Text List

Table of Contents

Only show available transcriptions

Reportatio A Sentences Commentary

Principia

Principium I

Principium II

Principium III

Principium IV

de Fide

Lectio 1, De fide

Lectio 2, De fide

Lectio 3, De fide

Lectio 4, De fide

Lectio 5, De fide

Lectio 6, De fide

Lectio 7, De fide

Lectio 8, De fide

Lectio 9, De fide

Lectio 10, De fide

Lectio 11, De fide

Lectio 12, De fide

Lectio 13, De fide

Lectio 14, De fide

Lectio 15, De fide

Lectio 16, De fide

Lectio 17, De fide

Lectio 18, De fide

Lectio 19, De fide

de Notitia

Lectio 20, de Notitia

Lectio 21, de Notitia

Lectio 22, de Notitia

Lectio 23, de Notitia

Lectio 24, de Notitia

Lectio 25, de Notitia

Lectio 26, de Notitia

Lectio 27, de Notitia

Lectio 28, de Notitia

Lectio 29, de Notitia

Lectio 30, de Notitia

Lectio 31, de Notitia

Lectio 32, de Notitia

de Fruitione

Lectio 34, de Fruitione

Lectio 35, de Fruitione

Lectio 36, de Fruitione

Lectio 37, de Fruitione

Lectio 38, de Fruitione

Lectio 39, de Fruitione

Lectio 40, de Fruitione

Lectio 43, de Fruitione

Lectio 44, de Fruitione

Lectio 45, de Fruitione

Lectio 46, de Fruitione

Lectio 47, de Fruitione

Lectio 48, de Fruitione

Lectio 49, de Fruitione

Lectio 50, de Fruitione

Lectio 51, de Fruitione

Lectio 52, de Fruitione

Lectio 53, de Fruitione

Lectio 54, de Fruitione

Lectio 55, de Fruitione

de Trinitate

Lectio 56, de Trinitate

Lectio 57, de Trinitate

Lectio 58, de Trinitate

Lectio 59, de Trinitate

Lectio 60, de Trinitate

Lectio 61, de Trinitate

Lectio 62, de Trinitate

Lectio 63, de Trinitate

Lectio 64, de Trinitate

Lectio 65, de Trinitate

Lectio 66, de Trinitate

Lectio 67, de Trinitate

Lectio 68, de Trinitate

Lectio 69, de Trinitate

Lectio 70, de Trinitate

Lectio 71, de Trinitate

Lectio 72, de Trinitate

Lectio 73, de Trinitate

Lectio 74, de Trinitate

Lectio 75, de Trinitate

Lectio 76, de Trinitate

Lectio 78, de Trinitate

Lectio 79, de Trinitate

de Caritate

Lectio 80, de Caritate

Lectio 81, de Caritate

Lectio 82, de Caritate

Lectio 83, de Caritate

Lectio 84, de Caritate

Lectio 85, de Caritate

Lectio 86, de Caritate

Lectio 87, de Caritate

Lectio 88, de Caritate

Lectio 89, de Caritate

Lectio 90, de Caritate

Lectio 91, de Caritate

Lectio 92, de Caritate

Lectio 93, de Caritate

Lectio 94, de Caritate

de Libertate

Lectio 95, de Libertate

Lectio 96, de Libertate

Lectio 97, de Libertate

Lectio 98, de Libertate

Lectio 99, de Libertate

Lectio 100, de Libertate

Lectio 101, de Libertate

Lectio 102, de Libertate

Lectio 103, de Libertate

Lectio 104, de Libertate

Lectio 105, de Libertate

Lectio 106, de Libertate

Lectio 107, de Libertate

Lectio 108, de Libertate

Lectio 109, de Libertate

Lectio 110, de Libertate

Lectio 111, de Libertate

Lectio 112, de Libertate

Lectio 113, de Libertate

Lectio 114, de Libertate

Lectio 115, de Libertate

Lectio 116, de Libertate

Lectio 117, de Libertate

Lectio 118, de Libertate

Lectio 119, de Libertate

Lectio 120, de Libertate

Lectio 121, de Libertate

Lectio 122, de Libertate

Lectio 123, de Libertate

Lectio 124, de Libertate

Lectio 125, de Libertate

Lectio 126, de Libertate

Lectio 127, de Libertate

Lectio 128, de Libertate

Lectio 129, de Libertate

de Incarnatione

Lectio 130, de Incarnatione

Lectio 131, de Incarnatione

Lectio 132, de Incarnatione

Lectio 133, de Incarnatione

Lectio 134, de Incarnatione

Prev

How to Cite

Next

Lectio 30, de Notitia

Utrum demonstrabile est 'Deum esse unicum'

1

Consequenter postquam superius visum fuit utrum deum esse sit demonstrabile statum beatorum excludendo

2

nunc restat circa materiam antequam rationes solvantur videre aliquid de causis essentialiter substantialiter

3

et primo ponuntur aliquae propositiones quarum prima sequitur argumentative impossibile est plures deos esse

Quod Deum esse unum in specie

4

probatur quia si sic possibile esset plures deus esse vel differenter specie vel numero solum non primum quia omnia quae differunt specie habent ordinem inter se sic quod unum perfectius est reliquo tunc sint a et b illi dii arguitur sic a excedit b in perfectine ergo b non est deus consequentia tenet quia deus est quo nichil maius excogitari prout quod autem habeat ordinem inter se patet de se

5

Item nam cuilibet speciei competit sua denominatio perfectionis simpliciter ex convenientia sua quam habet cum deo et est medium concludendi ipsam esse perfectiorem tunc denominatio expetens a sit c et denominatio competens b sit d tunc ergo per adversarium a et b non different specie

Quod Deum esse unum in numero

6

Deinde probatur quod non possint differre numero quoniam si sic et sint eiusdem speciei qua ratione in una specie possunt duo esse individua ita et infinita et sic etiam in divinis nulla erit differentia inter esse et posse et sic dato quod in speciei illa sint particularia individua scilicet plures dii ita consequenter et plures quia si admittentur particularia individua ita ex ratione sua non impediet quin possint esse infinita et ita per singulas species discurrendo et sic sic concedatur pluralitas ita et infinitas

7

Item pluralitas individuarum in aliqua specie est propter imperfectionem ergo nullo modo illa species est ponenda p?is individuarum quia deus universaliter est perfectus et antecedens patet ex philosophia et ratione quia pluralitas irr?di?arum non est nisi propter correspondentem ipsorum quia species non potest conservari in uno propter suam correspondentem Ideo oppinio aristotelis fuit quod in non corrumptibus est unicum individuum et sic cum ab aristotele ponatur simpliciter perfectio ibi non potest esse pluralitas aliter argueretur eius perfectio

8

Item tota latitudo ut est plura contentiva est maioris perfectionis quam species uno contenta

9

Item si perfectio duorum individuorum concurreret unitive resultans esset perfectius quam si unum tantum concurreret

10

Alia propositio nedum sic est quod impossibile sit esse plures deos sed hoc est etiam evidenter demonstrabile non quidam a priori sed a posteriori unde philosophi processu ratiocinativo unicum deum concluserunt unde 12 metaphysicae aristotelis ait quod est unus aeternus perfectus et ultimus et ulterius infert quod pluralitas principum mala unus ergo princeps

11

Ad istam quaestionem faciunt Ioannes de Ripa et doctor subtilis multas rationes sed multum praelixas videantur quia voluerit

Duo argumenta contra istam rationem

12

Contra tamen conclusionem facit scotus unam rationem sic nam si esset aliquod bonum sumitur infinitum nullum esset malum quia unio contrarium praecipue infinitum excludit relicum

13

Item videtur quod tanta perfectio non sit a creaturis demonstrabilis quia creaturae sunt finitae Tunc arguitur sic quaelibet creatura est praecise finita ergo ex eius cognitione non potest aliquid inferri nisi finitum

Responsio ad primum argumentum

14

Ad obiecta respondendum Ad primum quando dicitur quod debet intelligi de agentibus naturalibus / deus autem nec est agens naturale nec habet contrarium quia malum non est aliquid positivum vel actus ille qui est malum est bonus Et tamen denominative extrinseca aliquis actus dicitur malus

15

Sed quid dixerunt philosophi qui posuerunt deum libere agere ad extra

16

sicut nunc multi quae fuit oppinio aristotelis Reponitur haec in die?m quia ex dictis ipsorum non videtur hoc bene posse concludere unde aristoteles 12o metaphysicae ponit quod omne praedicatum dicens perfectionem sumitur competit deo et sic illo sumpto concluditur quod est omnipotens liber et quod libere potest agere ad extra

17

ymmo videtur quod nobiscum concurrat ad nostrorum actuum productionem / et videtur quod debeat poni libere agere ad extra

18

Etiam dicit philosophus 4o physicorum medium posset in infinitum rarefieri et sic ultra naturalem ordinem potest agere et hoc videtur esse libere Tamen si vellemus utrumque salvare diceremus quod deus ageret libere ad extra quantum ad aliquas operationes et naturaliter ad extra et exemplificatur de anima nostra qualiter aliquas operationes naturales et aliquas liberas sic de deo quod mere ageret respectu aliquarum et quo ad aliqualiter naturaliter secundum aristotelem et istud reputatur satis transibile

19

deinde reponitur ad aliam rationem secundum quam probatur quod deus agat mere libere respectu cuiuscumque operationis quare si sic non haberet aliquid destruere

Responsio ad secundum argumentum

20

Ad aliam deus non potest concludi infinitus ex productione creaturarum / negatur / et quando arguitur quod creatura est finita et sic non potest concludi potentia infinita

21

negatur haec quia licet sit finita tamen ad sui productionem requirit immensitatem summam seu potentiam Et propter istam radicem quam sensierunt aliqui negaverunt aliqui quod aliquid posset creari de nihilo quia de esse ad non esse videtur infinita distantia esse et ideo non potest fieri nisi a potentia infinita Ideo negaverunt illud cognoscentes quod ad productionem cuiuscumque rei requiritur potentia summe immensa

22

Item nisi requiritur potentiae immensae activitas non videretur quin deus posset suam causalitatem alicui creaturae causare sic quod creatura posset deesse ad non esse producere ut si produceret a non sic immensae potentiae seu difficultatis et sit illa difficultas ut x si dupla potentia ad hoc debetur producet effectum et sic aliqua esset producta creatura quae immediate a deo non produceretur Ideo potest concludi ex productione creaturarum immensitas potentiae

23

Item licet quaelibet creatura esset finita quo ad productionem tamen propter habitudinem creaturarum inter se quae est infinita potest concludi immensitas artificis et ergo quantum ad simplicem pn?nem obiecto ut finita sed considerata secundum omnes habitudines ad alias repraesentat infinita et idcirco secundum hoc requirit artificem inmensum

De subordinatione essentiali causarum inter se

24

Ex quo patet quod in quolibet genere causarum finalis et efficientis deus est simpliciter prima causa nihilominus circa istam materiam et pro clariori rationis intellectu scoti omnes doctores quasi sunt discordes et unde causae vocantur essentialiter subordinatae quando 2a non potest agere nisi prima concurrente et in virtute primae et isto modo describendo inferretur quod nulla causa 2a potest alteri causae 2ae subordinari patet quia quibuscumque causis 2is datis una potest agere alia non agente sed remanente et alia corrupta potest producere quicquid prius poterat cum corrupta Et sic non esset ordo essentialis ymmo quaelibet requirit causam primam

Obiectio ad definitionem causae essentialiter ordinatae

25

Et si arguatur contra nam capiatur causa prima et 2a adinvicem ad productionem effectus tunc iste effectus producitur ab istis influxive tunc ponatur quod praecise habeat concursum conservatim et retrahat suum concursum proprium activum tunc aliquid producitur et non a deo et ergo stante influentia illa quaeritur utrum ponet effectum vel non et videtur quod producet

Responsio

26

Potest dici quod cuiuslibet effectus productio requirit immensum concursum / Et tunc ad casum dicitur quod dato quod deus subtraheret concursum activum tunc ille influxus non sufficeret ad hoc producendum

27

patet quia nulla potentia finita sufficeret ymmo requirit causam infinite agentem

28

2o diceretur quod potest dici hoc esse impossibile scilicet quod causa 2a influat effective ad effectus productionem nisi prima concurrat et sic non stat quod sit effectus influxivus 2ae nisi sit effectus influxivus primae Tamen capitur magis communiter et proportionaliter ad primum unde causae dicuntur subordinatae quia 2a non potest agere sine prima secundum communem modum Et sic cor celestia subordinantur intelligentiis et intelligentiae deo

29

sed utrum actus libere subordientur intelligentiis Respondendum est quod non ymmo quantum ad hoc immediate subordiantur deo Et quantum ad alias concedendum quod subordiantur causis 2is ut quantum ad generationem hominis sol et prius quam ab homine ymmo secundum albertum magnum non est possibile hic inferius aliquid produci nisi causis omnibus superioribus concurrentibus Et sic non staret hominem generare alium nisi sole concurrente Unde aristoteles primo metheologiarum necesse est istum mundum continguum esse lationibus superioribus ut in eius tota virtus gubernetur scilicet hic inferius et ergo subordinantur ista inferiora caelo

De causis finalibus

30

Nihilominus doctores ponunt ibi multa nam sicut dictum erit de causa efficiente ita et de finali scilicet quod quilibet finis subordinatur ultimo fini nec stat concurrere aliquam causam 2am finaliter ad aliquid nisi deo principalius et finaliter concurrente Et sic proportionaliter loquitur et ergo sic deus est primus finis et prima causa efficiens Unde et media ad finem ultimum sunt continua et habitudo creaturae ad deum necessaria

Utrum ratione Scoti est demonstrativa

31

/ Et sic quantum est de ratione scoti quae tangit de ordine essentiali causarum in qua dicitur est aliquid effective et non a se nec a nullo ergo efficitur ab alio modo non est processus in infinitum in essentialiter subordinatis et sic evidenter producitur quod sit aliqua causa sumitur prima / quare sequitur quod evidenter probatur quod deus est quod si dicatur processus esse in infinitum in causis tamen significatur tota multitudo causatorum haec tota multitudo est causata et non ab aliquo sui ergo ab aliquo quod erit extra talem multitudinem et illud est in causatum ergo datur aliquid a quo procedit

32

Doctores hic multa dicunt unde dicunt quidam quod ista ratio non est demonstrativa

33

quia non est evidens quin sit processus in infinitum in causis essentialiter subordinatis quia talis processus est in accidentaliter subordinatis supposita aeternitate mundi quod unus homo ab alio producitur et sic non dabitur et sic non dabitur primus homo athomatibus

34

Etiam a licet aliquid de novo sit tamen non est absolute evidens quoniam aliqui philosophi posuerunt rerum aeternitatem sicut aliqui non posuerunt materiam et formam Sicut et illi qui dixerunt ex athomalibus corporibus fieri omnia

35

2o dicunt quod non est evidens quin aliquid fiat a se Pro quo videndum ponendo aliqua producantur in aliquo instans tunc in eodem instans potest concurrere aliud fieri simile producendum ut quod angelus producatur et intelligentia vel quod angelus in isto instans producat b et in illo eodem producatur tunc vocetur angelus a tunc sic a producit b ergo potest producere a quia quanto causa potest producere aliquem effectum potest producere quemlibet alium eiusdem speciei

36

Item ponatur quod pro illo instans pro quo producatur a velit se esse et quod deus velit illam volitionem esse causam sufficientem ut sic tunc a producitur

37

Item b potest producere a ergo producit c quia suam causam et ipse est in sua causa virtualiter

38

Item dicunt quidam quod non est evidens quod aliquam creatura producatur ab aliquo quia diceretur quia diceretur quod creatura quae produceretur inciperet esse a casu secundum illos qui negant intentionem agentium et sic illa quae assumit in primo argumento sunt inevidentia

39

Consequenter de processu in infinito non est evidens quin sit processus quia tunc cum significatur multitudo etc dictis quidam quod non potest significari etiam dato quod significatur distinguendum esset haec tota multitudo est causata si li tota capiatur sincathegorimatice illa concederetur si cathegorimatice negaretur Et sic ista deductio assumit inevidentiam Et sic nichil concludit

Responsio: Natura demonstrationis

40

Notandum est hic quod secundum quod alias tangebatur aliquid esse demonstrativum debet attendi penes intellectum bene dispositum 2o notandum est quod media debent accepi ut sunt ista quod evidentia est maior in uno genere sciendi quam in aliis et hoc tangit philosophus primo ethicorum si non faciat demonstrationes mathematicas in mobili quia quare talem demonstrationem mathematicam in morali est defficere

41

Nunc autem ad propositum quia deus est res mora?ma et abstractiva de ipso non potest haberi notitia ita evidens sicut de rebus naturalibus de quibus habentur demonstrationes in mathematicis et ergo sic est deffectus vel quia ignorat modum capiendi vel quia defficiunt in intellectu

42

et quantum est de evidentia suffiente in materia substantia ratio scoti causat evidentiam nec sequitur respondens potest se deffendere a contradictione ergo bene respondet

43

De latitudine autem pro terminationum fuerunt aliqui qui negaverunt primum principium in 4o metaphysicae Ideo talibus est dicendum quod videat modum demonstrandi in tali scientia vel disponat suum intellectum

44

Et cum dicitur non est evidens aliquid esse de novo ymmo intellectui bene disposito bene deffecerunt et eos reprobat aristoteles Ita et de illis qui primum principium negat Sed utrum aliquid possit se producere de potentia absoluta est impertinens quia hoc non sequitur aliquid producitur et non ab alio Sed utrum absolute deus possit facere per communicationem ydiomatum ut quod christus genuisset seipsum ut quod genuisset modo naturali / deinde quod in instans infusionis animae assumpsisset huiusmodi naturam quo dato esset ille puer qui generaretur et tamen genuisset se ipso dato esset patet et filius Sed quia istud est extra propositum quia quaeritur utrum res possit facere ut sit quia licet christus potuisset se genuisse non tamen ut fuisset Et ideo augustinus dicit quod "nulla res potest se generare ut sic" ita diceretur de qualibet alia quia tunc haberet prioritatem naturalem respectu sui

45

unde secundum ymaginationem scoti ymaginatur quod in eodem instanti causa sit naturaliter posita prior sit effectu et ergo tenendum est quod impossibile est quod creatura producat se ut sic

46

Tunc ponitur quod angelus producatur et quod in eodem instanti producat sibi filiatio et tunc cum dicitur quod velit se in illo instanti producere conceditur et ultra ponatur quod ista volitio sit causa ipsius haec est ponere contradictionem in terminis quia volitio talis posterior est ad angelum ideo casus est impossibilis / et cum ponebatur econverso dicitur quod casus est impossibilis quia ex habitudine quam habet primo a ab b prius non potest esse econverso quare etc

47

nam casus videtur ponere quod b sit prius a cum dicitur a producit b ergo quodlibet eiusdem speciei naturae quia non potest se producere sed quamlibet ante eiusdem speciei Et sic patet quod duo effectus omnino similes producatur in eodem instans et tamen a potest concurrere ad productionem unius et non alterius scilicet sui patet hoc ex praedictis

48

Ex quo patet quod concursus a ad b impedit concursum b ad a quia non est maior repugnantia absolute quod b concurrat ad a sed si a concurrat ad b impediet ante cursum scilicet de b ad a et sic quantum ad pro terminantis motiva sunt frivola

49

Quantum ad materiam de processu in infinitum in aliquibus est processus in infinitum ubi includitur nullus esse terminus in aliis et istud introducitur propter processum infinitum de hominibus si mundus fuisset ab aeterno Unde sciendum quod aliqua includendo potest esse taliter ordinata quod denotatur nullus esse terminus vel quod non daretur primus homo Ideo aliquibus esse potest ut si ponatur quod esset una intelligentia quae generaret alia et alia tunc quaelibet esset pater et sic nullam esset genita non gignens et ergo sic concederetur ista tantum pater est et ista esset in processu generationis et hominis quia si sic nonquam fuisset primus homo In aliquibus tamen est bene processus ubi bene datur esse ut si ymaginetur tota latitudo causatorum et causabilium ita quod materia prima esset et ultima intelligentia supremum ibi essent infinitae species mediae producibiles

50

unde inter extrema data potest dari infirmitas sive in multitudine sive magnitudine sicut esset de linea quia inciperet a puncto et terminaretur ad punctum et si illa circumferentia poneretur supra lineam rectam ipsa causaret ultimum angulum incidentiae terminalem et dato tali angulo processus erit in infinitum in causando maiorem non tamen infra illam multitudinem sed extra Ita de tota multitudine creaturarum quia stat quod terminetur ad extra Et ita aliquae sunt licet infinita sicut de quorum ratione non est quin habeat terminum intrinsecum vel extrinsecum eet sic in illis ubi non est de ratione talis multitudinis in illis bene datur terminus sicut in casu nostro sed propter hoc non tolletur quin daretur ultima intelligentia mere possibilis et non prima Et ideo instantiae quae solent fieri ad hoc sunt sophisticae quia sive ponatur processus in causis sive non ratio est evidentissima quod ad hoc tota multitudo clauditur termino extremo Et sic deffectus advertendi ad huiusmodi sophisticationem non possunt habere primum quia in latitudine creaturarum cuius de ratione non est quod habeat primum et de termino extrinseco non est dubium quin debetur Et ideo videtur michi quod ratio scoti sit demonstrabilis et sufficienter colocata unde et adam pulcrhe tractat istam materiam videat magis ample qui voluerit Sequitur alia lectio respondendo ad rationes cras unde verus per cras cras et cras orbis consumitur etas

PrevBack to TopNext