Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Reportatio Sentences Commentary

Principia

Principium I

de Fide

Lectio 1, De fide

Lectio 2, De fide

Lectio 3, De fide

Lectio 4, De fide

Lectio 5, De fide

Lectio 6, De fide

Lectio 7, De fide

Lectio 8, De fide

Lectio 9, De fide

Lectio 10, De fide

Lectio 11, De fide

Lectio 12, De fide

Lectio 13, De fide

Lectio 14, De fide

Lectio 15, De fide

Lectio 16, De fide

Lectio 17, De fide

Lectio 18, De fide

Lectio 19, De fide

de Notitia

Lectio 20, de Notitia

Lectio 21, de Notitia

Lectio 22, de Notitia

Lectio 23, de Notitia

Lectio 24, de Notitia

Lectio 25, de Notitia

Lectio 26, de Notitia

Lectio 27, de Notitia

Lectio 28, de Notitia

Lectio 29, de Notitia

Lectio 30, de Notitia

Lectio 31, de Notitia

Lectio 32, de Notitia

Lectio 33, de Notitia

de Fruitione

Lectio 34, de Fruitione

Lectio 35, de Fruitione

Lectio 36, de Fruitione

Lectio 37, de Fruitione

Lectio 38, de Fruitione

Lectio 39, de Fruitione

Lectio 40, de Fruitione

Lectio 41, de Fruitione

Lectio 42, de Fruitione

Lectio 43, de Fruitione

Lectio 44, de Fruitione

Lectio 45, de Fruitione

Lectio 46, de Fruitione

Lectio 47, de Fruitione

Lectio 48, de Fruitione

Lectio 49, de Fruitione

Lectio 50, de Fruitione

Lectio 51, de Fruitione

Lectio 52, de Fruitione

Lectio 53, de Fruitione

Lectio 54, de Fruitione

Lectio 55, de Fruitione

de Trinitate

Lectio 56, de Trinitate

Lectio 57, de Trinitate

Lectio 58, de Trinitate

Lectio 59, de Trinitate

Lectio 60, de Trinitate

Lectio 61, de Trinitate

Lectio 62, de Trinitate

Lectio 63, de Trinitate

Lectio 64, de Trinitate

Lectio 65, de Trinitate

Lectio 66, de Trinitate

Lectio 67, de Trinitate

Lectio 68, de Trinitate

Lectio 69, de Trinitate

Lectio 70, de Trinitate

Lectio 71, de Trinitate

Lectio 72, de Trinitate

Lectio 73, de Trinitate

Lectio 74, de Trinitate

Lectio 75, de Trinitate

Lectio 76, de Trinitate

Lectio 77, de Trinitate

Lectio 78, de Trinitate

Lectio 79, de Trinitate

de Caritate

Lectio 80, de Caritate

Lectio 81, de Caritate

Lectio 82, de Caritate

Lectio 83, de Caritate

Lectio 84, de Caritate

Lectio 85, de Caritate

Lectio 86, de Caritate

Lectio 87, de Caritate

Lectio 88, de Caritate

Lectio 89, de Caritate

Lectio 90, de Caritate

Lectio 91, de Caritate

Lectio 92, de Caritate

Lectio 93, de Caritate

Lectio 94, de Caritate

de Libertate

Lectio 95, de Libertate

Lectio 96, de Libertate

Lectio 97, de Libertate

Lectio 98, de Libertate

Lectio 99, de Libertate

Lectio 100, de Libertate

Lectio 101, de Libertate

Lectio 102, de Libertate

Lectio 103, de Libertate

Lectio 104, de Libertate

Lectio 105, de Libertate

Lectio 106, de Libertate

Lectio 107, de Libertate

Lectio 108, de Libertate

Lectio 109, de Libertate

Lectio 110, de Libertate

Lectio 111, de Libertate

Lectio 112, de Libertate

Lectio 113, de Libertate

Lectio 114, de Libertate

Lectio 115, de Libertate

Lectio 116, de Libertate

Lectio 117, de Libertate

Lectio 118, de Libertate

Lectio 119, de Libertate

Lectio 120, de Libertate

Lectio 121, de Libertate

Lectio 122, de Libertate

Lectio 123, de Libertate

Lectio 124, de Libertate

Lectio 125, de Libertate

Lectio 126, de Libertate

Lectio 127, de Libertate

Lectio 128, de Libertate

Lectio 129, de Libertate

de Incarnatione

Lectio 130, de Incarnatione

Lectio 131, de Incarnatione

Lectio 132, de Incarnatione

Lectio 133, de Incarnatione

Lectio 134, de Incarnatione

Prev

How to Cite

Next

Lectio 85, de Caritate

Prima Solutio ad argumentum quod potest fieri transitus de contradictio in contradictioni sine mutatione facta in re

1

In alia lectione Contra materiam de divina acceptatione restat solvere argumentum de transit contradictio in contradicorium sine mutatione pro cuius intellectu

Suppositiones

Prima suppositio

2

prima propositio sicut ex inmensitate divinae perfectionis consurgit quod uniformiter se habendo deus producat aliquid noviter ymmo effectus oppositos sic concedi potest quod incipit sortes acceptare et post ea desinit loquendo de acceptatione quae est modum inferendi sortem esse gratum deo

3

prima pars patet quia idem inquantum idem non est etc unde numquam ab eodem eodem modo se habendo proveniunt diversi effectus nisi ratione inmensitatis dei agentis

4

Secundum ratione inmensitatis dei potest concedi quod deus nunc primo acceperat sortem et ante non acceptat et desinit acceptare et pluries acceptabit eodem modo se habendo quod adaequate et secundum eandem rationem causalitatis ad producendum mundum et sortes album et vel albedinem et magnitudinem et consurgit illud ex inmensitate abissal divinae perfectionis quae non est tota radix allucs

Secunda suppositio

5

2a propositio quamvis deus posset acceptare aliquid se sola scilicet creatura non concurrente ad eius dignificationem non tamen deacceptare se solo

6

nam ex libertate et inmense contingit absque quocumque motivo beneficiium inferre

7

Et ad summam bonitatem pertinet quod non possit malum inferre nec secundum dispositionem respicientis

Tertia suppositio

8

3a propositio sicut acceptio posset esse meritum exigentibus stante lege adhuc ita deacceptatio potest esse demeritis aliorum exigentibus aliquali tamen dispositione passi

9

prima pars patet quia quantum ad hoc deserviunt preces ecclesiae

10

2a pars declinatur detur nam ex peccato alicuius potest indignificari nedum ipse sed amplio alius ab eo patet primo in penaibus nam filius bene portat penam patris Ideo ymaginabile est quod per peccatum primi parentis totum genus humanum fuit indignificatum et iustitia original privatum etiam in effectum per cupiditatem et laesum multipliciter quantum ad vires superiores etiam inferiores et hoc potest esse dispositio sufficiens ad acceptationem totius posterioritatis adae

11

Ex ista ymaginatione posterioritatis sequitur probabilitas vel pro?lis modus ponentium peccatum originale pur?ris consistere in deacceptatione divina quo licet non posset esse primo respectu alicuius nisi dispositio prima praecedit praecessit cum sufficiens dispositio scilicet primi parentis peccato iustitiae originalis privatio cupiditatis positio naturalium virium illaeso et in hoc consisteret formalis ratio peccati originalis scilicet in deacceptatione

Responsio ad formam rationis

12

restat tamen respondere ad formam rationis qua arguebatur quod impossibile est creaturam gratificari per solam divinam acceptationem quia esset transitus

13

Ista propositio scilicet quod non potest esse transitus varie glossatur a doctoribus ponendo instantias et cum eam ostendendo quod prima facie non est neccessario concedenda

14

primo sicut alias dictum fuit de hac propositione deus incipit producere mundum ponamus quod successive incipiat producere mundum tunc in illo instanti ista est vera deus incipit producere mundum et tamen numquam fuit ante varie ymmo semper ante falsa et sic deus nunc iudicat quod ipse incipit producere mundum et tamen numquam ante iudicabat et sicut est transitus etc et o nulla tamen mutatio quia non mutatio mundi quia supponitur quod de successive deus incipiat producere mundum etc in verbis exponditur per remotionem de praesenti et sic hoc est vera deus incipit producere mundum et eius contradictoria ante ab aeterno ante erat vera in mente divinam

15

et forte diceretur quod sufficit quod incipit esse mutatio et sic est in proposito quia propositio est de incipit esse mutatio capio ergo aliam pro quo sit

Suppositiones

Prima suppositio

16

prima propositio quod haec est consequentia bona Si fuit ante instans hoc demonstrando instans praesens ergo necesse est a fuisse consequentia tenet per articulum quia id quod est praeteritum necessario est praeteritum

17

patet etiam octavo ethycorum ubi allegatur conghachen de solo deum privatum

Secunda suppositio

18

2a suppositio ista consequentia bona a non fuit ante hoc ergo necesse est a non fuisse ante hoc Ista sequitur ex prima quia visa prima radice patet quod consequentia est optima nam si sub eo quod positus est effectus in eo trahit necessitatem ad fuisse Ita consimiliter eo ipso quod non est positus pro aliqua mensura se trahit necessitatem ad non fuisse pro illa

Tertia suppositio

19

3a suppositio ante mundi creationem fuit ymaginaria duratio signalis patet dupliciter primo quia sicut extra situm in quo est mundus est alius situs ymaginarius in quo posset alius mundus produci ita est ymaginanda duratio in qua deus potuisset produxisse mundum

Quarta suppositio

20

4a suppositio idem instans non posset ab illo instans signato vero vel ymaginario plus vel minus distare verbi gratia significatis duobus instantibus in tempore ymaginare unam horam ymaginariam terminantibus non posset magis distare alias hora potest extendi in duplo in triplo

Responsio ad formam rationis

Prima

21

Infero aliqua primo signando aliquod instans quod praecessit per horam instans creationis mundi in illo haec propositio fuit falsa deus potest producere mundum ante b instans quia ponitur quod illud instans vocetur b et ab aeterno fuit vera ante ergo sequitur quod in illo instanti ipso incipit esse falsa in mundo non producto et p nulla penitus facta mutatione fuit transitus de contradictorio in contradictorium etiam cuiuscumque mutationis inceptione Sequitur quod in quolibet instanti propositio significans deum posse facere mundum omnem ipsum desinit esse vera in illo instanti vel incipit esse falsa

Secunda

22

Sequitur quod ad verificandum dico contradictoria sibi in vicem contradicentia non requiritur realis successio patet quia ante mundi productionem fuit successio ymaginaria et non realis et fuit tamen verificatio contradictorium successive unde causa nihil erat nisi aeternitas et deus

Tertia

23

Respondetur quod productio divinarum personarum ad intra non habet maiorem apparentiam contra primum principium quem habitudo rei ad res adextra istud sequitur ex ymaginatione recta

Quarta

24

Sequitur quod non oportet ponere quod deus ab aeterno acceptavit creaturam ex dei immutabilitate

Quinta

25

Sequitur quod si inpossibile esset aliqua creatura immutabilis non videtur repungnantia quod noviter acceptaretur quia novitas acceptationis non dicit quantum est de se nec arguit mutationem nec in acceptante nec in acceptato

Sexta

26

Sequitur quod propter novam acceptationem creaturae vel verificationem illius quod creatura et noviter accepta non oportet fingere novas respectus distinctas a rebus absolutis patet quia istud resolvitur in aliam causam scilicet quod in rebus mirabiliter factis tota potentia facientis et ratio facti resolvitur in divinam inmensitatem cuiusmodi est taliter adextra agere

Septima

27

Sequitur quod infirmitas rationis quam dicunt esse achilles scilicet ponentium distinctas respectus et est schoti et suorum sequantium ponentium res respectivas distinctas realiter a rebus absolutis praemittunt tamquam principium quod quando propositio affirmativa de praesenti verificatur pro rebus tunc datis rebus quae non sufficiunt ad eius verificationem esse praeter illas ponere aliquid aliud distinctum Ista propositio videtur habere magnam apparentiam et evidentiam ad propositum sicut ergo deus et sortes et sit haec affirmativa deus acceptat sortem ad verificationem illius non sufficiunt deus et sortes ergo oportet ponere habitudinem relativam vel caritatem obiectam creatum vel aliquam aliam rem respectivam ratione cuius taliter se habet deus ad creaturam scilicet quod acceptet eam ex quo non sufficiunt ad hoc deus et creatura Et eadem difficultas erit de unione caritatis ad animam quia vel sufficiunt caritas et omnia et si sit tunc caritas esset romae et sortis hic sortes esset carus deo quod non est dicendum ergo oportet ponere aliam habitudinem

28

unde ad conservandum radius a sole vel ad hoc quod radius conservetur a sole solet radius non sufficiunt igitur praeter illa requiritur res respectiva quae est habitudo solis ad radium Et sic respectu cuiuscumque causae dicunt requ?m aliud distinctum ab extremis scilicet habituine relativa distincta ab huiusmodi extremis quia extrema non sufficiunt ad verificationem propositionis

Tertia solutio

29

Alia radix quia praedicamenta nedum sunt vocalia sed etiam habent a parte rei correspondentia sed ista ratio modicum ligat quia praedicamenta sunt terminorum et conceptuum Advertendum quod varie sed sunt duo modi magis principales

30

aliqui ponunt quod res relativa realiter componit cum suo fundamento sit quod albedo et similitudo constituunt aliquod unum quod est terminus relationis ad aliud sibi simile ita quod constituunt compositionem extremorum fundamenti cum relatione

31

Alii dicunt quod res respectiva non componit cum aliquo extremorum sed est habitudo media non componens et iste modus videtur magis probabilis etiam durandus ponit istum modum prima via non staret quia proprie loquendo ad relationem non est mutatio vel motus utque per aristotelem nec compositio

32

ponamus quod ratione generetur albedo et sit sortes praecise albus alius ab albo quod generatur album romae tunc si sic scilicet si prima via staret sequeretur quod in albedine sortis parisius existentis acquirerentur res respectiva realis componens consequens falsum quia agens non potest agere ad omnem distantiam ergo licet producat albedinem romae tamen non producit hic parysius aliquid nichilominus potest poni habitudo media illorum quae sic ad invicem referuntur unde ad verificandum istam propositionem forma inhaeret materiae non sufficiunt materia et forma igitur requiritur habitudo media inhaerentia quae est res respectiva pro sustinendo illam viam scilicet 2am

33

advertendum quod distinguendi sunt quia ad?us entis ita quod ens primo et principaliter significat substantiam 2o per modum annologiae significant accidentia realia scilicet qualitates et quantitates 3o ad hoc per modum inferiorum gradus annologie ly ens nedum significat substantias et talia accidentia realia sed etiam significatur materias rerum et istae aliquo modo possunt dici res licet inproprie sint accidentia inproprie dicuntur entia Et ad istum terium modum durandus reducit res respectivas ita quod modi rerum sunt res distincti a rebus primo et secundo modo dictis tamen ex habitudine causae ad effectus nullo modo esset ponere aliquid fundamentum quando est aliqua propositio affirmativa quarum principium quod repraesentat principium est satis est expondendo per ly sufficere sed non qualitatum se habens sed sit intelligatur quod sit medium concludendi illam proportionem esse veram dico quod non sufficiunt Et intelligitur sic quod nulla alia res requiritur dico quod sufficiunt et quando infertur ergo oportet ponere 3am rem nego consequentiam scilicet ex hoc quod deus est et sortes est non concluditur veritas istius deus acceptet sortem ergo etc nego consequentiam quod ergo aliqua alia res requiritur et sic non oportet ponere res respectivas

34

Et semper transitum de contradictoriae in contradictorium non oportet ponere mutationem in deo vel in creatura sed sufficit lapsus temporis verus vel ymaginarius dato quod nullum esset tempus finis lectionis

PrevBack to TopNext