Articulus 4

Questio I

PRimo ostendo quod valeant existentibus in peccato mortali: quia maius est alicui gratiam impetrare quam remissionem pene concederem: sed vir sanctus aliquando meretur peccatori gratiam: ergo multo fortius praelatus potest sibi partem pene remittere concedendo indulgentiam.

Contra. Intentio principalis sapientis non est vt thesanrus suus per suum ministrum dispensetur suis inimicis: cum ergo dispensatio facta per ministros ecclesie discordans ab intentione dei sit inutilis: et magis debeat dici dissipatio quam dispensatio: non prosunt indulgentie existenti bus in mortali peccato cum tales dei sint inimici.

Respondeo quod non potest feri remissio pene manente culpa: et ideo cum per indulgentias non remittatur culpa existentibus in mortali peccato: non remittitur eis per indulgentias aliquid de pena. Si tamen aliquis existens in mortali peccato facit illud quod continetur in forma indulgentie: prudenter facit: quia bona facta in peccato mortali aliquo modo peccatorem disponunt de congruo ad poenitentiam: et illa mediante ad susceptionem remissionis peccatorum perdiuinam misericordiam.

Ad argumentum in oppositum dicendum quod non valet: quia illa impetratio gratie est per meritum congrui: sed satisfactio de pena sit permeritum condigni. Unde existenti in charitate facienti quod continetur in forma indulgentie debetur remissio pene: que in forma indulgentie est concessa.

Quaestio II.

SEcundo quaeritur vtrum indulgentie valeant religiosis.

¶ Respondeo quod sic: si faciunt illud pro quo dantur indulgentie: et hoc facere possunt: quia quamuis non habeant proprium: nec pro voluntate sua possint claustrum exire ad visitandum alia loca sancta: superior tamen potest eis dare licentiam aliquid dandi: et loca sancta visitandi.

Questio III

TErtio queritur vtrum indulgentie valeant praelatis qui eas concedunt. Et videtur quod non. quia nullus habet potestatem absoluendi seipsum: sed si dantibus indulgentias prodessent ille indulgentie ad remissionem pene: dantes seipsos possent a pena absoluere.

Contra si non prodessent eis peioris essent conditionis quam alii: quod est inconueniens.

Respondeo quo prelatus sibi ipsi non potest idulgentias dare primo et principaliter et directe: sed indulgentia aliis data ipse etiam sub eadem forma vti potest: et sic sibi sicut aliis prodest ad alicuius partis pene remissionem.

Ad argumentum in oppositum dicendum quod quamuis prelatus non possit seipsum absoluere directe: potest tamen indirecte inquantum alii potest concedere potestatem per quam ab illo potest absolui.