Quaestio 26

CIrca Tertium arguitur quod ille confessus est absolutus a debito: quia in hoc agit secundum consilium ecclesiae, & agens secundum consilium ecclesiae non manet in aliqua obligatione peccati: quare nec debiti restituendi: quia secundum Augustinum: Non dimittitur peccatum nisi restituatur ablatum: ergo &c.

EX eodem arguitur ad oppositum: hic non est restitutum ablatum: ergo non est remissum peccatum: quare adhuc ad restitutionem est obligatus.

DIcen dum quod qui abstulit alienum sic est obligatus ad restituendum, vt secundum actum siue effectum con sequatur restitutio. et vt hoc fiat, obligatus est procurare: aut semper manet obligatus. Et sic dico quod iste confessus non est absolutus a debito: sed obligatus vt prius: et ad hoc pro posse suo procurare tenetur restitutionem.

RAtiones autem ad vtramque partem non habent efficaciam: quia bene potest contingere quod quis absolutus est a peccato quod commisit auferendo rem alienam: manet tamen obligatus ad eius restitutionem: quia in firmo proposito quod habet quis ad restituendum vt primum facultas se obtulerit, absoluitur quis a peccato: non tamen a debito quousque sequatur restitutionis effectus. Quia si aliquando stet per ipsum ne soluatur, cadit a dicto proposito & nouum peccatum incurrit. Si autem manet in proposito: & facit quod in se est: semper manet obligatus ad restituendum: & numquam est in dicto peccato: ita quod si factus sit omnino impotens ad soluendum: semper tamen manet obliga tus: & debet esse in firmo proposito restituendi si facultas se offerret. Aliter enim recidiuaret in pristinum peccatum. Quod ergo arguitur primum: quod iste agit. secundum consilium ecclesiae: dicendum quod verum est. Sic enim consulendum est: & bene. Et quid assumitur: ergo non manet obligatus obligatione pec cati: dicendum quod verum est secundum iam dicta. Et quod assumitur: quare nec debiti: dicendum quod falsum est. Quid arguitur ad illius probationem per Augustinum. Non dimittitur peccatum &c. Verum est nisi restituatur facto vel firmo proposito secundum dictum modum: & alterum sufficit ad absolutionem a peccato: sed solum factum sufficit ad absolutionem a debito, vt dictum est.

AD argumentum in oppositum ex eodem: dicendum quod non valet: quia hic ablatum restitutum proposi to sufficit ad dimissionem peccati: & manet obligatio debiti: non quia ab illa secundum actum non so luta dependet obligatio peccati: sed obligationis debiti solutio dependet ab ipso actum solutionis. Pro pter quod qui committit alteri restitutionem faciendam: bene debet esse cautus quod ipse fideliter agat sibi commissum: quia quantocumque bono animo committat: non tamen absoluitur nisi commissum fiat sicut qui in testamento committit vt de bonis suis sibi quaerantur indulgentiae, nunquam illas obtinet ni si quod de bonis suis faciendum ordinauit fiat: nisi pro quanto ab initio meretur bona deuotio: quae statim aliquid meretur: non tamen totum quod obtineret si quod ordinauit fieret. Et pro tanto vult Augustinus quod post mortem nihil recipit mortuus nisi quid merebatur viuus. Tali enim bona deuorione merebatur: vt si quae ordinauit fiant: indulgentias recipiat: quas tamen non recipit nisi fiant. Si autem nihil bona deuotione ordinando vel alio modo merebatur: vt si quid fieret ei valeret: nihil omnino ei valet etsi fiat.