Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Reportatio Sentences Commentary

Principia

Principium I

de Fide

Lectio 1, De fide

Lectio 2, De fide

Lectio 3, De fide

Lectio 4, De fide

Lectio 5, De fide

Lectio 6, De fide

Lectio 7, De fide

Lectio 8, De fide

Lectio 9, De fide

Lectio 10, De fide

Lectio 11, De fide

Lectio 12, De fide

Lectio 13, De fide

Lectio 14, De fide

Lectio 15, De fide

Lectio 16, De fide

Lectio 17, De fide

Lectio 18, De fide

Lectio 19, De fide

de Notitia

Lectio 20, de Notitia

Lectio 21, de Notitia

Lectio 22, de Notitia

Lectio 23, de Notitia

Lectio 24, de Notitia

Lectio 25, de Notitia

Lectio 26, de Notitia

Lectio 27, de Notitia

Lectio 28, de Notitia

Lectio 29, de Notitia

Lectio 30, de Notitia

Lectio 31, de Notitia

Lectio 32, de Notitia

Lectio 33, de Notitia

de Fruitione

Lectio 34, de Fruitione

Lectio 35, de Fruitione

Lectio 36, de Fruitione

Lectio 37, de Fruitione

Lectio 38, de Fruitione

Lectio 39, de Fruitione

Lectio 40, de Fruitione

Lectio 41, de Fruitione

Lectio 42, de Fruitione

Lectio 43, de Fruitione

Lectio 44, de Fruitione

Lectio 45, de Fruitione

Lectio 46, de Fruitione

Lectio 47, de Fruitione

Lectio 48, de Fruitione

Lectio 49, de Fruitione

Lectio 50, de Fruitione

Lectio 51, de Fruitione

Lectio 52, de Fruitione

Lectio 53, de Fruitione

Lectio 54, de Fruitione

Lectio 55, de Fruitione

de Trinitate

Lectio 56, de Trinitate

Lectio 57, de Trinitate

Lectio 58, de Trinitate

Lectio 59, de Trinitate

Lectio 60, de Trinitate

Lectio 61, de Trinitate

Lectio 62, de Trinitate

Lectio 63, de Trinitate

Lectio 64, de Trinitate

Lectio 65, de Trinitate

Lectio 66, de Trinitate

Lectio 67, de Trinitate

Lectio 68, de Trinitate

Lectio 69, de Trinitate

Lectio 70, de Trinitate

Lectio 71, de Trinitate

Lectio 72, de Trinitate

Lectio 73, de Trinitate

Lectio 74, de Trinitate

Lectio 75, de Trinitate

Lectio 76, de Trinitate

Lectio 77, de Trinitate

Lectio 78, de Trinitate

Lectio 79, de Trinitate

de Caritate

Lectio 80, de Caritate

Lectio 81, de Caritate

Lectio 82, de Caritate

Lectio 83, de Caritate

Lectio 84, de Caritate

Lectio 85, de Caritate

Lectio 86, de Caritate

Lectio 87, de Caritate

Lectio 88, de Caritate

Lectio 89, de Caritate

Lectio 90, de Caritate

Lectio 91, de Caritate

Lectio 92, de Caritate

Lectio 93, de Caritate

Lectio 94, de Caritate

de Libertate

Lectio 95, de Libertate

Lectio 96, de Libertate

Lectio 97, de Libertate

Lectio 98, de Libertate

Lectio 99, de Libertate

Lectio 100, de Libertate

Lectio 101, de Libertate

Lectio 102, de Libertate

Lectio 103, de Libertate

Lectio 104, de Libertate

Lectio 105, de Libertate

Lectio 106, de Libertate

Lectio 107, de Libertate

Lectio 108, de Libertate

Lectio 109, de Libertate

Lectio 110, de Libertate

Lectio 111, de Libertate

Lectio 112, de Libertate

Lectio 113, de Libertate

Lectio 114, de Libertate

Lectio 115, de Libertate

Lectio 116, de Libertate

Lectio 117, de Libertate

Lectio 118, de Libertate

Lectio 119, de Libertate

Lectio 120, de Libertate

Lectio 121, de Libertate

Lectio 122, de Libertate

Lectio 123, de Libertate

Lectio 124, de Libertate

Lectio 125, de Libertate

Lectio 126, de Libertate

Lectio 127, de Libertate

Lectio 128, de Libertate

Lectio 129, de Libertate

de Incarnatione

Lectio 130, de Incarnatione

Lectio 131, de Incarnatione

Lectio 132, de Incarnatione

Lectio 133, de Incarnatione

Lectio 134, de Incarnatione

Prev

How to Cite

Next

Lectio 130, de Incarnatione

Utrum secunda persona in divinis naturam humana hypostatice sibi univerit

1

In alia lectione sequitur de misterio incarnationis Circa incarnationis misterium Quaero utrum 2a persona in divinis naturam humanam hypostatice sibi univerit

Rationes principales

2

Arguitur quod non nam haec unio repugnat principiis philosophiae et cuilibet aliter sectae igitur non est rationabiliter ponenda antecedens probatur pro prima parte nam ex ista unione sequitur quod deus sit temporaliter mutabilis passibilis mortalis et sic de aliis qui divinae immensitati et aeternitati absolute repugnant ut videtur

3

Item sequitur quod homo ab aeterno fuit ymmo sequitur quod homo possit esse asinus vel lapis Nam qua ratione divina natura univit sibi unam creaturam eadem potest et aliam et asiniam et sic consequens deus esset s asinus ymmo sequitur quod pater per aeternam generationem asinum produxisset et sic de aliis inquirentibus quae rationi et principiis philosophiae videtur repugnare

4

Confirmatur nam eadem ratione qua conceditur quod aeternitas est temporalis vel mutabilis eadem rationi concedendum esset quod summa bonitas esset peccabilis active capiendo probatur consequentia nam tanta est repugnantia divinae aeternitatis ad immutabilitatem quanta divinae bonitatis ad malitiam ergo si unum conceditur et reqliquum igitur deus potuit esse possumus et sic de aliis 2a pars antecedentis patet defecta iudaeorum quae negat trinitatem et per consequens christum esse deum Ad idem est doctrina vel potius fallacia machamete in traditione ilchoram vel alchoroam ubi expresse negat christum esse deum

5

Confirmatur de iudaeis qui messiam expectant tamquam ducem et regem temporalem temporale regnum israel restituitur hoc negandum de iudaeis sed de iurem filiorum zebedei quae a suis filiis inducta periit a salvatore ut verum filium a dextris sui regni temporalis et alium asini sinistris constitueret Respondet eis christus et non matri vescitis quid petatis

6

Item patet de discipulis quibus apparuit eundo in emans qui dixerunt Sperabamus quod restitueret regnum israel et sic negandum iudaei ymmo christiani et eius discipuli non factae in lege nostra instructi credebant ipsum temporaliter regnaturum

7

2o opera trinitatis ad extra sunt indistincta sed pater non est incarnatus ergo nec filius consequentia patet ex suppositione quia opera trinitatis ad extra sunt indistincta antecedens concedit fides catholica

8

Confirmatur haec unio si daretur terminaretur ad essentiam inmediate eo quod ratio personalis ut sic non inquantum ydemptica essentiae non est intrinsece alicui unibilis ergo unio principaliter habet essentiam pro termino ergo quaelibet personarum est vi huius unionis unita

Sed contra

9

Ad oppositum est enunciatum testimonium Iohannis primo capitulo "verbum caro factum est" Et in symbolo patrum ubi de filio dicitur quod homo factus est

Divisio quaestionis

10

In ista materia primo videbitur de prima ratione prius facta 2o sic explicabitur materia iuxta posse et clariori modo quo possum 3o videbitur de hac materia maxime in habitudine ad virginem glossam in cuius utero hoc misterium celebrium est spiritu sancto cooperante specialiter

Propositiones

11

Quantum ad primum sit haec propositio prima ad hanc unionem nulla sequitur repugnantia

12

2a propositio sufficienter suadetur ex misterii decentia

13

3a propositio in solubiliter apud bene dispositum concluditur ex iudaeorum et sarracenorum legis continentia vocando legem scripturam generaliter apud eos receptum quia proprie loquendo non est lex directiva sed subversiva

Probatio primae propositionis

14

prima propositio probatur nam non repugnat ex parte divinae omnipotentiae quia respectu nullius ex parte divinae omnipotentiae est repugnantia sed bene ex?ius possibilitatem effectivum quia quod deus non possit facere as?itatem esse humanitatem non est repugnantia ex parte divinae omnipotentiae sed ex incompossibilitate sic factibilium nec ex parte effectus in se

15

patet primo solvendo rationes et satis faciendo cuilibet philosopho hanc positionem repugnanti istam unionem

16

2o philosophi in lumine naturali posuerunt aequae difficilia ad sustinendum ut est positio ydearum quae bene resoluta potest realiter res mutabiles quidditative deo immutabili ydemptificari et sic habent concedere quod deus realiter est intrinsece inmutabilis et cum hoc eset aliqua res quae est mutabilis sicut de christo concedimus quod est res aeterna et sic immutabilis ita concedimus quod est res mutabilius et mortalis vel fuit etiam adhuc est de potentia absoluta

17

3o si clauderet igitur repugnantiam hoc maxime videtur propter infinitam distantiam extremorum quia persona assumens et natura assumpta in infinitum distant nec habent aliquem proportionem quae videtur inter unibilia requiri sed hoc non arguit repugnantiam sicut datur de habitudine dei ut causa finalis est ad omnem creaturam cuius ut finis ad quamlibet creaturam est qu?dem unio magis nam per hoc primum habet rationem finis quia habet rationem inmobilis et immobiliter tantis aliud scilicet creatura habet rationem fluxibilis et de directus contrariam Simile est de unione beatifica nam non absolute infinita distantia est quaedam creatura rationalis inmensae deitati unibilis beatificae quod concedunt philosophi qui concesserunt felicitatem obiectiva principaliter in deo consistere

18

4o ex hac positione non sequitur mutato in deo patet nam aeque salvatur sicud denoviter influere sine sui mutatione tam effective quam obiective quam etiam finaliter Ita quod ex novo dei influxu non arguitur dei mutatio sive effectivus sive obiectivus sive finalis ita in proposito

Probatio secundae propositionis

19

2a propositio suadetur ostendendo decentiam huius unionis primo sive de regimine naturali deus semper suam bonitatem assumit causas 2as quibus communicavit secum coefficere licet se solo potest absolute Ita in regimine gratuito decet quod summa liberalitas assumit creatam ut gratuitate influat in fidelem consequentia patet pro tanto quia divina libertas quae magis exercetur in regimine gratuito quam naturali magis debet etiam relucere in eodem Ad comple?am universi dispositionem congruit haec unio quod patet ex ea quia per hanc quaelibet creatura in se vel in suo simili deo specialiter coniugitur et specialiter per hanc reformatur iuxta omeliam gregorii homo participat cum omni creatura ratione animae cum omnium spirituali ratione corporis cum corporali etc Ideo sortem vocari omnis creatura unde dicitur praedicatae evangelium omni creaturae id est homini et sic non fuisset congruum angelum assumere quia non participat de corporali creatura

20

3o decuit ut divina potentia magis manifestaretur nam opera naturae sunt divinae potentiae et creatae communica unde incarnatio verbi et etiam opera inde sequentia quae exercuit christus fuerunt super leges naturae tamquam deifici proprie Ideo iudaeis interrogantibus "Tu es qui venturus es an alium expectamus" Pro responsione deitatis respondet "caeci vident claudi ambulant" et sic de aliis ad ostensionem divinae deitatis unde licet ali aliqui prophetae et sanctae fecerunt mirabilia non tamen virtute propria sed orationibus impetravit christus autem nedum fecit mirabilia ut apostoli in nomine ipsius et auctoritate miracula fecerunt et nedum miracula fecit christus circa naturam corporalem sed aliquod fortius spiritus sanctus in corda fidelium mittendo Ex qua missione ydeotae facti sunt doctissimi ad praedicandum virtutum dei coram philosophis vel quibuscumque aliis sive studio vel doctrina humaniter principiis

Probatio tertiae propositionis

21

3a propositio probatur scilicet quod ex dictis vel concentis etc Circa hoc venerabilis beda in libro de temporibus capitulo 8vo deducit ex prophetia danielis praecisum tempus incarnationis et passionis christi saltem sine notabili differentia unde daniel 9o scribitur sic "septem ebdomades abbreviatae sunt populum tuum et super urbem sanctam tuam etc Sanctus Sanctorum id est christus" unde beda nulli dubium quin haec verba incarnationem christi designent unctionem et passionem cuius probatio restat deducenda notat notat sibi quod narrante hesdannemi ab erat pincerna regis personarum regis scilicet artaxsarsis qui 2o alio sui regni inpetravit restaurari miros iherusalem quia ante diu templum erat reparatum permittente syro sed non murri Tunc incipiendo a 2o anno regni artarfaresis reperiemus alio ebdomades usque ad christi passionem scilicet ab illo tunc quoquo capitur philosophia danielis

22

Advertendum quod aliquantulum est diversitas propter diversum usum anni lunaris vel solaris sed quantum ad hoc non ponam differentiam quia sive sint anni solares sive lunares quidquid sit concluditur quod ante 1000 annos oportuit hanc prophetiam impletam esse nec restat iudaeis responsio

23

Advertendum quod ebdomades capiuntur pro ebdomandibus annorum et ita frequenter capiuntur arbi in scriptura et allegat nicolaus de lyra ut una hebdomade capiamus septem annos et tunc facile est videre nisi difficultas proveniret ex parte annorum dictorum multipliciter 7tem ebdomades per 7tem et habetis quot anni sunt reservata confusione de differentia inter annos lunares et solares et beda distantissime resolvit tunc videmus tempus quod fluxit a 2o anno regni actarsarsi usque ad 17mum anum tiberii imperatoris sub cuius imperio passus est christus Advertendum quod ab illo 12 anno secundum historias et c?om?cas verificatas per eusebium et usque ad mortem darii ultimi regiminis regis personarum fluxerunt 100 sedecim anni deinde mercedones id est graeci habuerunt divinum super per sas usque ad mortem cleopatriae quando octavianus cum fuit institutus imperator et habuit bellum et hoc ulterius duravit terrentis annis et sunt 400 et sedecim deinde rationi a morte cleopasae inceperunt habere generalem monarchiam destructo athomo et usque ad 17 annum tiberii fluxerunt quinquaginta anni quae addendi sunt super quingentes sedecim et habentur etc et sic apparet quod historia romanorum et cum prophetia de alio ebdomadibus in prophetia danielis expressus quod non est differentia

24

Sed de lira inpugnabat beda quantum ad alios et credo male

25

Item a fortiori et posteriori arguitur fortius nam tempore dationis legis iudaei in legis confirmationem habuerunt semper miracula apud eos cessaverunt et ad promulgantes verbi legem translata sunt igitur non esset pertinatissimi lex nsotra apparet eis vera

26

Item aliunde 2m historias veterum testamenti numquam passi sunt persecutionem gravem et venialem nisi propter veniale peccatum quod tota gens illa commisit nunc autem passi sunt atpere salvatoris ut liberantur ergo videtur quod habeant assignari causam vel culpam quarum sic affliguntur et non possunt nisi quia interfecerunt regem eorum ideo redduntur incu?abiles propter ignorantiam esse morbi quae est interfectio christi et quia negant causam ideo non quaerunt remedium Contra quas arguit almalanus 19no libro capitulis multis quod ex scripturis receptis habent prophetam in lege eis promissum

27

Consequenter quantum ad legem machomaeti probatur quia ipse expresse approbat moysem christum et prophetas et dicit ut recitat almakanus quod christus habuit li spiritum dei a quo habuit auxilium ut recitat almakanus libro 18o capitulo undecimo et sequenti capitulo inducit qualiter machamatus expresse approbavit iohannem baptistam et magnificavit unde dixit eum esse prophetam veritatis et constat quod fuit salvatoris unde iohannes baptista cuius non sinus dignus solvere etc solvere id est unione evodare Et sic patet quod per eos concluditur propositum machamatus non allegatur non ut golias propositio gladio interficatur et sic patet quod hoc misterium est in derisum apud illos primo potentiam conclusionem fidei in hac materia etc

PrevBack to TopNext