Praeambulum

CUm vero supra perhabitum sit christum plenum gratia etc. Superius determinauit magister de his que concurrunt ad restaurationem humani generis: ex parte restaurantis que fuerunt filii dei incarnatio: in qua fuit restauratio humani generis incohata: et eius secundum naturam humanam passio in qua fuit restauratio humani generis consumata. Hic determinat de his que concur runt ad predictam restautionem: ex parte humani genoris reparandi que sunt virtutum adeptio: et mandatorum obseruatio: et diuiditur in parter duas.

¶ Primo deter minat de virtutibus.

¶ Secundo de mandatis. Distin. 7. ibi Sed iam distributio decalogi.

¶ Prima in duas.

¶ Primo determinat de virtutibus secundum se.

¶ Secundo de earum connexione. Di. 36 ibi. Solet etiam queri.

¶ Prima in duas.

¶ Primo determinat de virtutibus.

¶ Secundo de septem donis spiritus sancti. Di. 34. ibi. Nunc de septem donis.

¶ Prima in duas. Primo de. terminat de virtutibus theologicis.

¶ Secundo de cardinalibus. Di. 33. ibi. Post perdicta de quatuor virtuti bus.

¶ Prima in tres.

¶ Primo determinat de fine.

¶ Secundo de spe. Di. 26. Est autem spes virtus.

¶ Tertio de charitate. Di. 27. ibi. Cum autem christus.

¶ Prima in tres.

¶ Primo determinar de fide quantum ad eius essentiam.

¶ Secundo quantum ad eius obiectum siue materiam. Di. seq. ibi. Hic queritur si fides.

¶ Tertio quantum ad eius sufficientiam. Di. 35 ibi.

¶ Predictis adiiciendum est.

¶ Prima in tres.

¶ Primo dicta dicendis continuat.

¶ Secundo fidem describit seu notificat. ibi. Fides enim est.

¶ Tertio illam notificationem explanat. ibi. Accipitur autem fides. Et ista in duas.

¶ Primo experlanat qualiter fides est virtus.

¶ Secundo qua liter per eam creduntur que non videntur. ibi. Notandum quoque est.

¶ Prima in tres

¶ Primo explanat: qualiter fides est virtus.

¶ Secundo comparat fidem informem ad formatam. ibi. Si vero queritur vtrum illa informis.

¶ Tertio ostendit in quo sensu concedendum sit fidem esse vnam ibi. Cumque diuersis modis.

¶ Prima in duas.

¶ Primo ostendit qualiter fides est virtus.

¶ Secundo ponit differentiam inter credere deum et deo et in deum. ibi Sed multum interest. Pars illa que ibi incipit. Notandum quoque diuiditur in partes tres.

¶ Primo explanat qualiter per fidem creduntur que non videntur.

¶ Secundo illam explanationem confirmat per fidei diffinitionem: quam ponit philosophus. ibi. Ait enim apostolus.

¶ Tertio super illam diffinitionem mouet quandam dubitationem. ibi. Si vero quaeritur an hec descriptio spei conueniat.

CIrca hanc distinctionem querun tur principaliter octo.

¶ Primo de habentibus in generali.

¶ Secundo de virtutibus in generali.

¶ Tertio de virtutibus theologicis in generali.

¶ Quarto de fide quantum ad eitus essentiam.

¶ Quinto de fide per comparationem ad suam formam que est charitas.

¶ Sexto de fide per comparationem ad subiectum.

¶ Septimo de fide per comparationem ad scientiam: et ad suam causam.

¶ Octauo de side per comparationem ad gratias gratis datas.