Articulus 4

Quaestio I. Rimo ostendo quod praedestinatio christi non fit conformis praedestinationi nostre: si aliquid dicitur de duobus secundum eandem rationem dicitur de illis vniuoce: vt haberi potest per philosophum in libro praedicamentorum: sed praedestinari non conuenit christo: et nobis vniuoce: cum ipsa sit deus: et nos creature: et nihil vniuoce dicatur de deo: et creatura. ergo non est eiusdem rationis sua predestinatio: et nostra.

¶ Item secundum sententiam phlosophi. 5. phy. Differentie motuum et operationum considerantur penes terminos: sed filiatio naturalis: ad quam ordinata fuit praedestinatio christi: et filiatioadoptiua: ad quam ordinata est predestinatio nostra eiusdem rationis non sunt. ergo nec ista predestinatio: et illa.

Contra proparatio gratie in praesenti: et glorie in futuro: et ratio vtriusque praedestinationis.

¶ Item exemplar: et exemplatum sunt eiusdem rationis. Unde primo ethi. c. 7. In per se homine quod aliqui ponebant exemplar hominis: et in homine materiali vna et eadem est ratio que hominis: sed secundum glosam super illud ad Rom. It Qui praedestinatus est preclarissimum exemplar nostre praedestinationes praecessit in christo. ergo eiusdem rationis est vtraque predestinatio.

Respondeo quod cum cuiuslibet operationis specifica differentia consideratur per comparationem ad terminum ad duem: specifica etiam differentia peredestina tionis penes terminum ad quem accipitur: terminus autem ad quem fuit ordinata praedestinatio christi non tantum fuit vnio que est per habitum: et actum glorie: sed etiam vnio in persona. Predestinatio autem nostra non ordinatur ad vnionem: que est in persona: ordinatur tamen ad illam que est per habitum et actum glorie. et sic patet quod terminus ad quem fuit ordinata praedestinatio christi: longe est perfectior termino ad quem ordinatur praedestinatio nostra: ita vt non pure vniuoce comueniat vtrique perfectio: nec pure equiuoce: quia plus conueniunt quam in nomine: sed analogice: et sic videtur dicendum de predestinatione christi respectu predestinationis nostre.

Ad primum dicendum: quod natura diuina christinon fuit praedestinata: nec christus potentia diuine nature: sed humana natura christi fuit praedestinata: et ipse ratione humane nature: ratione cuius aliquid potest esse commune sibi: et aliis hominibus.

¶ Ad secundum dicedum: quod primus effectus praedestinationis christi fuit humane nature vnio persone filii dei: ad quem sequitur: quod homo fuit sum mi patris filius naturalis: quamuis autem illa vnio non sit eiusdem rationis vniuoce eum vnione qua alii homines vniuntur cum deo per habitum et actum glorie: est tamen eiusdem rationis analogice: inquantum tota perfectio istius comprehenditur in illa: et ab ea improportionabiliter exceditur.

Ad primum ad partem aliam dicendum: quo praparatio gratiae in praesenti: et glorie in futuro: non est tota ratio praedestinationis christi: sed cum hoc christum predestinari: fuit naturam humanam. preordinari ad hoc: vt vniretur cum persona filii dei.

¶ Ad secundum cum dicitur: quod exemplar et exemplatum sunt eiusdem rationis etc. dicendum quod cum causa aliquo modo sit exemplar effectus: inquantum secundum Diony. secundo. c. de di. no. causata habent receptas imagines suarum causarum: sicut casa vniuoce agens: est eiusdem rationis vniuoce cum suo causato: vt patet: cum homo generat hominem: et causa non vniuoce agens: non est eiusdem rationis vniuoce cum suo causato: vt patet: cum motus generat calorem: et sol per suos radios ignem: sic dico quod est aliquid exemplar: quod est eiusdem rationis vniuoce cum exemplato: et aliquod quod non est eiusdem rationis vniuoce: sed analogice: cum exemplato: et tale exemplarest praedestinatio christi respectu praedestinationis nostre.

Quaestio II. SEcundo quaeritur sine argumentis vtrum predestinatio christi sit causa predestinationis nostre.

¶ Respondeo quod aliquo modo sic: aliquo modo non. Nostra enim praedestinatio est dei praescientia practica respectu salutis nostre: et nostre ordinationis in salutem. Ipsa autem dei praescientia practica quod est praedestinationis principale significatum in deo est: et realiter idem est quod deus: et ideo quantum ad illud nihil est causa ipraedestinationis nostre: sed salus nostra: et nostra preordinatio in salutem per finalem gratiam: causam habent. Sunt enim quidam praedestinationis effectus: et quantum ad hoc praedestinatio christi causa est effectus praedestinationis nostre: inquantum per effectum praedestinationis christi: qui principaliter est vnio humane nature cum persona filii dei. confert nobis deus nostre praedestinationis effectum. Unde apostolus ad ephe. I. Predestinauit nos in adoptionem filiorum per iesum christum. Quomdo autem effectus praedictus praedestinationis christi se habeat ad nostram salutem specialius patebit inferius per quaestiones que fient de merito christi: et de efficacia passionis eius: et propter hoc de predicta questione breuius pertransiui.