.

Respondeo quamuis christus sit homo: et sit persona: tamen si iudicemus de ista: christus secundum quod homo: est persona secundum virtutem sermonis debet iudicari falsa: quia secundum quod et in eo quod de virtute sermonis significant id quod reduplicatur esse rationem praecisam conuenientie praedicati cum subiecto. Unde cum dicitur christus secundum quod homo esse persona importatur quod res significata per hominem est praecisa ratio: per quam christus est persona: quod simpliciter falsum est: quia nec natura in vniversali: nec natura humana in singulari: ratio est personalitatis in christo: sed ipsa diuina natura cum proprietate constituente personam.

Ad primum in oppositum dicendum: quod non est simile de ratione personalitatis in christo: et in aliis hominibus: quia alii homines constituuntur in esse personali per naturam humanam singularem: non autem christus.

¶ Ad secundum dicendum: quod incomparabiliter est maioris dignitatis: quod aliquis constituatur in esse personali per proprietatem eternam: cum natura diuina: quam per aliquam naturam humanam.

¶ Ad tertium cum dicitur: quod omne quod praedicatur de aliquo per se: praedicatur de eodem cum reduplicatione subiecti etc. dico quod non est verum: nisi illa praedicatio sit per se: et primo sicut est ista: sensibile est animal. hec enim non est vera de virtute sermonis. homo in eo quod est homo: est animal: quia tunc asinus non esset animal: sed homo est animal: in eo quod est substantia animata sensibilis. persona autem quamuis per se praedicatur de homine christo: non tamen primo. Ille enim homo non est persona: nisi inquantum est suppositum intellectualis nature constitutum proprietate ad nobilitatem pertinente: quod sibi non conuenit per naturam humanam.

¶ Uel potest dici: quod cum dicitur christus secundum quod homo: hic non reduplicatur subiectum: quia christus nominat hunc hominem: et si diceretur sic. Christus secundum quod hic homo est persona: verum esset: vt volunt quidam: sed secundum alios: non esset concedenda virtute sermonis: quia res reduplicata debet esse conuertibilis cum praedicato: sicut sensibile cum animali. Aliter non esset praecisa ratio conuenientie ipsius cum subiecto.

¶ Ad 4m dicendum: cum dicitur: quod actiones sunt suppositorum etc. dico quod verum est: sed tamen agunt per naturam: vnde quamuis christus secundum quod homo multa egerit: non tamen ex hoc sequitur quod christus secundum quod homo: sit suppositum: sed quod christus sit suppositum humane nature.

Quaestio II Ecundo queritur vtrum christus secundum quod homo: sit deus. Et videtur quod sic: glo. super illud ad philip. Et donauit illi nomen: quod est super omne nomen dicit: quod hoc illi donatum est: vt homini secundum quem filius factus est obediens vsque ad mortem: quod iam habebat idem ipse dei filius deus de deo natus equalis: ergo vere dicitur: deus inquantum homo est deus.

¶ Item si petrus: inquantum hic homo: est animal: petrus inquantum homo: est animal: sed christus inquantum hic homo: est deus: quia pronomen demostrat suppositum: ergo inquantum homo est deus.

Contra. christus inquantum homo est minor. Unde Ioan. 14. dicit: pater maior me est. ergo inquantum homo: est minor deo quod non esset: verum: si inquantum homo esset deus.

¶ Item quod conuenit alicui per aliquid: amplius ei non contingit: remoto illo: per quod conueniebat: sed si natura humana separaretur a persona christi nichilominus illa persona esset deus: ergo christus secundum quod homo: non est deus.

Respondeo quod quamuis hec sit concedenda: christus homo est deus: hec tamen christus secundum quod homo est deus: neganda est: quia hoc quod dico secundum quod notat terminum cui adiungitur significare rationem: per quam praedicatum conuenit subiecto: sed iste terminus homo: non significat rationem: quare esse deum conueniat christo: quia homo sibi conuenit per naturam diuinam: quam non significat iste terminus homo: et ratio hec est falsa: christus secundum quod homo est deus.

Ad primum in oppositum dicendum: quod illa glosa sic debet intelligi: quod nomen quod est super omne nomen id est nomen dei datum est homini christo per idiomatum communicationem.

¶ Ad secundum cum dicitur quod christus inquantum hic homo: est deus etc. dicunt aliqui quod de virtute sermonis non est verum: quia dicunt quod iste determinationes secundum quod: et inquantum et in eo quod non tantummodo nominat in termino cui adduntur esse rationem conuenientie praedicati cum subiecto: sed etiam rationem praecisam: per quam praedicatum dicitur de quocumque dicitur: et secundum hoc ista non concederetur: christus inquantum homo suppositum: quod est filius est deus: quia per istam rationem: esse deum non conuenit patri: et spiritui sancto. Alii autem concedunt istam: quod christus inquantum hic homoest deus: quia hec determinatio: inquantum non notat illud quod reduplicat esse praecisam rationem conuenientie praedicati cum subiecto: sed sufficit quod in eo includatur: et sic in proposito: quia natura diuina includitur in significato ipsius verbi. et secundum hoc dicendum est ad argumentum quod non est simile de ista consequentia. Petrus inquantum hic homo est animal. ergo inquantum homo est animal: et de ista christus inquantum hic homo est deus. ergo inquantum homoest deus: quia suppositum petri: et humana natura in eo realiter idem sunt re absoluta: quia substantia sub ratione: qua in se existens est suppositum: sed suppositum christi: et humana eius natura non sunt realiter idem: cum suppositum sit res increata: et natura humanares creata: sed cum dicitur christus inquantum hic homo reduplicatur suppositum: et cum dicitur: inquantum homo: reduplicatur humana natura.