Quaestio 30

CIrca secundum arguitur: quod qui acquisiuit beneficium ecclesiasticum per simulationem & hypocrisim, tenetur illud restituere siue resignare: quia non intrauit per ostium: quia non per Christum qui est ostium. loannis decimo. & ideo vt dicitur ibidem, fur est & latro. Fur autem & latro adepta per latrocinium te netur restituere. ergo &c.

CONTRA. Iacob benedictionem suam simulatione acquisiuit: & tamen non tenebatur eam fratri sui: cui eam surripuit. restitue re, sicut nec restituit.

DICENdum ad hoc quod in collatione & receptione beneficiorum ecclesiastico rum quae conferri debent ecclesiasticis personis considerandum est qui sunt apti & idonei diuino ministerio in ecclesia dei: ita quod huiusmodi conditionem debet respicere dans in recipiente ne sit per sonarum acceptor in dando, & recipiens in seipso ne sit mercenarius in recipiendo. Sed tunc distinguendum est. Aut enim iste simulauit se vt ille aspiceret ad id quod simulauit: & propter illud beneficium ei conferret: & ille in conferendo ad illud respexit. Aut iste propter aliud quidem se simulauit, non intendendo per hoc ab illo obtinere beneficium: neque ille contulit aspiciendo ad simulationem sed ad hoc quod simpliciter erat idoneus. Aut iste simulauit vt ille aspiceret ad simulationis: sed ille non aspexit: aut econuerso ille aspexit, sed iste ad hoc non simulauit. Si primo modo, nullo modo tenetur ad resignationem: quia simulatio impertinens erat collationi beneficii. Si secundo modo, aut ergo simulatio fuit de illis vel super illis quae sunt simpliciter bona, & pertinent ad illa quibus persona est nata esse idonea diuino seruitio: vt sunt esse iustum, pudicum, timoratum, misericordem & huiusmodi: aut fuit super illis quae sunt ad hoc seruitium impertinentia & indifferentia: vt sunt fa uor & amicitia humana, siue dilectio & huiusmodi. Si primo modo: cum conferens etsi respiciat ad id quod simulatur: quia tamen nullus sanae mentis in conferendo respiceret ad id inquantum simulatur, sed solum inquantum credit inesse secundum rei veritatem id quod simulatur: quod vt credere faciat ille se simulat: etsi iste ergo peruersa intentione simulat & fingit esse in se quod non est: quia tamen conferens beneficium inquantum confert non respicit nisi illud quod inesse credit: etsi non insit: ipse sancte confert: & in conferendo non peccat: sed pro bona voluntate & intentione probabiliter decepta potius meretur. Et si ille qui se simulat, alias sit ido neus in obtinendo beneficium, peccat tamen in simulatione intendendo beneficium obtinere per simulationem: etsi non propter eam obtineat: licet non sine simulatione. Et debet agere poenitentiam de simulatione. Sed nullo modo tenetur ad resignationem. Et est simile de illo qui alias est idoneus obtinere beneficium, & praelato offert munus vt sibi beneficium conferatur: quod praelatus respuit & non acceptat: aut si acceptat, non tamen propter munus illud confert ei beneficium: sed pro eo quod est alias idoneus. Vnde si ille qui se si mulat, non esset alias idoneus: ipse dupliciter peccaret: & in simulando: & in temerarie beneficium sibi incompetens acceptando. Et si praelatus eum inidoneum sciret, multum in conferendo peccaret. Ad resignationem tamen non tenetur ille: nisi ita sit quod mortaliter peccet omnis qui tenet benefi- cium ad quod est & scit se inidoneum esse ad deseruiendum. Quilibet enim tenetur a se amouere il lud quod tenet ipsum in peccato mortali. de quo nihil ad praesens. Si vero simulatio fuit de eis quae pertinent ad fauorem & amicitiam carnalem: cum fauor & amicitia pertineant ad bona personalia tantum: & ideo sunt quasi munera oblata a lingua vel ex obsequio: in isto casu credo quod peccat conferens tanquam acceptor personarum pro munere: & ita quantum in ipso est symoniacus est. Et peccat etiam recipiens in simulatione: & in vitio symoniaco incidenti pro muneris collatione. & si per simulationem intendebat obtinere beneficium, tenetur sicut symoniacus beneficium resignare: si tamen statutum ecclesiae quod symoniaci beneficia ecclesiastica percipere non possunt: aut percepta tenentur resignare: intelligatur de omni genere symoniae. Super hoc enim est quorundam opinio quod statutum ecclesiae intelligitur de illo genere symoniae quae contrahitur per munus a manu vel ab obsequio proprie dicto: quia per vtrunque istorum aliquid reale recipitur a conferente beneficium: non autem de illo genere symoniae quae contrahitur per munus a lingua, & in aliis modis simulationis, in quibus nihil reale recipit conferens beneficium. Aliorum vero opinio est, quod statutum ecclesiae intelligitur de om ni genere symoniae. Si vero non intendebat per illam simulationem obtinere beneficium: & sit alias idoneus: licet ad munus simulationis aspiceret conferens: & ipse quantum in se est sit symoniacus: non tamen credo quod symoniacus sit recipiens: nec beneficium tenetur resignare: nisi firmiter credat & praesumat quod propter simulationem principaliter beneficium ei sit collatum: & nisi symonia ex altera parte, faceret collationem ex vtraque parte esse symoniacam. Si vero alias non sit idoneus, tunc peccat recipiens: & non tenetur aliter resignare nisi secundum iam tactum modum.

PER dicta patet responsio ad obiectum primum.

AD Secundum de lacob, dicendum quod eius simulatio facta est in prophetia & mysterio: secundum quod exponit Augustinus contra Faustum. Vnde licet non sine illa simulatione quo ad factum exterius obtinuit Iacob benedictionem: non tamen propter illam sed propter mysterium quod forte pro hora lsaac latuit: sed tamen in ipso spiritus sanctus intendebat.