Canon 45

45. In quibusdam prouinciis ecclesiarum patroni et aduocati seu uice- domini se in tantam insolentiam erexerunt quod non solum, cum uacan- tibus debet ecclesiis de pastoribus idoneis prouideri, difficultates ingerunt et malitias, uerum etiam de possessionibus et aliis bonis ecclesiasticis pro sua uoluntate presumunt et, quod horrendum est dicere, in necem Prelatorum prorumpere non formidant. Cum igitur quod ad defensionis subsidium est inuentum, ad depressionis dispendium non debeat retorqueri, prohibemus expresse ne patroni uel aduocati seu uicedomini super premissis de cetero plus usurpent, quam reperitur in iure permissum, et si contra presumpserint, per seueritatem canonicam districtissime compescantur. Sacri nichilominus concilii prouisione statuimus quatenus, si patroni uel aduocati aut feudatarii seu uicedomini siue alii beneficiati, alicuius ecclesie rectorem uel clericum alium ipsius ecclesie per se uel per alios occidere uel mutilare ausu nefando presumpserint, patroni ius patronatus, aduocati aduocatiam, feudatarii feudum, uicedomini uicedo- minatum, beneficiati beneficium prorsus amittant. Et ne minus uindicte quam excessus memoria prorogetur, non solum de premissis nichil per- ueniat ad heredes, set etiam usque ad quartam generationem posteritates talium in clericorum collegium nullatenus assumantur nec in regularibus domibus alicuius prelationis assequantur honorem, nisi cum eis fuerit dispensatum.