Articulus 3

¶ Questio I.

PRimo ostendo quod baptismus non potest tradi ab homine malo. de consecra. di. 4. Baptismus. in. Item ego dico: et sumptum est ab Augu. super Ioannem: trac. 5. quasieque distanter inter medium et finem: et recitat magister in littera huius di. capi. id. Iustos opertet esse per quos baptizatur: ergo non potest tradi baptismus ab homine malo.

¶ Item membrum mortuum non potest influere in alia membra: sed malus homo est membrum mortuum: ergo non potest influere in alia membra: quod non esset verum si ab eo verus potest tradi baptismus.

¶ Item si posset baptismus tradi ab homine malo: tunc tantum reciperet in baptismo baptizatus a malo: sicut a bono: quia vterque reciperet totam virtutem sacramenti: sed inuenitur quandoque baptismus traditus ab homine bono habens efficaciam quam non habet traditus ab homine malo: sicut patuit in sancto Syluestroqui in baptizando Constantinum non tantum eummundauit interius: sed etiam exterius a corporali lepra: ergo videtur quod non potest tradi verus baptismus ab homine malo.

Contra. de conse. dl. 4. Si inter: et recitat magister in littera huius di. capi. i. Nullo modo malus est baptismus qui per malum datur.

¶ Item. eadem distin. Cum baptizat: et sumptum est ab Aug. super Io. trac. 6. longe ante medium: dicitur quod non datur impar baptismus propter impares ministros: quod verum non esset si non posset tradi ab homine malo.

Respondeo quod ab homine malo verus potest tradi baptismus ita quod inquantum ad ea que sunt essentialia sacramento non plus proficit datus baptizato a bono ministro quam a malo: quia baptismuus non habet suam efficaciam a ministro: sed a deo: et ideo non opet quod sit formatus simili forma illi que confertur baptizato inbaptismo. Unde quamuis minister non sit bonus: tamen baptizatus bonitatem recipit per baptismum traditum ab eo. Unde de consecra. di. predicta. Baptismus i. Non timeo: et sumptum est ab Augu. super Io. trac. 5. versus finem: et recitat magister in littera huius di. capi. i. Non timeo adulterum ebriosum: non homicidam: quia columbam attendo: per quam mihi dicitur: hic est qui baptizat.

Ad primum in oppositum dicendum: quod illa auctoritas in telligenda est debito congruitatis: non necessitatis

¶ Ad 2m dicendum: quod quantum ad hoc simile est de menbro corporis naturali mortuo: et de homine malo: quia sicut illud membrum non potest in alia membra influere in virtute sua: Sic nec malus homo. Sed ministrando baptisitum nibil influit nisi ministraliter: quod non est influere in virtute sua: deus enim est qui totam virtutem sacramenti influit.

¶ Ad 3m dicendum: quod quantum ad ipsum sacramentum tantum valet baptismus traditus a malo sicut a bono. Sed quantum ad sacramentalia sicut sunt orationes et huiusmodi potest plus valere baptismus traditus a bono homine quam a malo quantum ad aliquos accidentales effectus: quos non recipit essentialis virtus baptismi: sicut est curatio a lepra et huiusmodi: quos tamen effectus consequitur raro.

¶ Questio. II.

SEcundo queritur vtrum baptismus posset tradi ab angelo malo in specie hominis apparente.

¶ Respondeo quod non: quia nullus baptizare potest nisi sibi sit a deo potestas baptizandi concessa: hec autem potestas non est concessa angelo malo: quia non fuit congruum propter quinque rationes. Illa enim a quo est sacramentorum virtus scilicet christus: deus est et homo: et ideo congruum fuit vt potestatem baptizandi non concederet de lege communi nisi hominibus: qui sibi sunt similes in naura humana. In sacramentius etiam est sensible signum et spiritualis virtus: et ideo non fuit congruum esse ministrum sacramentorum nisi hominem: quia est compositus ex naura sensibili et. spirituali.

¶ Preterea cum baptismus sit sacramentum necessitatis: nec confertur nisi illis qui possunt pertinere ad ecclesiam militantem: non fuit congruum eius administrationem concedi illis quorum communis conuersatio non est cum hominibus sensibiliter cognita: et qui non pertinent ad ecclesiam militantem. Et iste tres cogruitates se extendunt ad declarandum non tantum quare non fuit congruum hanc pot statem angelo malo concedi: sed etiam nec angelo bono de lege communi.

¶ Preterea ad baptizandum requiritur intentio faciendi quod facit ecclesis. Non est autem probabile quod diabolus hoc vellet facere: cum sit aduersarius ecclesie: et inimicus nostre salutis.

¶ Preterea congruum non est ministrum sacramenti esse illum: qui nullam conuentionem habet cum christo: a quo virtutem habent sacramenta. Sed angelus malus nullam conuentionem habet cum christo. Unde Glo. super. 2o ad Cor. 6. Que est conuentio christi ad belial. Belial interpretatur apostata: cum quo christus non conuenit: quia ille omnia male: christus autem omnia bene agit: et ideo non fuit congruum sibi concedi potesta tem baptizandi de lege communi: nec de speciali mandato.

¶ Questio. III.

TErtio queritur vtrum malus homo baptizando mortaliter peccet. Et videtur quod non: quia homo quantuncumque malus teneretur puerum baptizare in articulo necessitatis. Sed homo faciendo illud ad quod tenetur non peccat mortaliter: ergo malus homo baptizando non peccat mortaliter.

¶ Item sacerdos ex officio suo tenetur pueros baptizare: ergo si malus sacerdos baptizando peccaret mortaliter: cum sibi puer presentatur ad baptizandum: non posset vitare peccatum mortale: quia aut renueret facere quod ex officio suo facere tenetur: aut faceret quod tenetur non facere.

Contra magis obligantur ad munditiam ministri sacramentorum no l. quam obligarentur ministri sacramentorum ve scl. Sed illi qui in ve l. immundi sacramenta tractabant mortaliter peccabant. Unde Leuit 22 Omnis homo qui accesserit de stirpe vestra ad ea que consecrata sunt: et que obtulerunt filii israel domino: in quo est immunditia: peribit coram domino: ergo multo fortius mali homines baptizando mortaliter peccant.

¶ Item contaminare sacramentum est peccatum mortale: sed minister malus baptizando quantum in se est contaminat sacramentum idest ostendit vile et contaminatum. Unde Glo. supra illud. Leui. 22. Non contaminent nomen sanctificatorum mihi: dicit. Non ostendant vile et contaminatum viliter tractando: ergo malus homo baptizando mortaliter peccat.

Respondeo malus homo autem baptizat cum solennitate: vt. minister ecclesie cui hoc competit ex officio: et sic dico quod mortaliter peccat baptizando si peccatum suum mortale recolit: et non penitet. Ut enim dicitur in Glo. super illud Leuit. 27. Qui accesserit mundus ad mundam debet accedere: et de consecra. di. 4. Baptismus: infra. Ego. Iustos oportet esse tanti iudicis ministros si ministrare iuste voluerint. Aut baptizat sine solennitate in articulo necessitatis: sicut aliquando faciunt vetule: et sic non peccat mortaliter. Et sic procedit primum argumentum ad partem primam.

¶ Ad secundum dicendum: quod quamuis sacerdos renuendo puerum baptizare mortaliter peccaret: quia per ordinationem ecclesie ad baptizandum tenetur esse paratus vt probari potest per illud quod habetur: de consecratione distictione. 4. Omnis presbyter: tamen ex hoc non sequitur quod non possit vitare peccatum mortale: quia ipse potest de suo peccato penitere: et sic potest sine peccato bapti3are.

¶ Argumenta ad partem aliam procedunt de illo qui baptizat cum solennitate vt minister ecclesie.

QUarto queritur vtrum recipientes baptismum scienter ab homine malo peccent mortaliter. Et videtur quod sic. de consecra. di. 4. Quamuis: et sumptum est ab Augu. ad Orosium. q. 59. Quamuis vnum sit baptismum hereticorum qui in nomine patris et filii et spiritus sancti baptizant: et ecclesie catholice: tamen qui foris ecclesiam baptizantur non sumunt baptismum ad salutem: sed ad perniciem: ergo mortaliter peccant.

¶ Item qui cooperantur peccanti mortaliter peccant mortaliter. Sed qui scienter suscipiunt baptsimum ab homine malo cooperantur peccanti mortaliter: quia ille inbaptizando mortaliter peccat: quod non faceret si nullus ab eo baptismum susciperet: ergo scienter suscipiens baptismum ab homine malo peccat mortaliter.

¶ Item scienter recipiens baptismum ab illo qui non vult baptizare nisi propter precium mortaliter peccat: quia talis committeret symoniam: ergo saltem in aliquo casu recipiens baptismum ab homine malortaliter peccat.

Contra a bono domino licitum est recipere bonum donum per malum ministrum. Sed vt dicitur de consecra. di. 4. Romanus: Romanus pontifex non hominem iudicat qui baptizat: sed spiritum dei subminstrare gratiam baptismi: licet paganus sit qui baptizat: ergo gratiam baptismi: licitum est recipere per ministerium hominis mali.

¶ Item eadem di. Baptismus: infra. Non exhorreat columba ministerium malorum: respiciat domini potestatem: quid tibi facit minister malus vbi bonus est dominus: et sumptum est ab Augu. super Ioan. tractatu. 5 parum ante medium.

Respondeo quod cum baptismus sit sacramentum necessitatis ad salutem: in necessitatis articulo licitum est ipsum a quocunque homine recipere quantuncunque malo: cuiuscunque sit conditionis aut sexus: excepto autem necessitatis articulo recipiens baptismum scienter ab homine malo preciso ab ecclesia simpliter: vel ad tempus peccat mortaliter: quia quantum in se est contemptibilem reddit sententiam ecclesie: quod scienter sine mortali peccato non potest fieri: si autem accipiat scienter ab homine malo non praeciso ab ecclesia simpliciter vel ad tempus non peccat: maxime si suscipiat a tali qui sibi ex officio conferre tenetur. Nullus enim peccat in recipiendo quod sibi ab alio debitum est. Argumentum primum ad partem primam procedit de malo homine ab ecclesia preciso.

¶ Ad 2m dicendum: quod minor est falsa: quia iste petit quod sibi debitum est. Ille autem potest hoc reddere non peccando: quia potest penitere. Unde petens baptismum ipsum non inducit ad peccandum: sed magis ad penitendum:

¶ Ad 3m dicendum: quod baptizandus aut est puer aut adultus: primo modo ille quae offert puerum ad baptismum nullo modo debet dare precium sacerdoti vt conferat baptismum peruulo: sed in illo casu ipsemet debet puerum baptizare si presto non sit alius sacerdos qui puerum modo debito baptizare velit. Quia tamen aqua non est sacramentum: licitum esset emere aquam si sacerdos aquansuam nollet dare gratis: non tamen aquam sanctisicatam: nec oporteret: quia talis aqua non est de necessitate baptismi. Si autem non potest haberi aqua sanctificata: nec haberipotest gratis: dicunt quidam probabiliter quod in illo casu potest pro illa pecunia dari ab illo qui offert puerum sine vitio symonie: quia talis redimit vexationem iuris pueri cum ius in hoc casu iure nature et diuino est illa aqua quantum ad baptizandi vsum: et hoc concordat pietati et rationi. Si autem baptizandus est adultus: et non inueniat qui ipsum velit baptizare sine precio sufficiat sibi baptismus flamis.

¶ Argumenta ad partem aliam procedunt de suscipiente baptismum in articulo necessitatis vel a sacerdote suo malo ab ecclesia non preciso simpliciter: nec ad tempus.